3 dagen in Ometepe (Nicaragua) per scooter

Samen met San Juan del Sur, Granada en Leon, is Ometepe eiland een must-see stop in Nicaragua. Het idee om 3 dagen door te brengen op een eiland – gelegen in het midden van een enorm meer – met twee vulkanen (waarvan er één actief is) is bijzonder aantrekkelijk.

Deel 1 : ReisdagboekDeel
2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Hoe kom ik van Granada naar Ometepe?

Voor u, beste lezers, hebben we de lokale manier getest. Er zijn twee havens in Ometepe, maar wij kozen voor Moyogalpa omdat daar meer veerboten gaan.

Het eiland Ometepe

Het eiland Ometepe, in de vorm van een 8 (of oneindigheidsteken), ligt in het meer van Nicaragua. Dit meer is zo groot dat het 10% van het grondgebied van Nicaragua beslaat. Ondanks zijn omvang is hij niet zo diep: maximaal 30 meter. Het is de enige plaats ter wereld waar zoetwaterhaaien kunnen worden aangetroffen (zeer vredig).

Er bestaat een project voor de aanleg van een door de Chinezen gefinancierd kanaal (een equivalent van het Panamakanaal), dat door Nicaragua en meer bepaald door dit meer loopt. De werkzaamheden zijn nog niet begonnen en lijken zich voort te slepen, maar geniet ervan voordat duizenden containers komen en deze omgeving vervuilen.

DAG 1 : Veerboot + La Bambouseraie

Veerboot naar Ometepe Eiland

De veerboot heeft verschillende niveaus en toeristen kiezen er uiteraard voor om te zonnen op het bovenste niveau, net achter de kapitein – voor dat ongelooflijke uitzicht op het eiland en zijn twee vulkanen. Links: Volcán Concepción, met zijn perfecte kegelvorm, nog steeds actief; en rechts, kleiner met ongeveer 300 m – en asymmetrisch, de Maderas vulkaan.

Hoewel het in de andere steden het einde van het regenseizoen is (half november), lijkt het op het eiland Ometepe nog een beetje te blijven hangen, er hangen nog steeds wolken boven de twee vulkanen. Vandaag hebben we geluk want de top van de Concepcion vulkaan is bijna helder.

In de verte, aan de rand van het meer, is een reeks windturbines te zien.

Links zien we duidelijk de Mombacho vulkaan, die nog steeds actief is (aan de linkerkant).

De tocht duurt maar een uur, maar we hebben een prachtig uitzicht. Het uitzicht vanaf de veerboot zal mooier zijn dan ter plaatse ahahha. Ter plaatse wordt het uitzicht door de bomen aan het zicht onttrokken.

Scooter verhuur

Wat een geluk dat ik een man heb die weet hoe hij een scooter moet besturen! En ik kan altijd op hem rekenen voor het vinden van de beste scooterverhuurder op het eiland (JB heeft een flair voor het vinden van goede verhuurbedrijven, zoals op het eiland San Andrés in Colombia of in de buurt van de Angkor tempels in Cambodja).

In dit geval, gingen we via Dinarte’s Motocycle Rental. Communicatie en boeking gaat via Whatsapp. De eigenares kwam ons bij de haven ophalen op een quad, en haar scooter is brandschoon en in onberispelijke staat (alle knipperlichten werken, een zeldzaamheid bij scooterverhuurbedrijven). De huur kost 20$/24u, maar zonder te onderhandelen of wat dan ook, aanvaardt ze dat we met 3u vertraging terugkeren zonder iets meer te betalen. De borg is 100$ (contant), of u kunt uw paspoort of een bankafdruk achterlaten. We verkiezen om 100$ in cash achter te laten omdat de hotels om paspoorten vragen.

Bij het agentschap is een kaart waarop de begaanbare wegen staan aangegeven tegenover de “dirt roads” (begaanbaar als je langzaam rijdt). Hoe dan ook, om in Balgue te komen, de stad waar ons hotel is, moeten we een omweg maken (Google Maps weet de beste wegen voor te stellen, geloof me).

Zo ziet de stad Moyogalpa eruit. Niets bijzonders. Voor de lunch kunt u terecht bij Soda Los Antojitos of Los Ranchitos Ometepe. Beide worden aanbevolen door ons scooter verhuurbedrijf.

Ometepe Luchthaven

Na 2 km komen we deze onberispelijke weg tegen en begrijpen we dat het de landingsbaan is van het vliegveld van Ometepe ahahah. Er landen hier kleine vliegtuigjes uit Managua, maar het zijn er zo weinig dat ze een stuk van deze weg openstellen voor het verkeer. Aarzel niet om te stoppen, want hier hebt u het beste uitzicht op de vulkaan Concepcion.

Vulkanen

Er staan overal bomen en de percelen zijn allemaal van iemand. Het is dus vrij moeilijk om duidelijke standpunten over de vulkaan te vinden. Gelukkig kunnen we met een scooter stoppen zodra we een goede plek vinden om foto’s te maken 🙂

Dit is de Concepcion vulkaan, die nog steeds actief is. Het heeft een erg mooie vorm. Het is goed mogelijk om naar de top te klimmen.

Allereerst moet je het bos doorkruisen en dus goed uitgerust zijn (de meest “gevaarlijke” dieren die je tegenkomt zijn schorpioenen en cobra’s – giftig maar niet dodelijk). Dan, na de bomen, is er geen schaduw meer, het verschil in niveau wordt belangrijker dan het lijkt. De top ligt vaak in de wolken (soms in de vorm van schattige hoedjes), dus… Sinds de dood van sommige toeristen die probeerden het alleen te verkennen, is het verplicht om met een gids te gaan.

Hier is de Maderas vulkaan, kleiner en meer asymmetrisch. De beklimming van deze vulkaan is gemakkelijker (ook al kost het veel tijd, 4 uur heen – 3 uur terug). Je moet het bos oversteken (en goed uitgerust zijn). Op de top is er een lagune op de bodem van de krater. Ik heb de indruk dat zelfs de dapperen liever deze vulkaan beklimmen dan de vulkaan van Concepcion, voor het uitzicht en ook voor het “gemak”. Ook hier is de beklimming met een gids verplicht. Vreemd genoeg is de top van deze vulkaan tijdens ons verblijf altijd veel meer bedekt met wolken dan de andere vulkaan. En gelukkig hebben we er de eerste dag veel foto’s van gemaakt, want de andere dagen hangt hij altijd half in de wolken 🙁

De Bamboe Grove

We boekten een nacht in La Bambouseraie. Vanwege de afgelegen ligging hebben we maar één nacht geboekt en zullen we later beslissen om te verlengen als dat nodig is. Om ons hotel te bereiken, moeten we eerst 100 m over de onverharde weg en dan over een min of meer begaanbare weg. Gelukkig regent het niet. De laatste 50 meter zijn onmogelijk over te steken met de scooter, we laten hem daar achter, op een klein parkeerterrein dat door het hotel is aangelegd.

Iemand komt ons te hulp en toont ons de “Palmera” hut die op ons wacht. Plotseling houdt hij me tegen: een bruin ding kronkelt zich een weg: een kleine slang, maar helemaal niet giftig, zegt hij. Sinds ons verblijf in de Amazone heb ik begrepen dat de slangen die voor ons wegrenden meestal ongevaarlijk waren, maar dat de slangen die niet bang waren, giftig waren. Ik geef toe dat ik minder bang ben voor slangen en schorpioenen dan voor mieren. Er is hier een mier die Paraponera heet, zwart van kleur, met de lieve bijnaam“kogelmier“. De steek doet evenveel pijn als wanneer je neergeschoten wordt. Ik hoop dat ik nooit zijn pad kruist.

La Bambouseraie(Reserverings link) is een eco-lodge bestaande uit 4 hutten – en onderdeel van een permacultuur project.

De hutten (op palen) zijn grotendeels gebouwd van bamboe (van hier), en de vloerbedekking is van bomen die tijdens de orkaan van 2017 zijn verwoest. Er zijn geen echte ramen, alles is bedekt met muskietennetten, dus het voelt alsof je midden in de jungle slaapt, met het lawaai en het licht dat daarbij hoort.

Dit perceel, voorheen bestemd voor mono-cultuur, is overgenomen en omgetoverd tot een weelderige tuin, waarbij permacultuur het mogelijk maakt om zowel fruitbomen als medicinale planten, bamboe (voor constructies), een geoptimaliseerd irrigatiesysteem… Deze boerderij en andere boerderijen in de omgeving bieden 15-daagse permacultuur cursussen aan voor degenen die geïnteresseerd zijn.

Wij kozen voor de Palmera cabine, met uitzicht op de tuin (en bananenbomen), maar er zijn nog twee andere cabines met uitzicht op de vulkaan. Reken 42$/nacht(Reserveren link)

Alles is hier gerecycleerd en recycleerbaar, maar het comfort is voor ons nog steeds top: douche met druk, normaal toilet, topklasse Wifi (glasvezel, 10mbps down), drinkwater (gefilterd dankzij een pottenbakkerssysteem)… het is geruststellend om te zien dat je de natuur maximaal kan respecteren zonder in moeilijke omstandigheden te moeten leven. Met een geweldige Wifi en een (gedeelde) keuken die in open verbinding staat met de tuin, is het ook een ideale plek voor digitale nomaden.

Het wordt al snel donker, dus in plaats van uit te gaan (en terug in het donker, niet zo erg), besluiten we gewoon van deze prachtige plek te genieten om onze batterijen weer op te laden. De kamer heeft een draadloze Bluetooth speaker, JB zet zijn favoriete muziek op, gaat op de grote hangmat zitten. Groot geluk.

Dezelfde avond regende het als een gek en allerlei insecten (vlinders, libellen, kleine vliegende dingen…) kwamen ook in de hut schuilen (vandaar het belang van het muskietennet rond het bed). Bienvenidos, doe alsof je thuis bent! Gezien de zondvloed en de modderige weg die te voet of per scooter naar het dichtstbijzijnde restaurant moet worden afgelegd, besluiten we het eten gewoon rechtstreeks bij onze hut te laten bezorgen. Het hotel gaf ons het menu en de contactgegevens van de twee partnerrestaurants. Precies om 19.30 uur trotseert een bezorger de regen, de modder en de jungle met zijn scooter (dat zal hij wel gewend zijn) en overhandigt ons voor de deur 2 uitstekende pizza’s, voor 220 cordobas/pizza. Dank u, dank u!

De volgende dag worden we gewekt door het gezang van vogels. De insecten zijn al allemaal weg alsof er gisteren niets gebeurd is.

DAG 2 : Bezoek aan de haciendas + Ojo de Agua

Vandaag verkennen we de haciendas (boerderijen) naast de deur. We beginnen met El Zopilote, een eco/hippie/barbier stijl hostel… Ze bouwden een bar in een gerecycleerde schoolbus, maar die lijkt gesloten deze morgen.

Om de receptie (en het hostal) te bereiken, moet u dit kleine groene pad te voet volgen, ongeveer 20 minuten. Houd je ogen open, want er is slechts een klein bordje “El Zopilote” wanneer je rechtsaf moet.

We bestellen ontbijt (125 cordobas/persoon) aan de bar en merken dat alle gasten daar ook zijn – het is immers de enige plek met stopcontacten en Wifi.

Voor $1 kun je een drankje bestellen dat vreselijk smaakt, maar wel goed voor je is. Uhh…

De rest is vrij eenvoudig en geïntegreerd in de natuur. Er zijn verschillende rustplaatsen, yoga plaatsen… het is erg groen, erg mooi.

U zult deze prachtige vogels overal op het eiland zien, ze zijn lichtblauw en zijn zeer spraakzaam. Als ze vliegen, in tientallen, is het absoluut prachtig!!!

Bij de bar zien we wat stenen met rotstekeningen erop. Dit eiland heeft duizenden petrogliefen, verspreid over het hele eiland. Er is geen speciale plaats om ze te observeren op een “massatoeristische” manier, en er is ook geen speciale petrogliefen-tour, je moet hier en daar om informatie vragen.

In dit geval, als u de bar verlaat en naar links gaat, is er een pad dat naar het yogacentrum leidt, en als u rechtdoor gaat, ziet u deze ruimte, waar nog enkele rotstekeningen te zien zijn. Maar de beste zijn teruggebracht naar de bar, dus het is geen noodzakelijke wandeling (die ook vol zit met spinnenwebben en muggen).

We maken van de gelegenheid gebruik om de woonvertrekken te verkennen. Er zijn hangmatten met elk een muskietennet. Dit is de “slaapzaal” versie hier. Het idee is aantrekkelijk, maar de netheid laat helaas te wensen over (vooral de gemeenschappelijke toiletten). Maar ik hou echt van het principe.

Als je naar hun uitkijktoren klimt (net achter de bar), zul je zien dat ze ook zonne-energie gebruiken. Alles goed!

Hacienda Magdalena

Daarna bezoeken we de oudste hacienda van het gebied, die is omgetoverd tot een eco-verantwoorde koffieboerderij. Het is vanaf hier dat we de Maderas vulkaan kunnen beklimmen

De toegang tot de boerderij is al moeilijk. Het is een beetje moeilijk voor onze scooter, er liggen overal te veel stenen. De lokale bevolking komt te voet of per motorfiets (handmatig). De toegang tot de koffieplantages en de rotstekeningen kost 100 cordobas per persoon. Als we een gids willen betalen om ons erheen te brengen, moeten we een fooi van ongeveer 150 cordobas betalen. We besluiten alleen te gaan, maar ik keer om zodra ik zie dat we de jungle ingaan. Ik heb mijn sandalen aan, ik wil vandaag niet echt een cobra ontmoeten. Hier is het plan om de plantages te bezoeken, de petrogliefen van de boerderij. Zoals u kunt zien, kunt u van hieruit de Maderas vulkaan beklimmen – maar u moet wel met een gids gaan – anders zou het te gevaarlijk zijn.

We maken gebruik van de prachtige groentetuin van de boerderij. Het is jammer dat de vulkaan Concepcion in de wolken ligt, want vanaf de 2e verdieping van de boerderij hebben we een heel mooi uitzicht op de omgeving.

Toen we op het punt stonden om te vertrekken, zag ik een soort vlinder… maar met een lange snavel. Nee, het is in feite een heel kleine kolibrie – nauwelijks groter dan de vlinders, met prachtige groene veren, vliegend met een ongelooflijke snelheid, gaande van bloem tot bloem! Wat een buitengewoon gezicht.

Zipline

We stappen weer op de scooter en rijden 30 minuten naar een plek waar we kunnen ziplinen (type Canopy Mirador Del Diablo op Google Maps). Voor 25$/persoon kunnen we een zipline parcours van 2km volgen, 2 (kleine) hangbruggen oversteken, abseilen (mijn allereerste!) en een ongelooflijk zicht hebben op de Concepcion vulkaan.

Maar daarvoor moeten we 20 minuten lopen met alle spullen naar de top. We worden begeleid door 2 gidsen. Een van de gidsen merkt een slang op die in een boom verstopt zit. De slang, die dankzij zijn groene kleur zeer goed gecamoufleerd is, rent uit angst snel weg. We moeten ziplines afdalen van verschillende lengte en moeilijkheidsgraad. Het is best leuk, ook al vindt JB het niet erg veilig (de bomen aan het eind van de afdalingen zijn bijvoorbeeld niet opgevuld).

Maar het uitzicht is echt geweldig! Betaling is alleen contant en ze hebben nooit wisselgeld dus probeer bij te vullen.

