Viñales (Cuba): in het midden van de vallei
Opmerking: de foto’s zullen worden toegevoegd en de lay-out zal worden gedaan wanneer we terugkeren naar Frankrijk
Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips
Deel 1: Reisverslag
Hoe er te komen
We proberen een oude Amerikaanse auto te nemen om naar de busterminal te gaan, maar de prijzen zijn te hoog (20 CUC). Dus nemen we een normale taxi voor 8 CUC (de echte prijs ligt tussen de 5 en 7 CUC). Zoals verwacht heeft de man geen wisselgeld voor 10 CUC, JB heeft de tegenwoordigheid van geest om hem te vragen ons het wisselgeld in moneda nacional te geven, anders zouden we verplicht zijn geweest hem een fooi van 2 CUC te geven, zomaar, terwijl we de peperdure ritprijs al betalen.
Om van Havana naar Viñales te gaan, zijn er 3 manieren:
(1) door de Viazul bus te nemen, de regeringsbus. De tocht duurt 3 uur en kost 6 CUC/persoon
(2) met een privé-bus van de maatschappij Transtur. Persoonlijk, weet ik niet waar ik de kaartjes van dit bedrijf kan kopen
(3) delen van een taxi: 20 CUC/persoon (door te onderhandelen denk ik dat je het kan verlagen)
Met onze vooraf gekochte tickets moeten we een uur voor vertrek aanwezig zijn en inchecken, anders kunnen onze plaatsen aan iemand anders worden verkocht. Een man ontvangt en doet het inchecken van de bagage, het lijkt wel of we in een vliegtuig reizen. Er is zelfs een ruimte die er te “duty free” uitziet bij de busterminal, het is grappig.
De bus van Viazul is heel comfortabel, met airconditioning, verstelbare stoelen en frequente plaspauzes. Met de zinderende hitte en de maximumsnelheid van 60 km/u kan ik me niet voorstellen een taxi te delen met 3 andere mensen, in een dicht op elkaar gepakte auto. Er zijn nog 3 andere reizen waarvoor we geen Viazul tickets hebben gekocht, maar ik denk dat we alles zullen doen om ze te krijgen.
Dag 1:
We komen om 18.00 uur in Vinales aan.
Vinales is precies wat we dachten dat het zou zijn: kleine huisjes, sommige met terras, met schommelstoelen op de veranda.
Veel touts en casa eigenaars staan voor de bus te wachten. Sommigen om een casa aan te bieden, anderen om de klanten te verwelkomen die geboekt hebben. Gezien de hevige concurrentie (er zijn alleen al 300 casa’s in deze kleine stad), is het beter dat hun klanten niet de verkeerde casa kiezen en naar iemand anders gaan.
Trouwens, als we naar onze casa lopen, stoppen veel eigenaren ons onderweg om hun gratis kamer aan te bieden.
Yuliet verwelkomt ons hartelijk met een lekker vers sapje. Het is een verandering van het koude welkom dat we hadden in Havana. Ze spreekt zeer goed Engels (goede verrassing) en stelt ons verschillende opties van excursies voor ons verblijf voor. Het voordeel van het boeken van de excursies rechtstreeks vanuit haar casa is dat u profiteert van een pick-up terwijl u dezelfde prijs betaalt.
Jammer genoeg zijn we in een huis ernaast gezet en kunnen we niet met de eigenaars praten als we willen.
We eten in de 3J bar, de beste in de stad volgens Yuliet. Deze bar biedt ook geweldige tapas, er is zelfs een Wifi ETECSA beschikbaar.
Dag 2:
Om 8 uur ’s morgens krijgen we een enorm ontbijt voor 5 CUC/persoon, bestaande uit fruitsalade, omelet, brood, kaas, worst, thee/koffie en vers ananassap. Het is jammer dat de prijs van het ontbijt overal stijgt. Voorheen was het 3 CUC. Ik schaam me een beetje om zoveel voor ontbijt te betalen als een maaltijd in een restaurant 5 CUC kost.
Je gaat me vertellen dat ik voor niets anders kies dan 2 CUC hier, 2 CUC daar… dat maakt de rekening hoger. Wist u dat we al op een trend zitten van 75€ tot 95€ /dag in Cuba alleen voor accommodatie & eten. Bezoeken en vervoer niet inbegrepen?
Vandaag hebben we een paardrijtocht geboekt naar de Vallei der Stilte.
Om 9 uur ’s morgens komt een taxi ons voor onze casa oppikken om ons naar het centrum voor het zouten van tabak te brengen. Een van de gidsen daar laat ons de plantages zien, de schuur waar de tabaksbladeren worden gedroogd, hoe een sigaar wordt gemaakt en biedt ons een sigaar aan om te proeven. Het is de beroemde Monte Cristo n°4 die Che rookte. En Che rookte zijn sigaar graag met een beetje honing.
Ik heb nog nooit een sigaret gerookt, laat staan een sigaar… maar het ziet er minder vies uit dan een sigaret. Laten we er voor gaan! Het uiteinde van de sigaar is gedrenkt in honing, maar dat neemt de walgelijke smaak van tabak niet weg. Weet je hoe een sigaar wordt gemaakt? Gedroogde tabaksbladeren in elkaar gerold. Voor mij is het roken van een sigaar alsof je de rook inademt van de gedroogde bladeren die je langs de kant van de weg of in je achtertuin verbrandt.
Ik ben echt teleurgesteld, ik verwachtte iets geweldigs. Een mythe stort in! Ik begrijp echt niet hoe iemand dit leuk kan vinden.
Nou, terug naar de sigarenfabriek. De gids legt uit dat de boerderijen 90% van de gedroogde bladeren aan de regering moeten afstaan, tegen een zeer lage prijs. De regering maakt dan haar eigen merksigaren, Monte Cristo enz. en verkoopt ze in mooie dozen.
De resterende 10% behoort toe aan de boerderij en ook zij mogen sigaren maken en verkopen, maar zonder merk. Ook de verpakking is goedkoper: de sigaren worden beschermd in een palmblad (niet in een doosje). Ze kunnen ze niet in de winkel verkopen, maar alleen op de boerderij, voor 4 CUC/cigar. Deze sigaren worden echter als handwerk beschouwd en vallen niet onder de door de douane opgelegde beperkingen, d.w.z. max. 50 sigaren per persoon.
Het is waar dat de prijs aantrekkelijk is. Persoonlijk ben ik op mijn hoede, omdat ik op de luchthaven van Havana een bord heb gezien waarop staat dat alleen gecertificeerde sigaren mogen meereizen. Ik wil niet dat de douane mijn sigaren van 40€ weggooit (zoals ze met mijn pot manuka honing van 60$ op Paaseiland hebben gedaan, om bioveiligheidsredenen).
Opmerking: dit is slechts mijn persoonlijke mening, als blijkt dat de man gelijk heeft, wordt het beschouwd als vakmanschap en zul je geen problemen hebben op de luchthaven.
Dan worden we begroet door een andere gids die ons voorstelt aan de twee paarden die ons deze ochtend zullen vergezellen. Het uiterlijk van de paarden maakt me een beetje ziek. Als ze goed gevoed zijn, worden ze helemaal niet geborsteld of vertroeteld zoals het hoort. Tijdens onze rit te paard naar de Mont Saint Michel moesten we de paarden borstelen voordat we erop mochten, we moesten tegen ze praten, ze aaien enz. Maar in een land waar de mensenrechten niet altijd worden gerespecteerd, hoe kunnen we dan verwachten dat dieren goed worden behandeld? Zij worden meestal beschouwd als vervoermiddel of werkinstrument om toeristen aan te trekken. In het kort, slaven.
Ik las op een blog dat paardrijden een van de beste ervaringen uit het leven van deze blogger was. Nou! We waren zo teleurgesteld! We werden van een boerderij (met eventuele aankoop van koffie/rum/honing) naar een ander uitzichtpunt met een bar gebracht, dan naar nog een bar met uitzicht, dan naar een kelder voor 2 CUC de entree… het is erg toeristisch.
Het uitzicht is pas mooi aan het eind van de route waar we 1 uur non-stop met onze paarden doorbrengen, kijkend naar de bergen in de verte en de velden op de weg. We zien boeren die de tabaksbladeren met de hand oogsten. De bladeren worden meestal gegeten door wormen. 30% van de aanplantingen van cassave, maïs enz. zal ook naar de regering gaan.
Mijn paard is vastbesloten om aan de leiding te blijven. Zodra JB’s paard hem probeert in te halen, doet hij er alles aan om de eerste plaats te behouden. Omdat het voorste paard het paard is dat niet wordt afgeranseld door de gids die het gat dicht.
Na 4 uur lopen en pauze, deden we overal pijn. Het is pas door het observeren van de andere toeristen dat we ons realiseren dat de riemen niet goed voor onze benen waren afgesteld. De gids vraagt ons 45 CUC (het is 5 CUC/h per persoon, maar hij deed er een fooi bij). We geven hem een briefje van 50. Hij heeft geen wisselgeld. En dan een paar seconden later realiseren we ons dat het biljet van 50 dat we hebben een moneda nacional-biljet is (het is 25 keer minder waard dan de CUC). Oeps! Uiteindelijk komen we overeen dat hij wat geld terugkrijgt van de eigenaar van onze casa.
Opmerking: controleer of we “converteerbare” bankbiljetten (CUC) hebben en zorg dat we altijd wat kleingeld bij ons hebben, anders zijn we verplicht om iedereen enorme fooien te geven
Deze wandeling gaf ons een klap op het moreel. Aan de ene kant begrijpen we dat Cubanen toeristen nodig hebben om te overleven. Aan de andere kant voelen we ons zo’n wandelende geldautomaat, terwijl we al veel betaald hebben, dat het ons een beetje verdriet doet.
Gestorven van honger en dorst gaan we lunchen in El Olivo, het restaurant dat ons door onze casa was aanbevolen. Hun beroemde eend met sinaasappel wordt in de Lonely Planet geciteerd. En voor een goede reden! Het is heerlijk !!!! Voor slechts 8 CUC.
Een drankje dat ik hier erg lekker vind is Lemonada Frappé, het is citroensap met zelfgemaakte citroen sorbet. 2 CUC! Ik kan niet zonder! JB test voor de n-de keer de Cubaanse mojito voor 3 CUC. Hij is officieel teleurgesteld door deze mojito die “niet is zoals thuis”, zonder crushed ice, zonder stukjes citroen.
Dag 3:
We ontbijten vanochtend vroeg in een restaurant dat nogal gereserveerd is voor de lokale bevolking (waar de gerechten tussen de 2 en 3 CUC kosten). Het eten is eenvoudig maar eetbaar. Daarna nemen we een taxi voor 4CUC naar het hotel Las Jazmines.
Het is een hotel dat bevroren lijkt in de jaren 60, met een prachtig zwembad en een geweldig uitzicht op de omgeving. Veel toeristenbussen stoppen hier voor het uitzicht.
² 
Om gebruik te maken van het zwembad hoef je alleen maar 3 CUC per persoon te betalen en hier liggen we dan te zonnebaden onder de Caribische zon, nippend aan een zeer koele limonada, met een adembenemend uitzicht, voor een pastelroze hotel dat bevroren is in de tijd. Er is zelfs ETECSA wifi, maar we worden steeds beter in het verbreken van de verbinding, vooral als we in een omgeving als deze zijn.
JB wil absoluut zijn sigaar van de dag ervoor hier opeten. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een massage van een uur te krijgen voor 25 CUC. Het is de dokter van het hotel die me zal masseren. Ik denk dat hij goed geraden heeft dat ik slecht behandeld was door de rit te paard de dag ervoor, dus na de massage zitten al mijn botten weer op hun plaats en heb ik geen pijn meer.
De taxi voor de terugreis kost 5 CUC (terwijl de enkele reis 4 CUC kost), maar omdat het een oude Amerikaanse auto is, accepteren we de prijs, en vinden dat de stoelen supercomfortabel zijn en dat er een zekere charme zit aan het nemen van dit soort auto’s in Cuba.
We zijn in een nieuwe casa deze laatste nacht, omdat de eerste casa niet beschikbaar is. Voordat hij weggaat, biedt JB 2 pennen aan de schoonmaakster aan. We zijn opgelucht te zien dat ze het cadeau leuk vindt. Ook al hadden wij gelezen dat dit geschenk gewaardeerd werd, vanuit ons standpunt is het zo vreemd. Het is de eerste keer dat ik iemand zo blij zie om pennen te krijgen. In Havana zagen we dat pennen werden verkocht voor 0,7 CUC per stuk (tegenover een maandsalaris van 30 CUC). Dit bevestigt alleen maar wat wij al dachten: het ontbreekt de Cubanen aan alles, ondanks de verschijning van prachtige casa’s die van alle gemakken van een driesterrenhotel zijn voorzien.
De nieuwe casa is beter dan de vorige, want we hebben een prachtig uitzicht op de velden en de bergen. Het terras boven, nog steeds in de schaduw van een mangoboom (jammer dat de mango’s nog te klein zijn), is perfect voor een ontspannen middag in een schommelstoel.
We hebben gekozen voor het diner in de casa. Avondmenu: kreeft (één per persoon, wat een luxe!), soep, rijst, salade, drankje en fruit voor 12 CUC/persoon. Menu’s met kreeft worden vaak voorgesteld in de casa. Vroeger was de gemiddelde prijs 8 CUC (met kreeft), maar nu heb ik de indruk dat alle casas hun prijs hebben verhoogd. Maar voor de hoeveelheid en de kwaliteit van het diner, is het echt de prijs waard.
Deel 2: Praktische tips
Adres van ons huis
Roger y Yuliet
25CUC/nacht
Het huis van zijn moeder hiernaast is blijkbaar makkelijker te vinden.
GEGEVENS VAN CASA MARGARITA.
Esta ubicada en la entrada de la ciudad, pintada de color azul, situada en la izquierda, cerca de la escuela secundaria. Dirección, calle Rafael Trejo.numero 150.Viñales.
TELÉFONOS :
CASA :+ 53 48 796042.
MÓVIL: +53 53373994.
Te bevestigen 2 dagen voor
Begroting
- Taxi Habana Vieja -> Terminal Viazul : 5 tot 7 CUC (altijd wat kleingeld bijhebben)
- Restaurant bij de Viazul terminal: 3 CUC per pizza
- Viazul Bus Havana -> VInales : 12USD/persoon
- Accommodatie: 25 CUC/nacht. Ik beveel de casa particular de Daniel y Estela aan.
- Ontbijt: 5 CUC/persoon
- Eten: tussen 18 CUC en 25 CUC /maaltijd voor twee, cocktails inbegrepen. In het algemeen wordt de fooi van 10% automatisch toegevoegd. Ik raad 3J en El Olivo aan (het is er altijd druk, dus ga vroeg om niet in de rij te hoeven staan)
- Diner in de casa (met elk één kreeft): 12 CUC/persoon
- Water: 1 CUC voor een kleine fles, 1,5 CUC voor een fles van 1,5 liter, te koop bij La Cubanita
- Paardrijden: tussen 4 en 5 uur met bezoek aan verschillende boerderijen. 5 CUC/uur/persoon. Toegang tot de kelder (zonder rente) : 2 CUC/persoon. Mogelijkheid om merkloze sigaren te kopen voor 4 CUC/cigar (gelijk aan Monte Cristo n°4).
Tips
- We boekten onze Viazul bustickets online, 1,5 maand voor onze reis naar Cuba. Op dat moment was er sprake van 7 vrije plaatsen. In werkelijkheid is het heel goed mogelijk om dezelfde dag nog te komen en te wachten tot er op het laatste moment plaatsen vrijkomen. In onze bus waren er zelfs 3 vrije plaatsen terwijl we in volle paasvakantie zijn (wel ok we nemen de bus ook in week).
- Ik zag op een blog dat je niet moet geloven wat er op de website van Viazul staat: niet alle tickets zijn per se online te koop, dus als je een dag van tevoren naar de terminal komt, of zelfs op de dag zelf, kun je misschien je tickets kopen.
- En als er geen Viazul-plaats beschikbaar is, wachten vele marskramers en taxi’s geduldig voor de terminal om u aan te bieden een taxi te delen voor 20 CUC/persoon (prijs zonder onderhandeling).
- Grote flessen water zijn een beetje moeilijk te vinden in Vinales. Maar sommige zijn verkrijgbaar bij La Cubanita voor 1,5 CUC (of in uw casa voor 2 CUC)
- 2 plaatsen waar u verbinding kunt maken met de ETECSA Wifi (met een ETECSA kraskaart): voor de kerk; en in de 3J bar
- Als u geen ETECSA-internetkaart hebt, is er een ETECSA-kantoor niet ver van de kerk
- 2 plaatsen om geld te wisselen: bij de bank of bij het CADECA kantoor. Als er een grote rij staat bij de bank, ga dan naar de CADECA, daar zal niemand zijn. En vice versa. De wisselkoersen zijn dezelfde.
- Gezien het aantal beschikbare casas in deze stad, denk ik dat je er zonder reservering terecht kunt. Maar kies je casa niet direct voor de Viazul bus, loop een stukje en klop op de deur van de casa (anders komen de eigenaren uit hun casa om je een kamer aan te bieden), want de mensen voor de bus kunnen oplichters zijn en je kunt 5 CUC per nacht meer betalen door via hen te gaan.
- Ga weg van de hoofdweg, er is altijd veel lawaai en verkeer
- Je koopt sigaren waar je maar wilt. Maar ik koop geen sigaren die niet door de staat zijn gecertificeerd, anders mogen ze de Cubaanse bodem misschien niet verlaten.
- Voor paardrijden zijn een lange broek en dichte schoenen het beste. Als je een handdoek hebt om je billen te beschermen en als schokdemper te dienen, is het nog beter.