Trage boot van Mandalay naar Bagan: 12 uur om het lokale leven te observeren

Onze boot verlaat Mandalay om 5:30 uur voor een lange tocht van 12 uur naar Bagan. Het is een “langzame boot” (in tegenstelling tot de “snelle boot” die door particuliere en toeristische bedrijven wordt gebruikt), die door Birmese kooplieden wordt gebruikt om voornamelijk voedsel naar hun afgelegen dorpen te vervoeren. Wij boekten de tickets rechtstreeks bij het kantoor van Inland Water Transport (klik hier voor meer info)

Update november 2018: Opgelet, deze boot wordt sinds december 2017 niet meer aangeboden door de overheid, en dit, tijdelijk (wel het is al een jaar). U kunt echter nog steeds kiezen voor de toeristenboot voor 42 dollar (die ik niet heb getest): http: //www.mgrgexpress.com/

De reis Mandalay – Bagan is sneller dan de reis in omgekeerde richting, omdat je de Irrawaddy afvaart. In het droge seizoen kan deze tocht veel langer duren, vooral als de boot vastzit in het zand. Zeilen op de Irrawaddy vereist veel ervaring

Na de stortregen van de dag ervoor in Mandalay, is het op onze boot veel minder druk dan normaal (of misschien omdat het ook zondag is). Buitenlanders mogen een plastic stoel meenemen.

De Birmezen zitten op de grond op hun draagbare bamboematten. De meeste zijn zeer goed uitgerust: matten, dekens, vaatwerk en voedsel… worden in een kleine mand bewaard. De goederen liggen ernaast verspreid, in manden of op de grond. Ze noemen het een “boot” maar het is zo sterk als een veerboot. Het enige probleem is dat het aan alle kanten open is, dus als het te hard regent, kun je helemaal doorweekt raken. Daarom zetten we ons daar neer waar meer Birmezen zijn, want die weten precies waar ze zich moeten opstellen om de wind en de regen te vermijden

Op de grond zitten is een betere optie als je wilt slapen. Bij gebrek aan tapijt, haalden we onze vleeszak. Leunend tegen onze rugzakken, konden we een dutje doen. Er is zelfs een ruimte aan de voorkant van de boot waar u een aantal houten bedden kunt vinden om op te slapen. Ik denk dat het alleen voor de bemanning is, maar een paar voorbijgangers hebben er zonder problemen een dutje kunnen doen

De boot beweegt zo langzaam als een scooter. De landschappen zijn niet buitengewoon, maar wat wij het leukst vinden is om het plaatselijke leven te observeren wanneer de boot stopt. De boot stopt inderdaad een tiental keer in dorpen waarvan we het bestaan niet kunnen vermoeden. Telkens als hij stopt, zien we een groepje dorpelingen op ons wachten

• of om lokale producten te verkopen: gebak, fruit of gebraden kip aan voorbijgangers. Ik moedig u ten zeerste aan bij deze verkopers te kopen, omdat het seizoensproducten zijn die in hun dorp worden verbouwd. De startprijs zal altijd erg hoog zijn (2$ voor een donut), maar haal het kleingeld eruit (tussen 200 en 500 kyats), geef dat aan de verkopers om de onderhandeling te beëindigen.
• of om goederen aan kooplieden te verkopen: op een gegeven moment zagen we een kleine boot vol watermeloenen onze boot naderen toen die stopte en de helft van zijn lading uitlaadde, verkocht aan de verschillende kooplieden op de boot
• of naar de vrouw van de kok gaan die een kraampje op de boot heeft en alle lekkere dingen kopen die ze tijdens de verschillende stops heeft meegenomen
• of om de kooplieden te helpen hun goederen snel naar beneden te brengen. Sommigen zijn zo zwaar beladen dat een dozijn mensen hen moet helpen. De dorpelingen vervoeren deze goederen dan te voet, op een kar of in een kleine boot

Ook al is het comfort basic, er zijn veel dingen voorzien om de reis zo aangenaam mogelijk te maken. Er is een kok aan boord die eenvoudige gerechten en drankjes aanbiedt (wij hebben zijn service niet geprobeerd, maar gaven de voorkeur aan de producten van de straatverkopers). De vrouw van de kok heeft ook een kraampje, dat bij elke stop groter wordt, dus als u de straatverkopers mist, kunt u altijd bij haar kopen. De (Turkse) toiletten worden regelmatig schoongemaakt en zijn eerlijk gezegd niet zo slecht. En er zijn plastic stoelen voor toeristen die moeilijk op de grond kunnen zitten

De Birmezen delen slechts de helft van de reis met ons. Ze stappen allemaal uit in de buurt van Myingyan. Wij en sommige toeristen maken gebruik van de bijna lege boot om te zitten waar er minder wind en zon is 😀

Als we om 17.30 uur in Bagan (Nyang-U om precies te zijn) aankomen, stappen een aantal jongeren op de boot en vragen ons beleefd of ze onze vuilniszakken mogen ophalen. Zeer gegeneerd zeg ik hen dat er niets interessants in zit, maar blijkbaar zijn zij geïnteresseerd in lege waterflessen. Ik gaf ze deze en bedankte ze om ons te helpen van ze af te komen

Verschillende chauffeurs wachten ons op. Ze leggen ons uit dat de driewieler 5000 kyats kost en de taxi 7500 kyats. Omdat we dachten dat het een equivalent van de Vietnamese cyclo was, besloten we de driewieler te nemen. Wat een vergissing! Hij is piepklein, JB kan maar één bil op de zitting kwijt 😀 Als we een helling zien, stappen we uit en duwen de driewieler met de bestuurder mee. Gelukkig duurt de reis maar 10 minuten

Kortom, het was een geweldige reis. We zouden alleen willen dat er meer mensen (en verkopers) waren. We maakten deze reis in augustus 2016, op een zondag. Misschien zou reizen op een woensdag een betere ervaring zijn geweest?