Cursus juweelontwerp (Parijs) : Mijn Contact & Mijn Adressen

Vandaag schrijf ik dit artikel om jullie mijn mening te geven over de juwelencursussen die ik in Parijs heb gevolgd. Op Internet zijn vaak beschrijvingen van cursussen te vinden, maar zeer weinig reacties.

Context

Mijn liefde voor juwelen begon met mijn kleine collectie zilveren en gouden juwelen die ik van mijn ouders kreeg toen ik klein was. Het ging verder met JB, die me op elke trouwdag een ring gaf. In 2015, nadat hij me alle ringen had gegeven die ik wilde (na 5 jaar huwelijk begint het als veel te voelen), dacht ik: “waarom zou ik niet mijn eigen sieraden maken”.

Toen ben ik op zoek gegaan naar lessen juwelen maken in Parijs.

Ondanks het overvloedige aanbod, had ik het uiteindelijk moeilijk om mijn leraren te vinden omdat :

• ik wil alleen juwelen van zilver/goud dragen, omdat ik allergisch ben voor andere metalen => geen klassen voor fantasiejuwelen
• ik draag uiterst fijne juwelen, heb kleine handen => geen zilverpasta juwelen klassen
• ik wil direct op het metaal werken => geen zilverpasta of was meer

Dus, na veel onderzoek, realiseerde ik me dat ik een cursus wilde volgen waar ik aan de bank moest werken, wat solderen, en gerold zilver gebruiken. Daar kwam nog bij dat ik geen tijd had (ik werkte veel)….

Dat heb ik:

• avondlessen gevolgd (één keer per week) met Iris Hellen
• volgde een opleiding van een week bij Thierry Grave
• kocht zelf wat materiaal en betaalde voor een plaats in een juwelenatelier op mijn vrije dagen

Ik vertel je er alles over in dit artikel:

Eerste gang bij Iris Noir

Openingstijden: maandag tot en met vrijdag, ’s ochtends (10.00 – 13.00 uur), ’s middags (14.00 – 17.00 uur), of ’s avonds (18.00 – 21.00 uur) op bepaalde dagen van de week.

Meer info: op zijn Facebook-pagina

Kennismakingssessie van drie uur:
65€Twaalf uur
pakket
(vier lessen):
240€Dertig uur
pakket
(tien lessen): 550

Inclusief materialen en metaal (messing)

Ik kwam de website van Iris tegen, met wie ik nog steeds contact houd. Ze is een briljante vrouw die de financiële wereld verliet om haar eigen werkplaats te beginnen. Ze geeft nu les, onder andere, ’s avonds van 18.00 tot 21.00 uur. Haar atelier is in Levallois, vlakbij mijn toenmalige werk, en vlakbij de metro. Vanwege mijn werk, kwam ik altijd rond 18:20 uur aan 🙂

Uit angst dat ik er niet goed in ben, ben ik begonnen met 3 uur les. Normaal is de eerste les het maken van een medaille, maar aangezien ik geen grote juwelen draag, gaf ik er de voorkeur aan een kleine katte-ring te maken, zonder te solderen. Iris hielp me met mijn ring idee en begeleidde me stap voor stap. Het messing wordt verstrekt en is inbegrepen in de prijs van de les, dus mijn eerste ring was van messing.

De 3 uur gingen zeer snel voorbij. Ik leerde hoe ik de bocfil moest gebruiken (een gereedschap dat eruit ziet als een zaag, om metaal te snijden). Je kunt op de foto zien dat ik het oor van de kat een beetje te veel heb afgesneden. Ik was erg traag met snijden, maar we hebben het toch op tijd kunnen afwerken.

Ik heb zo genoten van mijn sessie dat ik gekozen heb voor nog 5 sessies met Iris. Elke maandag, ging ik naar haar studio. Ze geeft les vanaf 2 studenten, en maximaal 3 studenten per keer. Er zijn altijd studenten die het hele jaar naar haar toe komen, en het gaat maar door. Gewoonlijk is er op maandagavond altijd minstens één andere persoon, dus ze heeft nog nooit een les afgezegd of tegen me gezegd: “Ik heb niemand voor maandagavond”.

Ondanks de kleine omvang van de werkplaats, is deze zeer, zeer goed uitgerust, elke leerling heeft zijn eigen handstuk, werkbank, er zijn zelfs walsmolens, machines voor het vergroten van ringen, voor het polijsten enz. Alles is er, behalve gietijzer maken (een taak waarin ik niet geïnteresseerd ben).

Eerste uitrusting aangekocht

Messing is geen materiaal waar ik bijzonder van houd, het oxideert snel, dus adviseerde zij mij mijn ring te laten vergulden bij een vergulder, iets wat ik nooit heb gedaan (wegens tijdgebrek). Dus, om mijn tijd te optimaliseren en mijn juwelen meteen draagbaar te maken, vroeg ik haar waar ik zilver kon kopen. Er zijn “geheime” adressen zoals die in Parijs waar alleen mensen in de business van weten dat ze bestaan.

Ik ging dus naar een van deze geheime adressen, gaf een soort “wachtwoord” en ging door een dubbele deur (bankstijl), vlak bij de Arts & Métiers Metro, om mijn eerste zilveren plaat te kopen . Iris gaf me de instructies (maat + dikte).

25€ toch! Wow, ik dacht niet dat het zo duur was voor een kleine schotel. Maar dat is nog maar het begin van de uitgaven. Het is zoals met alle passies, zoals fotografie, en zelfs naaien, wanneer je iets goed wilt doen, wil je onmiddellijk materiaal kopen.

Omdat ik weet dat ik langzaam snijd, gaf ik er de voorkeur aan de sneden thuis te doen, een bocfil te kopen, de messen in alle maten… en de rest (lassen, polijsten…) bij Iris thuis te doen om tijd te besparen (ik kom altijd te laat bij haar) en om thuis nog wat te oefenen. Het resultaat was niet zo goed zonder Iris omdat ik minder veeleisend ben met mezelf dan Iris is met mij. Dus kneep ik een oogje dicht voor de “fouten” terwijl ze me zeker gevraagd zou hebben het opnieuw te doen 😀 Hoe dan ook, na veel zweet en pijn, was ik in staat deze sleutelhanger af te ronden en aan te bieden.

Wat mij altijd erg heeft geraakt, is mijn handen helemaal vuil en zwartte zien (vanwege het poetsen) en mijn mooie juwelen te bewonderen, glimmend in mijn handen.

Eerste soldering met Iris

Met de bocilade min of meer onder controle, is het tijd voor de eerste soldering met een zeer dunne 0,8mm ring (ik weiger iets dikkers te dragen). Ik denk dat het nog steeds mijn favoriete ring is die ik ooit heb gemaakt. Eenvoudig, en het soldeerwerk is bijzonder goed. Je kunt geen sporen van solderen zien, zo goed is het gevijld en gepolijst.

Ik heb het heel snel gemaakt (1u30 denk ik?) en het stuk zilverdraad dat ik gebruikte kostte me 1€!

Opmerking: bij Iris is er maar één laspost, maar dat is helemaal niet vervelend, het is niet zo dat we 3 uur lang non-stop moeten lassen. Dus we installeren ons daar alleen als we een las moeten doen.

Hier zijn mijn juwelen, gemaakt na nog 5 lessen bij haar.

Iris biedt ook lessen in het maken van sieraden van was, en dit maakt het mogelijk om nog meer verfijnde sieraden te maken. Ik heb haar leerlingen zeer ingewikkelde juwelen zien maken, met bezettingen of plaatsen voor edelstenen, en de zetting wordt dan aan een professionele zetter gegeven. Andere studenten werken met goud, iets wat ik nog niet heb gedurfd, gezien mijn lage niveau.

Stage bij Thierry Grave

Cursus van 5 dagen bij Thierry Grave (6u les/dag) : 750€ – materiaal & zilveren borden inbegrepen.

24 rue Durantin, 75018 Parijs

Telefoon : 06 09 68 35 00

meer info: http: //thierry-grave.over-blog.com

Na de cursus bij Iris begon ik deze activiteit erg leuk te vinden en wilde ik een hele week juwelen maken, om uit te vinden of dit een baan is waar ik gepassioneerd over kan zijn. Als dat zo is, zou ik een carrièreswitch kunnen overwegen. Dus ging ik naar Thierry’s, met wie ik nog steeds contact heb.

Ik nam bewust een week verlof om deze stage in zijn werkplaats in het 18e arrondissement te doen (niet ver van mijn toenmalige woonplaats).

Thierry, met zijn 40 jaar ervaring, biedt elk jaar in januari-februari en juni-juli cursussen van een week aan. De rest van de tijd concentreert hij zich op de creatie van zijn jaarlijkse collectie.

Bij Thierry’s is al het gereedschap aanwezig. En omdat hij ook stenen snijdt, zijn er veel grote machines.

Het doel van deze workshop is om wat graveerwerk te doen en gesloten te zetten. Alles was voorzien (ook het zilver), hoewel ik er de voorkeur aan gaf mijn bocfil mee te nemen om eraan te “werken” (zoals men aan zijn viool werkt).

Thierry merkte dat ik nog niet perfect was in bocfil en solderen, dus de eerste ring was een concentraat van bocfil & solderen. Ik moest vijlen, veel vijlen omdat ik wat brandplekken heb laten verschijnen 🙁

De tweede ring was nog moeilijker: heel veel solderen, vormgeven en dan de gesloten zetting die me afmaakte.

En laatste poging voor de gravure (catastrofaal!) die me deed beseffen dat ik helemaal niet van graveren hou 🙂 Het enige waar ik zeker van ben is de “zelfgemaakte” borg met gaten in de vorm van kussentjes.

Ik heb enorm van deze cursus genoten. Ik was de enige student daar, dus Thierry bracht heel veel tijd met me door en liet geen fouten toe. Maar ik begreep hoe moeilijk deze baan kon zijn. Elke seconde dat ik niet oplette was kostbaar: een kromme snee, een vlek op het metaal… Het is voor mij op den duur niet mogelijk om 8 uur per dag geconcentreerd aan mijn werkbank te zitten.

Terwijl ik bij Thierry rondhing, zag ik andere juweliers in opleiding langskomen en ze waren van een geweldig niveau. Ik weet dat ik het nooit zal maken in deze wereld, omdat ik minder getalenteerd, minder geduldig en minder perfectionistisch ben. Ook realiseerde ik me, door met iedereen te praten, dat het heel moeilijk was om handgemaakte sieraden, van gewalst metaal, te verkopen… omdat gegoten sieraden veel goedkoper zijn en de consument ze niet ziet. Zelfs de juwelen die door luxemerken worden verkocht, worden niet meer met de hand gemaakt.

Ik was echter heel blij dat ik het meteen doorhad, voordat ik een reconversie probeerde en te laat besefte dat het niets voor mij was 🙂

Een werkplaats thuis

Toen kreeg ik promotie naar mijn werk en had ik geen tijd meer om naar Iris’ huis te rennen of een week bij Thierry door te brengen. Ik besloot mezelf zo veel mogelijk uit te rusten, maar wel redelijk (want ik had nog andere uitrusting voor andere passies, zoals naaien, papierbloemen, breien, fotografie). Ik besloot mezelf zo veel mogelijk uit te rusten, maar toch redelijk te blijven (want ik had andere uitrusting voor andere passies, zoals naaien, papierbloemen, breien, fotografie….) en het begint op te lopen.

Voor het handstuk ging ik naar de Bijorhca show (Thierry was zo vriendelijk mij een toegangskaart aan te bieden) en bekeek ik de eerste prijs handstukken. Niet alleen is er geen pedaal (om de snelheid aan te passen, moest je aan een knop draaien), maar hij kostte ook een fortuin: 250€. Ik mokte en kocht wat stenen in de plaats.

Dus, in de tussentijd, heb ik me aangemeld voor het “Enkel Sieraden” forum en het hele forum doorzocht. Ik ben uiteindelijk uitgekomen op :

• de eerste prijs Dremel set voor 70
• een pedaal gekocht bij Amazon USA (geleverd aan mijn gastheer tijdens mijn reis naar Chicago) voor 30$ om de snelheid aan te passen

Mijn handstuk was een beetje groot, maar het was genoeg voor mij.

En tenslotte heb ik iets gekocht om van mijn eettafel een tijdelijke werkbank te maken.

De soldeerhoek werd mogelijk gemaakt met een klein apparaat dat meer geschikt is voor het maken van crème brûlée dan voor solderen. Maar het werkte!

Ik had vroeger professionele borax, maar na elke soldering, in plaats van de juwelen in een zure oplossing te dompelen (met het risico mezelf te doden), liet ik ze gewoon in een mengsel van azijn en zout liggen. Ik probeer thuis zo weinig mogelijk chemicaliën te gebruiken, omdat ik niet weet waar ik ze moet bewaren en ook niet weet waar ik ze moet weggooien.

Ik moet je zeggen dat alles wat uit mijn werkplaats kwam super lelijk was. Dus vraag me niet om de foto’s!

De ateliers van de schepper: huur van een werkbank

Huurprijs van de werkbank:

per dag 25 € TTC (toegang tot de werkbanken van 9.00 tot 17.30 uur
) per avond 13 € TTC (van 18.00 tot 21.30 uur op maandag en vrijdag na reservering)
per maand 450 € TTC

Een dag les met een pro: 100€

Dichtbij metrostation Art & Métier

Meer info : http://lesateliersducreateur.blogspot.com/p/horaires-et-tarifs.html

Toen werd ik moe van mijn zeer goedkope uitrusting, waarmee ik niet snel genoeg vooruit kon. Dus huurde ik een werkbank in een werkplaats. Er is alleen borax ter plaatse, soldeerapparatuur (kamelen, een mini-soldeerplank…), en een motor voor het handstuk. Dit alles voor 25€/dag.

Ik bracht dus al mijn materiaal mee en bracht er enkele vrije dagen door, werkend met andere professionele juweliers, reizend naar Parijs en geen dag werk willen verspillen. We hebben niet veel gepraat omdat iedereen geconcentreerd was. Maar iedereen was erg aardig voor me en leende me ontbrekende apparatuur. De grote baas (de “meester”, zoals andere juweliers hem noemen) heb ik nooit gezien, maar ik had hem op sms en hij was altijd erg aardig elke keer.

Als ik dat had geweten, had ik mijn dremel en al dat lasgereedschap niet gekocht. Ik zou gewoon een handstuk (zonder motor) hebben gekocht om aan te sluiten op de werkplaatsmotor, de kleine soldeertang die bij mijn bocfil wordt geleverd, mijn kleine polijstspullen (schuurpapier enz.) en dat zou genoeg zijn geweest. Het zou me minder tijd en energie gekost hebben om hierheen te komen dan om thuis een werkplaats op te zetten.

De werkplaats is super super super goed uitgerust!!! Je kunt hier alles doen, er is een smeltruimte, niet voor was, maar om ingots te maken. Ik heb al mijn juwelen daarheen gebracht om ze grondig te reinigen in de ultrasone machine 😀 Ik moet toegeven dat ik een geweldige tijd heb gehad!

Hier heb ik zelf een paar plooien gemaakt, mijn leraren zouden tegen me geschreeuwd hebben als ze het niveau zagen!!! Maar ik hou ervan om af en toe een rebel te zijn 😉 Ik moet toegeven dat ik nog niet op het niveau ben om zelfstandig te zijn, maar ik vond het heerlijk om te kunnen oefenen binnen de grenzen van mijn beschikbare tijd.

Mijn advies als je wilt beginnen

Het is een dure passie, dus voordat u zich eraan waagt, raad ik u aan 3 uur les te nemen om uw motivatie maar ook uw handigheid te testen.

Maak dan niet dezelfde fouten als ik deed, probeer niet meteen thuis een workshop te maken, je zult snel in monsterlijke bedragen belanden.

Ik raad u aan, als u ooit thuis wilt oefenen: een knijper-houder bankschroef (20€), een knijper (5€), een bocfil (20€) en de verschillende bladmaten (10€).

---

Wanneer u zich in staat acht alles zelf te doen (d.w.z. wanneer u een echt goed niveau hebt, niet zoals ik), raad ik u aan geen machine te kopen, maar in plaats daarvan naar een werkplaats te gaan. Daarvoor moet je kopen:

• een handstuk (niet de motor): ongeveer 100€
• een gereedschapsetje voor juwelen van gemiddeld niveau (van Cookson Clal bijvoorbeeld), met vijlen, hamers, liniaal, tangen… het kost 107€
• een soldeer gereedschapskit (enkel tangen, borstels, en soldeerblokken), kost ongeveer 100€
• schuurpapier, polijstbits, bossen: voor ongeveer 30€

Andere middelen

Hier zijn de boeken, forums, sites & YouTube kanalen die ik erg goed vind en die mij veel geholpen hebben:

• Juwelen: kunst en technieken
• L’orfèvrerie : art et techniques
• Het YouTube-kanaal van juwelier Michel Zimmermann: zeer gedetailleerde uitleg, met schema’s
• Het YouTube-kanaal van juwelier Pablo Cimadevila: hij legt niets uit, soms spreekt hij in het Engels, soms in het Spaans, maar zijn werk is echt schoon (zelfs ingezoomd, ohlala, de precisie van zijn gebaren!)
• Forum over enkelsieraden: veel oefeningen voor beginners, forum beheerd door de heer Zimmermann zelf

Tenslotte hoop ik dat u er evenveel plezier aan beleeft als ik aan elk van mijn uren van vijlen, solderen, creëren… ook al zijn mijn juwelen nog niet perfect, ze helpen me het werk beter te waarderen, de techniciteit achter elk juweel te begrijpen en te bewonderen.