Carnets de voyage,  Europe,  Istanbul,  TDM,  Turquie

Istanbul (Turkije) #7 : Süleymaniye Moskee, Topkapi Paleis & Winkelen

Na het nogal teleurstellende bezoek aan de Blauwe Moskee (waarvan de helft in aanbouw is), bezoeken we de Süleymaniye Moskee, die door veel toeristen mooier wordt gevonden dan de Blauwe Moskee (nou ja, alleen als de laatste in aanbouw is).

Turkse brunchMaar

voor het zover is, moeten we eerst ontbijten. JB neemt me mee naar het Libanese restaurant waar hij dol op is: Arada Café. Deze ligt op de weg naar zijn sportschool en het is niet ongewoon dat hij daar iets te eten haalt terwijl ik thuis voor mezelf kook (diëten is een must). Voor 49 TL/persoon, krijgen we dit alles, en natuurlijk, konden we niet alles opeten.

Süleymaniye MoskeeMet

een volle buik gaan we op ontdekking in deze mooie moskee die niet ver van de universiteit van Istanbul ligt. De straten zijn plotseling geanimeerder en mensen (of liever studenten) kijken allemaal op hun smartphone, terwijl auto’s toeteren om te passeren in de kleine straatjes.
Een enorm gebouw verschijnt uit het niets, en hoe verder we komen, hoe meer we onder de indruk raken van de omvang ervan. De binnenplaats is echt ongelooflijk.

Maar ik dacht dat het interieur groter zou zijn. Misschien worden we geweerd uit sommige delen die alleen voor moslims zijn gereserveerd? De centrale kroonluchter die superlaag naar beneden gaat, blijft indrukwekkend door zijn omvang. De plafonds hier zijn mooi versierd, maar niet zo mooi als de foto’s die ik van de Blauwe Moskee heb gezien. Er zijn cartouches met Arabische kalligrafie in elke hoek, het is te mooi!
Er is een trap die naar wie weet waar leidt, en een ruimte die uitsluitend bestemd is voor vrouwen die in stilte willen bidden. Je kunt de Mihrab niet goed genoeg zien op de foto, maar hij is gemaakt van marmer, met blauw keramiek eromheen (met prachtige Arabische kalligrafie, nog steeds). Zoals gebruikelijk moeten alle vrouwen een sluier dragen, en het centrale gedeelte is verboden voor niet-moslims.


Buiten is er een prachtig uitzicht op de Bosporus, de daken van een museum, en toegang tot de graftombes van sultans, prinsessen enz.

Topkapi Paleis

Het Topkapi-paleis, gelegen op het puntje van de Seraglio, een heuvel met uitzicht op zowel de Gouden Hoorn, de Bosporus als de Zee van Marmara, was vanaf de inname van Constantinopel vier eeuwen lang de residentie van de sultans. Het heeft een oppervlakte van 70 hectare en vier binnenplaatsen, die door de opeenvolgende heersers werden aangelegd met tuinen, kiosken en fonteinen. In de hoogtijdagen van het paleis waren er niet minder dan 4.000 mensen, waaronder duizend vrouwen in de harem.

Bron : Le Routard
De Hagia Sophia behoort samen met het Topkapipaleis tot de must-sees in Istanbul. Na teleurgesteld te zijn over de must-sees (vanwege de bouwwerkzaamheden) en aangenaam verrast door de optionele bezoeken, bezoeken wij 10 dagen voor ons vertrek uit Istanbul het Topkapi Paleis, gewoon om te kunnen zeggen “we hebben het bezocht”. En helaas, het bezoek is een beetje teleurstellend. Omdat de schatkamer, het beste van het beste van dit paleis, wordt gerenoveerd
We komen er in de vroege namiddag aan en er staat al een lange rij voor de kassa. En niemand, maar dan ook helemaal NIEMAND, voor de automaten. Dus kopen we de kaartjes, schuchter, bij de automaten met onze creditcard, en we vragen ons af of de rij is om het paleis binnen te komen, of voor de kaartjes. Tenslotte, de wachtrij is alleen voor de tickets. Dus we komen binnen in recordtijd: 2 minuten.

Ik heb gehoord over de schatkamer van het paleis, dus we steken meteen alle binnenplaatsen over op zoek naar de plaats waar meer wachtrijen zijn (het paleis kan op de een of andere manier worden bezocht, en er is maar één ingang, dus we zijn verplicht om toch terug te komen). We vinden eindelijk een lange rij. 20 minuten later gaan we eindelijk naar binnen en ontdekken dat :

  • dit is niet de schatkamer, die is gesloten voor renovatie
  • het is de kamer van de relikwieën van de heiligen

Wanneer wij Mozes’ wandelstok, Mohammeds voetafdruk en mantel, Abrahams pot…. in ongerepte staat zien, staan wij versteld! We voelen ons plotseling super bevoorrecht dat we dit gezien hebben en ook super triest dat we niet weten hoe we dit moeten waarderen, want een religieus persoon zou te ontroerd zijn geweest om al deze voorwerpen te zien die in de Koran, in de Bijbel…
Daarna bezoeken we andere paviljoens. Ik ben verbaasd dat er niet zoveel fonteinen zijn. Of worden ze allemaal gerenoveerd?
In ieder geval, de plafonds zijn weelderig, en het keramiek ook.


In de bibliotheek staat een wassen beeld, echter dan het leven.

We keren terug naar de tweede binnenplaats om een zaal vol horloges en klokken te bezoeken. Het is heel mooi! Foto’s zijn niet toegestaan, dus ik laat je alleen de buitenkant zien.

Net links van dit gebouw is de ingang naar de harem. Het bezoek kost 35TL/persoon meer. En de helft van de haremkamers worden gerenoveerd (alweer!). Dit is de slaapzaal. Eerlijk gezegd, het is geen luxe. Stel je voor dat de concubines van de sultan naast elkaar slapen in deze (grote) kamer, op beide verdiepingen. Het is zo oneerlijk, vooral als je ziet welke grote kamer de schoonmoeder heeft.

Daarentegen is de zaal waar de sultan en zijn concubines samenkomen voor feesten, dansen enz. een feest! Het is de mooiste kamer in de harem.

Wat foto’s van de harem. Nou, ik verwachtte een meer glamoureuze wereld, maar ik denk dat het te maken heeft met de sluiting van de helft van de harem voor renovatie. Omdat het echt te klein is voor 1000 vrouwen.


En de kamer van de Sultan is ook erg mooi, dankzij dit indrukwekkende plafond.

Er wordt ons verteld dat de Sultan niet veel plezier beleeft aan zijn harem, omdat hij niet degene is die beslist tijd door te brengen met deze of gene concubine. Het is zijn moeder die de harem beheert. En pas op voor degene die de aandacht van de sultan wil monopoliseren! Na!
We eindigen dit bezoek met het restaurant aan het einde van de 4e binnenplaats dat uitkijkt over de Bosporus. De mooiste zaal van het restaurant is gereserveerd voor groepen (jammer).

En naast de uitgang kunt u de miniatuur van het hele paleis zien, het is van bovenaf veel mooier dan ter plaatse.

Daarna brengen we 30 minuten door in het Tapijtmuseum, tussen Hagia Sophia en Topkapi Paleis. Zijn de eerste twee kamers niet zo mooi als de tapijthandelaars ernaast, de derde en laatste kamer is echt mooi, met verschillende tapijten van meer dan 3 meter breed. Het bezoek is aangenaam (10TL/persoon) maar niet noodzakelijk.
Daarna bezoeken we de graftombes van de sultans net achter de Sint Sophia… maar we hebben de laatste weken al te veel van zulke graftombes bezocht en uiteindelijk ziet alles er hetzelfde uit (sorry).
We zijn daar midden in een gebedsoproep en ontdekken dat de liederen live zijn. Maar daarnaast kunnen we de “heer die zingt” (sorry, ik weet de exacte term niet) live zien, vlak achter de Hagia Sophia, met een Turkse snor, een microfoon en een luidspreker die op hem gericht is. En omdat de Blauwe Moskee niet al te ver weg is, zingt er aan die kant nog iemand, en de twee beantwoorden elkaar. Woooow, het is zo goed!

Ik

ga snel terug naar de grote bazaar en gelukkig vinden we deze keer de binnenplaats waar tientallen juweliers hard aan het werk zijn. Eigenlijk dacht ik eerst dat het gewoon juwelenverkopers waren, want de juwelen in de winkel zien er voor mij heel gewoon uit, typisch het soort juwelen dat in massa wordt geproduceerd. Dan kijk ik naar de achterkant van de winkel en zie een werkbank, en een man die aan het solderen is. Ik ben in de wolken! De juweliers van de Grand Bazaar zijn erg beroemd, er bestaan zelfs boeken over hen. En ze hebben de technische vaardigheden en know-how om elke juwelier op de Place Vendôme te doen verbleken.
Toen ik toevallig aan de andere kant van de Europese bank(Karakoy-district) liep, stopte ik voor een juwelierszaak en ik viel meteen voor een solitaire ring. Ik haat solitaire ringen, maar ik heb eindelijk DE ring gevonden die ik nodig heb (ik heb kleine handen en erg dunne vingers). Ik druk op de deur en ontdek tot mijn vreugde dat niet alleen de prijs lager is dan in Frankrijk, maar ook dat de ontwerper een voormalig juwelier van de Grand Bazaar is. Opmerking: Ik heb juwelenlessen gevolgd bij twee juweliers, dus ik ben zeer gevoelig voor het werk van ambachtslieden.

Ik stel hem vragen om te weten te komen of hij werkelijk zijn juwelen maakt of alleen de ontwerper is (want zijn werktafel bij de kassa is een graveurswerkplaats, geen juwelierswerkplaats). En ik ontdekte dat de belangrijkste werkbank boven is. Hij doet een deel van de juwelen met was (verloren was gieten, daarom noemen we hem geen juwelier, maar gewoon een juwelier), maar om zoveel verschillende zettingen te kunnen doen, naast graveren, moet hij behoorlijk goed zijn . Hij wordt zelfs genoemd in een boek en heeft een artikel in Marie Claire Maison de Turquie.
De ring is te groot voor mij, dus hij biedt aan om hem voor mij aan te passen. Over 10 minuten.
Op hetzelfde moment komen er tien meisjes de winkel binnen. Blijkbaar, is het een aanstaande bruid met haar vriendinnen. En ze koopt al haar ringen hier (inclusief de ring voor de bruidegom). Ik denk dat aanstaande bruiden hun geluk in Istanbul zullen vinden, niet alleen zijn er op maat gemaakte trouwjurken voor een prijs die alle concurrentie trotseert, maar ook kost een gepersonaliseerde ring, gemaakt door een juwelier met zo’n ongelofelijke techniciteit, veel minder dan een ring die in Frankrijk is gemaakt.
Nou, ik weet dat je me dolgraag haar naam wilt vragen: Het is Manuk’s Workshop https://manuksworkshop.com Haar website is minder bijgewerkt dan haar Instagram: https: //www.instagram.com/manuksworkshop/?hl=fr en minder bijgewerkt dan haar echte winkel 😀 Kom op, als je kleine handen hebt zoals ik, zul je vallen voor alle ringen. Voor mannen zijn er meestal geoxideerde zilveren juwelen, het is eenvoudig, maar het ziet er erg mannelijk uit.

Bekijk deze post op Instagram

Moeiteloze Elegantie💫 . . . #manuksworkshop #design #sieraden #zilver #goud #diamant #ring

Een bericht gedeeld door Manuk’s Workshop (@manuksworkshop) op

Bekijk deze post op Instagram

Ruwe Diamant Selectie🌟 . . #manuksworkshop #roughdiamond #rings #finejewelry #jewelry

Een bericht gedeeld door Manuk’s Workshop (@manuksworkshop) op

Qua prijs is hij dus zeker goedkoper dan een massageproduceerde ring in Frankrijk! Tot 2 keer goedkoper. Het goud is 18K, en er is geen keurmerk op de juwelen. Hij mengt graag geoxideerd zilver met 18K goud. Ten tweede, hij is het type om ruwe diamanten te gebruiken, of diamanten met inlegwerk. Dit zijn diamanten, maar ze kosten 2 tot 4 keer minder dan een witte diamant. Het is duidelijk dat je hier komt voor het ontwerp, niet noodzakelijk voor de kwaliteit van de diamant. Als u een mooie diamant, kleur D, met een karaat van ouf wilt, is het noodzakelijk bij hem te bestellen, en niet zo maar van boord te gaan en een ring klaar te leggen.
Dat is het voor vandaag. Ik denk dat dit mijn laatste reisdagboek in Istanbul is. Ik zal zeer binnenkort een praktische gids voor deze prachtige stad schrijven.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *