Er komt een tijd dat India niet meer boeit. En dat moment kwam tijdens onze treinrit van Khajuraho naar Varanasi (ook bekend als Benares).

Varanasi – de stad wordt beschouwd als een van de oudste bewoonde steden ter wereld. Deze stad, die hoofdzakelijk aan Shiva is gewijd, is de meest bezochte stad van India en is een van de zeven heilige steden van het Hindoeïsme.

Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

De beste auto is de 3e klas met airco. Klein en niet zo geklimatiseerd. Slechts één passagier snurkt in de hele auto: mijn onderbuurman. Zo luid en onregelmatig dat ik er midden in de nacht wakker van word en niet meer in slaap kom.
Wilde hem vermoorden en direct begraven in Varanasi, de heilige stad waar ze de doden komen verbranden.
Gelukkig stopt deze beproeving om 6 uur als hij breekt. Ik probeer te genieten van de resterende 4 uur, tussen het wachten op onze aankomst (de trein is laat maar we weten niet hoe lang) en de verwarring van de dagdroom (is die buurman echt weggegaan of gaat het weer opnieuw beginnen?) Dit zal onze laatste trein in India zijn. En zoveel te beter!
We zitten allebei op de bovenste banken. Mijn voeten steken uit, stel je voor JB… Na 2 uur kronkelen laat hij zijn vrouw en bagage in de steek om een vrije “lagere” zitplaats te vinden en zal hij eindelijk een uitstekende nacht doorbrengen 🙂

Eindelijk op het station aangekomen, vinden we de chauffeur van het hotel niet, die ons zou komen zoeken. We betalen een riksja die ons, geconfronteerd met het te drukke verkeer, heel ver van het hotel afzet. De 30 minuten durende riksja-rit in Varanasi voelt aan als 100 sigaretten in onze longen, zo erg zelfs dat JB het gevoel heeft astma te hebben. Wie zei dat Parijs een vervuilde stad was?
Tussen de mensen die ons volgen in de hoop een paar centen te krijgen voor onze commissies, dwars door de steegjes vol winkeltjes, komen we uiteindelijk doorweekt van het zweet aan bij het hotel, uitgeput door de vervuiling en de hitte.
Voor ons is ons super hotel (Alka Hotel, Booking link), bekend bij alle reisgidsen en Tripadvisor, als de hemel na de hel. Het kijkt uit over de oever (Meer Ghat) van de Ganges, waar de wind de zware lucht van deze heilige stad verfrist.


We trakteren onszelf op een goede (Italiaanse) lunch en een welverdiende massage van een uur. Richting de hoofdghat waar elke avond om 19.30 uur een religieuze ceremonie plaatsvindt. Net als iedereen stappen we op een boot om de show vanaf de rivier te zien. Kinderen springen van de ene boot naar de andere om ons bloemen te verkopen om aan de Ganges te offeren, chai of vers water. We hadden beter een zitplaats in de buurt van het podium gehuurd, want vanaf de boot is niet alleen het uitzicht niet geweldig, maar moeten we ook de giftige rook van de boten verdragen.
De vrouwen naast mij dopen hun hand in het heilige water van de Ganges (heel vies en stinkend) om wat op hun hoofd te doen. Dit doet me 2m achteruit springen omdat ze het ook overal neerzetten. Ik kreeg te horen “raak het water van de Ganges niet aan. Risico op schimmel, huidziekten…”
Na een zeer repetitief uur (de priesters zingen en dansen, dansen en zingen), gaan we terug naar het hotel, teleurgesteld om niet de plechtige, religieuze, emotionele kant te voelen die in de blogs te lezen was. Alles is chaos, toerisme en selfies (Indiërs zijn daar meer mee bezig dan buitenlanders).
Dit is wat we ons voorstellen te zien

Dit is wat we zien, met de muziek die over de luidspreker speelt

Bovendien is de stroming te sterk en het waterpeil te hoog, zodat we meer tijd doorbrengen met drijven dan met het aanschouwen van de ceremonie.
Op de terugweg zien we dat winkels lege jerrycans verkopen, zodat pelgrims water uit de Ganges mee naar huis kunnen nemen, niet voor eigen gebruik, maar voor hun tempel.

