Amérique,  Argentine,  Brésil,  Carnets de voyage,  TDM

Iguaçu Falls / Iguazú (Brazilië & Argentinië): een natuurwonder

De Iguazú-watervallen behoren tot de meest bijzondere ervaringen die we tijdens onze wereldreis hebben beleefd. We zullen ze met gemak in de top 10 van onze reis zetten

Deel 1 : De watervallen van Iguaçu aan de Braziliaanse kant

Hoe er te komen

Omdat we uit Paraguay komen, kiezen we voor een overnachting in de stad Foz do Iguaçu, in het IguassuCentral Bed & Breakfast, dat ik ten zeerste kan aanbevelen omdat het dicht bij alle bussen en goede restaurants ligt.

Vanaf het busstation in de stad, vlakbij ons hotel, nemen we de beroemde bus 120 naar het Nationaal Park Iguaçu, voor 3,75 reals per persoon. Deze bus is erg druk, zowel door de lokale bevolking, toeristen en degenen die gaan/werken op de luchthaven. Pas na een half uur vinden we een zitplaats, achterin de bus, waar het een beetje tocht.

We worden afgezet bij de ingang van het park. We moeten entreekaartjes kopen (70 reals/persoon) waarbij een panoramische bus is inbegrepen die ons naar de uitzichtpunten brengt.

Bezoek de watervallen aan de Braziliaanse kant

Aan de Braziliaanse kant zijn er niet veel watervallen, dus u hoeft alleen maar een klein pad van 2 km te volgen met veel balkons, een loopbrug van 1 km die naar het midden van een waterval leidt; en tenslotte kunt u met een lift nog een waterval zien, maar dan van bovenaf.

Ik moet toegeven dat de eerste aanblik van de watervallen me een beetje teleurstelde: we zijn te ver weg, en ik kijk met afgunst naar de prachtige loopbruggen van de bezoekers aan de Argentijnse kant. Bovendien wachten veel quatis ons op, we moeten oppassen waar we onze voeten neerzetten, want ze kunnen tussen onze benen doorlopen, op zoek naar voedsel. Ze zien er zo schattig uit, maar het blijven wilde dieren. Te veel gevoed door mensen, worden ze afhankelijk van hen en kunnen bijten als we ze geen eten geven.

Maar mijn eerste teleurstelling vervaagt snel, want hoe verder we komen, hoe meer we indrukwekkende watervallen ontdekken, hoe meer we ons verbazen.

De loopbrug in het midden van de beek garandeert ons een flinke regenbui, het lijkt wel of het regent, maar dat is alleen maar van het water dat de enorme waterval links uitstort. De koukleumen halen hun regenponcho’s tevoorschijn, terwijl zij die omkomen van de hitte zoals wij genoegen nemen met een hoed en een plastic zak om de spullen te beschermen.

Aan de rand van een waterval staan, op een loopbrug, en deze enorme hoeveelheid water in de leegte zien stromen is een zeldzaam schouwspel, dat we zien op video’s of dankzij drones, maar ik had niet gedacht dat we dit ooit zouden kunnen doen. We zijn niet ver van de Duivelskeel, maar dit deel creëert zoveel mist dat alles wit is, je kunt de Argentijnse kant niet meer zien.

Dan, vanuit het gebouw ernaast, kun je een enorme waterval van beneden zien, helemaal veilig. Het volume van het water is indrukwekkend, ik denk dat als ik er een watermeloen onder zou leggen, hij in duizend stukjes zou breken.

Een kleine lift brengt ons naar de top van deze zelfde waterval, het is te mooi!

Dat is het, het is voorbij, we nemen de panoramische bus om terug te gaan.

Helikoptervlucht over het park

Bij de uitgang van het park bevindt zich het kantoor van Helisul, waar u een helikopter kunt nemen om de watervallen te zien. Deze dienst bestaat alleen aan de Braziliaanse kant (omdat het geen zin heeft hem aan de Argentijnse kant te zien). De vlucht duurt 10 minuten, voor 430 reals per persoon. Er is absoluut geen veiligheidsbriefing, maar het is het soort helikopter dat niet erg gevaarlijk is voor beginners omdat het geen propellers vooraan heeft (de propeller vooraan kan onzichtbaar lijken en daardoor een arm afsnijden, zoals dit).

We hebben het geluk dat we voorin zitten, vlak naast de piloot, dus tijdens de 3 minuten vliegen die nodig zijn om de watervallen te bereiken, hebben we ze altijd in het zicht. We kunnen de witte mist die door Devil’s Throat wordt gecreëerd zelfs van veraf zien, zo indrukwekkend is de stroming.

De helikopter maakt verschillende bochten over de watervallen, zodat iedereen ze goed kan zien, of je nu links of rechts van de helikopter zit.

De video die ik je hieronder laat zien is alleen om mijn punt te illustreren, de GoPro was zelf aan het filmen terwijl ik aan het kijken was, dus ik heb niet op de kadrering gelet. In werkelijkheid is het zicht nog indrukwekkender dan dat, je kunt de verschillende niveaus van de watervallen zien en de Argentijnse loopbruggen ontdekken die naar de Duivelskeel leiden (iets wat we niet konden zien vanaf de Braziliaanse kant van het pad).

Het lijkt alsof de aarde is gebarsten onder de druk van het water… het is zo’n buitengewoon en uniek gezicht dat ik, ook al heb ik deze beelden op video gezien, het absoluut met mijn eigen ogen moest zien om het te geloven.

Op de weg uit Helisul komen we een kleine foodtruck tegen die Argentijnse empanadas verkoopt voor 10 reals. Het is te duur, maar de empanadas worden op bestelling gemaakt -> de beste in Zuid-Amerika.

We nemen de bus 120 in de andere richting om onze bagage bij het hotel op te halen. We hebben nog Argentijnse peso’s van onze laatste reis naar Patagonië, we halen ze eruit en zetten de reals opzij voor onze terugkeer naar Brazilië 2 weken later.

Opmerking: We hadden met onze bagage kunnen komen en die in de parkkluizen kunnen laten bewaren. De bus van Rio Uruguay stopt ook voor het park en kan ons rechtstreeks naar Argentinië brengen voor 40 Argentijnse pesos/persoon.

Deel 2 : De grensovergang Brazilië – Argentinië

Als de bus naar Argentinië vlak bij ons hotel passeert, wachten we op straat. 20 minuten later is hij er! We hoeven alleen maar te roepen dat het moet stoppen! De maatschappijen RioUruguay en Crucero del Norteverzorgen de grensovergangen tussen 3 landen : Paraguay (Ciudad del Este), Brazilië (Foz do Iguaçu) en Argentinië (Puerto de Iguazú) alsmede de verplaatsingen naar de Braziliaanse watervallen voor de Argentijnen.

Voor 20 150pesos/persoon (ook rechtstreeks aan de chauffeur te betalen in reals) brengt hij ons naar de busterminal in Puerto Iguazú in Argentinië. Maar omdat we aan de Braziliaanse grens moeten stoppen om een uitreisstempel te krijgen, laat de chauffeur ons daar achter (met onze bagage) en zegt ons hetzelfde kaartje te laten zien aan de volgende bus van dezelfde maatschappij.

Het is veel te heet, dus in plaats van op dezelfde maatschappij te wachten, proberen we een andere (Crucero del Norte of Itaipú, 20 150 pesos/persoon, altijd). Aan de Argentijnse grens moet iedereen uitstappen, met hun bagage. De immigratiecontrole wordt zeer snel uitgevoerd. De chauffeur wacht echter op niemand, slechts 10 minuten, tot overmaat van ramp voor twee van onze landgenoten die een probleem schijnen te hebben met de Argentijnse immigratie.

De bus brengt ons naar de busterminal, met een grote omweg door de stad. Ons hotel ligt vlak naast de deur, we lopen er gewoon heen en eten in het hostal Bambu dat uitstekende wokken biedt voor 130 pesos.

Deel 3 : Iguazu watervallen aan de Argentijnse kant

Hoe er te komen

Vanaf de busterminal (Argentijnse kant) kunnen twee maatschappijen: Crucero del Norte & Rio Uruguay ons naar de ingang van het nationaal park van Iguazu brengen, voor 130180$AR de enkele reis. We kiezen voor Rio Uruguay omdat we deze bussen vaker zien dan Crucero. De reis duurt 20-30 minuten.

Bezoek aan de Iguazú-watervallen aan de Argentijnse kant

Zodra we bij het park aankomen, vragen we naar de mogelijkheid om naar het Isla San Martin te gaan. Helaas is het vandaag gesloten vanwege het waterpeil. Het goede nieuws is dat onspaspoort is afgestempeld meteen mooie “Iguazu”-stempel, waarmee onze verzameling “souvenirstempels”, met Ushuaia en Machu Picchu, compleet is. Als je hetzelfde wilt, ga dan naar het kantoor van de bewakers links van de ingang.

Het toegangsticket kost 330 800$AR/persoon. Wie de volgende dag wil terugkomen, kan aan het eind van de dag zijn ticket laten afstempelen, zodat hij de volgende dag 50% korting krijgt.

De blogs adviseren ons om de “Sendero Verde” te nemen om rechtstreeks op het circuit te komen (in plaats van lang te wachten op de trein die om de 30 minuten langskomt), wat we dan ook doen. Omdat het regent en we bang zijn dat een van de circuits gesloten is, kiezen we ervoor om de belangrijkste circuits eerst te doen.

Dus nemen we aan het eind van de Sendero Verde route de trein naar het station van Devil’s Throat (deze rijdt elke 15 minuten). 15 minuten later komen we aan en ontdekken opnieuw quatis die rustig wachten naast de vuilnisbakken en picknickstoelen.

Ondanks deze tamelijk expliciete pictogrammen, zijn er sommigen die de quatis voeden!!!

Een 1 km++ lange loopbrug brengt ons naarde meest indrukwekkende waterval van het park, die vanaf de Braziliaanse kant totaal ontoegankelijk is omdat de stroming veel te sterk is. Het regent steeds meer, en de mist die door de watervallen wordt gecreëerd helpt niet. Zelfs met mijn regenjas, ben ik doorweekt. De foto’s zijn rot, maar we zijn zo blij!

Hoe kan ik u het onrealistische schouwspel beschrijven dat ons wordt aangeboden? Ik zal mijn best doen.

Tussen het oorverdovende lawaai dat van alle kanten komt, een meer dan onwerkelijk visioen van een waterval van enkele verdiepingen hoog, waarvan je de bodem niet kunt zien door de dikke mist die er hangt, vliegen vogels in het midden over, in cirkels, om de arme vissen te vangen die met de waterval mee naar beneden vallen. Er zit een regelmatig ritme in, de mist wordt dikker en vervaagt dan, wordt weer dikker en vervaagt, waardoor een dromerig schouwspel ontstaat. Als de mist wegtrekt, worden meer watervallen aan ons onthuld, om weer te verdwijnen als de mist dikker wordt. De vogels blijven vliegen, in cirkels, sommige zien een vis en verdwijnen in de waterval…

Het is moeilijk voor te stellen dat dit mogelijk is. Vooral wanneer we rechts van ons de oude voetgangersbruggen zien, die in 2015 volledig vernield zijn, weggespoeld door de stroming. We kijken eens goed naar de loopbruggen waarover we lopen en we kunnen nog steeds moeilijk geloven dat we vlak naast een van de sterkste watervallen ter wereld staan.

Op de terugweg, komen we een kleine krokodil tegen. Een toerist gooit hem een stuk ham toe, dat hij lui probeert te vangen door eenvoudig zijn mond open te doen. Maar andere kleine vissen zijn sneller en vangen het stuk ham door het van de krokodil weg te bewegen ahahah.

Daarna zetten we het bezoek voort door het bovenste circuit te verkennen dat over de watervallen loopt.

Hieronder zijn andere toeristen te zien, die het lagere circuit volgen.

Het onderste circuit, het circuit dat ik het minst leuk vind (omdat we meer bossen dan watervallen zien), biedt me echter het zicht dat ik het mooist vind van de Iguazu watervallen. Er is een paradijselijke kant vanuit dit gezichtspunt, vooral de kleine watervalletjes met twee niveaus en de vegetatie die zich overal langs de watervallen verstopt (en die u op de foto’s niet kunt zien). Dit is mijn favoriete foto van de watervallen!

Met dit hemelse visioen verlaten we het park, doorweekt, koud, moe maar gelukkig. We ontmoetten vogels die we nog nooit van ons leven hadden gezien, en mini-aapjes die (grote) mieren aten die in een boomstam verstopt zaten. Deze kant van de watervallen zit zeker nog vol met dieren.

Erg moe van onze dag trakteren we onszelf op een lekker diner bij AQVA,een Argentijns steakhouse. De porties zijn altijd monsterlijk hier 😀 maar ik slaagde erin om alles op te eten.

Deel 4: Begroting

Visa voor Brazilië en Argentinië zijn gratis voor Fransen. Maar als je Canadees of Amerikaans bent… kijk naar de tarieven!

Om de volledige Iguazu gids en budgetten bijgewerkt in oktober 2019 te lezen, klik hier

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *