Beste lezer, wat ik hier met je ga delen is HUGE! Ik heb net 2 fantastische dagen in Moorea doorgebracht dus, zoals gewoonlijk, zal ik niet gierig zijn met beschrijvingen/woorden en foto’s.
Als u ook een wereldreis maakt, aarzel dan niet om een tussenstop te maken in Frans-Polynesië, ook al is het duur, het is de moeite waard.

Deel 1: Reisverslagen

Dag 1:

Vanuit Papeete nemen we ’s morgens vroeg de ferry naar Moorea. Na een uiterst aangename reis van 40 minuten (waarin ik geslapen heb) komen we aan bij de veerbootterminal van Moorea, waar een 4×4 op ons staat te wachten voor een excursie van 4 uur.
Tom, de gids, heet ons hartelijk welkom en biedt ons aan onze bagage bij het bedrijfskantoor af te geven. In tegenstelling tot de foto op hun officiële website, waar de reizigers in de zon staan – heeft de 4×4 die wij nemen 2 bankjes en iets om ons tegen de zon te beschermen, wat de excursie erg aangenaam maakt. We zijn pas met 6.
We stopten bij een paar uitzichtpunten, de een nog mooier dan de ander. We bezochten ook de landbouwschool, waar het verse ananassap om te smullen is (de ananassen van Moorea worden beschouwd als de beste ter wereld). Het medium glas van 300CFP wordt royaal opgediend (genoeg voor 2).

Al deze stopplaatsen zijn toegankelijk als je een auto hebt, maar we hebben ook 2 stopplaatsen gemaakt die alleen toegankelijk zijn met een 4×4 of quad:
De eerste is de ananasplantage. De gids serveerde ons ter plaatse een rijpe ananas (die op de foto), zo zoet en zo lekker dat we die niet zo gauw zullen vergeten.

Hij toonde ons ook hoe je een wonde geneest met de bananenbloem.
De tweede halte, die alleen per 4×4 bereikbaar is, is een uitzichtpunt dat “magische berg” wordt genoemd. De naam is welverdiend, want we hebben een buitengewoon uitzicht op de lagunes, en de bungalows van 2 5 sterren hotels.

De dochter van de gids volgt ons al die tijd, ze is 5 jaar oud en ze is zo schattig. Ze noemt ons “de klanten”, “de klanten, we moeten hogerop, de magische berg is hier”, “kom op, de klanten” 😀

Een walvis voor de kust

En ze heeft gelijk! Toen we vertrokken, zag ik een enorme waterstraal in de verte en liet het iedereen zien. Het is, ja…een walvis!!! Wat een geluk! Zelfs zonder verrekijker kunnen we zijn staart raden. De waterstraal is zo groot dat hij wel een kwartier moet springen (noot van de redacteur: de walvis ademt op een heel discrete manier, we hebben het in Zuid-Afrika gezien, op 5 meter, we zien alleen een klein straaltje water). Later werd mij verteld dat het walvisseizoen 15 dagen geleden is geëindigd, de walvis die we hier zien moet later bevallen dan de anderen en hij wordt zeker vergezeld door een kalf.
Het is met veel emotie dat we de tour afsluiten. De 4×4 zet ons direct af bij ons hotel Les Tipaniers (boekingslink), de bagage is al door een andere auto naar het hotel gebracht.
Wij gingen onmiddellijk naar de waterkant om een prachtig wit zandstrand te ontdekken, met veel koraal, kleine visjes en een prachtige aanlegsteiger. Toch is er een beetje verkeer voor het strand, aangezien we niet ver van 3 eilandjes (motu in het Tahitiaans) liggen en niet ver van het observatiepunt van roggen en haaien. Het is zaterdag. Veel mensen kraken op het strand van ons hotel. Ja, het is zo goed gelegen en bovendien zijn de twee restaurants van het hotel voortreffelijk.

Terwijl we wachten om te baden, lenen we de fietsen van het hotel om naar het mini “shopping center” te gaan, 1 km verderop om wat inkopen te doen. Behalve de uit Papeete meegebrachte rassen (minder duur), gaan we ons voeden met water (het leidingwater is hier niet drinkbaar) en eieren, geschiedenis om een beetje geld te besparen.
We lenen de Polynesische dugout bij het hotel om een bocht te maken. Het is zo slecht gemaakt dat we bij elke passage van een boot in het water terechtkomen. We verlaten het snel om te gaan snorkelen. JB wordt opnieuw aangevallen door een kleine “picasso”-vis met een soort Zorro-masker op zijn kop; terwijl ik, met water tot aan de kuit, de kleine doorzichtige vis met de gele fluostaart achtervolg. Het leven is te hard!
We gaan naar het kantoor van de nautische activiteiten van het hotel. Ik transcribeer hier het gesprek:
(gids) : als u wilt, is er morgen om 13.00 uur een uitstapje om met de roggen en haaien te zwemmen
Wow, zwemmen met haaien? Is dat niet riskant?
Als wij het voorstellen, is het veilig
Kunnen we op de boot blijven en op het laatste moment beslissen of we met de haaien gaan zwemmen of niet?
(gids) : er zijn er genoeg zoals jij, ze zijn allemaal in het water beland en vonden het heerlijk
Het probleem is dat ik ongesteld ben
Ben je een vis of geen vis? Haaien eten vis, “Jaws” is een film.
Afspraak gemaakt voor 13.00 uur de volgende dag.

Dag 2:

We hebben een uitgebreid ontbijt om ons voor te bereiden op deze dag vol emoties. Ik kan je zeggen dat ik voor Moorea mijn planningswerk goed heb gedaan. Het hotel ligt niet alleen naast het haaienuitkijkpunt, maar ook op 1 km van het Intercontinental, waar bungalows zijn met de voeten in het water en waar je met de dolfijnen kunt zwemmen.
We nemen de fietsen van het hotel en parkeren op de rustige parkeerplaats van het Intercontinental. We gaan erin als een molen. Ik vind het niet leuk om zo te hurken zonder iets te geven, dus nemen we plaats aan de bar bij het zwembad om twee frisdranken te bestellen voor 500CFP per stuk. Het is ook de gelegenheid om het strand van het Intercontinental te vergelijken met dat van ons hotel en om met jaloezie het overloopzwembad te bekijken. Vanaf 300€/nacht krijgen Intercontinental gasten een goed schoongemaakt strand met zeer weinig koraal, een overloopzwembad, een dolfijnencentrum, een zeeschildpaddencentrum. Voor 600€/nacht hebben ze recht op een bungalow op palen, waar er een trapje is om direct na een duik in de oceaan omhoog te gaan. JALOUSIE mode aan!

We gaan naar het dolfijn centrum, volgen de pijlen. We zien 3 enorme flesneusdolfijnen in een verblijf. Voor 150€ kunnen we met hen in het water, we zullen tevreden zijn om hen vanaf de brug te bekijken. Niet ver daarvandaan is er een ander verblijf voor zieke schildpadden die wachten op behandeling voordat ze weer in zee worden vrijgelaten. Er is er een, zo groot dat we dachten dat het een rots was.
Het kraken bij de Intercontinentale is voorbij.
Terug naar de Tipaniers, we gaan meteen zwemmen met de roggen en dolfijnen. We zijn maar met z’n drieën op de boot, wat een luxe! De baas, Francis, zet ons af op een zandbank en laat ons 5 rotsen zien. Wanneer deze rotsen beginnen te bewegen, beseffen we dat het stralen zijn. Midden in de uitleg over het zeeleven, passeert een schaduw: een haai! We dachten dat we naar een andere plek moesten gaan om de haaien te zien, maar nee, ze komen ook naar ons. In mijn hoofd is het een chaos: hoe krijg ik zowel de roggen als de haaien onder controle?
Francis gaat eerst neer. OK, zolang hij in het water is, kan ik mezelf veilig beschouwen. Het water is niet erg diep (ongeveer 1m50), voor de volwassenen komt het tot aan hun borst, maar ik heb geen houvast en begin in paniek te raken.
De roggen klimmen heel vriendelijk op Franciscus’ schouders, hij aait ze over het hoofd en voert er een paar. Sommige pijlstaartroggen komen me ook aaien, ze zijn zo schattig!!!

Ondertussen komen er steeds meer haaien om ons heen.

Ik zou tegen je liegen als ik je vertelde dat ik sereen was. De video die met de Go Pro is gemaakt, toont trouwens mijn paniekbewegingen, waarbij ik mijn snorkel verlies, in alle richtingen kijk en me aan JB vastklamp. Trouwens, alle foto’s zijn van screenshots van de video’s.


Al die stress is zinloos, want haaien zijn erg schuw. Ze komen naar ons omdat ze nieuwsgierig zijn. En in tegenstelling tot in de films, zie ik ze maar één keer met hun vinnen uit het water zwemmen. Meestal zijn ze bij het zand of drijven ze in het water. Op een gegeven moment, gehypnotiseerd door de schoonheid van de show, vergeet ik mijn angst en begin alleen naar de haaien toe te zwemmen. Francis heeft gelijk, als je naar ze toe gaat, rennen ze weg.

Plotseling zag ik een haai op me afkomen (hij moet bijziend zijn). We zijn allebei bang voor elkaar, de haai verandert van richting, ik ga achter een andere haai aan.
Wanneer Francis terug in de boot stapt, beseffen de pijlstaartroggen dat er niets meer te eten is. Ze vertrekken. De haaien hebben geen roggen meer om hen te “beschermen”, zij vertrekken ook. JB spendeert 15 minuten “rennend” achter hen aan. Pas als we allemaal weer in de boot stappen, durven ze terug te komen. Zoals wat? Het zijn nieuwsgierige, maar bange wezens. Vanaf de boot gezien lijken de haaien reusachtig, maar als we ze onder water bekijken, zijn ze heel klein, maximaal 1m50 lang.
Deze kleine boottocht heeft mijn mening over haaien volledig veranderd. Ik ben het levende bewijs dat ze geen mensen eten. Ik zwom met haaien toen ik ongesteld was… Is er meer concreet bewijs nodig dan dat om je te overtuigen om met ze te zwemmen? Het is waar dat ze bloed van mijlenver kunnen ruiken, maar ik heb geleerd dat alle vissen dat kunnen. Het is alsof je de bakkerij van een paar meter afstand kunt zien.
Het doet me te veel denken aan deze NatGeo foto genomen door een drone. We waren echt zo (zonder de zwemvliezen)

We brengen de hele namiddag door onder de kokospalmen, aan de bar of met onze voeten in het zand en dineren in het restaurant van het hotel. De “rauwe vis Tahitiaanse stijl” is een genot! Zo vers en zo goed! Moet je proberen.
We vertrekken morgen met sterren in onze ogen.

Deel 2: Praktische tips

Tips

• Ik raad je aan precies te doen wat wij deden. Het programma is zo samengesteld dat we onze tijd in Moorea optimaal kunnen benutten. Aangezien alles duur is op dit paradijselijke eiland, is het inderdaad belangrijk om het maximum te halen uit de ferrytickets, het pensioen, de transfer naar het hotel, enz. U ziet dat we van elke minuut op dit eiland hebben geprofiteerd tegen de laagste kosten.
• De 4×4 excursie duurt niet erg lang (3u30) maar het is precies dezelfde tijd als de check-in tijd in het hotel, en de bus van de excursie zet ons gratis af (een kleine besparing van 22€ – normaal is de transfer van de ferry naar het hotel niet gratis).
• Het voordeel van een verblijf in een hotel als Les Tipaniers is de nabijheid van de voederplaats van de haaien. U kunt dus een 4000CFP tour nemen alleen om met de haaien te zwemmen (in plaats van de 7000CFP tours inclusief het bezoek aan de baai van ik weet niet wat). Als u goed bent in varen, kunt u zelfs een boot huren zonder vaarbewijs (5500CFP/uur), achter een boot varen die net de roggen heeft gevoerd (rond 15.45 uur), en met ze zwemmen zolang u wilt.

Begroting

• Boot heen en terug: 3000XPF/persoon of 25€/persoon
• Excursie rondrit over het eiland Raid 4×4 : 4500XPF/persoon of 35€/persoon
• Zwemmen met roggen en haaien vanuit het hotel les Tipaniers : 4000XFP/persoon of 35€/persoon
• Transfer Maritiem Station -> Hotel : 1400XPF/persoon of 11€ – anders is het 4500XPF/taxi voor 4 personen max
• Hotel : Les Tipaniers : 17100XPF/dag de bungalow aan de tuinkant met keuken voor twee of 143€/dag
• Restaurant: 6500XPF/maaltijd voor twee, heerlijk, royale hoeveelheid, altijd bij Les Tipaniers

Nuttige links

• Excursie met Albert Transport Raid 4×4
• Boot Papeete/Moorea en vice versa : http://www.aremiti.pf/tarif
• Watersport Club
  
• Hotel Les Tipaniers : reservatie link