Dag 2: Tempels van Varanasi

We beginnen onze halve dag tour in de zinderende hitte. Het is maar 32 graden, maar de vochtigheid maakt het zo heet als 40 graden.
De gids komt ons bij het hotel ophalen en na 10 minuten door de kleine straatjes vol winkeltjes, politieagenten, honden en koeien, komen we eindelijk bij de hoofdstraat aan. Hij legt ons uit dat ons district (dat tegenover de ghats/rivier ligt) het veiligste van Varanasi is. De inzet van gewapende politieagenten in dit district uit vrees voor terrorisme is indrukwekkend (sterke politieke spanningen tussen sommige Moslims en Hindoes hier). Maar waarom herlaadt die politieman zijn machinegeweer als hij ons ziet ?
De auto heeft airconditioning, gelukkig. Het bezoek is vrij interessant, maar het Hindoeïsme lijkt ons zeer ingewikkeld, en de hitte vermindert sterk onze intellectuele capaciteiten. Na twee tempels (van de 4 te bezoeken), vragen we om het bezoek vroeger dan gepland te beëindigen om terug naar het hotel te gaan.
Bij de twee tempels die wij bezochten, zijn de gelovigen minder talrijk dan de toeristen (Indiërs!), we zien vooral selfies in plaats van religieuze taferelen. We observeerden allemaal hetzelfde: (1) Het water van de Ganges, bewaard in een emmer, stroomt over het beeld (in fallische vorm) van Shiva, de vernietigende god, en vervolgens over de offers. Pelgrims drinken een paar druppels van dit water en doen wat op hun hoofd. (2) Een soort oranje vloeistof stroomt over de zuilen en muren van een hindoetempel. De pelgrims zetten het op hun voorhoofd. (3) Pelgrims omringen een standbeeld van een dier met een groot oor. Het is de boodschapper van Shiva. Door hem uw liefste wens toe te vertrouwen, zal uw boodschap aan Shiva worden overgebracht. (4) De Sita, het equivalent van de Christelijke bijbel, is gegraveerd in het marmer van de tempel. Sommige passages worden geïllustreerd door gekleurde beeldhouwwerken in reliëf, met name dat over karma.
We zien een groep buitenlanders helemaal in het wit gekleed met oranje sjaals. De gids noemt ze een sekte terwijl het gewoon toeristen zijn die voor een spiritueel verblijf in India kwamen (nou ja OK, ze waren een beetje meer peace & love dan de anderen…). Ik zie een toeriste in een sari, maar haar sari is vreemd. Het is veel minder volumineus dan de sari’s die ik meestal zie. Ik herinner me plotseling een passage in de Lonely Planet waarin vrouwen wordt aangeraden sari’s netjes te dragen en om advies te vragen. Je moet niet alleen de onderlagen van de sari dragen, dat ziet er “half gekleed” uit 😅😁
De gids brengt ons door de kleine straatjes terug naar het hotel. Hij groet iedereen (hij kent ze allemaal). Vooral omdat hij een verbazingwekkende fysieke bijzonderheid heeft: hij heeft groene ogen. Ik heb hem niet gevraagd waar hij vandaan kwam omdat ik het beu ben Chinees/Japans genoemd te worden en ik iemand anders niet wil vervelen met zijn afkomst alleen omdat hij mooie ogen heeft.
Trouwens, als iemand nu “China?” tegen me zegt, antwoord ik “Pakistan?” en dan begrijpen ze meteen dat ik boos ben 😁
De gids laat ons een huis zien in een klein steegje, vol met koeien. Overdag trekken ze rond in Varanasi, dwalen rond en eten in het afval, ’s avonds komen ze terug. Het zijn melkkoeien. Ik zal mijn lassi (Indiase yoghurt) niet meer met zorgeloosheid drinken.
Over koeien gesproken, die zijn heilig, maar mensen raken ze toch aan. Om ze van de weg te jagen, om te voorkomen dat ze de bloemen opeten, om ze in beweging te krijgen. Ze worden niet opgegeten, dat is alles. Er zijn ook veel zwerfhonden, tamelijk schoon en fit, die overal slapen. Apen zijn overal (vooral op hoge grond), maar tamelijk vriendelijk. Vanmorgen gooide een aap zelfs papier naar ons vanaf een balkon. We hebben maar één kat gezien sinds ons verblijf in India. Tot mijn grote wanhoop.

Dag 3: Terugkeer naar Delhi

JB is nog niet over de nederlaag van Frankrijk in de finale van Euro 2016 heen, maar hij is wel opgelucht dat hij India kan verlaten, met zijn zinderende hitte en te veel mensen overal.
Het hotel deelt ons mee dat er grote verkeersproblemen zijn voor de luchthaven (de weg is half geblokkeerd wegens wegenwerken) en raadt ons aan 4 uur voor het opstijgen te vertrekken. Onderweg legt de chauffeur ons uit dat er in Varanasi geen regels zijn, geen voorrang, degene die het meest toetert wint.
Vervolgens opent hij de ramen onder het voorwendsel dat hij niet veel benzine meer heeft en dat hij de airco weer aan zal zetten zodra hij een benzinestation passeert (de prijs van een taxi verschilt als je de airco neemt of niet, en wij hebben voor de airco betaald)! 15 minuten wachten in het verkeer met de ramen open is voor ons beiden genoeg om te protesteren dat het beter is de ramen dicht te doen en te sterven van de hitte dan de vervuiling te absorberen. In feite, een paar uur later, heb ik nog steeds moeite met ademhalen. De chauffeur zet ons af op het vliegveld als twee grote m*rdes, zodra we uitstappen vertrekt hij, waarschijnlijk om een andere klant te zoeken.
De reis van Varanasi naar Delhi verloopt voorspoedig. Wanneer wij de binnenlandse luchthaven van Delhi verlaten, worden wij door niemand lastig gevallen (niets te maken met de internationale luchthaven). We nemen een vooraf betaalde taxi naar ons overnachtingshotel, de weg is nieuw en bijna leeg, het is de eerste keer dat Delhi zo rustig lijkt.
Morgen vertrekken we om 6:30 uur naar Kathmandu. Door grote problemen (waarschijnlijk personeel) kregen we vandaag een e-mail met het advies om 4 uur voor het opstijgen aan te komen. 6:30 uur met 4 uur voorsprong = 2:30 uur #VDM.
We hielden van India, waren verbaasd over haar schatten. Maar het is zeker niet de plaats waar wij onszelf zien wonen of een lange vakantie zien doorbrengen. Te veel mensen, te veel vervuiling, te veel verzoeken, te veel chilipepers, … en onmogelijk om rundvlees te vinden om te eten #jeveuxunbigmac ! Het was echter een geweldige ontdekking die we iedereen aanraden, vooral omdat we van de bui-bui hebben kunnen genieten zonder ziek te worden.

Deel 2: Praktische tips

Hoe er te komen

Vanuit Khajuraho vertrekt een trein naar Varanasi. De vrijdagtrein is de snelste. U kunt met het vliegtuig gaan, maar vluchten zijn zeer zeldzaam in het laagseizoen.
Vanuit Delhi kunt u of de trein nemen (erg lang) of het vliegtuig.

Tips

• Vraag je hotel om je op te halen. Of koop een SIM kaart voor 3G. We verdwalen al snel in de straten van Varanasi
• Om de religieuze ceremonie ’s avonds bij te wonen (Dashashwamedh Aarti), is het beter om te betalen voor een zitplaats op een goede locatie dan om vanaf de boot toe te kijken. Je kunt niet veel zien en stikt snel door de rook
• Als u de crematies bijwoont, zijn camera’s niet toegestaan
• Kies een goed hotel en indien mogelijk in de buurt van de ghats (zoals het onze), want je zult niet elke dag riksja’s willen nemen in Varanasi (te vervuild)

Begroting

• 100 roepies = 1,3€
• Treinkaartje Khajuraho – Varanasi in 3e klas met airconditioning: 750 roepies/persoon
• Tweepersoonskamer zonder airconditioning in het Alka Hotel: 950 roepies/nacht
• Rickshaw treinstation -> ons hotel : 100 roepies
• Massage van een uur: 1200 roepies/persoon
• 5u rondrit met gids en chauffeur : 750 roepies/persoon
• Boot om de ceremonie bij te wonen (niet aanbevolen): 150 roepies/persoon
• Eten: 150 roepies/persoon/maaltijd
• Taxi naar de luchthaven: 750 roepies met airconditioning

TOTAAL : 9483 roepies of 126€ voor 3 dagen, 2 nachten, 2 personen (het vliegtuig terug naar Delhi niet meegerekend).

Nuttige links

• Hotel Alka zeer aan te bevelen (massage, restaurant, rondleiding, taxi: tip top) http://www.hotelalkavns.com/