Asie,  Carnets de voyage,  Philippines,  TDM

Manilla (Filippijnen): de stad die je bang maakt

De Filippijnen: het land van de Franse nomaden met Thailand. Wij zijn hier gekomen (1) om te begrijpen waarom er hier zoveel nomaden zijn (2) om dit land financieel te steunen dat de hele ASEAN een dienst heeft bewezen door het op te nemen tegen China dat de hele maritieme ruimte van de ASEAN binnendringt (de Filippino’s hebben een klacht ingediend bij een internationaal gerechtshof en hebben gewonnen. BRAVO vrienden!!!).
Ja, het was de bedoeling dat wij 1 maand op het vasteland van China zouden doorbrengen, maar nadat de Chinese regering de buurlanden (waaronder Vietnam, mijn land) haar c$nnard had aangedaan, gaven wij er de voorkeur aan ons geld elders uit te geven. De keuze voor de Filippijnen was een indirecte (en stille) manier om de agressiviteit van China te bestrijden.
Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

De vliegreis van Hongkong naar Manilla verloopt voorspoedig, ook al kwamen we bijna het vliegtuig niet in vanwege een verplichte uitrijkaart die we niet hadden (Hongkong heeft een zekere afhankelijkheid ten opzichte van China, vandaar dat we Hongkong en Macau niet gemist hebben).
img_3810.jpg
Manilla is een vervuilde stad, met druk verkeer, de hele tijd, de hele tijd – en niet erg veilig. We wachtten 30 minuten op de luchthaven om een gele taxi te krijgen (in tegenstelling tot de standaard taxi die blijkbaar minder veilig is). 1 uur om bij ons hotel te komen (dat in een veilige zone ligt, boekingslink) dat maar 10 km van de luchthaven ligt. Onderweg heeft de chauffeur genoeg tijd om ons te waarschuwen voor :

  • Het gebruik van de jeepney: 8 pesos/persoon, echt goedkoop, maar er wordt heel vaak gejat
  • De veilige of niet veilige wijken van Manilla: in ieder geval is Manaki, waar ons hotel zich bevindt, veilig dankzij de gebouwen van de callcenters en de vele winkelcentra die minder angstige mensen aantrekken en goed bewaakt worden.
  • De nachtwandeling in Manila: we vermijden het, het is net als midden in de nacht lopen in Evry

Als je in je hotel aankomt en de marketingboodschappen op het hotelbord zijn:

  • 24 uur per dag, 7 dagen per week Beveiligingscamera
  • Bewakers 24 uur per dag, 7 dagen per week
  • Veilig, Handig, Centrale locatie

Nu denk je “hebben ze een probleem met de veiligheid of wat?”. Antwoord bevestigd wanneer je bankbewakers ziet met jachtgeweren of M16’s, overal politieagenten, straten die naar bouwwerven leiden die beschermd worden door grote ijzeren hekken, winkels waar je niet binnen kunt en waar je alleen via hekken met de verkoopster kunt communiceren.
Maar, dapper als we zijn, besluiten we toch deze klotestad te bezoeken, met onze voorzorgsmaatregelen. Dit weekend is een verlengd weekend, dankzij het mid-autumn festival dat samenvalt met de volle maan van augustus (maan augustus, natuurlijk). Wie verlengde weekend zegt “niet erg veilig” (we herinneren ons nog de reeks aanslagen in Thailand), dus besluiten we een Uber te nemen in plaats van de metro. Deze voorzorgsmaatregel is niet zo nutteloos, want dezelfde dag vond in Manilla een niet zo vreedzame demonstratie plaats, die veel vervoersproblemen veroorzaakte.
We bezoeken Intramuros, nou ja, wat er over is van de Spaanse architectuur in Manilla. De gebouwen zijn allemaal omgebouwd tot regeringsgebouwen, dus er is niet veel te bezichtigen, behalve de grote kathedraal, het fort en een oude gevangenis die is omgebouwd tot een tuin. De kathedraal is erg mooi en er speelt een film in een loop over de bouw van deze kathedraal die 7 keer verwoest is (aardbeving, WOII). Telkens als het verwoest wordt, wordt het herbouwd, nog groter en mooier dan voorheen.
We kiezen voor een rit te paard voor 500 pesos per half uur, de “koetsier” fungeert tevens als toeristische gids.
img_3820.jpg
In het begin sprak hij in het Engels en in het Filipijns, en omdat ik dacht dat hij niet zo goed Engels sprak, begreep ik niet meteen dat het Filipijns was. 10 minuten later realiseerden we ons dat hij inderdaad Filipijns sprak… voor mij 🙂 omdat ik er te Filipijns uitzie. Dank u, dank u, dank u! Ik word graag voor een local aangezien (vooral in Thailand en op de Filippijnen waar ik de meisjes heel mooi vind, minder in India en in Nepal waar ik voor een Chinees werd aangezien).
img_3832.jpg
We hebben plezier als we kunnen…img_3830.jpg
Nu we het er toch over hebben, we kwamen een opname tegen van de Miss Global 2016, uit verschillende landen. Ze moesten traditionele kleren dragen en poseren in 36 graden in Fort Bonifacio. Eerlijk gezegd, verdienen ze veel krediet. Ik prijs ook de fotografen die de moed hebben om op de grond te gaan liggen, op die hete grond, om mooie foto’s te maken.
We passeren verschillende universiteiten en middelbare scholen. De privĂ©-universiteiten hebben airconditioning, de openbare universiteiten niet. Het is makkelijk ze te herkennen. Engels is hier een van de officiĂ«le talen (samen met Filipino), en ze onderwijzen verschillende vakken direct in het Engels (wiskunde, natuurkunde…) waardoor Filipino’s SUPER goed Engels spreken. Op de radio mengen ze de twee talen, ze wisselen van de ene taal naar de andere, wij begrijpen de inhoud heel goed.
We stoppen voor een universiteit om de buko (kokossap met een beetje jong kokosvruchtvlees erin) te proeven, een zeer riskante poging want dit drankje bevat ijsblokjes. Ik probeer het toch (gelukkig zonder ziek te worden). JB, meer gedisciplineerd, zal het niet proberen.
1 uur Uber later, gaan we terug naar het hotel waar we genieten van het prachtige uitzicht op Manila vanaf het dak (het is zo goed, het hotel is goed genaamd: Our Awesome Hotel hihihi). We eten in een bui bui vlakbij het hotel voor maar 150 pesos (3€), het is zo lekker! Het is waarschijnlijk de zuinigste maaltijd van onze reis op dit moment!
Rustige avond voor een vroeg vertrek de volgende dag naar El Nido en zijn droomeilanden.

Dag ? Terug naar Manilla

We zijn terug in Manila na een droomverblijf op de eilanden. We hebben zo’n hekel aan deze vervuilde stad met permanente verkeersopstoppingen dat we ons leven doorbrengen in het hotel en eten in de plaatselijke bui-bui. Een snel bezoek aan de Power Plant Mall is genoeg om JB ziek te maken (te veel mensen, te veel verkeer) en mij helemaal blij te maken (te veel leuke dingen om te kopen).
Volgende bestemming: Zuid-Vietnam.

Deel 2: Praktische tips

Begroting

  • 53 pesos = €1
  • Hotel : Our Awesome Hotel (boekingslink) : 30$/nacht
  • Gele taxi : luchthaven -> hotel : 260 pesos of 5€
  • Uber: tussen 160 pesos en 260 pesos voor een rit van 5 tot 7 km (afhankelijk van het verkeer)
  • Intramuros :
    • 350 pesos/30 minuten voor driewielers
    • 500 pesos/30 minuten voor paardrijden
    • Over het algemeen wordt er geen entree geheven, maar als dat wel het geval is, ligt het tussen de 10 pesos en 75 pesos
  • Voedsel:
    • In winkelcentra: tussen 120 en 150 pesos per schotel
    • In bui bui: tussen 50 en 70 pesos per schotel, gratis vers gefilterd water
    • 1L waterfles: 18 pesos

Tips

  • Voor al uw reisbenodigdheden, kies Uber of de metro
  • Vanaf de luchthaven, in de rij voor de gele taxi, de veiligste en goedkoopste van allemaal (tussen standaard taxi, prepaid taxi, bus)
  • Kom/verlaat de Filippijnen niet met meer dan 10.000 pesos en meer dan 10.000USD per persoon
  • Voordat u naar de Filippijnen vertrekt, zorg ervoor dat u een uitreis ticket heeft
  • Neem niet deel aan een politieke demonstratie, het is illegaal (voor u)
  • Bewaar uw peso’s voordat u het land verlaat om de “terminal fee” op de luchthaven te betalen (550 peso’s/persoon)

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *