Asie,  Carnets de voyage,  Japon,  Osaka,  TDM

Reisdagboek Osaka (Japan) #4: Sakura in het Expo ’70 herdenkingspark, Japan Folk Crafts Museum

Afgelopen dinsdag ben ik naar de kersenbloesems gaan kijken in het Expo ’70 Herdenkingspark, die al drie dagen in volle bloei staan. Het is een van de beste plaatsen in heel Japan voor hanami (traditioneel Japans gebruik om de schoonheid van bloemen, vooral kersenbloesems, te waarderen). Omdat JB moest werken, ging ik alleen

Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

Het kost me 2 keer overstappen en een lang uur om bij het Expo’70 Comemorative Park te komen. Gelukkig zit ik het grootste deel van de tijd. Zodra ik uit de trein/metro/RER (ik weet het niet meer) stap, zie ik rechts van me een enorm wiel, en links van me een soort reuzenpinguïn/maan/antenne/duif

In feite heet het “Sun Tower” en het is een artistiek gebouw dat voor de Wereldtentoonstelling van 1970 werd opgericht

Ik koop een kaartje voor de “Japanse tuin” (250yen), dan een kaartje voor het Japan Folk Crafts Museum (700yen) voordat ik begrijp dat als ik alleen naar de kersenbomen wil kijken, het gratis is. Geen probleem. Ik ben hierheen verhuisd. Ik ga die twee andere plaatsen in het park bekijken

Ik begrijp onmiddellijk waarom het een van de favoriete plaatsen van de Japanners (geen toeristen) is, want behalve de kersenbomen aanschouwen, kun je er ook picknicken en op het grasveld spelen. Sommige mensen nemen zelfs tenten mee (om aan de zon te ontsnappen). Het is er erg druk (vreemd voor een dinsdag), maar als je erover nadenkt, stoppen veel Japanse vrouwen met werken (of werken ze parttime) zodra ze een kind krijgen

De kersenbomen hier hebben niet allemaal witte bloemen, maar witte aan de buitenkant en een beetje roze aan de binnenkant

Er zijn veel eetkraampjes naast de deur, ik hou echt van de sfeer! Voor fotografen, is het beter om hier vroeg in de ochtend te komen. Het kleine steegje omzoomd met kersenbomen zal er prachtig uitzien op foto’s

Japan Museum van Volksambachten

Dit museum is gevestigd op een plaats die veel door Japanners wordt bezocht, dus niets is vertaald voor toeristen. Gelukkig heb ik lange tijd in het Museum van Traditionele Ambachten in Kyoto doorgebracht, zodat ik in staat ben de permanente tentoonstelling hier te begrijpen

Telefoons zijn verboden, en foto’s ook, dus ik zal alleen beschrijven wat ik zag. Dit museum wijdt een groot deel aan de verftechnieken van kimono’s. Om verschillende patronen te krijgen, moet je de stof anders knopen, of sjablonen maken… om het gewenste patroon te krijgen. Dit is uren en uren handwerk. U kunt in dit museum verschillende kimono’s zien die op traditionele wijze geverfd zijn, en stukken stof zien voor en na het verven

In de kelder, net voor de souvenirwinkel, is een lange video waarin (in het Japans) alle verftechnieken worden uitgelegd. Ik raad u ten zeerste aan er een uurtje door te brengen, want ik begreep alles, ook al spreek ik geen Japans, en het versterkt alleen maar mijn respect voor Japanse ambachten. De ambachtsfanaat die ik ben, had sterretjes in mijn ogen, na het zien van dit verslag

De Japanse tuin

Omdat ik een ticket voor de Japanse tuin had gekocht, ging ik erheen, niet wetend wat ik kon verwachten

Zodra ik binnenkom, zie ik een open hal waar verschillende oudere mensen op banken zitten en het landschap bewonderen

Ik ben weggeblazen door de schoonheid van de plaats. Het is zo vredig, het is zo perfect, elke boom is een perfecte bonsai, de heuvel in de verte is perfect gemaaid. U kunt het geluid van water horen dat van de kleine waterval aan de linkerkant komt

Het is zo mooi! Zo mooi dat ik me afvraag wat ik gedaan heb om zoveel moois te verdienen, en zoveel geluk? Ik ben altijd erg egoïstisch geweest, al mijn beslissingen draaien om mij, wat ik wil, wat ik zal willen. Er zijn veel meer hardwerkende, intelligente, aardige mensen dan ik, waarom ik? Ik heb geen precies antwoord, maar ik zeg tegen mezelf dat ik tenminste niemand pijn doe, mijn geluk niet wordt verkregen door anderen te verpletteren, en dat ik altijd ethisch ben geweest in alles wat ik doe

Na deze gedachten en een vanille ijsje, loop ik om de rest van het park te verkennen. Er zijn een heleboel bomen en bloemen die ik helemaal niet kende

De kersenbomen staan hier ook in volle bloei

En mijn favoriete moment: oude mensen zitten op bankjes, onder een regen van kersenbloesems..

… voor deze absoluut weelderige vijver

Het is zo vredig, alles is zo perfect!

Ik had de kans om met Japanners te werken toen ik in een agentschap zat. We hadden een aanbesteding en moesten reclamecampagnes in het Japans controleren. Hiervoor hebben wij een beroep gedaan op de Japanse tak van ons agentschap

Het vereiste werk moet veel tijd in beslag hebben genomen, zelfs voor de senioren, en wij hebben hun een dag minder gegeven dan zij nodig hadden. Het ingeleverde werk was PERFECT, tot in de puntjes: de dia’s waren perfect, maar ook het Excel-werkbestand (een soort kladje) was perfect georganiseerd. Ik heb het zo goed mogelijk nagekeken, en ik kon geen fouten vinden. Op dat moment schoot mij een gedachte te binnen: ik zou zo graag omringd worden door mensen die zo nauwgezet zijn in hun werk, die in staat zijn een dergelijke graad van perfectie te bereiken. Ik was eigenlijk in het verkeerde land! Ik had Japans moeten zijn, of in Japan moeten werken

En toen, na bijna twee jaar rondreizen in de wereld, waar ik verschillende volkeren en levenswijzen observeerde, de Japanners elke dag om 21.00 uur thuis zag komen, dronken zag worden en zag roken als brandweermannen, begreep ik dat deze graad van perfectie ook werd bereikt ten koste van het persoonlijke leven. Daarbij komt nog de druk en de concurrentie. Nu wil ik geen Japanner zijn of in Japan werken

Sinds we in Azië zijn, en vooral met het Vietnamese Nieuwjaar, hebben we veel gelegenheden gehad om de goden om iets te vragen: geld, succes, geluk… en elke keer als de gelegenheid zich voordoet, schrik ik van mijn eigen reflectie dat ik absoluut niets nodig heb. Mijn leven is perfect zoals het nu is. Ik ben zo blij dat dit eindelijk met me gebeurt, ik had nooit gedacht dat ik het ooit zou zeggen, ik was zo gekweld, ontevreden, angstig en pessimistisch eerder. Vroeger zag ik geen uitweg voor mezelf, maar nu ik geleerd heb in het moment te leven en me geen zorgen te maken over de toekomst, is er een grote last van mijn schouders gevallen

Net als deze bloemen is alles vergankelijk, je moet ervan genieten in het huidige moment, niet morgen, niet over 10 minuten, maar nu

 

Deel 2: Praktische tips

Begroting

  • Vervoer Osaka => park : 650yen enkele reis. Je moet stoppen bij het station: Bampaku-kinen-koen Station
  • Hanami : gratis
  • Japanse tuin : 250yen
  • Japan Folk Crafts Museum: 700yen

Tips

  • Ga vroeg in de ochtend voor de beste foto’s van de met kersenbomen omzoomde oprijlaan
  • De Japanse tuin wordt niet druk bezocht, er is een café bij de ingang, u kunt er rustig lunchen, of een ijsje eten
  • De theesalon op de kaart (in de Japanse tuin) is niet open op het moment dat ik er was
  • Bij de waterval zijn er veel kraaien (ze zijn nogal luidruchtig en kunnen een beetje laag vliegen). Hoe dan ook, als ik iets te eten heb, eet ik liever in de buurt van het café en vermijd ik eten in de tuin, je weet maar nooit.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *