Na een express passage in Casablanca, zitten we in een bus richting Marrakech (3 uur met de maatschappij CTM, die wij aanbevelen).

We hebben zowel goede als slechte dingen over deze stad gehoord en willen onze eigen mening vormen. Daarom boeken we een Airbnb voor slechts een week terwijl we gewoonlijk voor een maand boeken. Als het ons niet bevalt, kunnen we snel ergens anders heen.

Deel 1 : Reisdagboek
Deel 2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Onze Airbnb

De prijzen zijn zo laag dat we kiezen voor een geprivatiseerde riad, met 3 slaapkamers, 4 badkamers. Alleen voor ons. 30€/nacht. Met het oog op verlenging van ons verblijf en het verwelkomen van vrienden als ze hier de kerst willen doorbrengen.

Maar het is echt te groot voor ons. We zijn te lui om van de ene verdieping naar de andere te gaan. Alleen al om met elkaar te praten, moeten we Whatsapp gebruiken 🙂

En riads zijn niet gemaakt om veel zon binnen te krijgen => we hebben het te koud. Het moet geweldig zijn in de zomer, maar in de winter is de isolatie onbestaande, de verwarming is afwezig, we hebben altijd een donsjack bij ons. #fail

Internet is super traag (maar ja, dat was te verwachten, dat is overal zo in Marokko), dus we blijven 4G gebruiken om verbinding te maken.

Terug van vakantie sinds slechts een week, zijn we super gevraagd door onze klanten. En ik moet toegeven dat coderen, opgekruld op een bank, in een donsjack, met een enorme deken en een minitafeltje, niet mijn beste ervaring van het jaar was 😀

Het goede nieuws is dat de riad in een mooie residentie ligt, met lokale restaurants, supergoed en goedkoop, en schattige straatkatten die mijn eten lekker vinden (hier ben ik weer de officiële voederbak van de katten van de residentie). Om 21.00 uur, is er een andere dame die brokjes aan de katten geeft. In moslimlanden houdt iedereen van katten (omdat de profeet van ze houdt), maar honden, die als niet erg schoon worden beschouwd… we hebben er niet veel gezien.

De taxi zwendel

Buiten de koude, wat ons afmaakt zijn de eindeloze onderhandelingen met de taxi’s. Omdat onze Airbnb een beetje uit de buurt ligt, moeten we taxi’s nemen naar de medina.

En het is vermoeiend.

5€ enkele reis, 5€ enkele reis terug, soms 8€ enkele reis voor 1,5 km tijdens het spitsuur omdat de chauffeur de meter niet wil aanzetten. We willen iets meer betalen dan de lokale bevolking (die 0,8€ betalen), maar 10€/dag alleen voor de taxi als een tajine 3€ kost, dat is genoeg. Als we ze vragen de meter op te zetten, stoppen ze en gooien ze ons eruit. JB informeert en uiteindelijk slagen we erin om deze dagelijkse stress weg te nemen, door een taxi te bestellen op een applicatie of via de telefoon (we praten er hier over)

Zelfs voor de lokale bevolking is het moeilijk om een taxi te vinden. Sommige chauffeurs nemen nooit Marokkanen mee omdat het winstgevender is om toeristen af te zetten.

Hier kunt u taxi’s delen (de meter is veelvoudig). Het is net als in de sketch van Gad Elmaleh, als je een taxi aanhoudt, zitten er al mensen in, je geeft je bestemming op en zij vertellen je of de taxi dezelfde kant op gaat of niet. Er zijn ongeveer 2500 taxi’s in Marrakech, ze zijn allemaal bezet tijdens het spitsuur, en kunnen prijzen aankondigen die de Parijse taxi’s zouden doen blozen van jaloezie.

Bezoeken

Gelukkig zijn wij, met de verrassende komst van een collega SEO en zijn gezin in Marrakech, eindelijk gemotiveerd om deze stad te bezoeken en de chaotische eerste indruk achter ons te laten. Zij betaalden een privé-chauffeur om de stad te bezoeken, en ik denk dat het een geweldig idee is omdat het eindeloze onderhandelingen met taxi’s vermijdt.

Wij bezoeken uiteraard het Jemaa el-Fna plein, dat zowel overdag als ’s avonds levendig is, maar meer in de namiddag. Er is van alles: verkopers van cosmetica, vruchtensap, henna tatoeages, eetkraampjes, maar ook muzikanten, slangenbezweerders of kerels die arme apen in kettingen meeslepen om toeristen te lokken…

De sfeer is echt geweldig en je voelt je heel veilig, ook al moet je voorzichtig zijn met je portemonnee.

We hebben een groot deel van de middag doorgebracht op het terras van een van de vele restaurants met uitzicht op het plein, terwijl we wat mensen k eken met A. en zijn familie.

Zij brachten ons naar de souk en lieten ons een deurtje zien dat naar de “souk van de lokale bevolking” leidde (niet de schone en wijde toeristensouk). We komen overdag terug (want het is vrij vroeg gesloten, rond 18.00 uur). Hun kinderen noemen de souk “het labyrint” (ze zijn 5 jaar oud, zo schattig). Ze raakten zelfs bevriend met een winkelier en een van hen stelde ons zo voor aan de winkelier: “het zijn klanten die de wereld rondgaan” ahaha, zo schattig. 5 jaar oud en nu al een rabatteur!

Rondwandelen in de souk en de steegjes rond dit plein is mijn favoriete ervaring in Marrakech (zolang je maar niets koopt en niet voor een kraampje blijft staan, anders bespringt de verkoper je). Ik verkies deze souk boven de bazaar in Istanbul of Cairo.

Er zijn een paar mooie lampen en gelaagde kandelaars…

Arganolie wordt bijna per liter verkocht. Ik ben echter huiverig voor de kwaliteit van deze olie (ik zal u een ander adres geven). De zwarte zeep wordt verkocht per kilo (10dh de kg, dat wil zeggen 1€), de klei ook (20dh/kg), de ghassoul ook… niets te maken met de prijzen in Frankrijk.

Er zijn ook enkele vreemde dingen waarvan we het nut niet inzien, zoals: roggeneieren, schildpadden… er wordt ons verteld dat het waarschijnlijk voor hekserij is. De tovenaars geven het boodschappenlijstje aan hun klanten. Veel toeristen komen alleen daarvoor.

We eten met A, met een andere SEO-collega die nu met zijn Marokkaanse vrouw in Marrakech woont. Zij kozen voor een toprestaurant in de wijk Guéliz (het moderne deel van Marrakech), met live muziek en een buikdansshow om 22.00 uur. We probeerden de 100% marrakech tajine(tanija marrakchi).

Dit gerecht wordt traditioneel door de mannen bereid, omdat zij het klaarmaken terwijl de vrouwen elkaar zien (en niet koken). Het is een zeer hartig gerecht, met 95% en 5% kikkererwten (voor de 5 groenten per dag). Ik heb geen foto van dit gerecht gemaakt, maar je kunt tanijamarrakchi intypenop Google Afbeeldingen.

Voor carnivoren is het een zeer goed gerecht, maar voor JB ontbreekt het aan groenten 😀 Dit restaurant biedt ook chicha (die we niet hebben geprobeerd), maar de ober gaf me een jongleerdemonstratie met een stuk brandende kolen. Ik was te gestrest voor hem. Hoe dan ook, tijdens dit uiterst cultureel verrijkende diner (S., onze tafelgenoot, werkte in het toerisme en kent Marokko op zijn duimpje), konden we heel wat vragen stellen over (1) hoe je een taxi neemt in Marrakech (2) het plannen van onze toekomstige reis naar de woestijn (3) hoe gemakkelijk het is om naar Marokko te verhuizen, enz.

Ik zal u de naam van het restaurant geven: Azar Restaurant, maar let op, de prijs is dezelfde als een chique Marokkaans restaurant in Parijs (50€/persoon).

Dar Si Said Museum

De volgende dag, voordat we A. ontmoeten, bezoeken we snel dit museum dat gewijd is aan Marokkaanse tapijten.

Op weg naar het museum, zijn er al veel tapijthandelaren.

In dit museum wordt in het kort uitleg gegeven over de vervaardiging van verschillende soorten tapijten. Maar ik geef toe dat ze veel minder mooi zijn dan die we in Turkije hebben gezien. Het belang van het museum ligt in de schoonheid van de plaats. De torenspits volgend, gaat u van de ene kamer naar de andere, voordat u een zeer charmante tuin tegenkomt, dan een adembenemend mooie kamer op de bovenverdieping, voordat een andere binnenplaats u de adem beneemt. Dit gebouw is een geslaagde demonstratie van Marokkaans vakmanschap (waarvan we in Casablanca over de gebruikte technieken hebben gelezen). Ik beveel het bezoek ten zeerste aan! Uit mijn geheugen kost de toegang 20dh/persoon en er zijn bijna geen toeristen.

Bahia Palace

We ontmoeten A. en zijn familie voor het Bahia Palace. Opgelet, de ingang is niet diegene die Google Maps aanduidt, maar de kleine deur bij het restaurant El Bahia (type op Google Maps). De entree kost 70dh/persoon. Het complex telt 250 kamers, maar wij hebben slechts toegang tot een zeer klein gedeelte van het complex (10 grote zaken). Er zijn veel toeristen, waardoor de plek minder magisch is dan het tapijtmuseum dat we 30 minuten eerder bezochten.

Maar kijk eens naar de details, de stucversieringen, het beschilderde cederhouten plafond, het keramiek, de kleuren… Wat ik jammer vind is het ontbreken van meubilair. Omdat de kamers bijna allemaal hetzelfde zijn, en het is moeilijk voor te stellen hoe het 200 jaar geleden was. Waarom zijn de kamers zo donker en de ramen zo klein? Ik had ook verwacht dat er meer water zou zijn, meer fonteinen, meer zwembaden. Ik weet niet of het komt omdat deze delen niet toegankelijk zijn voor ons? Het is in ieder geval onvergelijkbaar met wat we bijvoorbeeld in Sevilla hebben gezien.

Diner op het centrale plein

Voordat we Marrakech verlaten, moeten we absoluut een van de vele restaurants op het centrale plein proberen die ons zin geven om te eten. De barbecue wordt vanaf 17.00 uur aangestoken. De concurrentie is verschrikkelijk, de reattractors vechten voor elke klant. De uitnodiging is zodanig dat we niet meer dan 4 restaurants kunnen bekijken, en aangezien ze allemaal hetzelfde lijken te zijn, belanden we in een restaurant dat ons een gratis drankje belooft (het is de zaak), en 6 spiesen voor 40dh.

Tenslotte kosten de brochettes die ons interesseren eerder 70dh, de drank en de salade zijn inbegrepen zoals beloofd. Het is OK, maar ook niet buitengewoon. A. raadde ons in elk geval aan hier te eten, omdat de chique restaurants met uitzicht op het plein (met terras) duur zijn (reken minstens 100dh voor een tajine, dat is 3 keer de normale prijs) en bovendien had hij daarna spijsverteringsproblemen.

Terwijl de kraampjes, boui boui op het plein, meer klanten hebben zodat de ingrediënten zeker verser zijn.

Ik ben geïntrigeerd door de aanwezigheid van vele slakkenkraampjes en kies voor een klein schaaltje voor 5dh. De slakken worden gemarineerd met kruiden, en geserveerd in een kom gevuld met heet gekruid water. Je kunt aan het eind gratis om meer (gekruid) water vragen. Je kunt de vorm van de slak een beetje te goed zien, maar verder vind ik hem mooi.

Mijn favoriete adressen

Ik maak van onze passage in Marrakech gebruik om Aziatisch te eten (het is al 2 maanden, sinds Turkije, dat we geen Aziatisch hebben gegeten). Ik raad u het restaurant petit thai (in Guéliz) aan, het is heerlijk! en ze weten hoe ze de chilipeper goed moeten doseren (ik vroeg om “een beetje chilipeper” en ze respecteerden het verzoek).

En omdat ik trek had in oesters, ging ik naar het restaurant Bagatelle (nog steeds in Guéliz) voor Frans eten. De oesters komen uit Marokko en ze zijn heerlijk.

Voor arganolie, ik zei je dat ik een adres had, het is Naturelle d’Argan (nog steeds in Guéliz). Dit merk, met Ecocert-certificaat, werd ooit in Frankrijk gedistribueerd (ik had een flesje van 50 ml), maar daarna is het verdwenen, kennelijk omdat de gehanteerde prijzen in Frankrijk niet voldoende waren om winstgevend te zijn, en daarom verkopen ze het nu alleen nog in Marokko. Het is een zeer goede olie, die helemaal niet stinkt (in tegenstelling tot de oliën van mindere kwaliteit die naar geitenpoep stinken), ongeveer van dezelfde kwaliteit als Melchior & Balthazar waarover ik het hier uitgebreid heb gehad.

De prijs is zeer laag: 10€ voor 50ml. 15€ voor 100ml. Ik merkte dat alleen arganolie mijn handen goed kon hydrateren (aangezien we in Noord-Afrika wonen, hebben mijn handen daaronder te lijden).

We zijn ook naar de hammam geweest, LesBains de Marrakech. Aanbevolen door S., de plaats is 2000m² dus we zijn volledig verloren en we hebben altijd iemand nodig om ons te tonen waar we heen moeten. We kozen voor de Marrakech behandeling voor 79€/persoon en we bleven er minstens 3 uur. Daarna gingen we weg met een zachte, gehydrateerde en schone huid. De ervaring is superluxe vergeleken met wat je in een populaire hammam kunt krijgen (waar de scrub op de vloer wordt gedaan), maar ik vind de scrub slordig. Toch is het de moeite waard om minstens één keer te doen (naast een echte authentieke niet-toeristische hammam). Het is beter om de dag ervoor te boeken.

Opgelet: de hammam is gemengd maar elk koppel heeft recht op een privé cabine, het is vooral een plaats om zich te wassen dus je moet je naakt kleden (wel met een wegwerp slip). Ik specificeer omdat sommige mensen zich hier niet prettig bij voelen.

Dat was het voor dit eerste reisdagboek in Marrakech. We zullen een maand doorbrengen in Essaouira, alvorens terug te keren naar Marrakech, ik zal het tweede reisdagboek in Marrakech over een maand hier publiceren

Deel 2: Praktische tips

• Airbnb : 30€/nacht
• Restaurant Bagatelle : rekenen 25€/persoon/maaltijd
• Restaurant Azar : reken 50€/persoon/maaltijd
• Restaurant op het hoofdplein : reken 5€ tot 7€/persoon/maaltijd
• Echt lokaal restaurant : reken 3€ tot 5€/persoon/maaltijd
• Taxi: 30dh/rit is een aanvaardbaar tarief (ze zullen je toch niet minder laten betalen)
• Dar Si Said Museum: 20dh/persoon
• Bahia Palace: 70dh/persoon
• Marrakech baden: vanaf 220dh