Amérique,  Carnets de voyage,  Etats-Unis,  Floride,  TDM

Miami Beach (USA) : Reisdagboek, deel 1

Oyé oyé, met een uitstekend humeur begin ik dit reisdagboek over Miami Beach! Ik ben in een goede stemming omdat ik, in tegenstelling tot Canada, niet meer naar de tandarts hoef, en wanneer je in een plaats van vakantie bent , zon, relax, fiesta zoals Miami Beach, met deze zon van lood en deze blauwe lucht, is het onmogelijk om depressief te worden.

Miami is zo groot dat je niet alles te voet kunt doen. Er zijn twee delen: het vasteland van Miami en Miami Beach, dat een eilandstad is die via bruggen met het vasteland van Miami is verbonden. Dus, door in Miami Beach te verblijven, heeft u een betere toegang tot het strand.

En zelfs Miami Beach is zo lang dat je moet weten waar je moet blijven. In 2015, was JB in het noorden van Miami Beach. En deze keer blijven we een maand in het zuiden: South Beach, uiterst beroemd, dankzij de aanwezigheid van modellen en beroemdheden. De architectuur in art-decostijl is te zien aanOcean Drive – nog zo’n bekende naam waar u vast wel eens van gehoord hebt. Met zijn vele clubs, bars en toeristische restaurants.

Ocean Drive

Dit is de beroemde Ocean Drive, met restaurants en bars aan de ene kant en palmbomen aan de andere kant (Lummus Park). Er staan hier altijd files, zo erg zelfs dat de politie soms de dwarsstraten blokkeert en niemand naar Ocean Drive laat afslaan. Hoe dan ook, hier, is het de parade van de meest bling bling, dure auto’s, cabrio’s, sportwagens… Het is alsof je in de show “Pimp my Ride” zit, met auto’s die in een geluidsinstallatie zijn veranderd – zo luid (maar erg goed). Met de 60 seconden rode lichten, heb je soms het gevoel dat je een heel nummer hoort voordat je de weg kunt oversteken 😀

Het strand

We zijn naast Lummus Park. Een door palmbomen afgeschermd weggetje is gereserveerd voor fietsen, scooters en skeelers… daarna 10 meter zand voor beachvolleyballers. En pas na de groene planten (in de verte) hebben we eindelijk toegang tot het prachtige strand, met fijn wit zand, dat zich kilometers ver uitstrekt.

Je kunt de zonsondergang vanaf deze kant niet zien, maar wel de zonsopgang. Maar als er mooie wolken zijn zoals deze, is de zonsondergang ook heel erg mooi.

We zien, zoals in de films, de kleine huisjes gereserveerd voor badmeesters, en ligstoelen + paraplu’s te huur.

Het ziet eruit als een droomlandschap… maar er zitten veel algen in het water. Het water is warm, schoon en helder enz. maar ik zwem niet graag omringd door algen. Dit is duidelijk niet de Bahamas. Zelfs ver weg, bof bof. Dit deel van het strand is iets dieper dan in het noorden.

De zon is hier zo sterk (UV-index 10, d.w.z. zeer hoog) dat de meeste mensen met hun parasol komen. Slechts weinigen (misschien alleen toeristen) kiezen ervoor om zonder paraplu te branden en krijgen daar later spijt van. Vandaar de veelheid aan aloë-vera gels (tegen brandwonden) die in supermarkten en apotheken worden verkocht. Zelfs met blote voeten over het zand lopen is een prestatie. Merk op dat er geen palmbomen op het strand zelf staan, dus denk eraan wat geld mee te nemen om je parasol te huren (ik denk dat het ongeveer 20$ per dag is).

Onze nieuwe activiteit : de drone

links de bedieningshendel, rechts de drone

Ik weet niet waarom dit idee bij ons opkwam. We dachten een heleboel uitzonderlijke plaatsen te bezoeken, die het verdienen om door een drone gefilmd te worden. En hier zijn we dan, met een goedkope drone (159€)(amazon link), met een goede autonomie (15 minuten) en zeer gemakkelijk te gebruiken (vooral voor mij die helemaal niet van ingewikkelde dingen houdt).

Hier is het resultaat:

Natuurlijk bent u gewend om beelden te zien die gefilmd zijn door kwaliteitsdrones (met high definition beelden en stabilisator), dus als u onze video ziet, denkt u waarschijnlijk dat we ergens een fout hebben gemaakt. Het is de trieste realiteit van verwachtingen/realiteit🙂

Om de prachtige beelden te krijgen die u gewend bent te zien, had u $1000 of meer moeten uitgeven. Dus we zijn best blij met de beelden die de onze geeft. Vooral omdat het een leuke activiteit is. We willen niet meer investeren, omdat er landen/plaatsen zijn waar de drone verboden is, of aan de grens wordt gehouden… we hebben liever iets goedkoops, zodat we niet hoeven te huilen als de onze in beslag wordt genomen.

De drone geeft live beelden op de telefoon, maar je moet de joystick gebruiken om hem te besturen. Het geheel is zeer licht, maar qua afmetingen neemt het nogal wat ruimte in, vooral omdat de propellers niet intrekbaar zijn, dus om de drone te beschermen, zit er een vrij grote doos bij die we op dit moment onderweg hebben.

Five Guys

Aan de 15e straat ligt het fastfood Five Guys, een toeristische attractie die u moet proberen omdat het typisch Amerikaans is. U kiest een basis (kaasburger, hamburger) en al het andere is a la carte (inbegrepen in de prijs), u moet aangeven of u salade, tomaten, augurken, … wilt.

Helaas kost het een hoop geld (30$ voor dat alles, de pinda’s zijn gratis). In fastfoodrestaurants krijgen we vaak gewoon een drankje en moeten we naar de “fontein” gaan om het drankje te kiezen dat we willen.

Espanola Way

Vlak ernaast is Espanola Way, waar u sigaren kunt kopen en Cubaans eten kunt proeven. Er zijn veel Cubaanse immigranten in Miami. De mensen hebben een accent dat niet erg gemakkelijk te verstaan is (in het Engels), en zijn bijna allemaal tweetalig. De menu’s zijn ook in beide talen.

Noordelijk deel

Dan gaan we naar IHOP, een zeer Amerikaanse ontbijt/pannenkoek keten. Er is er maar een in Miami Beach, in het noorden. We wilden met de bus gaan, maar de busdienstregelingen zijn hier net zo relaxed als in de stad. Na 20 minuten wachten, kunnen we het niet meer aan en nemen een Uber Pool. Om dan 30 minuten te gaan om mensen te zoeken tot Uber vol is. Rhaallaa, te veel moeite (en de bus die we zouden nemen is ons uiteindelijk gepasseerd :D).

De pannenkoeken, milkshakes zijn goed, een must om te proberen.

In het noordelijk deel van Miami zijn de zandstroken kleiner, maar er zijn minder algen dan in het zuiden. Het water is ook ondieper, maar het water lijkt me minder zuiver.

Andere opmerkingen

Het is dus duidelijk dat naar Miami Beach komen voor het strand niet het juiste idee is. Er zijn andere, mooiere stranden op 1 of 2 uur rijden, maar het is meer de sfeer van de stad die cool is. We hebben er geen spijt van dat we Miami Beach als uitvalsbasis hebben gekozen – omdat we ook niet te strandachtig zijn. Wij vinden het prettig om in een stad te zijn die dicht bij de toeristische attracties ligt, en in Miami zijn onze bezoeken aan de Everglades en de Keys gemakkelijker. Het andere punt is dat Miami een stad is met voldoende openbaar vervoer om geen auto nodig te hebben, wat vrij zeldzaam is in de VS.

Ik heb het eerder in New York gezien, maar hier kunnen meisjes dragen wat ze willen. Het is echt koel in de hitte! Ik heb zeer laag uitgesneden bikini’s gezien, topjes die zo weinig stof hebben dat het net een minimum bedekt. In Frankrijk zou het helemaal niet geslaagd zijn, zoals blijkt uit de mening van een Franstalige op Tripadvisor over Ocean Drive 😀 (om te sterven van het lachen)

Maar we voelen ons altijd heel veilig, want er zijn geen oordelen, afkeurende of gênante blikken (van boven naar beneden, van beneden naar boven), zwaaiende handen, beledigingen, gefluit… cat calling eigenlijk. Nu begrijp ik beter waarom expats geschokt zijn door cat calling in Parijs of in Frankrijk, want hier kan het gebeuren, maar *niet* op zo’n systematische manier.

Sinds de zwaargewichten, kun je ze van ver zien aankomen, ver genoeg om ze te ontwijken (ze schreeuwen, zijn duidelijk dronken, vies, en ze stinken). Als je je ooit onveilig voelt en ze vallen je te veel lastig, trek dan de aandacht van andere voorbijgangers door *fuckoff* te roepen (Amerikanen gebruiken, in tegenstelling tot in de films, het f-woord niet te veel, dus als je “fuck” zegt, betekent dat dat je heel, heel, heel erg pissig bent)

Maar elke keer als ik ergens heen ga zonder JB (wat zeer zeldzaam is), word ik aangesproken. Ik heb je verteld hoe een man een racistische grap probeerde te maken, maar op een keer zat ik rustig in de bus toen een man mijn hoed complimenteerde. Ik begreep de codes hier niet echt, dus ik wist niet zeker of het flirten was of niet.

Ik weet dat Amerikanen zo tegen elkaar praten zonder elkaar te kennen, en soms zijn de opmerkingen en complimenten erg consumentistisch, zoals “ik ga hetzelfde kopen”. Op een keer vroeg een man (die bij zijn vrouw was) me zomaar wat mijn ja-ring betekende. Een andere keer vroeg iemand me welk merk schoenen ik droeg. En onlangs merkte een ober mijn ringetje op en gaf er een compliment over (misschien zocht hij er een voor zijn vriendin??).

Dus, toen de man me vertelde over mijn hoed, wist ik niet of ik er sappige details over moest vertellen, gewoon om beleefd te zijn en een gesprek te beginnen? Of gewoon dank je wel zeggen. Dus ik zei gewoon dank je.

Een paar dagen later, terwijl ik in de rij stond bij een fast-food restaurant, maakte een andere jongen hetzelfde soort compliment aan een Amerikaans meisje voor mij, en door naar hun gesprek te luisteren begreep ik de regels. Dus hier, om een meisje te benaderen zonder haar bang te maken, moet je niet zeggen “hallo” of “hola” of “hi, hoe gaat het? Maar complimenteer het meisje met wat ze draagt. Dan zegt het meisje gewoon dank je. In dit geval, was ze bijzonder gevleid en gaf hem een high five. Maar ze ging niet in gesprek.

Een paar minuten later stelt hij haar vragen en beginnen ze te praten. Dus dat is hoe het werkt.


Vlakbij is The Licking, dat goedkope gefrituurde zeevruchten en kippenvleugels verkoopt. Finger lickin‘ goodis een beroemde slogan van KFC, die werd gebruikt om het ongemak van kip eten met je vingers (en het overal krijgen) om te zetten in iets positiefs. Het impliceert dat KFC zo goed is dat je geen hap zou willen missen (dat je je vingers zou aflikken). De uitdrukking is deel geworden van het dagelijks taalgebruik om iets goeds aan te duiden. Zo doet de naam van het fast food (The Licking) onmiddellijk denken aan gefrituurde dingen die je met je vingers moet eten, maar die zo lekker zijn dat je de nadelen vergeet. Bij The Licking, is het altijd druk, dus we testen het om te zien. Wij waren de enigen die niet zwart waren in dit restaurant (van de ongeveer vijftig mensen, klanten en werknemers samen). Het is nog steeds erg verontrustend. Het is alsof er restaurants zijn voor die of die gemeenschap.

We testten ook het Cubaanse restaurant Puerto Sagua, dat beter is dan in Cuba 🙂 De tot in de perfectie gegrilde kreeft kost ongeveer 38$ (zonder belastingen, zonder fooi). Zijn de rietjes in New York van metaal (en niet herbruikbaar), hier zijn ze van papier, heel goed voor het milieu 🙂

Aan de andere kant is de Aziatische gemeenschap hier niet erg goed vertegenwoordigd, ik ben vaak de enige Aziatische persoon 5km in de buurt. Gelukkig kan ik nog steeds Bubble Tea vinden bij Miu’s Tea. En er is een Mexicaanse gemeenschap die exotisch fruit verkoopt op 16th street (kruispunt met Washington Avenue).

Om te lezen : het 2de deel van dit reisdagboek en onze gids : Road trip van 14 dagen in Florida

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *