Deel 1: Reisverslag

De vervuiling van Kathmandu zit JB erg dwars, daarom zoeken we onze toevlucht gedurende twee dagen in Bhaktapur, op een uur rijden van Kathmandu, waar de voertuigen weinig toegelaten zijn in de stad

Dag 1: Bhaktapur en zijn pleinen

Opnieuw slaagde JB erin een kamer te vinden net achter de Nyatapola Tempel, in het Namaste Bhaktapur Guest House, met een mooi uitzicht om van te genieten, en ver genoeg van het centrale plein om ons te beschermen tegen het lawaai. En bovenal: warm water! We nemen nu al een maand koude douches, ongeacht het klimaat. De man van het hotel legt ons uit dat hij alles doet om aan de twee belangrijkste behoeften van de toeristen te voldoen: warm water & Wifi 😀

We kwamen om 11 uur aan, en alles was leeg. De toeristen die Bhaktapur voor één dag komen bezoeken, waren nog niet gearriveerd. We maken van dit voorrecht gebruik om een rondleiding te maken langs de plaatsen van de stad: Taumadhi Square, Durbar Square, Pottery Square

De weinige voertuigen in de ochtend en de oude huizen doen ons in de tijd reizen. De hele stad is gebouwd van rode bakstenen en hout, het is erg mooi en harmonieus. Alleen de elektriciteitskabels boven ons hoofd herinneren ons eraan dat we in de 21e eeuw zijn. We ontmoeten veel kleermakers, oma’s die samen breien, schoolkinderen in uniform… winkeltjes gegroepeerd per handel: souvenirwinkels, stoffen, curb (een soort yoghurt)

Op het Pottenbakkersplein krijgen we de kans om te zien hoe de ambachtslieden de klei bewerken en de potten kleuren. Vlak ernaast zien we de leerlingen van een schilderschool die bezig zijn met het met de hand tekenen van prachtige Mandala’s

Het Durbar plein van Bhaktapur is gewoonweg prachtig

Dit is de Nepalese methode om te voorkomen dat gebouwen instorten. Je ziet het overal, niet alleen bij historische gebouwen maar ook bij particuliere woningen

Alles gaat goed totdat ik stop voor de foto hieronder en JB uitglijdt en valt, waardoor hij zijn smartphone breekt. Een dame verschijnt aan het raam en vraagt ons of we ok zijn (zo lief!)

We spreken onze ontsteltenis uit tegenover de hotelmanager en hij neemt ons mee naar een winkel waar we een Samsung vinden voor 12.750 roepies, schelp en schermbeschermer inbegrepen (100 euro). Om de gelegenheid te markeren, kozen we een zeer kitscherige schelp met de foto van Kathmandu 😂

Ik zie een supermarkt. Supermarkt betekent verleiding. En ik kom uit bij twee zeer gevaarlijke producten voor de maag: gedroogde vruchten en gedroogde vis, die me doen denken aan mijn snackproducten in Vietnam, waar ik zelfs bij Vietnamezen buikpijn van krijg. Maar het is te goed om te weerstaan

Wat JB betreft, hij wil de kappersdienst proberen, maar de taalbarrière maakt de taak ingewikkeld en gevaarlijk. We vragen de kapper om een nieuw mes, wat hij bevestigt zonder het mes voor ons te verwisselen. Wij dringen aan, hij verwisselt het mes, maar door onhandigheid of met een zeer beperkt gevoel voor dienstbaarheid, doet hij water op JB’s ogen zonder hem te waarschuwen. Woedend vertrekt JB en zal het waarschijnlijk niet opnieuw willen proberen tenzij de kapper Engels verstaat

We lunchen in het restaurant van het hotel, 10 meter verderop. De baas, zeer nieuwsgierig, vraagt alle mogelijke informatie over mij en JB (waarom ik geen Frans gezicht heb, waarom Frankrijk enz.)

Het restaurant, een oud huis van minstens 300 jaar oud, kijkt uit over het centrale plein

De plafonds zijn zo klein dat ik de enige ben die rechtop kan lopen, JB moet doormidden buigen als hij zijn hoofd niet wil stoten. Het is fijn om in een land te zijn waar iedereen mijn maat heeft 😀 Het is zo veel gemakkelijker om kleren te vinden die me passen, in bedden te slapen die me passen, met anderen te praten zonder mijn nek te breken. Voor JB is het een ander verhaal, niet alleen staat er “duif” op zijn hoofd, maar je kunt hem al van verre zien

We zijn nog een of twee keer afgezet in kleine restaurants. Het is onze schuld, we hebben de prijs niet eerder gevraagd. Maar ze zijn allemaal te aardig en te eerlijk, dus zijn we minder op onze hoede. Vanaf nu maken we een notitie om elke keer de prijs te vragen, zelfs als dat betekent dat we eruit zien als gierigaards

We stuitten op een privé-school. Voor de school hangt een groot spandoek met de foto’s van de leerlingen en… hun cijfers. Hoe attent! Dus we weten wie de eerste is, maar ook wie de laatste van de klas is. Blijkbaar wordt het beoordeeld op 4 omdat studenten met een gemiddelde van 3,95 een A+ krijgen

