Havana (Cuba): precies zoals ik me had voorgesteld (1/2)
Cuba staat al jaren op onze “te doen” lijst. Het Amerikaanse embargo zal binnenkort worden opgeheven, het is tijd voor ons om deze prachtige bestemming te bezoeken voordat de oude gekleurde auto’s worden vervangen door moderne en het massatoerisme de charme van dit land verstoort.
Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips
Deel 1: Reisverslag
Dag 1:
Na een lange reis met een tussenstop van 5 uur in Madrid, landden we om 22.00 uur in Havana met honderden andere Europese toeristen die op reis waren voor de paasvakantie.
We gaan heel snel door de immigratie. Door een kleine onoplettendheid wachten we op onze bagage op de verkeerde plaats en verliezen daar 10 minuten voor, maar we zijn zeer verrast dat alles zo vlot en snel verloopt.
Zelfs de wachttijd voor de wisselkantoren lijkt niet zo lang (10 minuten). We wisselen slechts 200EUR omdat de koers niet erg goed is (1 euro voor 1,02 CUC), en vragen in wezen om briefjes van 10 CUC en 5 CUC om de taxi te kunnen betalen.
We hebben een maand geleden per e-mail een huis en een taxi geboekt. Bij de uitgang van de luchthaven, hebben we een klein welkomstbordje met JB’s naam erop geschreven. We wachten nog 15 minuten op een taxi, die we delen met andere toeristen. Ze worden voor ons afgezet.
Tussen de verschillende wachttijden en de taxi door, komen we pas tegen middernacht bij de casa aan. De deurbel gaat, onze gastheer verschijnt op het balkon en gooit de sleutel van het balkon. De kamer is ruim, met een indrukwekkende plafondhoogte (3-4m). We hebben zelfs airconditioning, warm water, zeep. Ik ben behoorlijk onder de indruk!
Dag 2: CUC, CUP, twee munteenheden voor één land
Vanwege het tijdsverschil sta ik om 10 uur op om te ontbijten voordat het te laat is (ik heb tot 10.30 uur om te ontbijten). 5 CUC (5€ per persoon) voor een behoorlijk ontbijt, bestaande uit fruitsalade, brood, roerei, een worstje, een zelfgemaakt guavesapje en onbeperkt thee/koffie.
JB toont me het terras van het hotel dat uitkijkt op een plein. Het lijkt te veel op Cuba, zegt hij! Inderdaad, het uitzicht komt precies overeen met het beeld dat wij van Havana hebben. We kunnen niet wachten om uit te gaan!
Onze telefoons kunnen ons niet lokaliseren dus zwerven we willekeurig over straat. We vinden al snel de zeer toeristische voetgangersstraat Obispo (bisschopsstraat). We vinden het toeristenbureau Infotur waar een tweetalige dame in het Engels uitlegt waar je Wifi kaarten kunt kopen, geld kunt wisselen en hoeveel taxi’s kosten.
In dezelfde straat is er een CADECA (een officieel wisselkantoor) waar ongeveer 30 toeristen buiten in de rij staan. Ik hou niet van in de rij staan. Ik zie op mijn kaart van de casa een bank niet ver weg: banco metropolitan. Bingo! Er is niemand, het is precies dezelfde koers, ik zou mijn tijd kunnen nemen om 500 euro om te wisselen in 1eur = 1,031 CUC (de staat neemt altijd 3% op dit soort transacties, dus we zullen nooit de officiële koers van 1,07CUC hebben). Ik vraag om briefjes van 50, maar vooral briefjes van 10 CUC en 5 CUC. En dan maak ik van de gelegenheid gebruik om 20 CUC te wisselen in de lokale munt CUP om op straat te kunnen kopen (ja het systeem is vreemd, je kunt EUR wisselen in CUC, maar niet in CUP. U moet EUR -> CUC en dan CUC -> CUP).
Opmerking: Er zijn 2 munteenheden in Cuba, de convertibele pesos CUC en de nationale moneda CUP. De plaatselijke bevolking gebruikt onderling de CUP, de produkten van het dagelijks leven moeten in CUC worden gekocht, de prijzen die aan de toeristen worden meegedeeld zijn ook in CUC. Op sommige plaatsen zijn er tarieven voor toeristen en tarieven voor de plaatselijke bevolking (zoals 1 CUC voor buitenlanders, en 3 CUP voor de plaatselijke bevolking). Niemand verbiedt echter toeristen om CUP te kopen. Het is handiger omdat veel kraampjes in de straat prijzen in CUP weergeven.
Het officieuze tarief (bijvoorbeeld in de supermarkt kunt u zowel in CUC als in CUP betalen met een officieus tarief van 25 CUP voor 1 CUC). Maar bij de bank verkopen ze ons CUP tegen een iets minder voordelige koers: 1 CUC = 24 CUP.
Tips: CUC- en CUP-biljetten lijken erg op elkaar. Controleer het altijd als je wisselgeld krijgt. Op CUC biljetten staat altijd “pesos convertibles”. Wat de munten betreft, het is onmogelijk ze te onderscheiden voor beginners.
We zijn geamuseerd door het ietwat starre karakter van de veiligheidsman. “Een persoon per toonbank alstublieft”, zelfs als we samen zijn, kan het hem niet schelen, “een persoon per toonbank alstublieft”. Er is ook een beetje bureaucratie: zodra de werknemer mij het ruilbewijs laat ondertekenen, geeft hij het door aan zijn superieur die de transactie valideert met een andere handtekening.
Nu onze zakken vol zijn, kunnen we ronddwalen in de oude stad. Het is het einde van de schooldag, we ontmoeten een heleboel kinderen in uniform op straat, de jongens met mosterdkleurige broeken, en de meisjes met rode rokjes. Ze staan net als wij in de rij voor een ijssalon die ijs verkoopt voor 10 CUP (nationale munt).
We zijn de enige toeristen daar, dus het lijkt erop dat we de enigen zijn met zo’n soort wisselgeld. Ernaast staat een churro kraam met de prijs er duidelijk op: $5. Het nadeel van de twee munteenheden is dat we zelf moeten raden of het de nationale munteenheid of de CUC is, omdat de prijzen altijd met een $-teken zijn aangegeven. We vragen de verkoper om details en hij verzint een verhaal over 5 CUC voor 2 churro-kegels. Maar als we maar één hoorntje willen, is het 3 CUC! We vinden het te duur en hij verlaagt de prijs tot 1 CUC. WTF? Omdat we de zwendel ruiken, vertrekken we, om een andere stand te vinden voor 5$ de kegel, maar in de plaatselijke munt. Dat is 15 keer goedkoper!
Er zijn nogal wat touts op straat, maar vreemd genoeg storen we ons er niet aan. Misschien is het mijn Aziatische gezicht dat hen doet weglopen (ze moeten niet weten in welke taal ze met mij moeten communiceren). Zoveel te beter! We bezoeken 2 van de 4 belangrijkste pleinen van de oude stad: Plaza de Armas en Plaza de la Catedral.
De straten zijn vol, het is totale anarchie, je kunt van alles en nog wat tegenkomen op een straathoek. Je kunt lange tijd een barok gebouw bewonderen en dan op een lege ruimte stuiten, waar je de sporen kunt zien van een huis dat op zichzelf is ingestort, met alleen nog een marmeren trap die nergens heen leidt. Je kunt genieten van het melodieuze geluid van een piano uit een bar in een vijfsterrenhotel dat in de jaren zestig bevroren is, om vervolgens een fietstaxi tegen te komen die is uitgerust met twee grote luidsprekers, waarop rapmuziek schalt.
In Havana zijn er niet alleen kleurrijke Chevrolet cabriolets, er zijn ook recentere auto’s, Franse auto’s Peugeot, Citroen… de autoreparateurs vestigen zich in de straat, en babbelen vrolijk met de buren die hen vanaf het balkon gadeslaan. Verkopers van souvenirwinkels trekken de aandacht met een trommel in hun handen. Als we hen aankijken, geïntrigeerd door het lawaai, wacht ons een grote glimlach gevolgd door een “holla”.
In de schaduw staat een vrouw, verkleed als Cubaanse (d.w.z. met een zeer kleurrijke jurk), met een grote sigaar om haar lippen, een foto te maken met de toeristen. Zij opent haar armen en stelt de toeristen voor om met haar op de foto te gaan, tegen een kleine vergoeding. Voor een zeer drukke bar zitten toeristen op de stoep, een mojito in de hand, te luisteren naar een zanger/gitarist met de stem van een engel.
Op straat, is het de wet van de sterkste. Auto’s hebben voorrang, voetgangers proberen zo snel mogelijk over te steken tussen het kijken in alle richtingen. De auto’s geven voorrang aan de auto’s die het meeste recht van voorrang hebben.
Havana heeft een zeer positieve energie waar ik erg van hou. Ondanks de chaotische sfeer, voelen we ons volkomen veilig. Zelfs de touts zijn niet al te opdringerig, en maken vrolijk een praatje met ons (ook al is hun hoofddoel ons concertkaartjes te verkopen of ons mee te nemen naar een duur restaurant).
We eten op de Plaza Vieja waar verschillende bands spelen in de restaurants. De sfeer is geweldig! Ik hou ervan ! Het is echt Cuba 😀 Nou ja, het is echt het Cuba dat we in gedachten hebben. Ik probeer het nationale gerecht Roja Vieja (stukjes lamsvlees gesauteerd in tomaat met zwarte bonenrijst), wat ik helemaal niet lekker vind, terwijl JB geniet van de gepaneerde kip. 20,5 CUC, drankjes inbegrepen.
Dag 3: Internet, de zwarte markt & de rondleiding door Havana
Het is nog maar twee dagen geleden dat we een internetverbinding hebben gehad, maar als drugsverslaafden die een shot nodig hebben, staan we voor het Telepunto ETECSA in Obispo straat om in de rij te staan. We worden omringd door touts die Wifi kaarten aanbieden die twee keer zo duur zijn, maar ons het wachten besparen. Ik denk dat Cuba een van de enige landen is waar ze je een internetverbinding verkopen zoals ze je cannabis verkopen, lol. Er is zelfs een zwarte markt voor! (zie onderaan het artikel)
We verzetten ons. Hoe dan ook, in de rij staan is een deel van de lokale ervaring.
1u30 later hebben we 2 internetkaarten van 5u elk (7,5 CUC/5u) en een telefoonkaart van 10 CUP (moneda nacional) om te gebruiken in de telefooncellen. Je moet altijd een manier hebben om de casas particulares (of de politie) te bellen. Je weet maar nooit!
Te blij dat we onze Wifi kaarten hebben, testen we ze in het hotel in Florida dat we de dag ervoor hadden gevonden. We komen binnen als in een molen, ook al zijn we geen klant, en zitten comfortabel op de fauteuils in de lobby. Het hotel heeft een ETECSA wifi, waar we onze wifi kaart kunnen gebruiken. We hoeven alleen maar de login en het wachtwoord in te voeren. Zodra we klaar zijn, loggen we uit. Je hoeft de 5 uur verbinding niet in een keer te gebruiken. Internet is verrassend snel.
We gaan terug naar onze casa en lunchen in het restaurant ernaast, waar gisteravond een lange rij stond. Het moet een goed restaurant zijn. Inderdaad, voor de prijs (tussen 5 en 6 CUC/schotel) zijn de porties vrij royaal en het eten helemaal niet slecht. De Cubaanse mojito wordt geserveerd met veel alcohol, maar in tegenstelling tot de mojito die wij gewend zijn te drinken, worden Cubaanse mojito’s geserveerd zonder stukjes citroen.
Ik heb geen geluk en kies weer eens een gerecht dat ik niet zo lekker vind (garnalen). Tenslotte eet ik een Italiaans ijsje dat op straat wordt verkocht voor slechts 1 CUP (moneda nacional). De verkoper is verbaasd als ik hem een rekening van 5 CUP geef. Maar hij is aardig en probeert me niet af te zetten. Hij geeft me de resterende 4 CUP terug. Degenen die geen moneda nacional hebben (de andere toeristen) betalen 1 CUC (25 keer zo duur). Dat is het!
We komen terug op dezelfde plaats als gisteren, waar de churro-verkopers ons probeerden op te lichten door misbruik te maken van het CUC/CUP-systeem. Deze keer, door hem een CUP-biljet (moneda nacional) te overhandigen zonder vragen te stellen, zegt de verkoper niets en geeft ons het geld terug dat hij ons schuldig is. Zo konden we 5 CUP betalen voor een hoorntje churros, net als de plaatselijke bevolking.
We lopen naar het Ingleterra hotel vanwaar de Habana Bus Tour vertrekt (hop-on hop-off). We doen de tour in 1u45 en passeren voor het beroemde Hotel Nacional, het Aquarium, het Plein van de Revolutie… dat alles voor 10CUC/persoon. De wandeling langs de zee is prachtig, het water is transparant. Het is een goed overzicht van de paradijselijke stranden die ons in andere steden te wachten staan.
Verbrand door de Caribische zon, keren we met een droge keel terug naar Habana Vieja. De uit Mexico geïmporteerde Coca-Cola, voor 1,75 CUC, heeft nog nooit zo verfrissend geleken.
Terug in de casa vragen we de eigenaar om de volgende casa in Vinales te bellen waar we morgen heen gaan, om onze reservering en aankomsttijd te bevestigen. Het is praktisch dit systeem van wederzijdse hulp tussen casas. Het is het bewijs dat we misschien kunnen leven zonder internet 😀
Wij dineren in het restaurant van Hanoi, genoemd naar de vriendschap met Vietnam (Vietnam en Cuba zijn al heel lang bevriend. Trouwens, in het museum van 28 september zien wij nog vele geschenken van Vietnam aan Cuba), maar het menu is allesbehalve Vietnamees. Een groep muzikanten speelt daar. Ik proef de “arroz parra” (een soort paella) terwijl JB garnalen met zwarte rijst bestelt. Alles is lekker, royaal, voor 17,5 CUC, mojitos inbegrepen. Ik raad het ten zeerste aan!
We lopen wat rond en zien zo’n 20 Cubanen op straat zitten met hun smartphone aan. Geïntrigeerd, activeren we onze Wifi maar vinden de ETECSA Wifi niet. Slechts 3 wifi met wachtwoorden. We vragen een Cubaanse vrouw met welke wifi ze verbinding maakt en ze wijst ons een man aan, met de mededeling dat we 1 CUC aan deze man moeten geven om onbeperkt internet te hebben. Dat is waar Spaans leren voor is! Om op de hoogte te zijn van dit soort goede plannen.
Na een gesprek met de man, begrijpen we al snel dat aangezien we toeristen zijn, het een ander tarief is: 2 CUC, voor 1u20. Geamuseerd door de ervaring, ook al is het duurder dan de ETECSA kaart die we vanmorgen kochten, aanvaarden we en betalen hem 4 CUC voor 2 smartphones. Hij voert het wachtwoord in op onze telefoons en we hebben de traagste internetverbinding ter wereld.
In 1 uur verbinding slaagde JB erin 1 e-mail en een tweet te versturen. Ik heb 2 Facebook meldingen kunnen lezen en een Google search gedaan, maar dat is het! Dat gezegd hebbende, het is zo leuk om deel te nemen aan deze lokale deal, we voelen ons echt geïntegreerd. Wij zijn de enige toeristen die van deze deal met de lokale bevolking genieten.
Blijkbaar wordt deze deal (nog) niet gecensureerd door de regering omdat de vergadering van het CDR (Comité voor de Verdediging van de Revolutie) vlak naast de deur plaatsvindt, op 5 meter afstand. Zij weten zeker wat er gebeurt, maar knijpen een oogje dicht.
Technisch gezien, doet deze dealer niets verkeerd. Hij gaat ook via het ETECSA-netwerk, dat door de regering wordt gecontroleerd. Maar zijn genialiteit bestaat erin de wifi van ETECSA hierheen te “transporteren” (er zijn slechts 51 hotspots in het hele land), zeker via relais die langs de hele weg zijn geïnstalleerd. Hij betaalt dus slechts 1,5 CUC/h, dus maximaal 7,5 CUC per avond om zijn verbinding aan 30 mensen te verkopen en 30 CUC in zijn zak te steken. In één avond moet hij het gemiddelde maandsalaris van een Cubaan op zak steken.
Dus de snelheid is super traag. Maar dat kan de plaatselijke bevolking niet schelen, want het is veel goedkoper dan ETECSA-kaarten kopen tegen 1,5 CUC/uur. Hier kunnen ze zo lang blijven als ze willen voor 1 CUC.
Opmerking: Hoe konden wij weten dat de dealer via ETECSA (overheidsinternet) ging? Omdat hij op een gegeven moment geen krediet meer had en iedereen op de ETECSA inlogpagina kwam aahhaha
Deel 2: Praktische tips
Begroting
Omrekeningskoers :
1 EUR = 1,07CUC maar we moesten overschakelen naar een koers van 1,031CUC
1 CUC = 25 CUP maar we moesten overstappen op een tarief van 24 CUP
- Vliegveldtaxi -> Habana Vieja: 25 CUC
- Overnachting: 35 CUC/persoon
- Ontbijt: 5 CUC/persoon
- Mojito : 3 CUC in een 5 sterren hotel, anders is het 2 CUC
- Coke: 1.75 CUC
- Internetkaart voor 5 uur: 7,5 CUC
- Bus hop-on hop-off Habana Bus Tour: 10 CUC/persoon voor een totale reis van 1u45
En moneda nacional :
- Telefoonkaart (alleen nationale gesprekken): 10 UPC
- Churros: 5 tot 10CUP (moneda nacional)
- IJs: 10CUP (moneda nacional)
- 5L fles water: 75CUP of 3CUC -> het is beter om deze grote fles te kopen en dan te decanteren in een kleine fles, omdat de kleine 500ml fles wordt verkocht voor 1CUC
Adres van de Casa Particular
Calle Teniente Rey (Brasil) , Nummer 461, Entre Calles: Cristo y Bernaza Habana Vieja, Cuba
Eigenaar: Nancy y Fidel
Telefono: (+53) 7 8628227
Movil: (+53) 5 249 5549
Precio. 35 cuc/noche habitación
Deel 2: Praktische tips
Adres van ons huis
De receptie is een beetje koud maar de locatie is ideaal
CASA CRISTO 461 geluid:
Direccion: Calle Teniente Rey (Brasil) , Numero 461, Entre Calles: Cristo y Bernaza Habana Vieja, Cuba
Eigenaar: Nancy y Fidel
Telefono: (+53) 7 8628227
Movil: (+53) 5 249 5549
Precio. 35 cuc/noche habitación