Doha (Qatar) – in het midden van de Ramadan

1ste ontdekking van een Golfland, 1ste Ramadan, een onvergetelijke reis

Waarom Doha?

De route Parijs-Delhi omvat een tussenstop in Doha. We hadden ook in Amsterdam kunnen stoppen, maar onze Travel Nation adviseur vond het leuker om in Doha te stoppen. Aangezien deze reis deel uitmaakt van het round the world ticket en het ons niets kost om Doha aan de lijst van stopplaatsen toe te voegen, hebben we “ja” gezegd om meer over de Golflanden te weten te komen en de Ramadan in een moslimland te ontdekken.
Het is de allereerste keer dat we zoveel tijd in deze regio doorbrengen (nou ja… slechts anderhalve dag, laten we niet overdrijven), maar vergeleken met de 2 uur tussenlandingen op de luchthaven van Dubai, is het voor Anh een echte ontdekking.
In tegenstelling tot wat we dachten, zijn 5* hotels betaalbaar. Ik verwachtte minstens 200€/nacht te moeten betalen, maar uiteindelijk vonden we een 5* hotel in de buurt van de Souq, de Corniche, het Islamitisch kunstmuseum, voor 75€/nacht. Het zwembad is minder indrukwekkend dan in Al Shaqab Hotel, maar zijn we hier om te zwemmen als het 45°C is?
Dus, vier belangrijke dingen in Doha

De temperatuur

32°C tot 45°C in de zomer

Kleding

Een regeringscampagne “Weerspiegel respect” vat de dress-code van het land samen: bedek je schouders en knieën. Draag geen nauwsluitende en transparante kleding (leggings, yogabroeken…). Hetzelfde principe voor mannen (geen mouwloze t-shirts, geen korte broeken), maar in werkelijkheid zag ik veel expats in korte broeken en t-shirts zonder enig probleem.
Persoonlijk denk ik dat het een goed idee is om ons duidelijk te laten zien wat ze van ons verwachten. Een zeer belangrijk detail: u wordt niet gevraagd uw haar te sluieren of te bedekken.

Tijdens de Ramadan is het beter om deze instructies nog meer na te leven.
Voor JB, shirt met korte mouwen, korte broek en pet.
Voor mij, lange jurk tot over mijn enkels, 3/4 mouwen blouse 100% katoen, beige kleur & sjaal (om mijn hoofd te bedekken omdat het warm is).

Ramadan

We hebben de ramadan “gedaan” – halverwege. D.w.z. niets eten tot de avond, een paar kleine slokjes water gedurende de dag (terwijl je je verstopt) en een grote maaltijd ’s avonds. Gelukkig voor ons gaat de zon vrij vroeg onder (18.00 uur) in tegenstelling tot andere landen zoals Italië (20.00 uur!) Het is verboden om tijdens de Ramadan in het bijzijn van anderen te eten of te drinken, of je dat nu mag of niet (zwangere vrouwen of vrouwen die ongesteld zijn doen bijvoorbeeld niet aan de Ramadan). Sommige restaurants doen ’s middags aan afhaalmaaltijden, maar zij zijn zeer discreet en trekken de gordijnen naar beneden om degenen die aan de ramadan doen niet te beledigen. Het hele land wordt vertraagd omdat de werktijden worden verkort, van 8 uur ’s morgens tot 6 uur ’s morgens.
Voor het grote avondmaal hebben we de keuze tussen iftar (dat om 18.00 uur begint en rond 20.00 uur eindigt) – buffet of à la carte – of Suhoor (20.00 uur tot 01.00 uur), met eveneens traditionele muziek. De prijs varieert sterk van restaurant tot restaurant, QR50/persoon (12€) voor de goedkoopste, QR250/persoon (60€) voor de 5 sterren hotels. Suhoor is natuurlijk duurder dan iftar, maar wij eten ook later.

Winkelcentra

Je moet echt minstens één winkelcentrum in een Golfland bezoeken! We gingen naar de Villaggio, 20 minuten van de Corniche, die een kunstmatig kanaal heeft dat op Venetië lijkt. Het doet ons denken aan het Four Seasons Hotel in Macau (dat we nog gaan bezoeken) dat hetzelfde kanaal heeft.

Reisdagboek

Na 3 maanden contact met de Couchsurfing Community in Doha (zeer reactief, aardig en beschikbaar), kwamen we eindelijk aan in Doha. Het vliegtuig landde laat (na zonsondergang), dus om onze andere moslimvrienden niet te lang te laten wachten, pikte onze Couchsurfing vriend ons direct bij het vliegveld op om ons naar Sealine Beach resort te brengen, voor een iftar (avondmaaltijd) op de duinen midden in de woestijn.
Wat een magisch moment, met een klein briesje dat de 36°C doet vergeten, de maan verlicht een klein meertje gevormd door het water dat de woestijn in gaat (een soort Binnenzee maar dan kleiner), jeeps vermaken zich op de duinen door aan één kant van de duinen te rijden onder een hoek van 30° (terwijl het water net onder de duin ligt). We zijn daar, met vrienden die we voor het eerst ontmoeten, de duinen aan het temmen, en genieten van een eenvoudig diner, op blote voeten in het zand, rond een vuur, barbecuen, thee zetten, chicha roken.

Klein technisch detail: voordat ze op het zand rijden, laten ze de banden een beetje leeglopen. De chauffeurs zijn over het algemeen zeer ervaren en beschikken over een minimum aan uitrusting. De meeste mensen laten hun auto achter op de parkeerplaats, wij worden verdeeld in 3 groepen met 3 ervaren chauffeurs die de duinen zo goed kennen dat ze precies weten waar ze heen moeten. Ze zijn uitgerust met zeer sterke banden en koplampen die zo fel zijn dat je ze van ver kunt zien. Meestal volgen ze de bandensporen van andere auto’s, maar soms slaan ze een eigen weg in en dan is het een gegarandeerde sensatie (stel je voor dat de auto een heel hoge duin beklimt en dan vliegt? Dat zijn wij!). Op een gegeven moment, signaleert een pick-up truck ons. Hij zit vast, onze chauffeur haalt uit het niets een touw tevoorschijn (blijkbaar heeft iedereen er een om de anderen te helpen). Dan vernemen we dat er een door de regering gesponsorde vrijwilligersclub bestaat, zeer goed uitgerust, die belast is met het helpen van auto’s die op deze manier in de woestijn vastzitten. JB vertelt me: we zijn net geland op het vliegveld, 1 uur later, zijn we al in de woestijn bezig met de achtbaan. Het is zo onwerkelijk!
We zien de maan opkomen en dit kleine meer op 30 meter van onze voeten verlichten. We zijn allemaal verblind door dit schouwspel dat de natuur ons biedt. We zien de auto’s in de verte andere duinen opgaan, ons deze grote ruimte vol zand laten zien, bezaaid met duinen waar geen einde aan lijkt te komen. Youssef laat ons zien hoe we het noorden kunnen bepalen met de sterren, terwijl Ali ons uitlegt hoe we de sterren van de planeten kunnen onderscheiden (de planeten hebben vaak “ringen” terwijl de sterren te ver weg staan, het licht is meer diffuus).
Plotseling, zie ik een vallende ster. Ik kan mijn ogen niet geloven en moet de ervaring beschrijven om bevestiging te krijgen dat het een vallende ster is. Ik ben zo ontroerd dat JB me eraan moet herinneren om een wens te doen.
Gedurende de hele avond bespeuren we deze zachtheid in Doha, de stad biedt geen gekke activiteiten, dus genieten van het leven in Doha is gewoon zo’n barbecue houden in de woestijn, parkeren naast de corniche onder het genot van een hete thee (karak thee) en genieten van talrijke en heerlijke restaurants. We zijn ver van het bling bling Doha dat we de volgende dag zullen ontdekken.

Om 2 uur ’s nachts zijn er veel auto’s in de straat, waarschijnlijk omdat de Suhoor snel begint. We checken in bij het hotel, 2 uur ’s nachts, geen probleem, onder de verbaasde blikken van de Saoedische gasten in traditionele kledij die twee backpackers zien die extreem slecht gekleed zijn voor dit luxueuze hotel.
De volgende dag vertrekken we ’s middags naar de Pearl, een luxueus kunstmatig eiland, in de hoop een boot te kunnen nemen om de Corniche te bezoeken. Tijdens de Ramadan is het gebied helaas verlaten, maar nog steeds erg mooi.

Daarna gaan we naar Villaggio, een winkelcentrum dat bekend staat om zijn kopie van het kanaal in Venetië. Niets erg typisch in dit winkelcentrum want we vinden luxe merken, Boots, Carrefour, Virgin…

Onze Couchsurfing vrienden halen ons dan op om naar een optocht van auto’s op de Corniche te gaan kijken. In dit land waar gas goedkoper is dan water, is de show zowel indrukwekkend als grappig, omdat hij zo bling bling is, maar ook geworteld in het DNA van Doha. Elke dag tijdens de Ramadan, een uur voor het slapengaan, halen de Qatarezen hun mooie auto’s tevoorschijn en rijden langzaam aan de rechterkant om te pronken met hun speeltje, tot groot genoegen van de liefhebbers van luxe auto’s. Als ze geen luxe auto’s hebben, weten ze zich te groeperen tussen Land Cruisers, Pick ups, motorfietsen. Aan de rechterkant staat een lange rij amateurfotografen, sommigen met statieven, anderen op de weg om de beste foto’s te maken, omdat de auto duur is, of omdat het kenteken duur is (het grote spel is om het kenteken met het minste aantal cijfers te hebben, daar kunnen ze honderdduizenden euro’s voor uitgeven! Als je het nummer 193 hebt, is het geweldig, terwijl 382305, een puinhoop is), of omdat ze uit Saoedi-Arabië komen om aan deze show deel te nemen, puur om te pronken. Sommigen stoppen om hun Instagram account aan fotografen te geven, in de hoop om getagd te worden.

Daarna gaan we naar de Grote Moskee om het interieur te bezichtigen en vooral om een kanon te zien dat wordt afgevuurd om bij zonsondergang het einde van het vasten aan te kondigen. Er wordt niet afgeteld, zodra het gebed van de grote moskee wordt gehoord, wordt het kanon afgevuurd, wat de toeschouwers doet opspringen.

Om te voorkomen dat hongerige chauffeurs ongelukken veroorzaken door te snel naar huis te willen, delen individuen en verenigingen voedsel uit langs de kant van de weg. We hebben recht op wat afspraakjes, heerlijk. JB moet “Christen/ongelovige” op zijn voorhoofd hebben geschreven, dus krijgt hij een “Wat is Islam?” folder als bonus.
Daarna brengen we onze avond door in Souq Waqif in een traditioneel restaurant waar we op de vloer zitten op de Arabische tapijten en met onze vingers eten. 3 qataris naast ons laten ons hun gerecht zien en raden ons aan hetzelfde te nemen. Het is heerlijk! Het brood is warm en het vlees is zeer mals! We weten niet precies wat we gegeten hebben, maar het was erg lekker.

Daarna nemen we een kijkje in het voortreffelijke Perzische restaurant PARISA, een decor dat duizend-en-één-nacht waardig is.

Renwick, onze vriend, wil wat chicha drinken, dus gaan we naar Tajine hiernaast om thee te drinken (met wat chicha natuurlijk) en te praten over de toekomst, onze plannen dichtbij en veraf, onze reisdromen. We gaan naar de markt waar niemand ons vraagt (de mensen van Qatari trekken zich niets aan van toeristen, ze zijn te rijk om zich om hen te bekommeren, wat erg aardig is), we brengen wat tijd door bij de dierenkraam om miauw miauw te maken tegen de katjes en om Frans te leren aan de papegaaien (tevergeefs).
Onze vrienden zetten ons af op de luchthaven waar hen wordt verteld dat “het slechts tot ziens is”. Dan vliegen we naar Delhi met sterren in onze ogen.

Hoe er te komen

Rechtstreekse vlucht vanuit Parijs, inbegrepen in het Round the World ticket

Begroting

• Hotel: 75€/nacht voor een tweepersoonskamer, zonder ontbijt
• Taxi: 50€ voor luchthaven, winkelcentrum & The Pearl transfers
• Winkelen: 0€
• Eten: 10€/persoon in een klein restaurant in de souq

Totaal : 265€ voor 2 dagen (1 nacht), 2 volwassenen, exclusief vliegtuigticket (rond de wereld)

Nuttige links

• Saraya Corniche Hotel -> Ik beveel, onberispelijke service, ruime kamer
• De adressen van restaurants die iftar, of suhoor aanbieden staan op Qatar Eating
• Geweldig artikel over de Ramadan in Qatar vanuit het perspectief van een expat