De 14 meest populaire zwendelpraktijken in Cuba

Cuba is een van onze top 5 favoriete landen als we de wereld rondreizen. Maar door de economische moeilijkheden in verband met het Amerikaanse embargo ziet de plaatselijke bevolking de toeristen als een goudmijn. In alle landen die we bezochten, betaalden we vrijwillig de “toeristenprijs”. Maar waar wij gewoonlijk 1,5, 2 of 3 keer meer betalen, is het in Cuba niet ongebruikelijk om 10 of 20 keer meer te betalen dan het plaatselijke tarief. Zelfs voor “rijke Europeanen” is dit veel geld. Gelukkig heeft Cuba andere charmes om de nadelen te compenseren

Ik zal hier de populairste “oplichterspraktijken” in Cuba opsommen (sommige zijn niet echt “oplichterspraktijken”, maar dingen om voorzichtig mee te zijn). Wij waren “slachtoffer” van ongeveer de helft ervan tijdens ons verblijf in Cuba in april 2017, want sommige zijn helaas onvermijdelijk. We zijn wandelende pinautomaten!

1. Cuba heeft twee munteenheden: de CUC (convertibel) en de CUP (moneda nacional). 1 CUC is 1$ waard, dus iets minder dan 1€, en 1 CUC = 25 CUP. De circulatie van deze twee munteenheden ligt aan de basis van veel oplichtingspraktijken gericht op naïeve toeristen die niet gewend zijn aan munten en biljetten. Als u bijvoorbeeld te laat met de taxi terugkomt, kan de chauffeur van de duisternis profiteren om u het wisselgeld in CUP te geven, in plaats van CUC (dat is 25 keer minder dan wat hij u verschuldigd is). Kijk goed naar de biljetten, de CUC biljetten hebben de inscriptie “convertible” erop. Helaas is er geen gemakkelijke manier om de munten te onderscheiden.
2. Er zijn lokale/toeristische tarieven. Vraag altijd de prijs, voor alles. Het kan gebeuren dat een inwoner een biljet van 20 CUP (moneda nacional) (0,75€) uitdeelt voor een pizza, maar omdat jij het bent, zal de verkoper je 2,5 CUC (2,5€) vragen. Het ergste is dat zelfs wanneer de prijs duidelijk in CUP is aangegeven, de verkoper er geen probleem mee heeft om u recht in de ogen te kijken en u een prijs te geven die tien keer hoger is. Dit soort zwendel bedraagt gewoonlijk niet meer dan 3€. Er is niets wat je kunt doen, het is gewoon zoals het is, het is aan jou om te beslissen of je je pizza wilt of niet.
3. De met de taxi onderhandelde prijs is niet definitief. De officiële of onofficiële taxi’s geven nooit een meter aan. Dus na het onderhandelen over de ritprijs kan de chauffeur nog iets vinden om over te onderhandelen, terwijl de auto net begint te rijden met toeristen erin: “Ik zet u af bij de ingang van de stad, voor de casa is het 5CUC meer”, “als ik me niet vergis, ligt uw casa aan de zuidkant van de stad, daar is het 5CUC meer”. In dat geval moet u streng zijn en hem herinneren aan het afgesproken tarief. Geef hem geen cent meer. Weet dat je al 10 keer meer betaalt dan een local, het is niet normaal dat hij 5CUC meer onderhandelt.
4. De taxi colectivo (gedeelde taxi) die de grote steden met elkaar verbindt, is meestal betrouwbaar. Het overeengekomen tarief zal worden gerespecteerd. Maar er is een uitzondering voor de route Vinales -> Cienfuegos of Vianales -> Trinidad. Deze taxi rijdt door Havana. Als hij in de buurt van Havana komt, stopt hij in niemandsland en wijst een andere taxi aan naar Cienfuegos/Trinidad en geeft je een exorbitante prijs (zoals 150€ voor twee) – ook al heb je de eerste taxi al het volledige bedrag betaald. Betaal dus nooit de taxi colectivo vanaf het begin, betaal in het slechtste geval 50% en vraag om details “gaat de auto me afzetten bij de casa in Cienfuegos?” “is de ritprijs voor twee met bagage? “enz
   Zodra je uit de Viazul-bus stapt, word je omringd door een tiental mensen: taxi’s, casa-eigenaars… maar zijn het echt casa-eigenaars of gewoon betaalde touts om je naar een casa te brengen? Sommigen bieden zelfs vriendelijk aan om je te voet naar de casa te brengen die je geboekt hebt, om je vervolgens op een andere plaats achter te laten, waar ze een commissie krijgen -> volg niemand naar de Viazul terminal.
5. Volg nooit iemand die je zegt dat hij een heel goed restaurant kent. Je zou in een restaurant kunnen belanden dat 17€ per gerecht kost.
6. Koop geen sigaren op straat. Je zult blij zijn met het idee dat je een goede deal maakt, maar je zult ALTIJD eindigen met namaaksigaren, meestal met bananenbladeren in plaats van tabaksbladeren..
7. Voor de Real Fabrica de Tabacos Partagas staan jiniteros (professionele Cubaanse ritselaars). Toen wij er rond 17.00 uur heen gingen, riep een van hen ons onmiddellijk toe: “het is gesloten, maar als jullie sigaren willen kopen, kan dat hier”. Lonely Planet vertelt me dat het open is tot 19.00 uur dus ik duw toch maar de deur open om te beseffen dat de winkel nog open is. Laat je niet misleiden door de touts! Er is een plaats met de vermelding “Cigaros Black Market” vlak achter La Real Fabrica de Tabacos Partagas, maar u loopt het risico in het beste geval beschadigde sigaren te kopen, in het slechtste geval de verkeerde. Wees voorzichtig, want de douane kan je daarmee lastig vallen! (door u een factuur te vragen en het echtheidsnummer op de sigarenkistjes)
8. Wissel geen geld op straat, want dan krijg je vals geld of moneda nacional in plaats van convertibles, wat 25 keer minder geld is
9. De casas zullen u altijd op een natuurlijke manier vragen: “Hoe laat wilt u ontbijten? “alsof het bij de prijs is inbegrepen. Het ontbijt is NOOIT inbegrepen in de prijs van de casas (het avondeten evenmin). U moet altijd naar de prijs vragen (die meestal 5CUC/persoon is).
10. De casas zullen u ook tijdens het diner de vraag stellen “wat wilt u drinken?”, alsof een drankje bij de prijs van het diner is inbegrepen. Het diner in de casa NEVER is inclusief een drankje. Je moet altijd naar de prijs vragen (het is lastig in dit land, je moet de hele tijd in de “alarm! Ik word afgezet” modus staan :D)
11. Iemand maakt een praatje met je, spreekt Engels (of niet) en lijkt te aardig om het natuurlijk te laten zijn. Spoedig zullen zij aanbieden sigaren/cannabis te kopen, u om geld vragen, een restaurant of een concert aanbevelen, een taxi voorstellen, enz. Dit is niet het geval met iedereen die je benadert, dus sta hoe dan ook open voor een gesprek, maar wees bereid om meestal teleurgesteld te worden.
12. De rekening van het restaurant wordt u gepresenteerd. Met 10% die uit de lucht komt vallen (servicekosten blijkbaar). Het is een opgelegde fooi, maar alle toeristen geven toch al 10% fooi. Fransen zullen hier aanstoot aan nemen, maar wen er maar aan! Controleer ook altijd de rekening: de prijzen kunnen iets afwijken van de menukaart, of de lijst van bestelde gerechten heeft niets te maken met wat u op tafel krijgt. Controleer ook het wisselgeld dat u krijgt, of het converteerbaar is en of er niets ontbreekt.
13. Veel dingen zijn niet gratis in Cuba voor toeristen, zelfs plassen ! Voor de toiletten (van restaurants, bars, busterminals, …) vindt u altijd een kleine “fooien”-doos. Niets abnormaals tot nu toe. Maar je hebt altijd de schoonmaakster voor het toilet die naar je zal staren en je onder druk zal zetten. Zijn de fooien verplicht? Geen idee, maar er is geen tarief aangegeven (over het algemeen geef ik 1 tot 5 CUP – moneda nacional of 0,04€ tot 0,20€). Dus als je geen moneda nacional of kleine munten hebt, kost het je minstens 1€ (en ze zullen altijd doen alsof ze geen wisselgeld hebben). In dat geval zeg je “lo siento, no tengo cambio”, hoop je dat het weggaat en pak je je eigen toiletpapier.