Bhaktapur is niettemin rustiger en minder vervuild dan Kathmandu. Het heeft een nog religieuzere sfeer dan Durbar Square in Kathmandu. Bij het vallen van de avond zitten twee groepen gelovigen voor de hoofdtempel te zingen en te bidden, wat zo’n rustgevende sfeer creëert dat men er uren kan blijven om naar hen te luisteren. De regen valt, iedereen gaat naar huis. Alleen de schemerlampjes van de omliggende huizen verlichten het plein, en de tempels zijn in duisternis gehuld

Dag 2: Rust en wandelen

We worden vroeg wakker en zijn verbaasd te zien dat een vriendin van ons zich veilig heeft gemeld in Nice. We lezen het nieuws, met dat gevoel van hulpeloosheid en verdriet. We sturen berichten om nieuws te vragen en berichten van steun aan onze geliefden. Een Nepalees die de dag ervoor gezien is, belt ons op en spreekt zijn medeleven uit. Wow! We zijn aan het eind van de Kathmandu vallei en het nieuws bereikt hem al.

We lopen als de dag van gisteren in de kleine straten van Bhaktapur om onze ideeën te veranderen. De wandeling is altijd even aangenaam. Vandaag hebben we nog meer ambachtslieden gezien dan gisteren, op verschillende gebieden: aardewerk, tekenen, houtsnijwerk… wat ons zin geeft om een klein souvenir te kopen, want we zijn er zeker van dat alles wat hier wordt verkocht ook hier is gemaakt

Ik ben geïnteresseerd in mandala (meditatie steun) tekeningen op stof sinds ik in Nepal aankwam. En ik voel me erg aangetrokken tot een bepaalde mandala die me de eerste keer dat ik hem zag, in de war bracht. Het is veel eenvoudiger dan de andere, samengesteld uit boeddhistische mantra’s. Elke keer als ik er langs loop, stop ik even om er naar te kijken. Ik kocht het voor 500 roepies (te duur volgens de jongens in het hotel). Maar als je het leuk vindt, tel je niet mee, toch? Ik weet niet hoe ik hem zonder schade in mijn tasje naar Vietnam kan vervoeren, waar mijn ouders hem zullen bewaren, maar we zullen zien. Het is nog steeds vrij klein (20cmx20cm)

We vragen ons al een dag af hoe we van Bhaktapur naar Nagarkot zullen komen. De taxitarieven die we hebben gekregen zijn niet geschikt voor ons. Dus als een “nepgids” hardop aan JB vraagt wat hij morgen gaat doen, antwoordt JB ook hardop dat we naar Nagarkot gaan. Zoals verwacht, komt er een man naar ons toe om te vragen hoe we er willen komen en hoe laat we willen vertrekken. Bingo! We vinden onze taxi voor 1100 roepies zonder al te moe te worden. Hij heeft geen telefoon, men geeft rdv zoals in de goede oude tijd “10u morgen voor het hotel Namaste” en een handvat bezegelt de deal

We lunchen in een kleine bui-bui voor de eerste keer in Nepal, het is echt goed!

Zoals elke vrijdagavond nodigt het hotel een Nepalese muziekband uit op het dak, en biedt goedkoop eten aan. Zij hebben het goede idee om de tempel, vanuit het hotel, te verlichten met een veelkleurige lichtspot, die, met de muziek erbij, veel toeristen op hun dak trekt. We eten de kilo mango’s op die we de vorige dag hebben gekocht voor 100 roepies (0,83€, inclusief de oplichterij) voor we ons klaarmaken voor het vertrek morgen naar Nagarkot, een klein dorpje in the middle of nowhere

Deel 2: Praktische tips

Hoe er te komen

Je kunt vanuit Kathmandu een overvolle bus nemen voor 40 roepies, of een taxi (1200 roepies voor twee). De reis duurt 1 uur. De weg is niet gemakkelijk, dus we zijn blij dat we hiervoor geen scooter hebben gehuurd

Tips

Minstens één nacht opblijven
Kies uw hotel goed: wij raden u het onze aan: Namaste Bhaktapur Guest House, 13 euro per nacht
Let op de prijs van het café in het midden van het centrale plein: het uitzicht is adembenemend maar de prijs is hoog
De specialiteit is Curd (yoghurt geserveerd in kleine aardewerken potjes). Masala thee kost hier een fortuin, ik weet niet waarom
Breng wat tijd door op het centrale plein (Taumadhi Square), direct boven de tempel, om het dagelijkse leven van de Nepalezen te observeren. Dit is waar alles gebeurt
Als u het toegangsticket wilt betalen: betaal slechts één keer, zeg dan dat u een hotel hebt geboekt, het ticket wordt dan met een paar dagen verlengd
Sommige banken brengen je 400-750 roepies in rekening voor elke opname. Probeer verschillende pinautomaten. Ik heb een bank gevonden vlakbij Taumadhi Square die me geen kosten aanrekent voor geldopnames
Het is niet omdat het een kleine stad is, dat de mensen aardiger zijn. Onderhandel en vraag altijd naar de prijs.

Bhaktapur (Nepal) – een van de best bewaarde middeleeuwse steden