Kathmandu, momenten van kalmte te midden van chaos
Deel 1: Reisverslag

Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

De aankomst in een nieuw land gaat altijd gepaard met een beetje ongerustheid. Vooral wanneer Nepal het begin markeert van een nieuwe manier van leven: van dag tot dag. Inderdaad, als Zuid-Afrika en India super gepland waren, althans voor de route, maanden van tevoren (om ons te helpen voor de eerste weken van de reis), dan is Nepal een land dat we helemaal niet kennen; ik moest er 2 artikelen over lezen, 2-3 e-mails sturen om wat basisinformatie te krijgen, we boekten een eerste nacht in een hotel, maar dat is het!

Zo belandden we midden juli, midden in een moesson, in Nepal

Ik heb een hekel aan het van tevoren aanvragen van visa, omdat het me te veel doet denken aan de jaarlijkse stappen die ik ongeveer tien jaar lang moest zetten voor een verblijfsvergunning. Ik kies voor JB en ik het visum bij aankomst, dat minder duur is, maar waarvan de toepassing vaak wordt geblokkeerd door een detail: de betaling in vreemde valuta. Een vriend van mij vertelde mij de anekdote, die hem zozeer had getekend tijdens zijn verblijf in Nepal, en ook al dacht ik er toen niet aan om naar Nepal te gaan, ik was het nooit vergeten

Hij kwam in Nepal aan op de dag van de aardbeving in 2015. Hij was bezig met het papierwerk voor het visum bij aankomst, toen de aarde begon te schudden. Daar is niets grappigs aan, maar één detail zou het grappig maken

Om dit beroemde visum bij aankomst te verkrijgen, aanvaarden de Nepalese autoriteiten alleen vreemde valuta. Dus moesten we 25€ vinden, geen 30, 25 ! Iedereen had ongeveer 30 bij zich, en vooral Nepalese roepies (geweigerd voor de betaling van het visum). De buitenlanders wisselden dus biljetten van 10 euro in voor twee biljetten van 5 euro. Degenen die geen euro’s of USD bij zich hadden, moesten hun Nepalese roepies inwisselen voor de buitenlandse valuta, het toppunt van ironie. Dit maakte velen woedend… zo erg dat toen de aardbeving gebeurde, sommige buitenlanders het goede idee hadden om direct naar… sla de betaling van het visum over

Met deze anekdote in het achterhoofd, maak ik een aantal kleine biljetten klaar in verschillende valuta. Uiteindelijk wordt de voorkeur gegeven aan het pond sterling omdat de man aan de visumbalie genoeg wisselgeld voor me heeft (in pond sterling) en hij al te veel dollars heeft. De tarieven zijn vreemd, want hij vraagt me 80$ voor twee personen (visum voor een maand), 70€ of 65£, dus betalen in dollars zou, gezien de huidige koersen, voor ons het voordeligst geweest zijn

Als we de luchthaven verlaten, doorlopen we hetzelfde ritueel: geldautomaat, een SIM-kaart kopen met 3G en betalen voor een officiële taxi. Dit is niet de eerste keer dat we de taxi naar ons hotel leiden, door hem Google Maps te laten zien

Wij boeken altijd de 1e nacht in een nieuwe stad, om het de taxi gemakkelijker te maken (stadscentrum is een te vaag begrip voor de chauffeurs) en om niet opgelicht te worden ((1) als de chauffeur erachter komt dat we niet geboekt hebben, zal hij een commissie vragen aan het hotel dat verplicht is zijn prijs te verhogen om de taxicommissie te compenseren (2) het hotel zal ons altijd vertellen dat het alleen nog maar hele dure kamers heeft, terwijl je op Agoda boekt en betaalt.com bijvoorbeeld verplicht ons de kamer te geven van de categorie die wij geboekt hebben, niet meer en niet minder)

Sinds Varanasi heeft JB ademhalingsmoeilijkheden en Kathmandu, een van de meest vervuilde steden ter wereld, zal hem niet helpen. Ik stuur een berichtje naar een Nepalese Couchsurfer om advies te vragen over de beste verblijfplaats voor een of twee nachten in Kathmandu en hij raadt me aan om in de buurt van Durbar Square te overnachten en raadt Thamel sterk af omdat dat te toeristisch en vervuild is. We vinden een mooi hotel in deze wijk op Agoda.com, niet zonder moeite want de hotels zijn zeldzaam in deze hoek

Dag 1: World Heritage Hotel & Green Organic Restaurant

Als we bij het hotel aankomen, beseffen we dat het nog mooier is dan op de foto’s, en vooral, dat we een kamer hebben gekregen met uitzicht op Durbar Square. Ik kan mijn vreugde niet bedwingen en zet de ramen wijd open, alsof ik beter kan geloven waar ik ben, hetgeen de kamermeisjes zeer amuseert. De elektriciteit valt 10 uur per dag uit, maar het hotel heeft zonnepanelen die ons een minimum aan service garanderen: een werkende ventilator overdag. Even later leer ik dat 98% van de elektriciteit in Nepal afkomstig is van hydro-elektriciteit, dus is het normaal dat er niet genoeg is voor iedereen om een 24/24-dienst te verzekeren

Daarna lunchen we in het restaurant van het hotel, dat ons verrukt met zijn ruime keuze aan NIET-vegetarische gerechten en de kwaliteit van het eten. Dan doe ik een lang dutje terwijl JB een wandeling in de buurt maakt

Ik realiseer me de cruciale keuze van de locatie van het hotel en de visie die men heeft op de stad. Hoe meer de stad vervuild en chaotisch is, des te meer moet het hotel rustig zijn, zelfs als dat betekent dat het een beetje ver van de stad moet liggen om een moment van respijt te bieden. Voor de reis dacht ik dat ik met elke plaats tevreden kon zijn, omdat het “alleen maar om te slapen” is, nu ben ik ervan overtuigd dat, zelfs als het tegen mijn wens ingaat, comfort des te belangrijker is als je “dakloos” bent zoals wij

Zou ik direct na mijn vlucht kunnen landen bij een Couchsurfer thuis die mij zijn bank aanbiedt om op te slapen? Dat zou boven mijn macht zijn geweest. Ik zou onbereikbaar zijn geweest voor een gesprek, op het randje van onaangenaam, biddend dat het eten vroeg zou komen zodat ik snel naar bed kon. Men hoort verhalen van mensen die alleen reizen door in de huizen van de plaatselijke bevolking te slapen, maar zij hadden zeker veel energie nodig, een natuurlijke behoefte aan voortdurend contact met anderen om dit ritme te kunnen volhouden. Hoe dan ook, nu we weten welk type hotels we nodig hebben, kunnen we de steden waar iedereen een hekel aan heeft, zoals Delhi, Jaipur, beter waarderen

Nou, ik dwaal af van mijn verhaal, maar dat alles om te zeggen dat de magische locatie van deze kleine kamer me zo’n geluk en rust geeft die ik in lange tijd niet heb ervaren. Ik hoor de klokken en de gebeden, de Nepalese liederen en het geluid van het eenvoudige leven dat de Nepalezen leiden vlak onder mijn raam. Deze plek is verboden voor voertuigen. De Nepalezen gaan erheen om te bidden, te discussiëren, onder de daken waar de duiven hun intrek hebben genomen. Aan de andere kant van de kamer heb ik toegang tot de prachtige tuin van het hotel, grenzend aan een open keuken waar de lekkerste Nepalese kruidige geuren uitkomen. Een klein hoekje van het paradijs

Ik haast me om hier een extra nacht te boeken, om nog wat meer van de magie te genieten en ook omdat ik nog niets van Kathmandu heb gezien. JB stelt een geweldig biologisch restaurant voor het diner voor in de wijk Thamel, die veel rustiger is bij het vallen van de avond. We verslinden onze salades, te blij om eindelijk rauwe groenten te eten (en niet gekookt zoals in India om hygiënische redenen). We kopen elk een masker (met filter) tegen de vervuiling maar JB voelt zich nog steeds niet beter. Ik weet niet of het de verdunde berglucht is of de vervuiling die hem zo erg stoort

Op de terugweg zijn de straten bijna verlaten en onverlicht. Toch voel ik me veilig. Ik haal mijn zaklamp tevoorschijn om de honden niet te pletten die op de grond slapen. Ik heb medelijden met de honden in Vietnam of China die dit soort geluk nooit zullen kennen. Zolang mensen honden blijven eten, zijn ze niet veilig op straat. Ik denk aan mijn hond Loulou die zo’n twintig jaar geleden in Vietnam werd ontvoerd, en wier incident mij er nu van weerhoudt de adoptie van een andere hond te overwegen

Dag 2: Buddhanath -> Pashupati Nath Tempel -> Durbar Square

Laat opstaan vandaag. We ontbijten heerlijk voordat we een taxi nemen naar Boudhanath, de boeddhistische tempel met de grootste stoepa ter wereld

Helaas heeft de stoepa de aardbeving van 2015 niet doorstaan en zitten we met een tempel in renovatie die er niet uitziet. Dat weerhield ons er niet van om 500 roepies voor twee te betalen om bij te dragen aan het werk

Er heerst een sfeer van spiritualiteit die me erg bevalt, ondanks de vele winkels en gasthuizen rond de tempel. Verschillende boeddhistische monniken lopen rond, waarschijnlijk om naar hun kloosters te gaan. We wonen een gebed van de monniken bij, met respect, JB aarzelt om een foto te nemen tot hij ziet dat een monnik een selfie neemt met een andere monnik

Wij draaien vele gebedsmolens, van de kleinste tot de grootste. De wielen zijn gemaakt van metaal, met gebeden erop geschreven, en ze draaien betekent die gebeden opzeggen. Net als de met gebeden gevulde vaandels die wapperen in de wind

Hier is hoe het eruit zag vóór de aardbeving en de betekenis van elk element van de stoepa

 

Dit is wat we nu kunnen zien

Ik val voor een Vietnamees restaurant, gerund door een Japanse vrouw. Ik geef toe dat het me veel goed doet, ook al is de rekening zout

Daarna nemen we een taxi naar de prachtige hindoetempel Pashupati waar we niet in mogen (alleen hindoes worden toegelaten). Het betalen van 1000 roepies per persoon lijkt een beetje ongerechtvaardigd, vooral omdat de enige activiteit die overblijft het bekijken van de crematies is

We zijn getuige van een grappig tafereel: een aap probeert de plastic zak met de offers die door een pelgrim zijn gekocht, af te scheuren. De pelgrim trekt aan zijn tas, maar die scheurt. Het slachtoffer walgt, maar kan niets doen. Hij geeft de rest aan de aap die het lekker lijkt te vinden

Dit is alles wat we van de tempel zagen:

Twee crematies vinden plaats terwijl we passeren, twee andere lichamen wachten op hun crematie, bedekt met een oranje doek. Ik weet niet of het de rook is of de droefheid van de situatie die tranen in mijn ogen brengt. Ik herinner me dat huilen verboden is (belangrijk voor Hindoes) en wend mijn hoofd af om aan andere dingen te denken. De crematies vinden plaats aan de oever van een rivier met zo’n schilderachtig uitzicht, de natuur zo groen en kalm, dat ik denk dat het een voorrecht moet zijn om hier gecremeerd te worden

Zelfs bij de dood, is er geen ontkomen aan de wet van de rijkste. De armen worden ver van de tempel verbrand, zonder bloemen, terwijl de rijken dichtbij de tempel worden verbrand. De leden van de koninklijke familie hadden het voorrecht om verbrand te worden voor de tempel

De lokale bevolking rust uit in de kleine huisjes/kleine tempels (?) langs de rivier, terwijl ze de crematie gadeslaan

We keren snel terug naar Durbar Square in Kathmandu. Het enige deel dat een financiële deelname vereist (1000 roepies per persoon of 8,5 euro) is beperkt tot twee voormalige koninklijke hoven die erg beschadigd zijn door de aardbeving. We mogen de gebouwen niet in, maar we betalen zonder te aarzelen, in de hoop dat ons geld zal bijdragen tot de wederopbouw van het land. Nepal heeft veel te lijden gehad van de aardbeving en heeft veel toeristen verloren. Het brandstofembargo van India gedurende 6 maanden heeft niet geholpen. Op een bepaald moment kostte een liter benzine 500 roepies (4 €!) op de zwarte markt

Zo verlaten we Kathmandu tot groot geluk van JB die de vervuiling niet langer kan verdragen. Morgen zijn we in Bhaktapur. Dat is maar 14 km verderop, niet zeker dat de vervuiling als bij toverslag zal verdwijnen..

P/s: onze zorgeloze visie is volledig verwoest na ons gesprek met de hoteleigenaar. De 1000 roepies die we elke keer betalen lijken niet gebruikt te worden voor constructies. Hij liet ons foto’s zien van Kathmandu voor en na de aardbeving, het is zo triest! We zijn zo verdrietig dat we het Kathmandu van vroeger niet hebben gezien, en nog verdrietiger om te zien dat vlak na de aardbeving & 1,5 jaar later, afgezien van de kapotte bakstenen die netjes aan de kant zijn weggestopt, er niets is veranderd

Toch vrolijkt hij ons op door het verhaal te vertellen van zijn hotel, dat pas 3 jaar open is voor toeristen. Het is een 300 jaar oud familiehuis, overgegaan van vader op zoon. Versterkt door enorme houten kolommen, heeft het hotel niet geleden onder de aardbeving. Hij vertelde ons ook dat 10% van de winst van het hotel aan zijn vereniging wordt gegeven die de bergbewoners helpt bij de wederopbouw van hun huizen. Dus hebben we indirect bijgedragen aan deze vereniging. Zoveel te beter voor onze karma 😀

Deel 2: Praktische tips

Hoe er te komen

Vanuit Delhi namen we een vliegtuig naar Kathmandu in 2 uur met Air India. Deze stap is niet inbegrepen in het round the world ticket, we hebben het ticket apart gekocht

Tips

• Voor de betaling van het visum bereidt u kleine coupures in Euro, USD of Britse Ponden voor. Als u geen foto’s bij u hebt, nemen wij een foto van u met een webcam. Anders is één foto per persoon voldoende.
• Prepaid taxi’s zijn duurder dan de taxi’s die u op de luchthaven ziet. Vraag naar de vooraf betaalde prijzen en onderhandel dan met de taxichauffeurs. Ter info, we betaalden 600 roepies aan Durbar Square in Kathmandu.
• Koop een stoffen anti-vervuilingsmasker zodra je aankomt. De “operatie” maskers zullen nutteloos zijn.
• Kies vanwege de stroomuitval voor hotels met zonnepanelen of met een generator (zoals het onze). Neem externe batterijen mee als u uw telefoon vaak moet opladen.
• Wees voorbereid op koude douches, dus ga niet als het te koud is
• Het eten is veiliger dan in India, je kunt in Nepal avontuurlijker zijn
• Taxi’s zullen nooit een meter zetten, onderhandelen over de prijs VOORAF
• Pas op, reken altijd 23% belasting bovenop de prijs die je in restaurants ziet (13% service + 10% BTW)
• Ik heb hier een document van ons hotel met een overzicht van de belangrijkste activiteiten in Kathmandu (met taxiprijzen die iets hoger liggen dan wat we konden onderhandelen) – klik erop om de HD-versie te zien

Begroting

• Taxi
  • Vliegveld -> Durbar Square 600 roepies
  • Durbar Square -> Buddhanath 500 roepies
  • Buddhanath -> Pashupati 200 roepies
  • Pashupati -> Durbar Square 400 roepies
  • Kathmandu -> Bhaktapur 1200 roepies
• Visum
  • 25USD/persoon voor 15 dagen
  • 40USD/persoon voor 1 maand
• Vliegtuig vanuit Delhi: 50€/persoon
• Bezoeken: over het algemeen 1000 roepies/persoon, ook al rechtvaardigt de belangstelling niet altijd de prijs
• World Heritage Hotel & Apartment: 15USD/nacht – gedeelde douche (zeer schoon), geboekt op Agoda
• Eten: tussen 400 roepies en 500 roepies/persoon/maaltijd inclusief belastingen
• Gezichtsbehandeling : 1500 roepies voor 1 uur (redelijk goed, maar ik had het beter in Vietnam)

TOTAAL: 39 500 roepies of 328€ (inclusief vliegticket, visum, SIM-kaart, enz.)

Rekening houdend met alleen de kosten van levensonderhoud (zonder vliegtuig, visum, SIM-kaart, massage) -> alleen bezoeken, eten, accommodatie, is het nog steeds 15 750 roepies, of 130€ voor 2 nachten, 2 personen

Ik zie niet echt hoe ik dit budget kan verlagen, behalve door de toeristische plaatsen niet te bezoeken en vegetariër te zijn

Nuttige links

• Werelderfgoed Hotel: http: //www.dwarikaschhen.com/
• Geweldige site (in het Engels) met routebeschrijving en praktische informatie: http: //www.thelongestwayhome.com/travel-guides/nepal/kathmandu-city-travel-guide.html