Carnets de voyage,  Europe,  France,  TDM

Chamonix – Mont Blanc (Frankrijk): een zomer aan de voet van de Mont Blanc

Sinds ik geleerd heb dat mijn rode bloedlichaampjes op hun best waren na 3 maanden op grote hoogte in Bolivia en Peru, heb ik besloten om minstens één keer per jaar in de bergen te gaan wonen. En omdat JB nog eens wil proberen de Mont Blanc te beklimmen, hebben we besloten twee weken in Chamonix Mont-Blanc door te brengen. JB gaat klimmen met zijn vriend Etienne, zijn broer Vincent en zijn nicht Diane (verhalen over hun heldendaden hier, hier en hier), ik blijf in het “basiskamp”.

Parijs => ChamonixDe

treinrit is lang met 2 overstappen. Iedereen is volgeladen met wandel- en bergspullen. Maar aan het eind, zijn de landschappen prachtig.

Het dorp Chamonix Mont-Blanc Wij

verblijven in een F3, beheerd door een agentschap dat seizoensverhuur aanbiedt. Hier wordt alles per week verhuurd, dus besluiten we om 2 volle weken te blijven (800€/week), terwijl de anderen maar 10 dagen bij ons blijven.

Zodra ik in Chamonix Mont-Blanc aankwam, was ik onder de indruk van het aantal als backpackers geklede mensen. Hmm, het is meer andersom: backpackers zijn gekleed alsof ze aan het wandelen zijn 😀 Iedereen is zeer sportief, zeer goed uitgerust. Hier is het onmogelijk om een Zara winkel te vinden, aan de andere kant, zien we “zeldzame” winkels zoals Icebreaker, Patagonia, Columbia…

Het geeft me een goed gevoel, want behalve Au Vieux Campeur, Decathlon en Intersport ken ik niet veel winkels die kleding verkopen die compatibel is met de wereldreis, en slenteren in de winkels van Chamonix (dat heb ik toch maar te doen), doet me beseffen dat er heel wat kleding is die elke dag kan worden gedragen (zonder dat het een trektocht wordt), waarvan het materiaal compatibel is met veelreizigers. Het staat me goed, vooral omdat ik nu een digitale nomade ben en mijn backpackerlook niet meer wil.

Als JB en ik staan te kwijlen bij een trui van merinowol bij Icebreaker, denken we dat het tijd is om weg te gaan, het is te verleidelijk 😀
Naar Chamonix komen om te winkelen is ook het geval voor hele families uit het Midden-Oosten. Maar ze gaan meteen naar de luxe winkels. Omdat Chamonix een populaire bestemming voor hen is, en zij niet al te graag wandelen, brengen zij de dag door met winkelen. Dit was het geval voor de Japanners… zij kwamen vroeger in drommen, en toen begonnen zij zich uit te rusten, om ook te wandelen, en wij zien hen nu in de hoge berghutten. Maar de Japanners zijn nog steeds erg voorzichtig met de zon. Terwijl Europese wandelaars de zonnecrème soms overslaan, bedekken Japanners zich van top tot teen, vooral in het hooggebergte.
Veel mensen komen hier om te wandelen, maar ook… om te proberen de Mont Blanc te beklimmen. Het slagingspercentage ligt helaas op 50%, grotendeels te wijten aan het weer. Overigens, bij beide pogingen (in 2014 en 2018) kon JB deze mythische top niet proberen en beide keren vanwege het weer.

De Payot schuilplaats. Ik

denk dat je daar makkelijk een uur kunt doorbrengen. Het is de ideale plaats om charcuterie, kaas… en geschenken voor geliefden te kopen. Ik ontdekte bijvoorbeeld de worstenzaag en zelfs de worstenguillotine.


EtenDe

restaurants hier zijn duur, de gemiddelde prijs ligt rond de 20€/schotel.
Maar dankzij de nabijheid van Italië zijn er enkele echte Italiaanse restaurants in de buurt. Het is huisgemaakt en heerlijk, zoals bij Pizzeria des Moulins, La Pasta

Voor echte raclette en fondue gaat u naar La Calèche. De inrichting is echt leuk, chalet sfeer

Voor een drankje met vrienden is La Terrasse een plek die ik aanbeveel. Ik ga er speciaal heen voor het ontbijt. Nippend aan mijn warme chocolademelk met uitzicht op de Mont Blanc en een enorme ijssalon, wat een genot!

Entre ciel et terreMijn

grootste ontdekking in Chamonix is het schoonheidsinstituut Entre ciel et Terre van Valérie Jacquet. Haar behandelingen combineren esthetiek en energie. Dus tijdens de twee weken in Chamonix, kon ik haar Kobido gezichtsbehandeling (werk op de gezichtsspieren & vloeibaar maken van de energiecirculatie), acupunctuur, aromatherapie uittesten. Zij reist ook veel en brengt de beste producten mee terug en leert de beste behandelingstechnieken van over de hele wereld.
Elke keer als ik haar kantoor verlaat, voel ik me “stralend” van binnen en van buiten. Bovendien doet de zuivere berglucht me veel goed, en ik ben weer begonnen te lezen, en blijf aan mezelf werken. De wereldtournee had een therapeutisch effect op mij, die erg ongelukkig was. En nu probeer ik nog meer vervuld te zijn, maar door de goede dingen te delen, op mijn eigen schaal, via mijn blog, of door de geringste interactie met mensen.
Op deze blog staan 2-3 artikelen met een negatieve connotatie: ik voelde me niet goed, of de stad inspireerde me niet, dus de toon van het artikel was negatief. Dit zijn de enige artikelen waarop ik zeer negatief commentaar kreeg, zelfs beledigingen. Ik denk dat negativiteit negativiteit voortbrengt. Het is duidelijk dat ik de inhoud van deze artikelen niet ga veranderen om iedereen tevreden te stellen. Maar ik begrijp het, als iemand een stad wil bezoeken, heeft hij er waarschijnlijk veel geld voor gespaard, en dan komt hij mijn artikel tegen waarin die stad wordt bekritiseerd, wat zijn keuze ontkracht. Ik zoek soms ook bevestiging bij anderen, bij volslagen vreemden. Het is niet ongewoon dat ik besluit een product te kopen op basis van recensies. Als ik het product dan eenmaal heb gekocht, blijf ik recensies lezen om mijn keuze kracht bij te zetten: ik heb het voor de juiste prijs gekocht, o ja hij vond hetzelfde product lekker enz. Ik moet nog aan mijn ego werken, de weg is nog lang, maar niet onmogelijk.

Mijn wandeling van 20 minutenOmdat ik

niet goed ben in sport, nam ik de stoeltjeslift (18€ heen en terug) om naar de top van de verticale kilometer te geraken en een stukje te wandelen. JB en zijn vrienden beklommen het de eerste dagen te voet, het heet niet voor niets “verticale kilometer”.

Hier vertrekken de paragliders (voor een vlucht van tussen de 15 en 25 minuten) in tandem. Het uitzicht is het echt waard.

Een kabelbaanrit later (14,5€ A/R), komen we aan op 2500m op de top van de Brevent. Het uitzicht is adembenemend. Er zijn veel watervallen te zien, de top van de Mont Blanc is goed te zien (een beetje afgerond) en er zijn wandelpaden, die een zigzag over de zijkant van de berg trekken.

Er is een restaurantterras, ondersteund door 3-4 metalen dingen, met uitzicht op de klif. Het uitzicht alleen al maakt me duizelig. Ik zag ook een paar dappere mensen verticale rotsen beklimmen. Respect!

Ik adem veel minder goed en mijn hoofd begint pijn te doen. Ik kan niet goed tegen hoogte (zie het incident in Chili). En toch zitten we pas op 2500m en heb ik al 10 dagen geacclimatiseerd op 1000m. Mont Blanc zal nooit iets voor mij zijn 😀
Ondertussen landt er een helikopter aan de overkant van de straat om een vrouw te redden.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *