Torres del Paine is ons in vele reisgidsen en blogs voorgeschoteld als de droombestemming voor wandelaars. Wie zegt “wandelen” zegt “het is niets voor ons”. Gelukkig besloten we wat dieper te graven en ontdekten we dat het heel goed mogelijk was om er met de auto heen te gaan voor een dagtocht.
We hebben twee keuzes:
(1) Ushuaia -> Puerto Natales. Een nacht in Puerto Natales en de volgende dag een dagtocht. Nog een nacht in Puerto Natales alvorens de bus te nemen naar El Calafate (link Civitatis)
(2) Ushuaia -> El Calafate. Een overnachting in El Calafate, daarna dagtocht van/naar El Calafate (boekingslink Civitatis)
Na berekening komt optie 2 ons beter uit (geen zin om 2 nachten in Puerto Natales door te brengen), ook al zouden velen onze route als “gek” beschouwen omdat er 2 grensovergangen zullen zijn. De excursie vanuit Puerto Natales heeft nog maar één stop: Grey Glacier; en biedt meer tijd om te eten en te chillen. Financieel gezien zijn beide opties gelijkwaardig.

Deel 1: Reisverslagen
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslagen

We boekten 2 dagen van tevoren bij South Road. Ik moet zeggen dat hun reclameposter ons bijzonder verleidde, het is niet elke dag dat we in een 4×4 truckversie rijden.
Om 7:15 uur, komen ze ons ophalen bij het hostel. Nadat we gecontroleerd hadden of we ons paspoort en geld bij ons hadden (om de entree van het park te betalen), lieten ze ons instappen in deze ruime en comfortabele bus/truck waar iedereen zijn gordel om moet doen omdat we veel wegen zullen doen die alleen voor 4×4’s gereserveerd zijn.
Een gids begeleidt ons gedurende de hele reis en spreekt Spaans/Engels. Hij begint ons de route uit te leggen en de stappen die we moeten volgen om de Chileense grens over te steken. Het is echt de eerste keer dat iemand de tijd neemt om ons deze stappen uit te leggen, want alle andere buschauffeurs (Bus-Sur of Taqsa) laten ons gewoon de grensposten zien… en vertellen ons uiteindelijk wat we op het Chileense formulier moeten zetten.
Na 3 keer de Argentijns-Chileense grens te zijn overgestoken (en 6 keer ons paspoort te hebben laten afstempelen), zijn we nu experts. Dit is niet het geval voor onze Argentijnse vrienden naast ons, die nogal bezorgd kijken, niet wetend wat ze moeten verklaren of niet (de grenzen van vijanden overschrijden moet iets zijn! ter info, alle landen die aan Chili grenzen haten Chili, vanwege de verschillende territoriale oorlogen die hebben plaatsgevonden). Iedereen die een appel heeft, heeft 2 uur om hem op te eten, voordat hij de Chileense grens oversteekt. Weer die beroemde bio-veiligheid.
We komen pas tegen de middag bij het park aan. De gids komt langs om geld in te zamelen om de toegang tot het park te betalen (21 000$CH/persoon). We maken een paar fotostops met de Torres del Paine op de achtergrond.
Het weer is goed voor ons, ook al volgt een koude wind ons sinds we de Chileense grens oversteken. We hebben veel geluk, zegt onze gids, dat we de 3 toppen van Torres del Paine zo duidelijk kunnen zien.

Na het zien van dit prachtige landschap dat zich aan ons aanbiedt, begrijpen we beter waarom iedereen zich hierheen haast om te trekken. En dat we iets gemist zouden hebben als we niet gewoon hierheen waren gekomen om een goed uitzicht te krijgen.
Er zijn gletsjers over de hele top van de bergen, vele azuurblauwe of smaragdgroene meren, een prachtig uitzicht op de granieten pieken van Torres del Paine of de halfgraniet (wit), halfmagma (zwart) pieken van Los Cuernos (blijkbaar uniek in de wereld).

De guanaco’s (van dezelfde familie als de lama’s), grazen rustig in de steppe. Ze steken de wegen over zonder zich te haasten, zonder op ons te letten. We zullen geen poema’s zien, hun natuurlijke roofdieren, die steeds talrijker worden in het park, maar die alleen ’s morgens of ’s avonds laat te zien zijn. We zullen vandaag ook geen flamingo’s zien, die bij veel meren in het park zouden leven.
De wind waait steeds harder, volgens de gids moet hij 40 km/u halen. We kunnen niet eens meer rustig lopen, ik ben een paar keer bijna gevallen (te licht). Onder deze omstandigheden, ondanks de schoonheid van de eerste waterval van de route, zullen we in de bus landen voor de lunch.

Wat mij vooral stoort in Patagonië is niet de wind, maar het stof dat door de wind wordt opgeworpen. Het droogt de huid uit, maakt de vacht vuil, komt in de mond… zeer onaangenaam dit gevoel van steeds vuil te zijn.
We stoppen dan om gedurende 1u30 een wandeling te maken naar een mooi meer en een waterval. Op sommige plaatsen, duwt de wind ons in alle richtingen. De gids vertelt ons dat er altijd een licht briesje waait in dit park, maar een harde wind zoals vandaag is uitzonderlijk. We moeten onszelf 2 aan 2 zetten om de wind tegen te gaan en vooruit te komen. Het is nog steeds grappig omdat we nog nooit met zo’n wind te maken hebben gehad.


Kleine kanttekening bij de trekking in het Torres del Paine park: ik vind dat er erg weinig aanwijzingen zijn in het park, de kaart van het park is erg approximatief, de twee watervallen die wij erg mooi vonden staan er bijvoorbeeld niet op aangegeven. Je moet je echt laten afzetten waar de trekking begint want de weg naar de trekking toe is niet uitzonderlijk en erg lang. Als u van plan bent er een paar dagen door te brengen, zoek het dan van tevoren goed uit en koop een gedetailleerde kaart. Er zijn kleine paadjes die niet op de gratis kaart staan, en die we geneigd zijn te nemen met het risico te verdwalen. Het voordeel van de beroemde W trektocht in dit park is echter dat u in echte bedden kunt slapen en warme douches kunt nemen.

Ik raad ook niet aan om een auto te huren om de verharde wegen van het park te verkennen, tenzij je goed geïnformeerd bent. Je begrijpt de kaart niet en je weet niet waar je moet stoppen, wat je moet zien.
In totaal zijn we 5 uur in het park gebleven, met 8 uur heen en 8 uur terug vanuit El Calafate en 4 grensovergangen (Chileens en Argentijns). Op de heen- en terugweg slaapt iedereen, wat de dag minder lang maakt. Als we het opnieuw moesten doen, zouden we hetzelfde gedaan hebben.

Deel 2: Praktische tips

Hoe er te komen

Als u liever vanuit Chili naar Torres del Paine gaat, moet u via Puerto Natales. Om daarheen te gaan kunt u:

• vliegen van Santiago naar Punta Arenas (144€/persoon met SkyAirline). En vanaf het vliegveld neem je een shuttle naar Puerto Natales (10000$CH). Als de pendeldienst niet beschikbaar is (vooral op zondag, de dag des Heren), neem dan een pendeldienst naar het kantoor van Bus-Sur (5000$CH). Verschillende bussen vertrekken dezelfde dag nog naar Puerto Natales (6000$CH). Ga dan naar het Torres del Paine Park via pendeldiensten (C$8000) of door een dagtocht te maken (C$35000).
• van Ushuaia (Argentinië) naar Puerto Natales ($40.000 CAD). Dan toegang tot het Torres del Paine park via pendeldiensten (8000$CH) of door het nemen van een dagtocht (35000$CH)

Vanuit Argentinië (El Calafate of El Chalten) gaan er bussen naar Puerto Natales (500$AR). Om van El Calafate rechtstreeks naar Torres del Paine te gaan, moet je, zoals wij, excursies nemen omdat je daarvoor een 4×4 nodig hebt (2300$AR); wat veel duurder is dan een stop van één nacht in Puerto Natales.
Wisselkoers december 2016 : 1€ = 16$AR = 689$CH
U kunt dit type excursie boeken op de Civitatis website (link) voor 120€/persoon, dezelfde prijs als ter plaatse

Tips

• In Patagonië zijn er veel grensovergangen, dus houd altijd wat Chileense en Argentijnse pesos bij u. Vergeet ook niet het aantal resterende pagina’s van je paspoort te controleren voor je vertrekt…
• Wanneer u Chili binnenkomt, krijgt u een klein PDI-papiertje, dat u moet bewaren, anders zult u het land moeilijk kunnen verlaten.

Begroting

• Dagtocht El Calafate – Torres del Paine: 2300$AR/persoon, lunch inbegrepen, park entreegeld bij te boeken (boekingslink Civitatis)
• Toegang tot het park: 21 000$CH/persoon in contanten (u kunt ook in USD betalen als u geen Chileense valuta heeft)
• Grensovergangen: Gratos