Chaco Verde

We rijden nog 5 minuten verder met de scooter en komen aan bij dit eco-park, zeer bekend om zijn vlindertent. Voor 5$, hebben we toegang tot het hele complex en kunnen we naar het strand “Playa Bancon”.

Dit is de enige vlinder die ik kon fotograferen, de andere grote (en blauwe) vlinders zijn altijd in beweging. Er zijn echt veel vlinders, het is subliem! Als ze je voor een bloemetje willen nemen, moet je in het rood en/of wit gekleed zijn 😀 wat vandaag niet het geval is.

Er zijn verschillende wachttorens onderweg, met uitzicht op een lagune, maar niemand zwemt er, het is wel mogelijk om er te vissen.

• 

• 

Lunch in Santo Domingo

Het scooterverhuurbedrijf raadde ons het restaurant Comedor Mirador del Cocibolca aan met een prachtig uitzicht op het meer. Volgens haar kunnen we versgevangen vis uit het meer eten. Het strand is niet erg mooi (een beetje rotzooi) maar voor de lunch is het super. De bediening is erg lang, maar de vis is enorm, en een beetje gemarineerd. Ik vind het geweldig

• 

• 

Ik kijk naar een familie van vissers naast me. De vader neemt zijn dochter mee om af te koelen in het meer. Zijn zoon volgt met zijn twee kleine zelfgemaakte boten, gemaakt van hout en plastic.

Ik weet niet waarom, maar het deed me denken aan een reisje dat ik met mijn moeder maakte toen ik nog heel klein was. We gingen naar wie-weet-waar, de weg was modderig en in plaats van aan de kant te lopen, liep ik midden op de weg – op de modder dus viel ik, met mijn gezicht naar beneden in de modder, vlekken op mijn witte kleren, mijn gezicht, mijn benen…. het was niet ernstig maar ik heb veel gehuild. Ernaast was een meer waar de lokale bevolking aan het baden en spelen was. En mijn moeder vertrouwde mij toe aan een man die daar aan het baden was, zodat hij mij mee kon nemen om in het meer te baden en mij uit de modder te halen. De arme jongen, die nergens om vroeg, moest een klein meisje kalmeren dat doodsbang was en wanhopig huilde 😀

Mirador Los Volcanes

We hadden ook moeten eten in de Mirador Los Volcanes , met een prachtig uitzicht op de twee vulkanen (maar vooral op de vulkaan Maderas). Elke keer als we er passeren, zeggen we tegen onszelf dat het leuk zou zijn om in de hangmat aan een drankje te nippen, kijkend naar de vulkanen… maar elke keer als we er passeerden, hadden we dorst noch honger… ahaha Kortom, een goed adres dat goed genoteerd staat op Google om te testen als je de kans hebt.

Ojo de Agua

Ojo de Agua is een natuurlijk zwembad (nou ja, niet zo veel meer omdat ze de omgeving hebben gebetonneerd om het veiliger te maken), maar de waterbronnen die dit zwembad voeden zijn nog steeds natuurlijk. Het water is een beetje koel (tussen 22°C en 28°C) maar met de warmte buiten kunt u er zonder probleem in. Je kunt van een platform springen. Er zijn kleedkamers, douches, toiletten, stoelen en ligstoelen ter plaatse. 5$/persoon. Er is ook een restaurant indien nodig.

Naast het grote zwembad is er een kleiner, minder druk en mooier, natuurlijker zwembad.

De lokale bevolking (nou ja, degenen die op het eiland wonen) baden hier niet omdat ze niet willen betalen, ook al is er een gratis equivalent vlak langs de weg. We ontmoetten hier enkele locals die volledig gekleed baden : https://goo.gl/maps/5xb4vsJff6cMdy9L8 het lijkt veel meer op een natuurlijk zwembad, en het water is ook doorzichtig en mooi (dezelfde bronnen als Ojo de Agua) maar helemaal niet diep.

Het water uit deze bronnen is zeer goed voor de gezondheid. Aangezien wij ons in een vulkanisch gebied bevinden, bevat het water mineralen die heilzaam zijn voor een lange lijst van ziekten, het is bewezen dat het even gezond is als warm thermaal water.

