Rome (Italië) #1 : Onze eerste dagen & onze Airbnb

Parijs – Rome

Deze keer is de vakantie echt voorbij. Nadat we de auto in Rouen hebben ingeleverd, nemen we de trein naar Parijs en vervolgens een Uber naar het Citizen M hotel bij Terminal 3 van Charles-de-Gaulle. Ik beveel dit hotel ten zeerste aan, het is echt tip top(Booking link). Het is bijzonder aangepast aan zakenreizigers, met veel tafels om te werken, glasvezel. De kamer is ultra modern (je kunt de TV, het licht en de gordijnen met een tablet bedienen. U kunt zelfs de kleur van het licht in de douche veranderen. Het is nutteloos maar leuk). En het is maar 20 meter van Terminal 3. Dus geen behoefte aan een shuttle/bus/taxi om naar het vliegveld te gaan. Dat is geweldig!

Dat is wanneer je je zorgen begint te maken. Nadat ik me enkele maanden in Frankrijk had gevestigd, deed ik een paar te veel aankopen. Tussen het voedsel en de cosmetica die daarbij moet worden genomen, moet een grote sortering worden gemaakt.

Ook het inchecken bij Air France gaat nu automatisch. Vroeger, als het ene stuk bagage iets zwaarder was dan het toegestane gewicht en het andere belachelijk licht, sloot de stewardess haar ogen en liet ze allebei door. Nu, de machine weegt alles en sluit zijn ogen niet. We moesten het maximumgewicht respecteren door onze twee koffers toe te voegen, maar JB’s koffer was 4 kg te zwaar. We moesten dus 2 kg overhevelen naar mijn kleine koffer en de resterende 2 kg als handbagage meenemen, waarbij we moesten duimen want er was veel eten. Maar gelukkig ging mijn beef jerky er zonder problemen door in de handbagage. OUF.

Tweede zorg: herinnert u zich dat ik gebeten werd door een onbekend insect en dat de gebeten plekken verdubbelden in omvang en heet werden? Ik was zo bang dat men zou ontdekken dat ik koorts had. Gelukkig heeft het insect me niet in het voorhoofd gebeten, zodat ik alle temperatuurscans en grenzen heb kunnen doorstaan. Geen enkel probleem. Wij kwamen in Italië aan op 30 augustus, een maand voordat Italië de Covid-test aan de Fransen oplegde. Dit zou een heel gedoe zijn geweest, aangezien een negatieve test binnen 72 uur vereist is, terwijl het momenteel in Frankrijk zeer moeilijk is om binnen dit tijdsbestek een test te krijgen.

Oh boy, wat voelt het goed om weer te reizen.

Er wordt nog steeds eten geserveerd in het vliegtuig, dus het masker wordt neergelaten om te eten. Iedereen moet een chirurgisch masker dragen anders => geen trip. We controleren onze temperatuur twee keer: voor we het vliegtuig nemen en wanneer we in Italië aankomen.

Mini-“depressie”

Ik ben zonder problemen de grens overgestoken, maar de beten doen nog steeds veel pijn en mijn moreel is erg laag. Ik drink veel citroenwater om de gifstoffen weg te spoelen en bedek mezelf van top tot teen om krabben tijdens de slaap te voorkomen. Ik slaap echter heel slecht en heb helemaal niet het gevoel dat ik rust. Tijdens de eerste week in Rome, ben ik als een zombie en wil ik echt niet naar buiten.

Naast de beten heb ik gebitsproblemen (die terugkomen zodra er stress is, waarschuwde mijn tandarts me). Mijn huid, die tijdens de reis erg beschadigd was, neemt wraak met een uitslag die ik al twee jaar niet meer heb gehad, het doet vreselijk pijn, mijn wangen staan in brand. Ik voel me alsof ik misvormd ben en overal gebroken ben. Mijn grootmoeder is onlangs, in maart, vertrokken (zij is al enkele jaren ziek) en ik zit machteloos toe te kijken, niet wetend wanneer ik naar Vietnam zal kunnen terugkeren. Bij mijn tante is net maagkanker geconstateerd, ze ondergaat momenteel chemo en mijn moeder is van de ene op de andere dag 4 tanden kwijt. Ik ben nooit erg dapper geweest als het op gezondheidsproblemen aankwam, en met deze genetische bagage word ik nog depressiever als ik eraan denk dat ik misschien ook deze kant op zal gaan.

Als de beten genezen zijn, krijg ik eindelijk mijn zaakjes voor elkaar en boek ik een gezichtsbehandeling bij Simona. Baby stapjes hè. We genezen onszelf langzaam.
Ik voelde me niet goed toen ik de eerste keer bij haar kwam, maar ze was erg ontvankelijk en gaf me een toespraakje over zelfliefde en zelfzorg, dat me erg aansprak. Thuis stelde ik een plan op om de problemen één voor één aan te pakken. Eerst behandel ik mezelf met natuurlijke methoden, en als dat niet werkt, kies ik voor medische methoden, zelfs als dat betekent dat ik voor twee maanden terug moet naar Frankrijk (uiteindelijk heb ik besloten langer te blijven en me te laten behandelen in een beroemde tandartspraktijk in Rome
).

Onze Airbnb

Gelukkig is onze Airbnb prachtig, ruim en heeft glasvezel. Het ligt in de wijk Trastevere, op slechts 20 minuten lopen van het historische stadscentrum van Rome. We zijn omringd door restaurants en na een paar weken vinden we een paar favoriete plekjes: een ijssalon, een kleine cantina, een bubble tea, hoe ik online tramkaartjes kan kopen en vooral relais waar ik mijn pakketjes (van tandheelkundige producten & verzorging) kan ontvangen.

Wij houden erg van Rome omdat het historische stadscentrum vrij klein en autovrij is. De sfeer is geweldig, vooral omdat er weinig toeristen zijn. Ik had meer toeristen gezien in de Dordogne dan hier ahaha.

Het is nog steeds erg warm in Rome (25 tot 30 graden) en bij de Trevifontein zitten, wat mensen kijken, of ’s avonds een ijsje eten, is een beetje geluk dat we onszelf van tijd tot tijd gunnen. De restaurants zijn erg blij ons te zien want ze hebben veel geleden onder de Covid.

S Middags gaan we uit eten. S Avonds maken we onze eigen mozzarella tomaat, met basilicumblaadjes van onze eigen plant. Hier, zijn de basilicum planten overal te koop. Op dagen dat we lui zijn om de salade te maken, kopen we verderop pizza’s (verkocht per gewicht!), 5€ voor 3 kleine sneetjes. Ons werd verteld dat de pizza’s hier een dun deeg hebben, terwijl in Napels het deeg dikker is.

Ik leer een beetje Italiaans, maar ik geef het vrij snel op wegens gezondheidsproblemen. Net als de Fransen, zijn Italianen niet erg goed in Engels. Ik denk dat ze net zo slecht zijn in Engels als ik in Italiaans 🙂 Ik heb gespreksscripts in het Italiaans die ik voor elke situatie zelf maak (brood kopen, een ijsje bestellen, een pakje afhalen, bestellen in een restaurant) maar zodra de ober of de verkoper buiten het script treedt (door een onverwachte vraag te stellen) ben ik verloren. En als ik ze een onverwachte vraag stel in het Engels, zijn de Italianen ook de kluts kwijt 😀 dus dat levert soms grappige situaties op.

Papieren bloemen

Ik ben eindelijk weer gemotiveerd om papieren bloemen te maken. We zijn in het land van crêpepapier!

Verschillende kunstenaars boden gratis lessen aan tijdens de lockdown, dus na de lockdown neem ik, als dank, deel aan hun betaalde lessen op Zoom. We beginnen met Tiffany Turner’s orchideeënles. Hier is mijn versie.

En mijn versie van kersenbloesems in crêpepapier, ook al is het niet het seizoen

Hier zijn wat regels over onze eerste dagen in Rome. Tot binnenkort voor meer opwindende en vooral meer vreugdevolle reisverslagen!

Zie het reisverslag #2 in Rome

Vind al onze reisverslagen in Italië hier en in Rome hier