We bezochten een Monarchvlinderreservaat in Mexico – Sierra Chincua #1

We hebben allemaal wel eens op televisie of op sociale netwerken een video of een foto gezien van duizenden monarchvlinders die op boomtakken rusten. Ik had niet gedacht dat ik dit schouwspel ooit zou kunnen bewonderen, omdat ik dacht dat het in de diepte van een ontoegankelijk bos lag. Maar de droom is uitgekomen omdat we ze in Mexico hebben kunnen zien, waar we in het juiste seizoen aanwezig zijn. Uitstekende timing.

Om het fenomeen te verklaren: elk jaar, rond november, begint de wintertrek van de monarchvlinders: ze komen uit Canada en de Verenigde Staten en landen rustig in Mexico, tussen de staat Michoacan en de staat Mexico. Deze kleine insecten van 0,5 gram elk zijn in staat om een reis van 2000 tot 5000 KM te ondernemen ! Als hun levensduur buiten de trekperiode maximaal 6 weken bedraagt, kunnen zij tijdens de trekperiode tot 7 maanden leven.

Zo kunt u tussen november en maart (maar het hangt erg van het klimaat af) deze monarchvlinders bij duizenden waarnemen. Het biosfeerreservaat van de monarchvlinder strekt zich uit over kilometers en er zijn specifieke biosferen: Sierra Chincua, El Rosario, Sierra Campanario, Piedra Herrada enz.

Deel 1 : Reisdagboek
Deel 2 : Praktische adviezen

Hoe ga je naar de monarchvlinders kijken vanuit CDMX?

Er iszeer weinig informatie online. En de tours voorgesteld door de agentschappen van CDMX zijn veel te duur (2950MXN = 146€ voor 2 dagen, eten niet inbegrepen) !!!
Dus, na lezen, herlezen en onderzoek in alle richtingen, maakte ik een shortlist van twee reserveringen, 3u20-3u40 van Mexico Stad:

• Sierra Chincua
• El Rosario

Deze twee reservaten zijn bereikbaar vanuit een klein dorp, een Pueblo Magico (het equivalent van de mooiste dorpen in Frankrijk): Angangueo. Dit dorp is zelf bereikbaar met de bus vanuit Mexico Stad, wat het reizen vergemakkelijkt. Voor de rest zien we wel ter plaatse.

JB’s grote nicht C. is op dit moment op vakantie in Mexico, en we besluiten om samen te gaan, met een van haar Mexicaanse vrienden P. Het is leuker met 4 mensen, we hebben maar één datum gemeen: het weekend van 15 februari, take it or leave it. We duimen dat het niet gaat regenen. C. en P. spreken perfect Spaans, maar ze vertrouwen me 100% en laten me het programma doen zoals ik het wil. Van mijn kant ben ik geïnspireerd door het programma van een reisbureau, dat een pueblo magico toevoegt, en ons meer tijd laat bij het vlinderreservaat.

CDMX -> Angangueo met de bus

Het is zover, we nemen om 6 uur ’s morgens een bus vanaf de terminal van Observatorio (die ook Poniente heet) met de maatschappij Zina Bus. De kaartjes zijn een paar weken eerder online gekocht, en zoveel te beter, want er is geen plaats meer in de bus. De kaartjes zijn genummerd, maar in werkelijkheid gaat iedereen zitten waar hij kan. We kwamen wat laat in de bus en moesten genoegen nemen met de laatste plaatsen niet ver van de (stinkende) toiletten. Gelukkig waren ze snel vergrendeld, dus de stank is niet meer zo vervelend. Hier is de route van de bus: niet noodzakelijk de snelste 🙁

Om 9:19 komen we aan in Angangueo. Het is een lokale bus die door alle kleine stadjes rijdt – dus hij stopt alleen als iemand om een halte vraagt. Met de GPS op de telefoon kunnen we zo’n beetje de weg vinden en vragen om een stop bij een straat op het centrale plein.

Angangueo ligt op 2750 m hoogte, en ik ben erg verbaasd dat ik geen bergziekte (aka vomito) heb gehad, wetende dat ik bergziekte heb gehad vanaf 2500 m, in Chamonix en in Chili. C. verklaart mijn prestatie wetenschappelijk door te zeggen dat mijn acclimatisatie al 10 dagen geleden in Mexico City was begonnen, omdat de stad op 2250 m hoogte ligt.

Angangueo is een pueblo magico (het equivalent van de mooiste dorpen in Frankrijk). Deze stad staat niet bekend om zijn vakmanschap, en de oude mijnen van de stad zijn vernietigd. Het is vooral interessant vanwege de rust en het ongelooflijke uitzicht. Aan de andere kant is het zo rustig dat zelfs de markt pas om 10 uur open is (normaal sluiten de markten om 10 uur in kleine Mexicaanse dorpjes, lol). De dorpelingen hebben moeite om werk te vinden buiten het toerisme om tijdens de migratieperiode van de monarchvlinders.

Nou, we zijn in Angangueo, maar we moeten daarna naar een van de monarch vlinderreservaten.

Sierra Chincua of El Rosario?

Het is 15 februari, een zaterdag en de dag na Valentijnsdag, zijn er veel toeristen.

Monarchvlinders houden van warmte. Als het koud is, blijven ze aan de bomen hangen, maar als het warm is, vliegen ze – dus wat we willen is zon en warmte. Ik heb de avond ervoor het weer gecontroleerd:

• het Sierra Chincua reservaat zal rond de middag 15-17°C zijn – het zal er nooit warmer worden, de omstandigheden zijn nu al optimaal
• het El Rosario reservaat zal rond de middag 25°C zijn

De omstandigheden zijn optimaal voor beide locaties. Welke site te kiezen?

Volgens de informatie die online is gevonden, is het hoogteverschil in Sierra Chincua om de vlinders te zien slechts 150 meter. De route is vrij gemakkelijk.
El Rosario is een meer toeristische plaats, het hoogteverschil is 900 m, het parcours is moeilijker en de vlinders zitten op veel grotere bomen dan in Sierra Chincua. Bovendien ligt El Rosario op 40 minuten afstand van Angangueo, terwijl Sierra Chincua slechts 20 minuten rijden is en dichter bij het dorp ligt waar we vannacht zullen slapen: Tlalpuljahua. Dus besluit ik snel: het wordt Sierra Chincua.

Angangueo – Sierra Chincua per vrachtwagen of taxi

We informeren naar vervoer en het ziet er ingewikkeld uit! De informatie verandert naargelang de dorpeling die we ondervragen, de schema’s zijn zeer willekeurig.

Blijkbaar vertrekt er in het weekend een vrachtwagen vanuit Angangueo om 8:30 en 10:20 naar Sierra Chincua. Dezelfde vrachtwagen keert om 11.30 uur en om 15.00 of 15.30 uur terug naar Angangueo. De reis kost 30MXN/persoon. Er is een soortgelijke truck naar El Rosario, maar ik heb het schema niet.

We besluiten een taxi te nemen in plaats van te wachten tot 10:20

• 600MXN om met ons vieren van Angangueo naar Sierra Chincua te gaan. 3 uur wachten. Dan zal het ons naar Tlalpujahua brengen (waar we vannacht slapen)
• Of 200MXN om alleen van Angangueo naar Sierra Chincua te gaan (wat we konden onderhandelen voor 150MXN).

De bus van vanmorgen passeert de splitsing die naar Sierra Chincua leidt, maar ik wilde niet dat we daar zouden stoppen, want dan zouden we 2 km moeten klimmen naar de ingang van het reservaat. Wat erg vermoeiend kan zijn op deze hoogte. We gaan dus liever eerst naar Angangueo en nemen dan een taxi of een vrachtwagen van Angangueo naar Sierra Chincua, zodat we bij de ingang afgezet kunnen worden.

Omdat we dachten dat we Sierra Chincua – Tlalpujahua met het openbaar vervoer konden doen, besloten we alleen een taxi te nemen voor de rit Angangueo – Sierra Chincua (de fout om niet te maken, ik zal uitleggen waarom).

Het spijt me dat het zo lang duurt om de verschillende wijzen van vervoer uit te leggen, maar er ontbreekt zoveel informatie dat ik het allemaal wilde verduidelijken.

Sierra Chincua Reservaat

Zoals u op de kaart kunt zien, zijn er twee paden: sendero a caballo, gereserveerd voor paarden, met veel stenen, omhoog en omlaag. En de sendero a pie, gereserveerd voor voetgangers, met een klein niveauverschil. De twee paden ontmoeten elkaar op één punt. Dan stoppen de paarden en moet je 20 minuten te voet verder (met een klein niveauverschil) tot je de vlinders kunt zien.

De dorpelingen leggen uit dat het aantal vlinders duidelijk afneemt. Vroeger, in de jaren ’80, hoefde je niet zo ver te lopen om ze te zien, ze stonden vlak bij de ingang van het reservaat. Nu, is het minstens 40 minuten lopen in totaal om 3300m te bereiken, waar zij zijn. Dit alles houdt verband met de klimaatverandering, maar ook met ontbossing, het gebruik van bestrijdingsmiddelen, enz. enz.

Vlinders zijn niet alleen mooi, maar helpen ook, net als bijen, bij de bestuiving van planten. Door zich met nectar te voeden, worden hun lichamen geladen met stuifmeel en doen ze hun werk zonder het te weten. Zij maken ook deel uit van de voedselketen en dienen als voedsel voor kikkers, spinnen, enz. Hun verdwijning verstoort het ecosysteem, en we moeten bezorgd zijn.

We betalen 50MXN/persoon voor de toegang tot het reservaat. In tegenstelling tot wat online staat aangegeven en overal is aangegeven, zijn gidsen niet verplicht (ze worden betaald met fooien), kunnen we het reservaat zelfstandig bezoeken, gewoon de mensen volgen, het pad is niet goed aangegeven maar het is onmogelijk om te verdwalen.

Aangezien C. en P. wat gezondheidsproblemen hebben, geven zij er de voorkeur aan het paard te nemen en ik doe hetzelfde uit solidariteit. JB volgt ons lopend, de arme jongen, die ook voor de paardenroute heeft gekozen, moet veel meer op en neer dan de voetgangersroute.

Ik zou zeggen dat het niet zo nodig is om het paard te nemen, althans voor de heenreis – want je gaat meer naar beneden dan je naar boven gaat, en op de weg naar beneden wordt je lichaam in alle richtingen door elkaar geschud. Paardrijden maakt me veel vermoeider dan wandelen 🙂 Maar het goede is dat we andere toeristen voor waren en we eerder dan de anderen op de plek aankwamen.

In ieder geval, de prijzen zijn vastgesteld en niet onderhandelbaar: 100MXN/retour. Betaling in contanten. De paarden lijken goed behandeld te zijn, niet te dik, niet te mager. Sommige paarden zijn echt heel erg mooi.

Als we bij de “parkeerplaats” van de paarden aankomen, stapt iedereen uit en moeten we nog 20 minuten te voet verder (voor het geval de vlinders op de grond liggen, zouden de paarden ze kunnen verpletteren). Het pad is goed aangegeven, het is vrij gemakkelijk op papier, maar met de hoogte, beweeg ik op het tempo van een schildpad… Op een gegeven moment krijg ik wat ademhalingsmoeilijkheden.

Het “thema” van dit reservaat is ongetwijfeld de monarchvlinders, we zien borden, souvenirs… van vlinders, zelfs de restauranthouders hebben oorbellen in de vorm van vlinders. Het is zo schattig!

Men is ongeduldig omdat men nog steeds geen vlinder heeft gezien. Dan zien we 1, 2 dan 3…. dan een boomstam bedekt met vlinders!!! Vlam, zo! National Geographic stijl, zoals de cover die je ASAP magazine laat kopen. Opmerking: Ik heb helemaal ingezoomd om deze foto’s te krijgen. Ter plaatse zullen we het iets minder goed zien.

In de verte zien we takken volledig doorbuigen onder het gewicht van de vlinders. Ik herinner u eraan dat elke vlinder 0,5 gram weegt, dus stelt u zich het aantal vlinders voor dat nodig is om invloed uit te oefenen op de takken! Waanzinnig

De gele vlekken op de bomen zijn geen dode bladeren, maar vlinders!

We worden verondersteld maximaal 18 minuten in het gebied te blijven. Maar in werkelijkheid zijn we 40 minuten gebleven omdat we met maar 50 man waren. Er is een vooraf bepaald pad en de bewakers zijn er om de toeristen er elke 5 minuten vriendelijk aan te herinneren dat ze vooruit moeten om de plaats te verlaten.

Er is een beetje omgevingsgeluid, zoals het geluid van bijen, maar het is het geklop van vlindervleugels. Van tijd tot tijd, horen we een val… het is een vlinder die valt, dood. Arme wezens, hun vleugels zijn zeer kwetsbaar, elke vleugelslag beschadigt hen een beetje meer, elke wrijving met een bloem, een blad… beschadigt hen ook. Als de vleugels te beschadigd zijn, kan de vlinder niet meer vliegen en sterft.

Ik droeg expres wit (je kunt jezelf “op een bloem laten lijken” door wit en rood te dragen) en er landde inderdaad een vlinder op mijn witte broek. Ik was gerustgesteld dat hij niet stervende was, want een paar minuten later vloog hij weer weg, hoog in de lucht. De meeste dode vlinders die je op de grond ziet liggen zijn mannetjes, die zijn wat groter dan de vrouwtjes.

Ik denk niet dat we beter weer hadden kunnen hebben. Toen we aankwamen, was het bewolkt, dus de vlinders zaten bij elkaar – op de bomen. Maar zodra er een straaltje zonneschijn was, vlogen ze weg en was de hemel gevuld met duizenden vlinders, wat een gezicht! In tegenstelling tot wat we dachten, vlogen ze niet om ons heen zoals Sneeuwwitje, maar hoog.

Wij nemen de omgekeerde weg terug, C. en P. nemen het paard (het is een ritje voor hen, dus minder pijnlijk voor hun rug), terwijl wij het voetpad nemen (heel gemakkelijk, want er is maar een klein klimmetje), om naar de bloemen te kijken, de bomen te bewonderen en bij een uitzichtpunt te komen. Er zijn veel bloemen op het moment, de omstandigheden zijn ideaal om de vlinders te voeden.

Aangekomen op het niveau van de restaurants, laat P. ons het restaurant “Sofia” iets zien. Sofia is de moeder van het jongetje dat voor P.’s paard zorgt. Onderweg vroeg hij P. hem wat basis-Engels te leren om tegen de toeristen te zeggen “mijn paarden zijn rustig”. Hij heeft niet alleen Engelse les nodig, maar ik denk dat hij ook marketingles nodig heeft. Dat is geen argument dat mij 100% overtuigt om voor zijn diensten te kiezen, het zou meer zijn als “mijn paarden eten zich vol”, “mijn paarden werken maar 10 minuten per dag”… toch? Op weg naar de uitgang van het reservaat zijn er veel kinderen die onze stoffige schoenen willen poetsen.

Lunch

Toch is het restaurant in Sofia het beste van allemaal, want het is het enige waar de geur onweerstaanbaar is. De taco’s zijn erg goed, de consomé de pollo (een soort soep) is heerlijk. Het kost 500MXN voor 4, heel redelijk!

Sierra Chincua – Tlalpujahua: de nachtmerrie

Sinds onze aankomst in het reservaat vragen we iedereen hoe we met het openbaar vervoer in Tlalpujahua kunnen komen en de antwoorden en dienstregelingen zijn even gevarieerd als de Pantone kleurenkaart. Wanneer twee mensen ons aanraden om naar de hoofdweg te lopen en een colectivo aan te houden, vinden we dat dus het juiste antwoord. Fout!

We lopen (naar beneden) 2 km naar de hoofdweg, en proberen onderweg te liften. We splitsten ons in 2 groepen van 2 om meer kans te hebben dat iemand ons ophaalde. Maar de meeste toeristen zijn Mexicanen en Mexicanen nemen niemand mee om te liften om veiligheidsredenen. Dus ondanks vele vrije plaatsen, stopte er niemand voor ons :'(

Als we bij de hoofdweg komen, zien we een dozijn gidsen van het reservaat. Ze stoppen de aankomende auto’s om hun diensten aan te bieden. Ze zeggen ons dat het te laat is, de laatste colectivo is pas om 3 uur ’s nachts vertrokken (en hij was toch al vol). Er is hier geen ontvangst (noch telefoon, noch 4G), dus onze enige kans zou zijn om te liften. We zagen echter dat zelfs vanuit het reservaat niemand ons meenam om te liften. De vrachtwagen die van het reservaat naar Anganguo zou gaan om 15:00-15:30, nou, die hebben we niet gezien. Dus een van de gemakkelijke oplossingen voor ons zou zijn om deze dealers om te kopen om ons naar Tlalpujahua te brengen.

Maar deze reis is niet gratis. Een van de jongens heeft een vrachtwagen, maar biedt ons die aan voor 800MXN, met de mededeling dat de reis erg lang is (40 minuten) en dat hij een grote auto heeft. Hij begreep ook dat we vastzitten zonder alternatieve oplossing. We proberen te onderhandelen op 500MXN zonder succes. Op een gegeven moment, stelt hij 700MXN voor. We weigeren, we hebben geen haast. Uiteindelijk biedt hij ons aan om een munt op te gooien. Als we winnen, betalen we 600MXN en als we verliezen betalen we 700MXN. C. deed haar best om de munt op te gooien en …. we verloren 😀

Het onbegrip is totaal, want zelfs de kleinste dorpen worden goed bediend, er zijn regelmatig colectivos. Maar in dit gebied en dit gedeelte, misschien omdat het twee steden van twee verschillende staten verbindt, zijn de colectivos en openbare bussen superzeldzaam. Ik heb inderdaad commentaren gelezen waarin gewaarschuwd werd voor de schaarste van het vervoer op dit traject, maar ik had nooit gedacht dat het zo erg was: bijna onmogelijk. In 2 maanden reizen in Mexico, vonden we altijd heel gemakkelijk oplossingen, behalve vandaag!

Wel, de rit is niet erg aangenaam als je achterin zit (hij stonk naar benzine), maar de twee dames die voorin zaten, waren opgetogen over de rit. We werden bijna aan de voet van ons hotel afgezet. De chauffeur is erg blij dat hij ons van 700MXN heeft verlost.

We hadden het aanbod van de taxi moeten aannemen om ter plekke op ons te wachten. Maar hey, dankzij ons leerproces, zul je niet dezelfde fout maken als wij 😀

Als je ooit echt vast zit en de kloppers zijn er niet, zijn hier de mogelijke oplossingen:

• er is een reserve bewaker niet ver van de hoofdweg, u kunt hem vragen iemand voor u te roepen
• de taxi’s die op de parkeerplaats op hun klanten wachten, hebben misschien een radio en kunnen misschien een taxi voor u bellen
• het dichtstbijzijnde dorp Garatachea ligt op slechts 23 minuten lopen

Het vervolg van ons avontuur in Tlalpujahua in het volgende artikel…

Deel 2: Praktische tips

We hebben daar geen ontvangst, dus vergeet niet je Google Maps offline te downloaden voor je komt.

Het vervoer wordt in een apart artikel beschreven, u kunt het hier lezen

Begroting

• Bus Mexico Stad – Anganguo: 233MXN/persoon
• Paard: 100MXN/retour per persoon
• Taxi:
  • aanbevolen : Anganguo – Sierra Chincua – 3u wachten – Tlalpujahua: 600MXN (tot 4 personen)
  • of als u Sierra Chincua bezoekt en dezelfde dag naar Mexico Stad terugkeert: Anganguo – Sierra Chincua – 3u wachten – Anganguo: 400MXN (tot 4 personen)
  • wat we deden: Angaguo – Sierra Chincua : 150MXN dan Sierra Chincua – Tlalpujahua per vrachtwagen : 700MXN = 850MXN (mislukt)
• Toegang tot het reservaat: 50MXN/persoon
• Lunch: ongeveer 125MXN/persoon
• Diner: ongeveer 125MXN/persoon

Hier volgt dus een overzicht van het budget voor deze dag, zodat u kunt vergelijken met de prijzen die door de georganiseerde reizen worden voorgesteld, inclusief 2 maaltijden.

Sommige extra’s niet inbegrepen:

• Tel 100MXN meer als u een paard neemt (heen en terug) of 200MXN voor de heen-en terugreis
• Reken 135MXN van het centrum naar de busterminal met Uber (u kunt minder betalen door de metro te nemen)

Scenario	Groep van 2 personen	Groep van 4 personen
Rondreis vanuit Mexico City in één dag	833MXN	683MXN
Mexico Stad – Vlinderreservaat – dan Tlalpujahua	966MXN	866MXN

Andere artikelen

Mexico Stad en omgeving :

• Woon een voetbalwedstrijd bij in het mythische Estadio Azteca in Mexico City
• Lucha Libre (Mexicaans worstelen) avond in de Arena Mexico
• Mexico Stad of Ciudad de México
• We bezochten een Monarchvlinderreservaat in Mexico – Sierra Chincua
• Bezoek aan twee oude mijnstadjes: Tlalpujahua en El Oro
• Piramiden van de Zon en de Maan in Teotihuacán