Ons hotel

Het hotel van de eerste nacht was te ver van de stad voor ons, dus gaven we de voorkeur aan een nacht in een ander hotel, Xalli Beach Hotel(Booking link) met een restaurant ter plaatse – en directe toegang tot een strand aan de lagune.

Dit hotel is een oase van rust, met hangmatten in de tuin (en blauwe vogels die per dozijn in de bomen vliegen) en het restaurant dat van overal open is (slechts beschermd door de muskietennetten).

Het restaurant is helemaal niet slecht (ik hou van hun limonada) en het ontbijt is inbegrepen. De prijs is een beetje hoog voor het geboden comfort – ze hebben immers airco in de kamers (en elektriciteit is duur).

Het strand is mooi en schoon (er liggen alleen bladeren en takken op het zand). Het water is goed en veel warmer dan het water bij Ojo de Agua. We zien drie plaatselijke bewoners vissen. Twee personen houden een soort sjaal vast om een mininet te maken – en de derde persoon begeleidt de andere twee en houdt de gevangen vis in een stoffen zak.

Rond 16.30 uur regent het flink… en de regen houdt pas na een uur op. Het is al donker, we zijn te lui om met de scooter een restaurant te zoeken. We eten gewoon in het restaurant van het hotel.

DAG 3 : Punta Jesús María & terug

De volgende dag gaan we naar Altagracia om te zien hoe deze stad eruit ziet. Helaas heeft het niets interessants en zelfs het museum trekt ons niet aan. We lunchen in Campestre Café, een biologisch restaurant dat heerlijke ceviches verkoopt. Ik maak van de gelegenheid gebruik om wat boshoning (125 cordobas) met een ongelooflijke smaak te kopen. Ik vind het geweldig

We gaan terug naar Ojo de Agua en stoppen weer bij de uitkijkpunten om de vulkanen te fotograferen….

…. voor we naar Punta Jesús María gaan. Onderweg komen we apen tegen die aan het eten zijn, te schattig! Als ze ons zien, verbergen ze zich heel snel in de bomen, zonder te vergeten ons een regen van … plassen 😀

Vanaf Punta Jesús María kunnen we heel goed de vulkaan Mombacho en een deel van de vulkaan Concepcion zien. Gewoonlijk kost de toegang 1$, maar vandaag is er niemand die ons laat betalen. Het hoogtepunt van de punt is dit zandstrand. Als u naar het einde gaat, in het droge seizoen, kunt u de drie vulkanen tegelijk zien. Ik heb gehoord dat de zonsondergang ook erg mooi is, maar ik heb het niet kunnen testen.

• 

• 

De terugkeer van Ometepe naar Granada

We brengen de scooter terug en nemen de veerboot terug naar de haven van San Jorge om 16.00 uur. Er wacht een chicken bus naar Managua bij de uitgang van de veerboot.

Door luiheid, in plaats van de weg te nemen zoals in het vertrek (een taxi colectivo tot Rivas dan een chicken bus tot Granada), gaan we op deze.

De chauffeur vertelt ons dathij niet naar Granada gaat maar naar Masaya, een nabijgelegen stad. Het ticket kost 110 cordobas naar Managua, maar 100 cordobas naar Masaya. Wij proberen dit te betwisten door slechts 100 cordobas (voor twee) aan te rekenen, maar er zijn van die bussen in Nicaragua waar de prijs niet in verhouding staat tot de afgelegde afstand, ze nemen er gewoon 10 cordobas af (of helemaal niets). We kijken naar de lokale bevolking en ook zij betalen 100 cordobas.

Ik verwachtte dat de bus zou stoppen bij de Masaya terminal, maar dat gebeurde niet. Gelukkig coacht Lauriane (over wie we jullie hier hebben verteld) ons live op Whatsapp, want ze maakt zich zorgen over onze late terugkeer

Ze waarschuwt ons dat zo’n bus zal stoppen op de snelweg buiten Masaya. En dat we moeten vragen om afgezet te worden bij de rotonde waar de micro-bussen naar Granada (die Rotonda Las Flores heet) langs komen. We beginnen ons een beetje zorgen te maken, uit vrees dat er op dit uur (het is al donker) geen microbus naar Granada rijdt, maar Lauriane stelt ons een stuk gerust door te zeggen dat er “leven” is op deze rotonde, met taxi’s en verschillende expresos die regelmatig passeren.

Ik volg de voortgang op Google Maps en in de buurt van Rotonda Las Flores, vraag ik om de halte, waarbij ik de chauffeur vertel dat het is om naar Granada te gaan. Hij is super aardig en zegt me dat hij me een eindje verderop zal afzetten, bij een halte die “ziekenhuis” heet. Hij wijst me zelfs de bushalte aan de overkant van de straat en zegt me daar op de expresos te wachten.

We ontmoeten een paar lokale bewoners die op bussen wachten. Een lokale vrouw gaat dezelfde kant op als wij en “coacht” ons. Als de bus op volle snelheid aankomt, zegt ze dat we moeten rennen en met haar mee moeten gaan. Gelukkig hielp ze ons want de bus stopt even en vertrekt dan weer in allerijl. Omdat we twee kortzichtige mensen zijn, hadden we niet op tijd gezien dat er “Granada” op de voorkant van de bus geschreven stond ahahah. De rit kost 15 cordobas/persoon – en we worden afgezet op het centrale plein van Granada

Gedurende al die tijd vraagt Lauriane ons om nieuws op Whatsapp (dat is te aardig, dank u dank u dank u!). Zonder haar hadden we niet geweten dat de bus op de snelweg stopte – in plaats van naar de terminal van Masaya te gaan.

Het is “super simpel” en goedkoop om je te verplaatsen met het lokale vervoer, zolang je maar Spaans spreekt en weet waar de bussen heen gaan om de halte te vragen en de aansluiting te maken. Dezelfde reis, met de toeristen shuttle, zou ons 15$/persoon gekost hebben. Met het openbaar vervoer gaven we slechts 115 cordobas uit (3,4$/persoon)

Ik bijt op mijn vingers dat we zo laat thuis waren. Het wordt al heel vroeg donker, en de chauffeur rijdt op volle snelheid. Het voordeel is dat hij niet om de 2 minuten stopt om mensen op te pikken; maar het nadeel is dat dit soort bus absoluut geen veiligheidsgordels heeft en heel weinig ruimte voor bagage (je moet een extra kaartje betalen als je bagage een zitplaats in beslag neemt). Ik ben echter blij dat ik als een plaatselijke bewoner heb gereisd en heb gezien hoe de “verbinding” tussen twee bussen werd gemaakt, a la nica.

Deel 2: Praktische tips

Begroting

• Hotel:
  • La Bambouseraie (hutten in een prachtige tuin): 42$/nacht(Reserveren link)
  • Xalli (kamer met airconditioning en directe toegang tot de lagune, ontbijt inbegrepen): 34$/nacht(Reserveren link)
• Scooter verhuur bij Dinar’s Rental : 20$/24h (en 100$ borg)
• Benzine : 140 cordobas
• Voedsel: tussen 100 en 250 cordobas/persoon/maaltijd
• Vervoer:
  • Granada -> Rivas : 50 cordobas/persoon (chicken bus)
  • Rivas -> San jorge veerboot : 40 cordobas/persoon per taxi colectivo (de goede prijs is 30 cordobas)
  • Toeristenbelasting voor de toegang tot Ometepe: 1$/persoon (of 34 cordobas)
  • Veerboot San Jorge -> Ometepe eiland: 50 cordobas
  • Kippenbus veerboot van San Jorge -> Masaya: 100 cordobas/persoon
  • Microbus van Masaya -> Granda snelweg: 15 cordobas/persoon
• Rondleidingen:
  • Ojo de Agua: 5$/persoon
  • Chaco Verde: 5$/persoon
  • Zipline: 25$/persoon