Dag 7 in Egypte : Tempel van Kom Ombo, kamelenmarkt in Daraw
Vandaag is een belangrijke dag, want het is onze laatste nacht op de boot. Vakanties gaan altijd te snel voorbij! Net als gisteren, zijn de bezoeken geconcentreerd in de ochtend
Herinnering: als u dat nog niet gedaan hebt, lees dan eerst onze vorige Egypte-reisverslagen: #1, #2, #3, #4, #5, en #6
We passeren met de boot voor de tempel van Kom Ombo maar er zijn te veel cruiseboten (en te veel mensen op de site), onze dahabiya legt een eindje verder aan
Op dit deel van de Nijl zijn er veel zandbanken. Om de navigatie te vergemakkelijken, zijn twee teams hard aan het werk om het zand te verwijderen
We nemen een kaput (??!! niet zeker van de spelling) die lijkt op de pick-up die je op de foto ziet… om naar de tempel van Kom Ombo te gaan. Onze bootburen namen 9 jaar geleden de felucca van dezelfde maatschappij en ze zijn blij dezelfde chauffeur te vinden die ze 9 jaar geleden hadden. Dus natuurlijk is de reünie ontroerend en verrassend
Tempel van Kom Ombo
Het eerste wat we van deze tempel zien zijn deze ongelooflijke tekeningen
We gaan door een kleine deur om de tas te scannen, voordat we de trap nemen en voor de tempel aankomen. Het is een dubbele tempel, wat zeer zeldzaam is in Egypte (er zijn er maar drie van), de helft van de tempel is gewijd aan de valkengod (Horus) en de andere helft aan de krokodillengod (Sobek). Onnodig te zeggen dat de tempel symmetrisch is
We hebben hier een heel mooi tafereel: de farao omringd door de goden. Het is interessant om rechts twee Horus goden te zien. De ene is jonger, de andere ouder. Om te weten welke ouder is, moet je de hiëroglief lezen, antwoordt onze gids. De valkengod (Horus) rechts wordt voorgesteld met hiërogliefen die lijken op een valk, maar ook met een teken dat een oude man voorstelt. Bovendien zien we dat zijn oog dieper is dan dat van de andere Horus, omdat het de plaats was die gereserveerd was voor de kostbare stenen (die de andere Horus niet had)
Er is ook een soort kalender. Voor elke dag werd het feest van de overeenkomstige God genoteerd. Dankzij deze kalender weten we dat ze gebaseerd zijn op de zonnekalender
Een ander zeer interessant tafereel is de voorstelling van het operatiegereedschap (in het midden) en de geboortezetels (links), alsmede het recept voor ik weet niet welke ziekte: zoveel druppels heilig water uit deze stad + zoveel druppels heilig water uit de andere stad, te doen in een gouden vaas. Veel mensen kwamen hier om de geneeskrachtige recepten en medicijnen te ontvangen. Ze konden vele maanden wachten in de voortuin. En als ze eenmaal genezen waren, betaalden ze een baksheesh om hun voetafdrukken in de grond voor de tempel te laten graveren (je kon er zelfs voetafdrukken van kinderen zien, zo lief is dat)
Er zijn nog enkele zeer grote tekeningen, waaronder deze, let op de grootte van de voeten!
Op de buitenmuur zijn afbeeldingen te zien van de vijanden van Egypte (zij zijn geketend). Ieder moest zijn hoofd stoten, en zie je, er ontstaan enorme gaten (hij moet heel wat pelgrims gehad hebben om zulke gaten te maken)
We komen terug voor de tempel. Helaas zullen deze zuilen nooit voor 100% worden gerestaureerd omdat de stenen van deze tempel werden geplunderd en gebruikt voor de steengroeve ernaast. Het is onmogelijk om de overblijfselen nu nog te vinden. Het is op de grond hier dat we de voetafdrukken vinden waar ik het over had
We gaan naar rechts en vinden een zeer indrukwekkende nilometer. Het is belangrijk de waterstijging van de Nijl te meten omdat aan de hand daarvan de belastingen kunnen worden berekend. Ja, ook al is de overstroming van de Nijl een natuurverschijnsel, het maakt het mogelijk de belastingen te berekenen. Hoe hoger het waterpeil, hoe beter de irrigatie en hoe meer belasting je moet betalen
De tempel van opzij gezien
Daarna bezoeken we het krokodillenmuseum ernaast (inbegrepen in het toegangsticket). We mogen geen foto’s nemen, dus ik zal alleen beschrijven wat ik zag. We hebben een dozijn gemummificeerde krokodillen, waarvan sommige meer dan 6 meter lang zijn. Ook al zijn ze gemummificeerd en erg dood, de aanblik van deze roofdieren is genoeg om me een beetje stress te bezorgen. Ze hebben zelfs hun sarcofaag (enorm)! Het is ongelooflijk. Het bezoek is snel maar aangenaam, de gidsen mogen niet naar binnen dus de uitleg gebeurt buiten
Bezoek aan het stadje Daraw
De chauffeur brengt ons naar een klein stadje. Eerlijk gezegd, behalve degenen die per dahabiya reizen, waagt niemand zich hier. JB vraagt verlegen of we tijd hebben om naar de kapper te gaan, en daar zijn we dan, bij de kapper, die gecharmeerd is van zijn slagersbuurman “vandaag ben je een legende” 😀 De service is onberispelijk, voor 30 pond (1,5€), gebruikte hij twee messen (nieuw natuurlijk) om JB beter te scheren. Ik adviseerde JB om voor de Egyptische snor te kiezen, om beter op te vallen, en het staat hem goed denk ik
Uitzicht vanaf de kapperszaak: rechts de fruitverkoper
Links de slager: hij verkoopt dromedarisvlees, vandaar de enorme poten
De roze snoepjes worden overal verkocht, ter gelegenheid van Mohammed’s verjaardag volgende week
Hibiscusthee (carcadet)
De visverkoper ontschubt en leegt de vis onder de zon (yum), maar omdat de vis ultra vers is, stinkt het helemaal niet !
Falafels (op basis van groenten) in productie
het is belangrijk dat we een kleine stad bezoeken om te zien hoe de lokale bevolking echt leeft. Wij hebben de grote steden zoals Luxor gezien en de kleine dorpjes langs de Nijl. Nu moeten we een kleine stad als deze zien
De sfeer is, zoals je je kunt voorstellen, chaotisch. We zijn omringd door de lokale bevolking, gekleed op de traditionele manier, de scènes van het leven zijn lokaal, er zijn geen andere toeristen behalve wij. Ik voel me een beetje ongemakkelijk, gezien de blikken op ons, op mij (ik moet zeggen dat mijn dresscode een beetje bling bling is en dat we helemaal niet onopgemerkt blijven). Alle vrouwen zijn gesluierd en in het zwart gekleed, dus met mijn oranje sjaal kan ik alleen maar de aandacht trekken
Overgevoelig als ik ben, denk ik dat ik het verzadigingsniveau heb bereikt. Mijn zintuigen worden te veel geprikkeld en omdat ik gebaren en blikken niet kan ontcijferen, ga ik in de “dreigend gevaar” modus. Voeg daarbij het stof, de zon, de vervuiling, mijn handen, allemaal droog en ik kan ze niet hydrateren… Ik ben verzadigd
Ik denk dat ik me zorgen maak om niets, want iedereen zegt hallo met een glimlach. Bovendien worden we begeleid door de gids en de chauffeur
We stoppen voor een drankje in een café. We zijn echt op een andere planeet. De sfeer is cool, en de decoratie ook, we voelen ons zo bevoorrecht. Vooral ik, want Egyptische vrouwen gaan nooit naar een café als dit, ze riskeren uitgejouwd te worden. Mijn stressniveau daalt plotseling, want ik word niet meer in de gaten gehouden, ik ben degene die deze keer in de gaten wordt gehouden
We zien hier veel Zuid-Soedanezen (vaak met het riet), ze doen hier zaken door dromedarissen te verkopen (het kost veel geld, ongeveer 1000€/dromedaris) via Egyptische tussenpersonen. Ze doen veel aan ruilhandel: kamelen voor textiel of specerijen. We praten hier later over
De paar vrouwen die ik op straat zag. Slechts één oude dame is niet gesluierd
Dromedaris markt
We stappen weer in de auto en ik ben blij dat ik deze plek, die te druk voor me is, kan verlaten. Maar we gaan niet meteen terug naar de boot. We passeren de kamelenmarkt, die op zaterdag en zondag wordt gehouden. Het is vrijdag en de plaats is leeg. De gids vertelt ons dat hij zelfs op marktdag nooit toeristen binnenlaat. Te chaotisch. Duizenden kamelen, kooplieden in alle richtingen, sommige zakkenrollers..
Het is een plek die me zeer ongemakkelijk maakt, zelfs als hij leeg is. Er zijn slagerskraampjes op het terrein, waar een kameel die voor het vlees is gekocht ter plekke wordt gedood, in het bijzijn van duizenden andere kamelen. Te veel lijden, te sinister. Ik vind het helemaal niet leuk
Een dromedaris zou verkopen voor ongeveer 1000€. Ze worden nog steeds gebruikt voor transport, of voor hun vlees. En niet alleen om toeristen mee te nemen voor een ritje voor de piramides. Sommigen zijn van Zuid-Soedan naar hier gelopen. En eenmaal gekocht, is het mogelijk dat ze naar Caïro worden gebracht en daar worden verkocht
Als we weer in de auto stappen, verheug ik me op het vertrek, om te horen dat we weer ergens stoppen. Deze keer opent een koopman zijn deuren voor ons. En dit, dankzij onze mooie chauffeur (die hem aan de telefoon belde)
De handelaar heeft net een paar babykamelen gekocht en is van plan ze te voeden en te verkopen als ze groot zijn. Ze zitten allemaal aan elkaar vast ondanks de ruimte die ze hebben en zien er bang uit. Maar de kleine jongen, de zoon van de koopman, is teder met hen en laat ons zien hoe hij ze door een klein gaatje in de muur voedt
Onze buren op de boot zijn allemaal blij om een tweede bestuurder te zien, de tweelingbroer van onze bestuurder, die zij 9 jaar geleden ook hebben ontmoet. We zullen te weten komen dat een van hen onlangs een tweeling heeft gekregen
We vinden eindelijk onze boot alleluia maar ik kan niet kalmeren en zwijg de hele namiddag. Het bezoek aan dit stadje heeft me diep geschokt en er is iets wat me niet bevalt, wat ik niet kan verklaren
Vooral als iedereen blij is met het bezoek en ik niet
Gelukkig met zeer goede maaltijden bereid door de chef (lunch en diner), vooral toen we hoorden dat onze chauffeur, toen hij ons zag kwijlen bij de falalels, falalels voor ons ging kopen… en dat onze gids zonnebrood kocht omdat we dat te lekker vonden… al deze kleine discrete attenties raakten me enorm en hier ben ik weer gelukkig
Omdat het onze laatste avond op de boot is, haalt de chef zijn geheime recept boven en serveert ons een gevulde kip om voor te sterven. De kippen hier zijn nauwelijks groter dan een kwartel en gevuld met gemarineerde rijst, het is een killer! Ik had niet gedacht dat ik zoiets lekkers in Egypte zou kunnen eten
De bemanning brengt ons een enorme taart als dessert en speelt muziek. We dansen allemaal samen voor ongeveer tien minuten. Zoals de dag ervoor besloten, geven we een envelop aan de kapitein. Hij zal het eerlijk moeten verdelen en ieder bemanningslid moeten bedanken voor zijn uitstekende diensten. En een enveloppe voor onze gids die ons overblufte met zijn kennis en uitleg
Het is als een plaatselijke traditie, of het nu op een dahabiya is of op een cruiseschip, er wordt verwacht dat de gast de bemanning en de gids aan het eind van het verblijf een mooie som geld geeft als dank. Dit wordt niet altijd expliciet gezegd, maar het is net als beleefdheid, de toerist moet de plaatselijke gebruiken leren kennen voordat hij op reis gaat. Als we met een gids en een chauffeur reizen, zullen we er ook aan moeten denken om aan beiden iets te geven
In ons geval gaven wij er de voorkeur aan ze in euro’s te geven, om zo wat buitenlandse valuta in Egypte te injecteren. Het is belangrijk dat een land dat veel importeert een goede voorraad vreemde valuta heeft
Voor de bedragen die we vroegen en we kregen dit als indicatie voor onze boot: 20€/bemanningslid (te verdelen onder de toeristen aan boord) en 50€ voor de gids (te verdelen onder de toeristen aan boord). Het staat ons vrij om meer te geven (maar niet minder, want ik heb begrepen dat dit het minimum is). Als er meer toeristen op de boot zijn, moeten we dan meer geven per bemanningslid (omdat er meer werk is)? Eerlijk gezegd weet ik het niet 🙁
Het is een delicate kwestie, dus ik raad u aan rechtstreeks advies te vragen aan het agentschap waar u de boot boekt
We pakken onze koffers om de volgende dag te vertrekken en leggen aan bij een mooie brug, 9 km van Aswan
Wacht, ik zal je laten zien hoe dicht onze hut bij het water is. Het is zo mooi!
Lees hier meer over ons avontuur in Egypte
Wat u zou hebben moeten betalen als u hetzelfde deed als wij als onafhankelijke
- Privé-auto Luxor => Aswan met stops in El Kab, Edfu en Kom Ombo: tussen 500-600LE voor twee, 150LE fooi (37,5€)
- Ingangsticket voor Kom Ombo: 100LE/persoon