Sucre, de witte stad, is over de hele wereld beroemd om zijn Spaanse cursussen. Sucre is ook de thuishaven van de beste universiteit van Bolivia, die zelfs veel Brazilianen en Argentijnen aantrekt.
Sucre is de Boliviaanse hoofdstad, maar deze mooie stad ligt in conflict met de huidige regering, die de voorkeur geeft aan La Paz. Vergeleken met La Paz of Santa Cruz lijkt Sucre op een plattelandsstad, rustig, traditioneel, zeer aangenaam om te wonen en niet te vervuild.
Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

12u van La Paz

We nemen een cama (El Dorado) bus vanuit La Paz om 7 uur ’s avonds en komen rond 7 uur ’s morgens aan in Sucre. De bus stopt in de buurt van het centrum om wat pakketten uit te laden. We maken van de gelegenheid gebruik om er meteen op uit te trekken, want we zijn maar 2 km van het hostel verwijderd, en de busterminal is veel verder.
De receptioniste van Travelers Guesthouse ontvangt ons met de mededeling dat de prijs die we op internet zien (6$ voor twee) een fout is van Booking, dus dat we het dubbele moeten betalen enz. Aangezien het hostel niet erg goed gelegen is, annuleren we liever de boeking en gaan we op zoek naar een ander hostel.
Zelfs als de hostels zeggen “24/24 receptie”, is dat niet altijd het geval, vooral niet op zondag. Dus om 7 uur ’s ochtends moesten we een eindje lopen om een ander hostel te vinden dat open was: Joy Ride Hostal. We zijn de enige gasten in het hotel. De receptioniste spreekt even snel als de Chilenen, zonder te articuleren, het is zeer moeilijk te verstaan. Ik zeg tegen JB: “Ik zei toch dat ik een cursus nodig had”.

Taalcursussen

Inderdaad, als we hier zijn, is het zodat ik een week Spaanse les kan volgen. Alle taalscholen zijn gesloten, behalve de Boliviaanse Spaanse School die in het Colors Hostal is genesteld. Dit hostel heeft een taalschool, een restaurant (zeer populair tijdens de lunch voor zijn heerlijke menu voor 25$B) en een reisbureau.

De afspraak wordt gemaakt om de volgende dag met de eerste lessen te beginnen, om zich vervolgens voor 4 andere dagen vast te leggen als de eerste lessen bevredigend zijn. Ik kies ervoor om ’s morgens 4 uur les te volgen (van 8.30 tot 12.30 uur), zodat ik de middag vrij heb.
Sucre is een studentenstad. In het weekend is er niemand op straat, het is zeer aangenaam om deze stad op zondag te ontdekken, alvorens de realiteit te zien wanneer de auto’s vanaf maandag weer in de stad komen.

Maandag, begin ik 4 uur les met mijn lerares Mirina. De 4 uur gaan heel snel voorbij, ook al zijn ze intens. Om ’s morgens wat langer te kunnen slapen, besluit ik om in het hostel van de school te komen logeren. Bovendien kan ik zo vlak voor de lessen goed ontbijten.
Tijdens deze 20 uur les, verdeeld over 5 dagen, vertelt mijn leraar me veel over de Boliviaanse cultuur, de perceptie van de Bolivianen en ook over de gerechten die je in Sucre kunt proeven.

In tegenstelling tot wat ik dacht, wordt kleden op traditionele wijze geassocieerd met het platteland, met “ouderwets”, wat tot discriminatie kan leiden. De vorm en de manier van dragen van de beroemde Boliviaanse bolhoed zegt veel over de burgerlijke staat van degenen die hem dragen. En het Quechua is, net als de traditionele klederdracht, een “schande” geworden, waarbij jonge mensen ontkennen dat zij Quechua begrijpen, omdat zij niet als plattelandsbewoners of “inheemsen” willen worden beschouwd.
Zij bevestigt mij ook hoe moeilijk het is om haar kind op een goede school in te schrijven. Zo erg zelfs dat scholen nu een loterij gebruiken om hun leerlingen te selecteren. De universiteit is niet duur (209 bolivianos voor een jaar), maar de particuliere lagere school kan 700 bolivianos per maand kosten. De school eist ook van de leerlingen dat zij een bepaald soort notitieboekje of pen kopen, en heeft daarvoor samenwerkingsverbanden met leveranciers van schoolmateriaal.
Zij verklaart mij ook het ontbreken van slaapzalen in Bolivia door de bescheidenheid van de Bolivianen die niet graag een kamer of de badkamer delen.
Ik denk niet dat ik dit alles in het Spaans zou kunnen navertellen, maar ik weet niet hoe ik tijdens die lange gesprekken in staat was de inhoud te begrijpen, ook al wisselden we heel weinig in het Engels en met heel weinig gebaren.
Na deze 20 uur les luister ik nog eens naar de gesprekken die beschikbaar zijn op de MosaLingua-app of op de podcasts, die ik een paar weken geleden moeilijk kon begrijpen, en de voor/na is ongelooflijk: nu begrijp ik het veel beter.
Opmerking: Ik heb hier een meer volledig artikel geschreven over mijn Spaans leren, als je geïnteresseerd bent.

Onze agenda

In een week tijd hebben we een beetje routine opgebouwd, alsof we hier al eeuwen wonen. Elke morgen ga ik naar mijn 4 uur les. Omdat JB geen Spaans spreekt, neemt hij de lokale bus naar zijn sportschool en keert rond 12:30 terug om met mij te lunchen op de mercado central.

Na de hoofdmaaltijd (tussen 10 en 15$B), gaan we naar de benedenverdieping van de markt om een jugo natural (tussen 5$B-6$B) of een fruitsalade voor JB te nemen.

Daarna rust ik uit terwijl JB aan de computer werkt, op het terras van de herberg. Ik besteed 1 tot 2 uur aan de huisoefeningen die mijn leraar me geeft. De rest van de tijd kijk ik naar illegale DVD’s die ik op de markt koop (voor 5$B), wel in het Engels 🙂 In de kamer, hebben we een DVD speler, het is cool!
S Avonds, aangezien de markt alleen maar superconsistente gerechten biedt, gaan we liever naar de toeristische restaurants: Frans, Belgisch… met gerechten tussen 40$B en 90$B… of het restaurant dat bij de school/hostel hoort, op de benedenverdieping.
Daarna gaan we terug naar het hostel om wat fruit te eten dat we ’s middags op de markt hebben gekocht. De fruitverkopers op de markt zijn erg commercieel, ze laten ons altijd veel fruit proeven zodat we ons verplicht voelen het te kopen. Je moet altijd met ze onderhandelen, want ze hebben de neiging de prijs te verdubbelen. Mijn favoriete vruchten zijn: superrijpe guaves (ik vind ze niet meer in Vietnam, zie de foto)…
…carambola (wel een beetje zuur), mango’s (in het seizoen kosten ze maar 1$B/mango). Avocado’s zijn er in alle maten, maar de beste zijn de kleinste (5$B voor 3). Er zijn andere exotische vruchten zoals de tumbo (waarvan de zaden op granaatappels lijken) en een andere vrucht waarvan de binnenkant op een langwerpige mandarijn lijkt.
Na 8 maanden reizen, is het goed om een week op dezelfde plaats te blijven, het is goed voor JB die erg moe is van ons onophoudelijke reizen.

Bezoek

De lessen slurpen veel energie op. Na 5 dagen, ben ik uitgeput, ik denk dat een week genoeg is. Ik had het niet langer kunnen volhouden, of ik had moeten afremmen. Andere studenten (vooral beginners) zijn moediger en volgen 2 weken lang 6 uur les per dag.
Na verschillende keren te zijn uitgesteld vanwege mijn luiheid, slagen we er eindelijk in om de begraafplaats van Sucre te bezoeken, die wordt beschouwd als een van de mooiste in Zuid-Amerika (we zullen zien of hij net zo mooi is als die in Buenos Aires). Het oude gedeelte is erg mooi, maar het moderne gedeelte lijkt op dat in La Paz: een mini gebouw met verschillende verdiepingen met doodskisten. Verschillende honden hebben er hun intrek genomen. Bovendien, toen we erheen gingen, zagen we een hond wachten op de opening van de begraafplaats om 14.00 uur. Zodra het open ging, stond hij op en bezocht met ons de begraafplaats.

Onze favoriete plek is Plaza 25 de Mayo waar het altijd druk is. Veel leraren Spaans nemen hun studenten daar mee naartoe om Spaans te oefenen met de plaatselijke bevolking. S Avonds komen de Bolivianen daar bijeen om te praten, te dansen… Het plein is erg mooi met veel fonteinen, en mooie gebouwen rondom het plein.

Op vrijdagavond organiseert de school, zoals elke week, een kleine activiteit voor de leerlingen, de leraren en de klanten van het hostel. Deze week, hebben we zelfgemaakte pizza’s. We zullen allemaal meehelpen, letterlijk. Het is in het Engels, in het Spaans, in lichaamstaal 🙂 Uiteindelijk zullen we 12 pizza’s gemaakt hebben, 30 bolivianos per stuk.
We zullen ook een stortbui krijgen met hagel. De hellende straten veranderen in stortvloeden, het is zeer indrukwekkend (en vrij zeldzaam om zo’n hagelbui te hebben in het midden van de zomer).
We hielden van Sucre, het is een leuke stad om in te wonen, erg mooi en levendig, maar niet vervuild zoals Potosi of La Paz. Helaas is het ook de stad waar je het echte gezicht van Bolivia kunt zien, waar armoede alomtegenwoordig is: bedelaars, kinderen die (heel slecht) met krijt op de stoepen tekenen in de hoop wat geld te verdienen, mensen die van het ene kraampje naar het andere gaan op de markt om de restjes op te halen, mensen die de hele dag op straat staan te wachten om maar een paar zaadjes te verkopen (en hooguit 3 bolivianos te verdienen)… Het is hartverscheurend. Spaar wat geld om aan deze mensen te geven als je in Sucre bent.
En om met een vrolijker noot te eindigen, hier enkele commentaren van een landgenoot die zijn restaurant in Sucre opende. We vonden het toen we op zoek waren naar een Frans restaurant 🙂 Als je beledigd wilt worden, ga dan naar Le P’tit Parisien in Sucre!

Deel 2: Praktische tips

Begroting

• Vervoer: 180$B La Paz – Sucre per nachtbus, stoelcama met El Dorado
• Cursus Spaans bij de Boliviaanse Spaanse School, in het Colors Hostal: 40$B/h, privécursus (gereduceerd tarief omdat ik 20 uur heb gevolgd, anders is het 45$B/h)
• Verblijf in het Colors Hostal :
  • 140$B een dubbele kamer (gereduceerd tarief omdat ik Spaanse lessen volgde op dezelfde plaats, anders is het 160$B)
  • of 55$B per bed in een slaapzaal
• Voedsel:
  • Op de markt: 10-15$B/schotel. De chorizo van “7 de lunares” is de beste op de markt, probeer het maar (1e verdieping links van de ingang)
  • In de toeristenrestaurants: tussen 40$B – 90$B. Ik beveel het Franse restaurant in de Alliance Française ten zeerste aan. Het vlees is heerlijk!
  • 5$B per geperst sap
  • 8$B tot 10$B per fruitsalade
• Fruit:
  • tussen 1$B en 10$B per mango (afhankelijk van het seizoen)
  • tussen 20 cent en 1$B per guave (afhankelijk van het seizoen)
  • 5$B voor 3 kleine avocado’s. Anders is het tussen de 7$B en 10$B voor een grote avocado
• Andere:
  • 5$B per DVD
  • Wasserij: B$7/kg
  • Pendeldienst naar de luchthaven: 8$B/persoon

Tips

Mijn tips om Spaans te leren in een maand staan hier. Het accent in Sucre is het beste, het is beter om hier Spaans te leren, en niet in Santa Cruz waar de “s” niet altijd wordt uitgesproken.
Als u uit La Paz komt, zorg er dan voor dat uw bus door Potosí rijdt (de weg is beter).
Om Sucre te verlaten, kunt u met de bus naar Cochabamba, Potosi, Uyuni of La Paz gaan. Maar de weg van Sucre naar Santa Cruz is verschrikkelijk, het is heel erg slecht. Het is beter om het vliegtuig te nemen (voor 200-300$B/persoon).