[Road trip in IJsland] Dag 4: Zwarte zandstranden, Svartifoss waterval, graskerk

Vandaag is het programma vrij licht, dus we gunnen onszelf een beetje uitslapen voor we weer op pad gaan. Ons pension biedt geen ontbijt aan, dus verspilden we tijd met het maken van omeletten, allerlei soorten brood (inclusief sardientjes die we uit Portugal hadden meegenomen!)…

Het is dus pas om 10 uur dat we de weg nemen, in de richting van het beroemde zwarte zandstrand Reynisfjara, dat we gisteren van boven hebben gezien

Vorige afleveringen : Dag 1, Dag 2, Dag 3

Deel 1 : ReisdagboekDeel
2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Reisroute – Dag 4

Om deze kaart op Google Maps te openen, klik hier

Stop 1 : Reynisfjara strand

Het waait vandaag erg hard, zo’n 45 km/u. Ik moet 4 lagen kleding dragen – merinoshirt, fleece, donsjack & jas + 3 lagen aan de onderkant (legging, broek, winddichte broek) om het niet koud te krijgen. We dragen laarzen vandaag, zodat we geen zand in onze schoenen krijgen.

Opmerking: Dit strand staat bekend als gevaarlijk omdat er in één keer een grote golf kan komen (ook al lijkt hij nog zo ver weg, je bent nooit veilig voor een mini-tsunami). In het beste geval worden dingen nat en worden camera’s vernield; in het slechtste geval… zijn hier toeristen verdronken, omdat zij plotseling door een grote golf werden meegesleurd.

Van hieruit kunnen we het schiereiland zien dat we de dag ervoor bezochten, en het fijne zwarte zand zoals dit, ik hou er ook van!

Op het strand staan basaltorgels. Ik citeer Wikipedia

Orgels (naar analogie van het instrument) of basaltzuilen zijn een geologische formatie die bestaat uit regelmatige zuilen. Het is het resultaat van de stolling en thermische samentrekking van een basaltstroom kort na de emissie. Het onderste gedeelte, dat langzamer afkoelt of droogt, vertoont vanaf het oppervlak tot in de diepte breuken in de vorm van subverticale prisma’s met een hexagonale doorsnede van decimetrische orde. Bovenop deze zuilen bevindt zich een zone van kleine, minder regelmatige prisma’s (of “valse prisma’s”) die samen schijven kunnen vormen. In het verlengde daarvan worden vulkanische formaties waarvan de samenstelling niet basaltisch is, vaak als basaltische organen omschreven.

De beroemde Giant’s Causeway in Ierland, of de watervallen en kliffen in Jeju, hebben dezelfde structuur.

Zoals de foto laat zien, zitten er veel scheuren in deze zuilen, dus wees niet zoals andere toeristen, probeer er niet op te klimmen. Ook degene die de foto neemt (en met zijn rug naar de oceaan staat), moet heel voorzichtig zijn en de golven voortdurend controleren.

We gaan een stukje verder en vallen op deze absoluut ongelooflijke grot! Het is zo mooi dat we een bruidspaar zagen dat hier trouwfoto’s kwam maken.

Stop 2 bis : Black Sand Beach

We gaan om de berg heen om dit prachtige zwarte zandstrand te bereiken. We kunnen de rotsen in de verte zien, Reynisdrangar genaamd. Volgens de legende zijn het trollen die door het daglicht zijn versteend terwijl ze een boot aan het stranden waren.

We maken gebruik van het feit dat we in Vik zijn (een vrij grote stad) om wat benzine te kopen.

Stop 2: Hjörleifshöfði Grot

We nemen de weg naar deze grot, buiten de gebaande paden. Het pad ernaartoe is niet het beste, je moet langzaam rijden dat is alles. Er zijn een paar passages met sneeuw. De aanblik van het karkas van een 4-persoons auto die volledig vernield is, stelt de andere toeristen echter niet gerust. Een echtpaar vroeg ons naar de toestand van de weg en besloot dat het te veel was voor hun kleine auto.

Pas aan het eind van de weg, 10 m van de grot, wanneer je over (hard) zand moet rijden, geeft een bord aan dat alleen 4WD zijn toegestaan.

Helaas, ondanks dit kleine avontuur, is de grot nogal teleurstellend. Ik denk dat als de zomer komt en al dit mos is talrijker en groener, het iets moois zal geven. Op dit moment, is dat niet zo.

Hier, in the middle of nowhere, ziet JB tot zijn verbijstering dat de benzinemeter van de auto niet bewoog, terwijl we net 10 liter hebben bijgetankt. We maken ons een beetje zorgen en zeggen tegen onszelf: als de meter niet werkt, is de kans groot dat we zonder het te merken zonder benzine komen te zitten.

Volgens het Internet is het probleem bekend met ons model auto, het is genoeg om de benzinedop te openen en te sluiten. En daar is het drama: hij krijgt hem niet open en de autosleutel zit vast in de dop. Gelukkig, door een beetje te forceren, slaagt hij erin het te verwijderen. Wat een schrik!

We zeggen tegen onszelf dat het niet beter is om het risico te lopen hier vast te zitten, tussen een lavaveld en de oceaan. We keren om en gaan terug naar het benzinestation in Vik om het opnieuw te proberen. We zeggen tegen onszelf dat in geval van problemen, we mensen zullen vinden om ons te helpen. Links en rechts draaiend, lukt het ons eindelijk de benzinedop te openen, terug te plaatsen, zonder de sleutel te beschadigen. En inderdaad, de benzinemeter werkt weer. Phew!

Stop 3 : Laufskálavarða

We komen aan bij Laufskálavarða, een lavahoop. Er is een parkeerplaats aan de kant van de weg en we zien stapels stenen opgestapeld. Blijkbaar moet je ze zo opstapelen, als je er voor de eerste keer heengaat, zodat de reis goed verloopt. Veel toeristen maken van dit droomlandschap gebruik om de korst te breken (er staan zelfs 2 picknicktafels midden in de sneeuw)

Stop 4: Grafarkirkja, stop #fail

Ik las dat er maar 6 kerken in IJsland zijn, waaronder Grafarkirkja. Dus maken we een kleine omweg om er heen te gaan. De landschappen zijn prachtig, de weg is min of meer geasfalteerd maar het is niet gênant, je moet alleen langzaam rijden.

Ter plaatse aangekomen, is het de grote teleurstelling. We kijken naar links en naar rechts, en vinden de enige kerk van de hoek. Laten we het 1000 verschillen spel spelen

Wat we dachten te zien:

Wat we zagen:

WTF!!! Ik dacht dom genoeg dat ze de oude (die in slechte staat moet zijn) hadden vernietigd om een nieuwe te bouwen. De sneeuw is behoorlijk diep en mijn voetstappen zinken (tot aan mijn kuit). Gelukkig heb ik de laarzen van vanmorgen bewaard. Hoe dan ook, ik ben overweldigd door onbegrip en teleurstelling. JB lacht en zegt dat gezien de benzineprijs, mijn fout ons minstens 20€ heeft gekost

De enige troost is dat deze kerk, in het midden van nergens, nog steeds mooi is. Er is een kerkhof rond de kerk en zoals je op de foto kunt zien, is het een plaatselijk gebied, niet toeristisch, dus niemand zorgde voor de sneeuw (behalve de weg).

Pas ’s avonds, terwijl ik rustig onderzoek doe op mijn computer, realiseer ik me dat de kerk waar ik heen wilde in het noorden van IJsland ligt, en niet in het zuiden. Phew! Ik ging naar de stad met dezelfde naam als de kerk. Nou, ik zal de foto van de andere kerk posten als ik er ben.

Stop 5: Fjaðrárgljúfur Canyon, stop #fail

Nog een #fail stop van de dag. Sinds een Justin Bieber video zijn er te veel toeristen, dus hebben ze gewoon de toegang tot deze magische plek gesloten om de natuur wat te laten rusten (bekijk de foto’s op Google). Er is geen barrière, alleen een bord zoals deze. Ik weet dat andere toeristen er toch heen gaan, maar ik ben voor het respecteren van de natuur en de lokale regels.

Stop 6 : Systrafoss

Terwijl er in Nieuw-Zeeland overal openbare toiletten zijn, is dat in IJsland niet het geval. De truc is om het dichtstbijzijnde benzinestation te vinden. De toiletten zijn meestal alleen voor klanten gereserveerd, dus maak van de gelegenheid gebruik om uw tank te vullen, je weet maar nooit.

Zo kwamen we dus terecht bij de lunch op het N1-station niet ver van Systrafoss. De hotdog (klein) + drankje kost 630kr. (ongeveer 5€). Dit is de aanbevolen optie voor low budget reizigers, omdat u er warm kunt zitten en eten, zonder een fortuin uit te geven. Zelfs onze guesthouse eigenaar op de 2e dag vertelde ons dat we beter de benzinestations konden nemen voor een fast food/cafe in plaats van naar een echt café te gaan.

Kleine fotostop om de schoonheid van deze waterval te bewonderen: Systrafoss, net naast de weg. Het is in tweeën gedeeld. Systra betekent “zusters”. U kunt een wandelpad volgen naar het meer op de top, dat de waterval voedt. We hebben het niet gedaan omdat we om 16.00 uur in Skaftafell nationaal park willen zijn, 1 uur rijden

Foto Stops

Onderweg stopten we voor een paar snelle foto’s. In dit geval:

• Foss a sidu: waterval gelegen in een privé domein, maar we kunnen een foto nemen vanaf het hek (cf. de 1ste foto)
• Foss : op 30m, een zeer mooie waterval (cf. de 2de foto)
• Dverghamrar : de kliffen van de dwerg, ook basaltische organen. We zijn er niet geweest, maar als je tijd hebt, laat het ons weten
• Dan, op de weg, zie je een magische plek, vol met mossen, korstmossen, grassen… het is niet erg mooi op dit moment, maar ik weet zeker dat het in de zomer prachtig zal zijn (cf. de 3e foto)

Stop 7 : Svartifoss in Skaftafell Nationaal Park

Het weer is vandaag mooi en morgen lelijk, dus rijden we in volle vaart richting Skaftafell Nationaal Park, ook al moeten we een stap overslaan (een splitsing bij Haoldukvisl om een gletsjer te zien – daar gaan we morgen weer heen).

De ster van het park is de Svartifoss waterval. Er is geen manier om er te komen zonder te lopen, dus mijn kleine beentjes zullen moeten werken vandaag.

De officiële website van het park toont ons dus alleen de zieke wandelpaden (minimaal 5,5 km), en sommige blogs maakten me erg bang (ik heb een overvolle fantasie). Dus ging ik in “overlevingsstand”, ook al is het pad heel gemakkelijk, en de heen- en terugweg (als je alleen naar de waterval gaat en precies hetzelfde pad neemt om terug te komen), is maar 3,6 km, dus 1 uur.

We moeten omhoog, langs twee watervallen die erg op elkaar lijken, het begin van het pad is bijna verhard. Moeilijkheid 0.

Dan komen we bij een uitzichtpunt. Hier geven vermoeide bezoekers het op, want het uitzicht is al zeer bevredigend.

Het is de afdaling die een beetje ingewikkeld is. Het heeft een paar dagen geleden gesneeuwd, het pad is modderig. De modder is gemengd met rotsen zodat het niet wegglijdt, maar je moet nog steeds voorzichtig zijn. In geval van sneeuw, denk ik dat je stijgijzers moet gebruiken.

Het uitzicht van beneden is zo bevredigend. We kunnen niet dicht bij de waterval komen, er is een platform vanwaar we hem bewonderen. Maar het is zo groot dat je er een goed zicht op krijgt (het is nog mooier dan op de foto’s). We zien hier de basaltorganen zoals we die vanmorgen op het strand van zwart zand zagen, maar er zijn ook stukken die gevallen zijn (zoals in Jeju), het is te mooi! Het is deze waterval die de inspiratie vormde voor de architectuur van de kathedraal in Reykjavík.

Nu moeten we een beslissing nemen: een bruggetje oversteken of een lus maken, met het risico dat er 2,2 km bijkomen. Of neem dezelfde weg terug. JB kiest voor de lus, en wij steken de brug over om een andere route terug te nemen. Ik ben opgelucht te zien dat we niet alleen zijn. Hoewel de meeste toeristen de weg terug nemen, steken nog drie andere mensen met ons de brug over.

Na 1 km geeft een bord op 200 m een uitzichtpunt aan: Sjonarsker. Laten we daarheen gaan, de andere groep gaat naar beneden zonder daarheen te gaan.

Nou, ze hebben het mis! Want na 200m (het klimt toch wel), hebben we een uitzicht van 360°C op de hele omgeving. We beseffen de impact van twee vulkaanuitbarstingen (eeuwen geleden), er zijn lavavelden zover het oog reikt aan de ene kant, en besneeuwde bergen met enorme gletsjers aan de andere kant.

Hier is de gletsjer die we morgen zullen zien (ik heb helemaal ingezoomd)

en panoramische foto’s

De wind steekt op, we hebben het een beetje koud. Dat is wanneer we een man zien rennen, in korte broek. Om van de andere kant hier te komen, had hij al minstens 5 km moeten lopen. En het lijkt erop dat hij kiest voor nog eens 5 km. Allemaal bergopwaarts. Respect!

De afdaling is gemakkelijker, op een bepaald punt, als u het wandelpad van het park volgt (S2), moet u aftakken. Maar wij zijn opstandig en moe en volgen de pijl om naar het informatiecentrum te gaan. In dit geval moeten we een brug oversteken om op het pad van de heenweg te komen – om naar de parkeerplaats te gaan. In totaal hebben we 2 uur in dit park doorgebracht.

Ga naar het einde van het artikel om de praktische adviezen met betrekking tot dit park te lezen

Halte 8: de graskerk in Hof

We slaan nog een stop over (die we voor morgenochtend boeken) om naar Hof te rijden, waar ons hotel is.

Het is ook in deze kleine stad, die tegen de berg aanleunt, dat u een van de 6 graskerken vindt. Het is prachtig! En heel klein!

De schuim reliëfs die je ziet zijn… graven. Degene met datums en namen zijn van 18xx. Het dak van de kerk is gemaakt van stenen en bedekt met gras.

Ons hotel

Vanavond slapen we in het Hof 1 Adventure Hotel(Boekingslink). De kamer is klein maar goed ingericht met een kleine wastafel en een hoekje voor thee. De douche is collectief. Het wordt niet erg goed beoordeeld omdat sommige toeristen die de pech hebben in een bungalow (buiten het hoofdgebouw) te zitten, niet gelukkig zijn. Maar als je een kamer in het hoofdgebouw hebt zoals wij, is het heel correct. We realiseerden ons niet dat er geen keuken was. Gelukkig hebben we de boterhammen nog die we vanmorgen gemaakt hebben. Zo hoeven we geen 35€ te betalen voor een klein gerecht in het restaurant van het hotel.

Het vervolg van ons avontuur in IJsland, het is door hier (Dag 5)

Deel 2: Praktische tips

Vandaag hebben we 207 km afgelegd. Tijd in de auto: 3u30. Wandelen: 2h

Begroting

• Benzine : 5500kr
• Hotdog + drankje : 630kr/persoon
• Parkeren bij Skaftafell National Park: 750kr/dag voor een kleine auto (tot 5 plaatsen)
• Hof 1 Adventure Hotel(Reserveren link): 82€ per tweepersoonskamer, ontbijt inbegrepen.

Tips

• Ik heb je alles al verteld over de veiligheid op het zwarte zandstrand. Ik heb niets meer toe te voegen
• Voor het Skaftafell nationaal park: je moet betalen voor parkeren en de automaat is buiten werking. Vergeet niet om de myparking.isapp zo snel mogelijk te downloaden
• Om naar Svartifoss te gaan, zoekt u de camping aan de linkerkant van het informatiecentrum. Het pad naar de waterval begint vanaf daar.
• Rechts van het informatiecentrum is het pad naar een gletsjer (route S1). Blijkbaar is het pad gemakkelijk (slechts 1 km). We hebben het niet gedaan omdat we de volgende dagtwee van hen met de autozullen bezoeken.

Dit is degene die je van dichtbij ziet als je het pad S1 volgt (foto genomen vanaf de weg, met de auto)

• Je hoeft niet de S2 route te volgen om bij de waterval te komen. U kunt de borden naar Svartifoss volgen en dan
  • optie 1 : u neemt precies dezelfde weg terug (3,6 km vanaf de parkeerplaats)
  • optie 2 : ofwel doet u zoals wij : na de waterval, de brug oversteken, naar het uitkijkpunt Sjonarsker gaan, terug naar beneden gaan, dan de pijlen volgen die naar het informatiecentrum wijzen (4,2 km Terug vanaf de parking, wij deden er 2 uur over)
  • optie 3: u volgt het wandelpad S2 (5,5 km), dat langs Sel (een oude schaapskooi) met zijn grasdaken loopt