Hoe Adolphe \”Frank\” Bertier me bedroog

Ik besloot deze getuigenis, die niets te maken heeft met het thema van de blog, jaren na de feiten te schrijven, omdat ik vernam dat de oplichter Frank Bertier zijn wandaden voortzet tussen twee verblijven in de gevangenis. Omdat ik vrees dat hij nooit zal ophouden, hoop ik dat naar deze pagina zal worden verwezen in Google en dat sommige mensen zich niet voor de gek zullen laten houden.

Aarzel niet om uw verhalen te delen in de commentaren bij dit artikel, met vermelding van de datum en de plaats. Dit kan het politiewerk helpen. Uw e-mailadres zal niet openbaar worden gemaakt, maar ik zal het aan de politie geven als er ooit om wordt gevraagd.

Op 23 oktober 2012, rond 19 uur, sta ik op de Breteuillaan in het 17e arrondissement op enkele decameters van mijn huis. Ik kom terug van m’n werk en op weg uit de metro heb ik boodschappen gedaan voor het eten

Ik word dan benaderd door een koppel.

We wisselen wat banaliteiten uit en dan komen we tot de kern van de zaak. Dit aardige echtpaar legt me uit dat ze met de TGV uit Toulouse komen, dat ze hun portefeuille verloren hebben en dat het hotel dat ze geboekt hadden, hen zonder bankkaart hun kamer niet wilde geven. Ze weten niet wat ze moeten doen en zijn bang om op straat te slapen.

Hij spuugt op de banken waarvan de filialen om 16 uur sluiten en die nooit reageren als je ze nodig hebt. Vier jaar na de financiële crisis van 2008 is dat niet erg en is de kans klein dat het wordt tegengesproken.

Ik weet niet meer hoe het ter sprake kwam, maar hij vertelde me dat hij karateleraar is. Het is heel geloofwaardig want hij heeft een indrukwekkende bouw. Het gebeurt een beetje als een haar op de soep, maar ik denk dat het een integraal deel is van de manipulatie omdat het impliciet een vorm van fysieke druk inhoudt

Tijdens de hele uitwisseling zegt de vrouw die hem vergezelt geen woord, zozeer zelfs dat ik niet in staat zou zijn de politie-onderzoeker een precieze fysieke beschrijving van haar te geven. Ik zou later te weten komen dat haar naam Janik Passalacqua was. Ook al spreek ik haar niet, zij is ook een belangrijk deel van het bedrog: het is gek, maar je vertrouwt een koppel meer dan een alleenstaande man.

Na een gesprek van ongeveer tien minuten komt het verzoek: Frank Bertier vraagt me of ik hen kan helpen met 80 € om een nacht in een hotel te betalen. Zij zullen mij de volgende dag terugbetalen, zodra de bankkantoren open zijn. Het bedrag is perfect: het is de prijs van een low-end hotel in Parijs. Het is onder de symbolische grens van 100 euro en het gaat om een relatief klein bedrag, zodat de slachtoffers geen last hebben van lange procedures.

Eerlijk gezegd voel ik op dat moment van binnen dat de kans groot is dat het om oplichterij gaat. Ik kan de tekenen van manipulatie zien. Aan de andere kant is het moeilijk nee te zeggen tegen een stel in moeilijkheden waar je net 10 minuten mee hebt doorgebracht. En ik kan het me voorstellen: hun verhaal is geloofwaardig, het zou mij kunnen overkomen, en als ze de waarheid vertellen, zou ik me slecht voelen om ze buiten te laten slapen.

Achteraf gezien: er zouden nog oplossingen zijn. Een familielid zou een Western Union-overschrijving kunnen doen die hij enkele minuten later kan ophalen door zijn paspoort te tonen (of een geheime code die alleen het familielid hem kan geven). Of reserveer en betaal een hotelovernachting online.

Bij wijze van gebaar van goede trouw toont Frank Bertier (de naam waaronder hij zich voorstelt en die hij het vaakst gebruikt) mij zijn paspoort, dat ik fotografeer. Ik heb er niet op gelet, maar zijn echte naam is Adolphe Bertier. In de 21e eeuw is het niet per se een makkelijke naam om te gebruiken, dus het is niet schokkend dat hij een andere gebruikt ^^

Hij biedt me aan een schuldbekentenis te schrijven, ik weiger en… ik ga akkoord om hen te helpen!

Omdat ik geen geld bij me heb, zie ik mezelf, te goeder trouw en te dom, mijn bankkaart nemen, 80 € pinnen uit de geldautomaat een paar stappen verder (ze hadden een strategische plaats gekozen!) en hun de biljetten geven. Hier is de zwendel schitterend: de slachtoffers stemmen toe, het is niet echt een diefstal maar een lening die niet zal worden terugbetaald, er zijn geen wapens, geen geweld. Dit alles garandeert een zwakke veroordeling op de dag dat zij zich voor hun daden moeten verantwoorden.

Janik Passalacqua doet voor het eerst haar mond open om mij hartelijk te bedanken en de uitwisseling van telefoonnummers te regelen. Ik controleer of het nummer juist is en we spreken af elkaar de volgende dag te bellen. Als het geld eenmaal binnen is, probeert Frank Bertier nog wat geld bij elkaar te schrapen door mij te vragen of ik een maaltijdbon heb, zodat ze vanavond niet met honger naar bed gaan. Ik weiger beleefd

Even later ben ik in het appartement en zeg tegen Anh: “Er is een kans van 50/50 dat ik voor €80 ben opgelicht”. Ik leg haar uit wat er net gebeurd is en ga achter de computer. Ik google Franck Bertier en het duurt maar een paar tellen om de getuigenis te vinden van iemand die hetzelfde heeft meegemaakt als ik (hier).

Onder het artikel ontdek ik verbijsterd… honderden commentaren met telkens dezelfde getuigenis. Alleen de bedragen en de plaatsen verschillen

Ik ben zelfs stomverbaasd te ontdekken dat er op dezelfde dag al vier andere getuigenissen zijn van mensen die in dezelfde buurt als ik zijn bedrogen. Dit geeft u een idee van de doeltreffendheid van zijn regeling en de hoeveelheid geld die hij dagelijks kan innen.

Ik laat op mijn beurt een kleine reactie achter met de bedoeling de zaterdag daarop een klacht in te dienen.

Ik ben de vele getuigenissen aan het ontrollen en sommige zijn best grappig.

Een paniekerig persoon legt uit dat hij de zwendel ontdekt… Terwijl Frank en Janik op de vloer van zijn huis slapen! Omdat hij geen geld heeft om ze te lenen, biedt hij aan om ze op te hangen!

Eén persoon heeft zelfs een artikel uit 2009 van de Huffington Post opgegraven waarin Frank Bertier lijkt te worden genoemd, hoewel zijn naam niet wordt genoemd. Het artikel gaat over een oplichter die zich van 2006 tot 2009 in de Gironde voordeed als een doofstomme boks- of karatekampioen, om bedrijven te benaderen en om sponsoring te vragen.

In wat lijkt op een beetje Stockholm syndroom, kan ik het niet helpen maar ik heb een beetje bewondering. Petje af voor de artiest, je hebt je €80 verdiend!

Ik probeer de volgende dag te bellen, uit gewetenswroeging. Natuurlijk, het belde in het donker. Uiteindelijk klaag ik de zaterdag erna niet, omdat ik denk dat het toch geen zin heeft.

Ik ga verder, maar uit nieuwsgierigheid keer ik van tijd tot tijd terug naar de blog om de zwendelpraktijken van onze twee makkers te volgen terwijl ze doorgaan. Tot in juni 2013, ze iemand oplichten die een beetje meer pissig zal zijn dan iedereen en besluit door te gaan. Hij krijgt het voor elkaar dat een politieagent nu alle klachten centraliseert, wat voorheen niet het geval was. De klachten waren verspreid over vele politiebureaus in vele steden, wat in het voordeel van Adolphe “Frank” Bertier werkte.

Ik besloot daarom op mijn beurt een klacht in te dienen, en dat gebeurde op 6 juni 2013. Zoals in een politieserie, overhandigt de politieagent mij een plaat bestaande uit 12 foto’s van verschillende personen. Ik erken formeel Adolphe Bertier. Ik zou Janik Passalacqua niet kunnen herkennen.

Ik herinner me de details niet meer, maar Adolphe en Janik waren al gearresteerd, veroordeeld maar een paar maanden eerder vrijgelaten omdat er niet genoeg aanklagers waren.

Ten slotte werd op 8 november 2013 in Toulouse opnieuw een man bedrogen. Hij ontdekt de omvang van de zwendel en besluit Adolphe en Janik op te sporen. Hij volgt ze naar hun hotel en belt de BAC. Zij werden vervolgens op heterdaad aangehouden en in hechtenis genomen.

Enkele dagen later werd ik dringend gecontacteerd door het Tribunal de Grande Instance de Toulouse. Adolphe en Janik werden gedagvaard voor een proces en mij werd gevraagd of ik burgerlijke partij wilde zijn. Ik accepteer, ik kan zelfs om schadevergoeding vragen.

Het is tijd om te betalen, Adolphe “Frank” Bertier en Janik Passalacqua zijn veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf met een aanhoudingsbevel.

Mijn letsel en mijn schade zijn erkend, ik heb recht op 160 €. De eenvoudigste manier om dit te doen is door een zaak aanhangig te maken bij SARVI, het garantiefonds voor slachtoffers. Dit fonds schiet het geld voor om de slachtoffers schadeloos te stellen en zorgt ervoor dat de schuldigen betalen. Het bestand ziet er nogal ingewikkeld uit, dus ik geef het op.

Dus ik zou voor 80 € uit eigen zak zijn, maar een mooi verhaal om te vertellen.

Helaas zijn onze twee vrienden weer terug bij af, want soortgelijke getuigenissen beginnen weer vanaf oktober 2019.

Volgens een artikel in La Provence werden zij op 27 december 2019 in Aix en Provence gearresteerd. Het proces is vastgesteld op 29 januari 2020. Iemand schijnt ze echter gezien te hebben in Parijs mei 2020, dus er is een goede kans dat hun onheil zal voortduren…