Amérique,  Brésil,  Carnets de voyage,  TDM

Rio de Janeiro (Brazilië): de terugkeer (2/2)

Na Ilha Grande, zijn we terug in Rio de Janeiro, wachtend op ons vliegtuig. Bekijk ons eerste deel over Rio hier

 

Dag 1:

Na enig rekenwerk komen we tot de conclusie dat het ons precies evenveel kost om zelf de boot/bus/Uber kaartjes te kopen voor de terugreis naar Rio als om een “boot – minibus met drop-off” transfer te betalen, 110 reais/persoon. Dus waarom moeite doen?

We nemen een speedboot en dan een minibusje. De tocht duurt 3 uur. De eigenaresse van ons pension wacht al op ons met een glimlach op haar gezicht. Ze verstaat mijn Portugees, ja! We hebben een grote studio van 30m2 alleen voor ons tweeën, met een kleine keuken en een kleine badkamer. Luxe!

In Rio zijn, vanwege de veiligheidsproblemen, alle gebouwen met een bewaker beveiligd met een poort als deze. Er is 24 uur per dag een bewaker aanwezig, alleen om de hoofddeur te openen

Ik bel de jazzbar die ik een week geleden zag(TribOz). Ik dacht dat ze morgen (zondag) een show hadden, maar in feite niet. De enige show die nog beschikbaar is voor ons vertrek is vandaag, om 21.00 uur. Het meisje aan de telefoon spreekt Engels en legt uit dat er nog maar 2 piepkleine zitjes zijn onderaan de trap, het zijn geen echte zitjes, maar er komt een klein stoeltje als tafeltje voor onze drankjes en ons eten. Geen probleem. De reden waarom ik zo graag naar een jazzbar ga, is dat Brazilië de bakermat is van de bossa nova (een kruising tussen samba en cool jazz)

We nemen een Uber om er te komen. De buurt ziet er slecht uit, met veel prostituees op straat. De buitenkant van de bar is gewoontjes, maar zodra we binnenkomen, staan we versteld van de chic-tribale inrichting. De toegangsprijs is 30 reais/persoon, exclusief drankjes. De zangeres, Alma Thomas, is een vaste klant van de bar, zij is Amerikaanse, zingt goddelijk goed, spreekt Portugees als een echte Braziliaanse, en beheerst verschillende soorten jazz (blues, bossa nova, bebop). Haar drummer is Frans en we konden een praatje met hem maken (erg leuk!) Ik hou echt van de geest van deze bar: een van de eigenaren (Australisch) spreekt voor het concert om erop te hameren dat het een concert is, en geen bar met live muziek. Het is dus verboden te praten tijdens het concert -> ik raad 100% aan

Als de bar vol is, komt dat omdat deAmerican Society vandaag bijna de zaal is binnengevallen om het 100-jarig bestaan van deze vereniging te vieren. De naam klinkt erg “Illuminati” maar het is gewoon een soort Alliance française in het buitenland

Dag 2:

Vandaag bezoeken we eindelijk de Suikerbroodberg(Pão de Açúcar)

De naam Suikerbrood zou in de 16e eeuw op instigatie van de Portugezen zijn ontstaan. Het dankt zijn naam aan zijn zeer bijzondere vorm, die doet denken aan blokken geraffineerde suiker die in kleivormen werden geplaatst om per boot te worden vervoerd in de tijd van de suikerriethandel.

We worden afgezet door Uber (7 reais in Uber Pool, goedkoper dan een stadsbus) voor de kabelbaan. 76 reais/persoon later, nemen we de kabelbaan naar de eerste halte.

Het uitzicht is gewoon WOOOOOW!!! We hebben het geluk dat we veel zon hebben, weinig wind en een panoramisch uitzicht dat zijn weerga niet kent. Behalve de Magische Berg in Moorea, is dit ons favoriete panorama (klik op de foto’s om in te zoomen)

De kleine piek in de verte is Christus!

We nemen een tweede kabelbaan (inbegrepen in het toegangsticket) om naar de top van Sugarloaf te gaan. Het uitzicht is nog spectaculairder, want we kunnen het strand van Copacabana zien. Ja, het is precies zoals op de ansichtkaarten, mijlen en mijlen stranden. Vanuit dit gezichtspunt zien we nog verder en meer stranden. Nou, de cariocas hebben de verlegenheid van de keuze wat betreft de paradijselijke stranden. Je kunt Christus al van verre zien, de zee en de lucht worden één, het is prachtig, subliem, onwerkelijk!

Dag 3, 4 & 5:

We bezoeken Rio in kleine doses omdat het met tussenpozen regent. JB loopt elke ochtend langs het strand van Copacabana, hij vindt het erg leuk. Op een bepaald moment stopt een man hem door hem groene vlekken op zijn schoenen te laten zien en biedt aan ze schoon te maken. JB vertelt hem dat hij geen geld bij zich heeft. Dit is een bekende zwendel op het Copacabana strand. Gelukkig ging JB er met lege zakken heen. De groene vlekken in kwestie moeten verf zijn die onopvallend door een medeplichtige is aangebracht en gemakkelijk kan worden schoongemaakt

We kunnen het ons eindelijk veroorloven om cadeaus te kopen voor onze geliefden: Havaianas om precies te zijn. Na ongeveer 15 paar verzameld te hebben, realiseer ik me hoeveel dit voorstelt. Misschien is het niet zo’n goed idee. De verkoopster heeft een kleine glimlach op haar gezicht als ze ons ziet met een mand vol slippers. Ik hoop dat de douane niets zal zeggen

Edit: de douane zal geen enkele opmerking maken, noch in Brazilië noch in Frankrijk

In de winkel kunt u ook accessoires voor Havaianas vinden (om beschadigde gespen te verwisselen of gewoon de kleur naar wens te veranderen).

We lunchen bij Mr. Fit die een super gezonde salade bar heeft. Ik had een tapioca poeder wrap. Het is een beetje vreemd, maar de saladedressing op basis van mosterd en honing is supergoed (het vermelden waard!). Rechts is een acai, een soort acai fruit smoothie met plakjes banaan erop. Ik kan nog steeds niet van dit dessert houden, dat wel eetbaar is

We nemen een Uber naar Praça Quinze. Van daaruit kunnen we een veerboot nemen naar Praça Arariboia (Niteroi), aan de andere kant van de baai. Beide gebieden zijn zakengebieden, er zijn veel mensen die elke dag de veerboot naar hun werk nemen. Er is elke 20 minuten een veerboot (5,90 reais/persoon enkele reis)

De overtocht is niet zo indrukwekkend, ik had beter verwacht, maar voor de prijs, zullen we niet huilen. Om terug te keren naar Copacabana, hebben we recht op grote verkeersopstoppingen. Onze Uber chauffeur is echt geduldig. Dezelfde in Parijs zou al een monoloog hebben gedaan over het verkeer in Parijs van 16.05 uur tot 18.14 uur op oneven dagen; of een driedelig essay (ja/nee/misschien) over de vraag “voor of tegen vliegende auto’s?

In de supermarkt in de buurt van ons pension, vind ik een groene papaja ARRhhhh! Het is de kans of nooit om het veganistische recept van de Thaise som tum (groene papajasalade) te proberen. Door de vissaus te vervangen door sojasaus (en zout), is het echt heel lekker!

Terug naar Frankrijk

Dit is het, het is de D-day. We staan te popelen om terug te gaan en een paar dagen in Frankrijk door te brengen alvorens naar Cuba te gaan (en ja, uit kostenoverwegingen is het goedkoper om terug te gaan naar Frankrijk dan vanuit Zuid-Amerika naar Cuba te gaan), maar op de dag zelf slaat de realiteit ons om de oren: we verlaten Zuid-Amerika voorgoed, en we weten niet wanneer we terug kunnen komen

Het is paniek die mijn hele wezen door elkaar schudt, wat paradoxaal lijkt omdat ik de afgelopen weken overal last van had: eten, onzekerheid, vermoeidheid… en als ik op het punt sta te vertrekken, word ik plotseling wakker en zeg tegen mezelf “neeeee, ik wil niet dat het ophoudt”

Waar is de logica in dat, vraag ik u! Rio is ook triest, het regent als een gek. We nemen elk een pot ambachtelijk ijs van 400 gram om onze laatste reais uit te geven voor we op het vliegtuig terug naar Frankrijk stappen. Wanneer zal ik het weer kunnen proeven? Misschien nooit

Vaarwel Zuid-Amerika, bedankt voor alles! Voor al die momenten van extreem geluk, maar ook momenten van verdriet en lijden. Dank u voor al die dromerige landschappen waar ik vaak tranen in mijn ogen bij kreeg! Dank u dat u ons uit onze comfortzone hebt doen treden, dat u ons het geluk dat wij hebben nog meer hebt doen waarderen, dank u dat u ons hebt geleerd op het leven te vertrouwen. Dank u, dank u!

 

 

 

 

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *