Monte Alban, Alebrijes de madera, Cuilapam de Guerrero, Barro negro de Coyotepec - Omgeving Oaxaca #2 (Mexico)

We gaan verder met het verkennen van de Oaxaca regio vandaag met een rondleiding. Op het programma: de archeologische ruïnes van Monte Alban, de beroemde gekleurde houten beeldhouwwerken (Alebrijes de madera), een oud klooster en het zwarte aardewerk van Coyotepec. We nemen je met ons mee, zoals gewoonlijk.

Deel 1 : Reisdagboek
Deel 2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Deze route is een van de 2 meest populaire routes om het Oaxaca gebied te verkennen. De 1e route (naar Hierve el Agua en alle dorpjes onderweg) deden we per bus en colectivo en we genoten te veel van onze 3 dagen op de weg.

Omdat het vervoer deze keer niet zo gemakkelijk op één dag te organiseren is, hebben we besloten een agentschap in te schakelen. Voor 200MXN/persoon. We hebben te veel spijt omdat het super slecht georganiseerd is, 2 mensen van het agentschap vallen me lastig op Whatsapp om verschillende vertrekdata en bestemmingen te bevestigen. Het busje komt me 40 minuten te laat ophalen, hoewel ze ons al om 8 uur ’s ochtends hebben gebeld om ons aan de ophaaltijd te herinneren, toeristen die in dezelfde tour zitten als wij zijn slecht wakker en maken alles kapot (later meer details). Het is dus met een zeer slecht humeur dat ik de dag begin.

Monte Alban

We komen aan op de Monte Alban, wat “witte berg” betekent, omdat in de winter de bomen hier bedekt zijn met witte bloemen en het lijkt alsof de berg bedekt is met sneeuw. Hier bevindt zich een van de twee archeologische vindplaatsen rond Oaxaca. Monte Alban ligt op slechts vijftien minuten rijden van het stadscentrum en er zijn colectivos die vanuit het zuiden van de stad vertrekken als u er zelfstandig heen wilt.

Onze gids is een zopaat. Hij is tweetalig en schakelt moeiteloos over van het Spaans naar het Engels. Zijn uitleg is heel interessant, waardoor ik de ongemakken van voor de reis vergeet. Hij begeleidt ons gedurende 40 minuten om de site te bezoeken (80MXN/entree/persoon, niet inbegrepen in de tour prijs) en laat ons 1 uur om zelf op verkenning te gaan. Geografisch gezien ligt de regio Oaxaca echt in het midden van Mexico, en Monte Alban ligt in het centrum van deze regio, midden tussen de Stille Oceaan en de Golf van Mexico. Het is geen wonder dat het zo bevolkt was in de tijd van de zoölogen. De bouwwerken zien er eenvoudig uit, maar eronder liggen ingewikkelde waterdistributienetwerken en sommige ruïnes zijn zo geplaatst dat ze op een bepaalde datum op één lijn staan met de zon.

De gids laat ons de kopalboom zien die wordt gebruikt om wierook te maken. Onthoud deze naam, want we zullen het er in een ander artikel over hebben.

Dan laat hij ons een andere boom zien, met 3 druppels van zijn sap – in een heerlijke soep – en het is finito voor je ergste vijanden.

Deze boom heeft een naam die lijkt op Huāxyacac, vandaar de naam van de streek Oaxaca (uitspraak: wa-kha-ka). De gids liet ons ook een vrucht zien die zapoteke heet (ik ben niet zeker van de spelling), die bruin van binnen is. Hij legt uit dat zijn volk naar deze vrucht (zapoteke) is genoemd omdat ze “bruin en zoet” zijn

De zon schijnt te hard (en er is geen schaduw op het terrein), dus ik ben blij dat ik een paraplu en zonnecrème op mijn gezicht had. JB, met alleen een hoed, zal aan het eind van de dag een rode neus hebben. Als de ruïnes op zich niet erg indrukwekkend zijn (we bezochten er te veel tijdens onze roadtrip met Kerstmis)….

…. het 360 graden uitzicht op de bergen is echt de moeite waard. Het uitzicht is het mooist vanaf het zuidelijke platform (zorg ervoor dat u om de top van dit platform heen loopt).

Het kostte ons een hele dag om dezelfde uitzichten te vinden in de Blue Mountains bij Sydney, waarvoor we veel geld moesten betalen, maar hier is Monte Alban niet alleen een voordelige keuze, maar ook erg fotogeniek.

Om 12.40 uur, zoals gepland, komen we allemaal voor de bus bijeen om andere dingen te bezoeken, maar er ontbreken twee Spaanstalige toeristen. Men wacht nog steeds op hen… en om 13h05, ziet men hen aankomen als een bloem. Ze begrepen 13h min 20 = 13h20 ahahah

Alebrijes de madera: in Arrazola

Daarna bezoeken we een houtsnijwerkplaats – wat JB een “shopping stop” noemt. Maar ik noem het een “stop dorp van ambachtslieden”. Hier snijden ze heel mooie dingen uit een nogal zacht hout. Ze laten ze ongeveer 20 dagen drogen en schilderen ze dan. Ook al zijn de snijtechnieken niet buitengewoon (behalve voor de grote stukken), het schilderwerk, zelfs voor de kleine stukken, is buitengewoon. De techniciteit, de precisie, de keuze van de kleuren… zijn bewonderenswaardig. Voor een stuk van 5x5x5cm, kost het hen al een halve dag. We mogen geen foto’s nemen van de winkel, dus ik zal u de weinige toegestane foto’s laten zien.

Dezelfde toeristen op onze rondreis – die een paar minuten eerder 12.40 uur verwarden met 1.20 uur – maken zich weer opvallend door een hele mand houten kolibries te laten vallen. Ze zijn slecht wakker vandaag. Het resultaat: verschillende kolibries zitten zonder vleugels. Gelukkig voor hen worden de vleugels er gewoon ingezet en niet rechtstreeks op de vogels uitgesneden, zodat de winkelbediende hen de “gebroken” kolibries niet in rekening brengt

Buffet

Dit is de meest verwachte stop van de dag hihihi. We worden naar een restaurant gebracht dat Oaxacaanse specialiteiten serveert. Verschillende mensen in Oaxaca vertellen ons dat hun eten het beste in Mexico is – en dat ze in andere streken niet goed kunnen eten. JB en ik onthouden ons van commentaar – omdat we het eten hier niet erg lekker vinden, dus als ze beweren de beste te zijn, kun je je het niveau van het Mexicaanse eten in het algemeen wel voorstellen.

Ik begrijp nog steeds niet waarom er zoveel lof is voor Mexicaans eten. Ik heb geprobeerd expats deze vraag te stellen en zij bevestigen dat alleen toeristen, die een paar weken blijven, graag “exotisch” voedsel eten. Op den duur wordt het saai: behalve de guacamole en de taco’s… is de rest erg doorsnee en repetitief: we hebben de medium, XL en XLL taco’s, knapperig of niet knapperig, maïs in al zijn vormen – maar met verschillende namen.

De tamale, een soort gevuld pasteitje dat in stoom wordt gekookt, moet u beslist proeven als u naar Oaxaca komt – het doet me denken aan de Vietnamese “banh gio”, maar niet zo lekker natuurlijk. En de 6 mollen (met verschillende kleuren). Dit zijn sauzen gemaakt van.. (Ik heb de namen van de ingrediënten niet onthouden) die de smaak van de rijst en het vlees versterken. De kwaliteit van de mollen hangt sterk af van de persoon die ze bereidt. In dit geval: in dit restaurant is het zeer gemiddeld, maar we vonden een zeer goede mole negro verkoper in Oaxaca. Kostprijs van het buffet: 150MXN + drankje (15 à 20MXN) + fooi

Cuilapam de Guerrero

Dit is de tweede meest verwachte stop van de dag. Ik zag de foto’s en het doet me te veel denken aan de ingestorte kloosters in Panama en Lissabon. Maar hier stortte het dak helemaal niet in omdat er gewoon geen dak was.

Alles is open, er zijn 21 toegangsdeuren en de gids legt uit dat toen de Spanjaarden met hun godsdienst aankwamen, zij hun geloof wilden verkondigen, maar dat de inboorlingen, die nog nooit in hun leven een gewelf hadden gezien, erg bang waren om binnen te gaan. Dus maakten ze een open structuur – zodat ze niet meer bang zouden zijn – met behoud van de gewelven en de zuilen.

Het achterste gedeelte zou gotisch en gesloten moeten zijn (en gereserveerd voor de Spanjaarden) maar de architect heeft een fout gemaakt, de breedte is te klein en het hoofdgewelf is nooit afgemaakt. Resultaat: ook hier is er geen dak.

Barro negro de Coyotepec

We eindigen dit bezoek met een dorp dat gespecialiseerd is in barro negro (zwarte klei) aardewerk.

Onderweg kun je Monte Alban al van ver zien liggen

Het fabricageprocédé is bijzonder omdat de schijf niet met de voeten wordt gedraaid, maar met de hand: om de beweging tot stand te brengen volstaan twee eenvoudige op elkaar geplaatste platen. Maar de zwarte klei wordt verondersteld slechts een grijze matte afwerking te geven. In de jaren 1950 ontdekte een pottenbakker, Doña Rosa genaamd, dat zij de kleur en glans van de stukken kon veranderen door ze te polijsten en ze bij een iets lagere temperatuur te bakken. Net voordat het gevormde kleiwerk helemaal droog is, wordt het gepolijst met een kwartssteen om het oppervlak samen te drukken. En vandaag bezoeken we zijn werkplaats, vele persoonlijkheden zijn er ook geweest.

Wij bewonderen de vele aardewerken voorwerpen wanneer wij een zeer verontrustend geluid horen: dat van een gebroken voorwerp. Een snelle blik en we ontdekken dat, bingo, het nog steeds iemand van onze tour is die net een klein beeldje heeft gebroken. Deze keer is het echt nodig om naar de zaak over te gaan, de persoon komt er vrij goed vanaf door slechts 100MXN te betalen. Nu we sinds vanmorgen twee breuken hebben gezien door de mensen van onze groep, lopen we al weg van hen – ahahha – en we lopen ook weg van de voorwerpen die duur lijken te zijn 😀

… in het slechtste geval kunnen we altijd nog de kat de schuld geven – die ook niet erg goed wakker lijkt te zijn geworden 😀

Deel 2: Praktische tips

Begroting

Dagtocht (alleen vervoer en gids): 200MXN/persoon
Tip: 25MXN/persoon
Toegang tot de ruïnes: 80MXN/persoon
Lunch: 150MXN/persoon
Drankje in het restaurant: 15 tot 20MXN
Souvenirs :
- gesneden hout: ongeveer 250MXN
- zwart aardewerk: ongeveer 100MXN

Colectivo naar Monte Alban

Ik weet niet hoe je met een colectivo naar andere plaatsen kunt komen, maar er is een busje-colectivo van Oaxaca naar Monte Alban (voor ongeveer 30MXN), typ Autobuses Turísticos Monte Alban op Google Maps om de exacte locatie te vinden. Regelmatige vertrekken tussen 8:30 en 15:30 uur.

Monte Alban, Alebrijes de madera, Cuilapam de Guerrero, Barro negro de Coyotepec – Omgeving Oaxaca #2 (Mexico)

Deel 1: Reisverslag