Samen met El Nido trekt Puerto Galera veel expats aan. Het indrukwekkende aantal droomstranden dat deze kleine stad te bieden heeft en de nabijheid van Manilla (slechts 3 uur per boot en bus) maken het de perfecte plek om in de Filippijnen te wonen. Als we aan het eind van de wereldreis kunnen expatriëren, is dit de plaats waar we ons voorstellen voorlopig te wonen.
Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

De reis van Coron naar Puerto Galera is een van de langste die we gedaan hebben, met een kleine verrassing in Calapan, waar ons verteld wordt dat er geen bus meer is op dit tijdstip (20.00 uur) naar Puerto Galera, terwijl het reisbureau in Coron ons vertelde dat de laatste bus om 23.00 uur vertrekt. In principe kent iedereen in de Filippijnen zijn kleine gebied, maar dat is het dan ook. De informatie moet bij elke stap worden gevraagd. We moeten dus een nacht in Calapan blijven en de volgende dag met een jeepney (oude jeeps die na de tweede wereldoorlog door het Amerikaanse leger zijn achtergelaten) naar Puerto Galera.

Puerto Galera ligt op het grote eiland Mindoro (dat ook een Filippijnse regio is). Mindoro is verdeeld in twee delen: Mindoro Occidental, en Mindoro Oriental. In de Filippijnen zijn ze niet erg geïnspireerd in plaatsnamen, zodat het mogelijk is dezelfde plaatsnaam te hebben voor bijvoorbeeld Sabang voor twee verschillende regio’s. Voor Mindoro zijn er 2 San Jose, één gelegen op Mindoro Occidental, en de tweede op Mindoro Oriental. Wanneer u dus zoekt (naar hotels of bussen), moet u ook de naam van de regio intypen.
Ondanks al het gedoe om in dit kleine kustplaatsje te komen, bevalt het ons meteen. We overnachten in het Badladz Dive Resort, niet ver van de haven waar de excursieboten vertrekken, niet ver van het stadscentrum waar alles gebeurt. En dan, om beter van de zee te kunnen genieten, besluiten we te verhuizen naar het Badladz Beach Resort, 1,5 km verderop, een hotel van dezelfde groep dat uitkijkt op een rustig strand, waarvandaan de vissers elke ochtend vertrekken. Wij hadden het geluk de kamer te hebben die het dichtst bij het strand lag: wat een genot om naar bed te gaan en wakker te worden met het geluid van de zee die aanspoelt op het zand!
De eerste twee dagen regende het als een gek, waardoor ik vooruitgang kon boeken in het leren van Spaans, terwijl ik genoot van het lekkere eten van het hotel.
We hebben ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om een dokter te bezoeken. Het tropische klimaat bezorgt ons veel zorgen, het is al de derde keer sinds de wereldreis dat we een dokter zien (in 4 maanden). Het voordeel van de Filippijnen is dat iedereen Engels spreekt. Dus zelfs in een “dorps” kliniek, is het consult in het Engels. De dokter, heel aardig en bekwaam, neemt alle tijd om ons het hoe en waarom uit te leggen, hoe de medicijnen in te nemen, het gezondheidsformulier in te vullen dat naar onze verzekeringsmaatschappij moet worden gestuurd, en hij bedankt ons zelfs voor onze komst naar de Filippijnen. Dit alles voor 600 pesos (12€) en 800 pesos aan medicijnen (16€); Dit stelt ons erg gerust want als we besluiten om ons hier te vestigen, is er op medisch vlak tenminste geen zorgen te doen.
De tricycle is hier duurder dan in El Nido of Coron, deels vanwege het terrein (er zijn nogal wat heuvels te beklimmen) en de nabijheid van de hoofdstad. Ze lijken veel meer toeristen te zien, want we hebben meer pogingen gehad om de prijs op te drijven dan in andere kleine stadjes.

Dag 3: Scooter & Kajak

De derde dag huren we een scooter om de stranden rond te gaan: Sabang Beach, White Beach, Aninuan Beach.

Dit is White Beach, als het waait, zijn de golven erg sterk. Het zand is wit en fijn, het is het beste strand want de andere die we bezochten hebben allemaal veel stenen. Wat we leuk vonden: het Koreaanse restaurant aan het eind van het strand.


Sabang Beach, in een zeer druk gebied. We kwamen hier om ons ticket naar Manilla te boeken en een praatje te maken met een mooie reisagente die de wereld rond is geweest om te duiken. Ze vertelt ons dat Puerto Galera de 2e beste duikbestemming ter wereld is. Jammer dat JB niet erg geïnspireerd is om het te doen. Maar het is maar uitstel.

Aninuan Beach, een privéstrand dat zeer bekend is bij de Filippino’s, we betalen 10 pesos per persoon om het te betreden (0,2€). Het zand zit vol kiezels, maar het doet geen pijn aan je voeten. De eigenaars hebben veel dieren: kippen, eenden, honden, een aap. Ze zijn allemaal schattig. Ik haat het om ansichtkaartfoto’s te nemen, maar het strand is echt in ansichtkaartmodus.

En dit is de foto van ons hotel, Badladz Beach Resort. Voor 20€ per nacht krijgen we dit + een klein zwembad. Wat ik leuk vind aan Badladz hotels is dat je je nergens zorgen over hoeft te maken. Een scooter ? Een telefoontje van het hotel en iemand zet de scooter voor het hotel neer. Een massage? De masseuse komt op de afgesproken tijd om u in uw kamer te masseren.

We huren een kajak voor twee (300 pesos) en varen rond de baai. De visserskinderen begroeten ons en hangen aan onze kajak, maar we kunnen ze niet meenemen, hij is te zwaar 🙂 We lachen allemaal en nemen afscheid.
S Avonds eten we in de buurt van Hundura in een pizzeria die pizza’s per meter verkoopt. JB slaagt er bijna in een pizza van 50 cm op te eten, terwijl ik genoegen neem met een kleine salade en spiesjes die ik op straat heb gekocht (yum!).

Dag 4:

Laatste dag in Puerto Galera. Programma 100% farniente: strand, zwembad, hangmat. De eigenaar van ons hotel heet Sean. Hij kwam naar de Filippijnen in 1999 voor 2 weken vakantie en hij kwam nooit meer terug. Wij begrijpen zijn “burn-out” en die van alle andere expats (blijkbaar is het heel gewoon voor toeristen om hier te komen en nooit meer weg te gaan). We zagen veel huizen en appartementen te huur per maand, vanaf 200€/maand. Een scooter kost ongeveer 400€. In de bui bui kost elk gerecht 60 pesos (1,2€). Het visum voor 6 maanden, dat kan worden verlengd, kost 100€. En u kunt hier zo lang blijven als u wilt met een toeristenvisum, zonder dat u uw activiteiten hoeft te verantwoorden. Voordat u het land verlaat, hoeft u alleen maar een uitreisvergunning aan te vragen (als u hier langer dan 6 maanden bent gebleven) en dat is alles. In geval van een tyfoon kunt u naar een andere regio vliegen voor 50€, of naar een ander land (Vietnam) voor 50€. Iedereen spreekt Engels, iedereen is aardig, er zijn zoveel dingen te zien. Het enige minpuntje is de internetverbinding, maar in Puerto Galera is de verbinding erg goed.

Deel 2: Praktische tips

Hoe er te komen

Van Coron : om van Coron naar Puerto Galera te gaan, wees voorbereid om veel transport te doen en prachtige landschappen te bewonderen. Filippino’s zullen je de hele weg helpen, dus maak je geen zorgen. Neem de boot om 8 uur ’s morgens (geen boot op donderdag en zondag) naar San Jose (West Mindoro). De reis duurt ongeveer 5 tot 6 uur. Een tricycle brengt je naar de busterminal. Van daaruit neemt u de bus naar Calapan (de reis duurt tussen de 6 en 7 uur. De bus kan u afzetten in Roxas, en vanuit Roxas neemt u een bus naar Calapan). Een nacht in Calapan en de volgende dag neemt u een bus of een Jeepney naar Puerto Galera (1 uur). Kosten: 1000 pesos/boot persoon. Driewieler : tussen 10 en 25 pesos/persoon. Bus San José -> Calapan : 430 pesos/persoon. Jeepney Calapan -> Puerto Galera : 80 pesos/persoon.
Van Manila: om van Manila naar Puerto Galera te gaan, biedt de maatschappij Sikat combitrips (boot + bus) aan. De bus komt aan bij de pier van Batangas, waarna een boot u naar Sabang in Puerto Galera brengt. De reis duurt 4u30. Kosten: 800 pesos/persoon
Vanuit Manilla: u kunt een watervliegtuig nemen (als er te veel golven zijn, is er geen boot tussen Batangas en Puerto Galera). Dit is een uitstekend alternatief als u absoluut vanuit Manilla moet vliegen en het weer niet goed is voor de boottocht. Kosten: 5000 pesos/persoon. Neem contact op met Alona via 0917-824-3551 of a3gbmanagement(at)gmail(dot)com

Hoe Puerto Galera te verlaten

Er is geen vliegveld in Puerto Galera dus is het beter om naar Manila te gaan met de maatschappij Sikat (4u30 heen en terug), om het vliegtuig te nemen naar andere steden.
Het is niet aan te bevelen om van Puerto Galera naar Coron te gaan, want dat is erg lastig. Maar als u het toch wilt doen, ga dan heel vroeg naar Calapan en neem dan een bus naar San José. 5 van de 7 dagen is er een boot naar Coron om 8 uur ’s morgens.

Tips

• Hier kost elke rit 25 pesos/persoon (gedeelde driewieler), maar als je een geparkeerde driewieler neemt, schakelt het tarief over op “privé driewieler”, zo is het nu eenmaal. Zoek dus een driewieler op de weg in plaats van een geparkeerde driewieler, want de rit naar White Beach (5km) kan 150 pesos kosten.
• Het gebied rond Hundura Beach is zeer levendig en niet erg toeristisch (vissersdorp), ga er heen om te eten, om te tanken of om naar de kapper te gaan
• Wij bevelen Badladz, zijn hotels en appartementen te huur per maand, ten zeerste aan
• We zagen verschillende huizen aan het water bij Dulangan Beach, het is niet afgesloten van de wereld omdat er een school in de buurt is, maar het blijft er rustig en het uitzicht is prachtig (zie de foto van een restaurant in de hoek).