Carnets de voyage,  Nouvelle Zélande,  Océanie,  TDM

Moeraki Boulders en Dunedin (Nieuw-Zeeland)

De reis vanaf Mount Cook duurt 3u30 – 4u (ik weet het niet meer), voor meer dan 250km. Ik ben degene die rijdt, in de regen, dus ik ga niet erg snel. In Nieuw-Zeeland zijn er zo weinig mensen op de weg dat zelfs een publiek gevaarte als ik zonder enig probleem (links) kan rijden.
Als ik iemand te hard zie rijden, maak ik gebruik van de vele haltes/uitkijkposten aan de linkerkant om te stoppen en de persoon te laten passeren.

Moeraki BouldersWe

komen aan bij Moeraki Boulders in de regen en wind. Dit zijn rotsblokken uit de tijd van de dinosaurussen. Zijn dat versteende dinosauruseieren ? Of gewoon versteende rotsblokken ? Dat weet niemand.

Er zijn “gebroken” ballen, deze stukken liggen nog op het strand, zodat je een heel duidelijk idee kunt krijgen van wat er in deze ballen verborgen zit. Ik vind dat het vreemd op eieren lijkt, ik weet niet wat jij denkt.

De ballen zijn geconcentreerd op 100 meter terwijl het strand (zeer mooi) enkele km is. Als het wat mooier weer was geweest, had ik graag een kopje koffie gedronken bij de bar op de top van de klif, het schijnt dat de dolfijnen hier elke dag komen.
JB vindt de halte maar matig interessant, terwijl ik hem aan de route heb toegevoegd, met als gevolg een enorme omweg naar het zuiden… mede daarvoor.

Helling Punt


We gaan naar Slope Point om ballen te zien die lijken op Moeraki Boulders, maar dan gebarsten of open aan de bovenkant, waardoor natuurlijke poelen ontstaan. Helaas zijn deze rotsblokken alleen bij eb te zien en hebben we het helemaal gemist.
Het valt mee, onderweg geeft een foodtruck ons het nakijken en ik valideer 100% de groene mosselen (gigantisch) die de verkoopster me aanreikt (12$NZ). De meeuwen lijken dezelfde mening te zijn toegedaan, want ze cirkelen met tientallen rond onze auto.

Het is nog vroeg dus we besluiten naar een minder toeristische camping te gaan om minder te betalen. Na 2 nachten in DOC campings, met basiscomfort, zijn we blij dat we hier een echte keuken en een goede warme douche (1$NZ) hebben.

DunedinDe

volgende dag gingen we naar Dunedin, waar we een heel mooie stad ontdekten met een Schotse architectuur. Het Disneyland-aspect lijkt het handelsmerk van Nieuw-Zeeland te zijn, want overal waar we komen, vinden we dezelfde architectonische harmonie, dezelfde netheid.
We beginnen het bezoek met Baldwin Street, de steilste straat ter wereld (35 graden helling). Wij mogen niet met de auto naar boven, “no exit no turn”, sterker nog, als wij een bewoner met veel moeite de straat op zien gaan, aan boord van een 4×4, zijn wij tevreden om onze bestelwagen beneden te parkeren en te voet naar boven te gaan.

Dus wat is het nut van zo’n steile straat? Blijkbaar werden de plannen voor de stad opgesteld… in Londen (toen Nieuw-Zeeland nog deel uitmaakte van Engeland). En deze mensen, die nog nooit in Dunedin waren geweest, wisten niet dat er daar een grote heuvel was.
Onze inspanningen worden beloond met een bankje met leuke graffiti en een kraantje met vers drinkwater. Nou, we hoeven alleen maar het trapje af te gaan naar de bodem.

We passeren voor het station van de stad, zeer beroemd om zijn architectuur…

Harrington Point

…voordat je de weg naar Harrington Point neemt, waar je veel albatrossen kunt zien. Er zijn veel excursies in de omgeving, maar als u er geen maakt, is het belang van deze 40 km lange weg gewoon de weg langs de baai, heel dicht bij het water.

En mooie picknickplaatsen met een mooi uitzicht. In feite is dat precies wat we deden: lunchen aan het water, in het gezelschap van meeuwen.

Tunnel Beach We

verlaten Dunedin en vergeten niet te stoppen bij Tunnel Beach.

De heen- en terugreis vanaf de parkeerplaats duurt maar een uur, maar in werkelijkheid is het zo mooi dat we er anderhalf uur over hebben gedaan. Verschillende mensen maakten melding van diefstallen op de parkeerplaats, dus we kozen ervoor om recht tegenover de ijssalon te parkeren.
De weg is aangenaam, we zien eerst de kliffen, voordat we een kleine doorgang ontdekken die door een miljonair met dynamiet is gegraven (met dank aan hem), om bij het beroemde strand te komen.



Dat is het voor dit deel van het land, we nemen de weg naar The Cathlins

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *