Langs de Duitse Rijn: Bacharach, Mainz, Worms & Heidelberg – Roadtrip Duitsland solo 2/2

Na een paar dagen in Keulen en Bonn, vervolg ik mijn 3 weken durende solo road trip door Duitsland, gewapend met al mijn computerspullen, mijn gember shots en mijn moringa capsules. Het doel: niet ziek worden, geen coronavirus oplopen en de reis voltooien.

Noot: om het 1e deel van mijn solo road trip in Duitsland te lezen, klik hier

Deel 1 : Reisdagboek
Deel 2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Dit doel wordt snel in twijfel getrokken. Ondanks mijn zeer comfortabele Airbnb in Bonn, heb ik het erg moeilijk om te slapen, de angst neemt toe. Op mijn Facebook-feed, mijn Vietnamese vrienden zijn freaking out. Slecht nieuws komt per uur binnen. En na een artikel zo lang als de arm te hebben geschreven om de in VN aanwezige Fransen te informeren, meet ik al de omvang die deze epidemie op Europa zal hebben. Aan de Franse en Duitse kant, is iedereen nog steeds kalm. Er zijn twee uitbraken vastgesteld in Duitsland, één in de Elzas, maar voor het ogenblik is alles goed.

Ik herzie mijn reisschema en probeer een voorzichtiger route: langzaam afdalen naar München, me daar opsluiten en dan naar de Airbnb gaan die JB voor ons geboekt heeft in Wenen, Oostenrijk, waar we ons voorgoed zullen opsluiten, zelfs als dat betekent dat ik mijn vliegticket Berlijn – Wenen kwijt ben. Besluit genomen, ik voel me ineens lichter.

Dag 5: Bacharach

Bacharach is een van de meest verwachte bestemmingen van deze road trip. Er zijn veel dorpen langs de Duitse Rijn, maar Lonely Planet is categorisch: Bacharach is de beste. Ik kom uit Bonn met de trein, de reis duurt 2 uur (ga aan de linkerkant zitten, de landschappen zijn subliem) en ondanks mijn vroege aankomst, krijg ik de ASAP kamer (het is trouwens super, in een hotel dat in de 18xx jaren is gemaakt, Rhein Hotel in Bacharach(Expedia link) 57€ de nacht). Omdat het dorp zo klein is, kan men het zonder problemen te voet bezoeken.

Ik probeer wanhopig een restaurant te vinden dat open is, maar het is laagseizoen. De meeste hotels openen hun restaurants alleen ’s avonds. Ik moet het doen met dingen die ik in de dorpssupermarkt kan vinden. Ik maak van deze gelegenheid gebruik om u te waarschuwen tegen de “worsten” die hier worden verkocht, het is salami en het is helemaal niet lekker!

Het weer is wisselvallig, het regent, dan is het zonnig, hoe meer het regent… Maar als er zon is, is het echt goed. Ik probeer je alleen de foto’s met een blauwe lucht te laten zien 🙂

Eerste bezoek: Ruïne Wernerkapelle: ruïne van een gotische kerk, opgericht als eerbetoon aan de jonge Werner, die in 1287 op veertienjarige leeftijd dood werd aangetroffen. We weten niet wie hem vermoord heeft, maar zijn dood werd gebruikt als voorwendsel om, een maand na zijn dood, bijna veertig Joden te vermoorden… allemaal om de wijngaard eigendommen over te nemen, die aan hen toebehoorden. De kapel is nu verwoest en de ruïnes ervan getuigen nog slechts van een niet erg glorieus verleden.

De kerk ernaast is niet altijd open, dus ik heb het interieur niet kunnen bezichtigen.

Als je rechtdoor gaat, kom je bij het kasteel. Als het interieur niet fantastisch is (de toegang is gratis), is er in de zomer een terras waar u een kopje koffie kunt drinken – met uitzicht op de Rijn. En het uitzicht is echt ongelooflijk.

Er is een veerboot naar het dorp aan de overkant – dat er ook super leuk uitziet.

Als u minder lui bent dan ik, kunt u naar de Postenturm gaan, een van de vele oude wachttorens. Vanaf de top kunt u DE foto van Bacharach maken die u niet mag missen, met het kasteel, de ruïnes, de kerk… op hetzelfde niveau.

Bacharach wijn schijnt de plaatselijke trots te zijn (ik heb het niet getest, ik drink geen alcohol), er zijn veel wijngaarden in de buurt, die de hele heuvel aan de overkant bedekken.

Wandelen door de kleine straatjes is echt een genot. Alles is super super mooi, en er zijn bijna geen toeristen in maart. Ik zag net een bus met toeristen, die op één dag de dorpen langs de Rijn aandoen en slechts een uur schijnen te stoppen in Bacharach.

Ik aarzelde om met de veerboot naar andere dorpen aan de Rijn te gaan… toen ik hier met de trein kwam, had ik onderweg al heel wat dorpen gezien. Ik ben echt in een lage energie modus met wat er nu aan de hand is. Mijn artikel over het coronavirus is overal verspreid en wordt zeer veel geraadpleegd, ik voel me verplicht het bij te werken – maar de informatie verandert om de 3-4 uur, wat me in een uiterst ongeruste stemming brengt.

Gelukkig is het restaurant in mijn hotel geweldig, het eten is perfect, het is lang geleden dat ik iets zo goed uitgevoerd heb gegeten. Ze hebben de verwarming in mijn kamer gerepareerd en ik sliep veel beter dan de nacht ervoor.

Dag 6: Mainz / Mainz

Ik verlaat Bacharach met veel moeite. Ik ben zo geïnstalleerd. Na een treinrit van 50 minuten (sta aan de linkerkant bij een raam), kom ik aan in Mainz, laat mijn koffer achter bij de receptie van mijn hotel en ga opgewonden op weg naar het Guthenberg Museum. Sinds mijn bezoek aan het uitstekende drukkerijmuseum in Antwerpen, kan ik niet wachten om zelf te gaan drukken in het Guthenberg Museum, dat de dienst aanbiedt voor slechts 5€. Ik weet al welke letters ik ga klaarmaken en hoeveel afdrukken ik ga maken. De collectie prenten is hier uitgebreider dan in Antwerpen en ik kan niet wachten om meer te weten te komen.

Hoe dan ook, het gebouw alleen al voldoet duidelijk aan mijn verwachtingen.

Kijk naar deze deur met hetzelfde patroon van afdrukken:

Helaas hangt er een briefje op de deur dat het museum gesloten is vanwege het coronavirus. Het personeel voelt zich niet veilig omdat het erg druk is in het museum :'( Ik kwam 2 dagen te laat aan. Een golf van teleurstelling spoelt over me heen en ik denk aan al die toeristen die zich verheugen op hun vakantie in Vietnam en dan vaststellen dat Ha Long Bay gesloten is, Ninh Binh gesloten… gewoon weggejaagd uit hun hotels. Mijn teleurstelling is zeker onvergelijkbaar, maar zet me wel aan het denken over het doel van mijn reis hierheen. Wat doe ik hier? Wat is het nut om te blijven reizen?

St. Martin’s Kathedraal Mainz

Ik heb dringend behoefte om naar de kathedraal aan de overkant te gaan om mijn gedachten te verzetten. Mensen komen naar Mainz voor het museum, maar vooral voor deze kathedraal.

Ik denk dat ik 45 minuten binnen heb gezeten, net genoeg tijd om te kalmeren. Religieuze plaatsen zijn altijd gebouwd op plaatsen die geladen zijn met energie, en ik had dat nodig. Deze kathedraal heeft een ongewone structuur, met twee koren. De beeldhouwwerken zijn absoluut prachtig. De soberheid en het gebrek aan zuurstof zijn aanwezig, maar door een deur komt men plots op een binnenplaats, bekleed met zuilen en gewelven..

Het pleintje voor de kathedraal was vanochtend vol mensen – er was een groentemarkt. De gevels zijn zeer kleurrijk en versierd, ik mis dit soort gevels, ik had er zoveel gezien in België, het geeft me een goed gevoel om ze in Duitsland te vinden.

Ik zal de rest van de dag depressief in mijn hotel doorbrengen. Meer en meer grenzen gaan dicht voor Franse onderdanen. Het is overal crisis, mijn Facebook wordt overspoeld met alarmerende berichten, ik blijf mijn artikel updaten voor de Fransen die vastzitten in Vietnam, ik voel me hulpeloos over wat er nu gebeurt… Iedereen begint zich zorgen om me te maken. Ik besluit dit artikel vanaf vanavond niet meer bij te werken, omdat het me te veel werk bezorgt en mijn reis verpest.

Dag 7: Wormen

Ik kwam depressief in Worms aan. Het enige wat hier te bezichtigen is, is de kathedraal, die recht voor mijn hotelkamer staat. De eigenaar van het hotel is charmant en laat me de kamer veel eerder ophalen dan verwacht. Ze neemt de tijd om me al haar favoriete restaurants te vertellen. Zij heeft de laatste weken veel afzeggingen gehad en is onzeker over de toekomst van haar hotel in de komende weken.

Ik heb gekozen om te lunchen in een Vietnamees restaurant. Als ik niet terug kan naar Vietnam, kan ik me tenminste troosten met een heerlijk broodje nem (de nems zijn zelfgemaakt). In Duitsland komen de meeste Vietnamezen uit het Noorden en dus koken ze heel goed, in tegenstelling tot de Vietnamezen in Frankrijk die uit het Zuiden van Vietnam komen – en die overal te veel suiker in doen. Ik schaam me een beetje, want sinds ik in Duitsland ben, heb ik, afgezien van een currywürst, altijd vermeden om Duits eten te proberen.

De Dom van Worms, de kathedraal is omringd door gebouwen, het is vrij moeilijk om een foto te nemen van het hele bouwwerk, dus geef ik er de voorkeur aan u een foto van het model te laten zien, zodat u een idee krijgt van de indrukwekkende omvang ervan.

Het altaar is erg druk, maar ik vind het erg mooi!

In een park niet ver van het treinstation – en de kathedraal – staat het Luther Monument, ter ere van Maarten Luther. Op de Rijksdag van 1521 in Worms weigerde Luther zijn geschriften te ontkennen. Hoewel hij reeds als ketter was veroordeeld en geëxcommuniceerd, werd hij een maand later officieel in de ban gedaan.

Het park is klein, maar je kunt er een rustige wandeling maken… Worms is een heel schilderachtig stadje.

Mijn Airbnb in Heidelberg annuleert mijn reservering, omdat ik uit Frankrijk kom en mogelijk het coronavirus bij me draag (ook al ben ik al meer dan 14 dagen uit Frankrijk). De combinatie Frans + Aziatisch hoofd zal niet veel mensen geruststellen. Ik hoor ook dat Oostenrijk de grenzen met Frankrijk moet sluiten. Ik heb nog een kans om onze geboekte Airbnb in Wenen te bereiken, maar ik weet niet hoe JB dat gaat lukken. Al mijn plannen vallen in duigen… Ik kijk of ik het beroemde kasteel in Zuid-Duitsland kan bezoeken voordat ik terugga naar Frankrijk, maar ook dat is gesloten. Ik besluit om dinsdag terug te gaan naar Frankrijk.

Dagen 8 & 9: Heidelberg

Ik kom zondag in Heidelberg aan. Dit wordt de laatste bestemming van mijn road trip in Duitsland. Ik besloot naar Heidelberg te gaan omdat ik hier al een Airbnb had geboekt. De stad ligt naast twee luchthavens: Stuttgart en Frankfurt, en op 15 minuten met de trein van Mannheim, waar een rechtstreekse trein naar Parijs Gare de l’Est vertrekt. Als ik niet terug kan naar Frankrijk met dit…

Ik word er ook moe van om zoveel te bewegen. Mijn Airbnb is nog niet klaar (schoonmaak bezig) en ik ben te moe om de koffer met me mee te slepen over de geplaveide straten. Ik ga rustig zitten bij de plaatselijke McDonald’s (blij dat ik dat gedaan heb, want met de vergrendeling in Frankrijk is het maandenlang geen McDonald’s meer) en wacht om in te checken. Sinds mijn aankomst hier, voel ik me echt ongemakkelijk. Sommige jongeren keken me heel slecht aan, ik voel zoveel haat in hun ogen dat ik moet vermijden dezelfde tram als zij te nemen, uit vrees dat mij iets zou kunnen overkomen. Ik kan niet uitleggen waarom, maar het is gewoon mijn intuïtie.

Als de check-in gedaan is, loop ik de straat op en het verbaast me dat er zoveel mensen op straat zijn, ondanks het besmettingsgevaar. Heidelberg is een studentenstad, dus misschien is dat de reden waarom de mensen niet zo bezorgd zijn over het coronavirus. Maar het ergste is dat er ook veel oude mensen zijn die rustig op het terras van restaurants zitten en van de zon genieten. Voorlopig wordt geen opsluiting opgelegd, de Duitse kanselier lijkt te gokken op een groepsimmuniteit (besmetting van meer dan 50% van de bevolking die antilichamen zal ontwikkelen en zo een einde zal maken aan de overdracht van het virus). De scholen sluiten pas de volgende dag, dus iedereen profiteert er nog van.

De binnenstad is enorm maar ook INCREDIBLE! Ik weet niet waar ik moet kijken, het is heel erg mooi, de gebouwen zijn mooier dan de anderen. Op een gegeven moment zien we het kasteel vanuit de verte. Het is enorm en domineert de hele stad.

Het is een beetje sportief om naar het kasteel te klimmen, maar het pad is bijzonder aangenaam met uitzicht op de Rijn, de stad en de mooie brug. Je hoeft niet elke 10 seconden te stoppen, want het uitzicht van bovenaf is nog veelbelovender. De ruïnes van het kasteel van Heidelberg (Schloss Heidelberg) trekken elk jaar ongeveer een miljoen bezoekers uit de hele wereld. Sinds het begin van de 19e eeuw zijn ze een symbool van romantiek.

De toegang tot het kasteel kost 8€. Ik raad je ten zeerste aan om te kiezen voor een rondleiding (6€ extra), want als je alleen gaat, denk ik dat ik de helft van de dingen gemist heb.

Er is een gebouw dat als apothekersmuseum wordt gebruikt. Ik citeer: “Het dubbele zadeldak was beschadigd sinds het kasteel in 1693 door de Fransen werd opgeblazen en in 1764 volledig door blikseminslag werd verwoest. Alleen de benedenverdieping werd in de 20e eeuw beschermd door een dak.”

U vindt er toonbanken van de oude apotheken – en ontdekt hoe ingrediënten en remedies werden bewaard.

In de kelder zijn reusachtige vaten te zien – zo groot dat je een trap moet nemen om alle details te zien

Aan het eind hebben we recht op een absoluut prachtig uitzicht over het hele centrum van Heidelberg, we kunnen de pleinen zien die we eerder hebben gezien, de kathedraal en de brug… Studenten hebben zoveel geluk dat ze in zo’n mooie stad wonen!

Ik ga naar de brug en vind gemakkelijk de Brückenaffe, een standbeeld (een aap) dat een spiegel vasthoudt en oproept tot zelfkritiek.

Ik ben klaar met mijn bezoek als ik overal telefoontjes krijg: geruchten dat Duitsland vanaf vanavond de grenzen met Frankrijk sluit. Ik ben zo uitgeput en radeloos dat ik besluit er later over na te denken. Ik hou mijn vlucht op dinsdag. In het slechtste geval neem ik de trein naar Brussel en keer met de Thalys terug naar Frankrijk.

De volgende dag – maandag – doet echter het gerucht de ronde dat er in Frankrijk een strikte lockdown is en dat de grenzen volledig gesloten zijn. Ik heb een voorgevoel en kan niet langer stil blijven staan. In de namiddag spring ik op de enige rechtstreekse trein naar Parijs Gare de l’Est (die zelfs niet in de Elzas stopt, ik wil niet dat de trein daar stopt omdat ik bang ben dat ik alleen in de Elzas – een andere coronavirus-haard – in quarantaine zal worden geplaatst). Gelukkig is Heidelberg maar 15 minuten van de stad waar de trein vertrekt. Tot op het laatste moment, wist ik niet zeker of ik terug kon komen. Zelfs toen we in de trein zaten, kondigde de controleur aan dat het een “zakentrein” was en dat we moesten verantwoorden dat het om een zakenreis ging. We zijn met 6: 4 Fransen en 2 Duitsers. Voor het eerst worden wij geconfronteerd met het risico om als arme illegalen aan de grens te worden afgewezen – en wij zijn allemaal in ontkenning: “dat kan toch niet, wij gaan toch naar huis”. Wij zijn zo bevoorrecht met ons paspoort – dat de deur opent naar honderden landen – dat het ongehoord is dat wij ons in deze onaangename situatie bevinden. Niemand van ons weet waar we vannacht in Duitsland moeten slapen als we worden afgewezen, omdat we allemaal Franse ingezetenen zijn.

Ik herinner me dat toen de quarantaine voor Wuhan werd afgekondigd, miljoenen Chinezen de stad ontvluchtten om naar huis te gaan. Velen bekritiseerden hen voor het verspreiden van het virus over heel China, maar nu ik in dezelfde situatie verkeer, begrijp ik maar al te goed in welke toestand zij zich bevonden. Ook ik ben weggelopen – ook al had ik veel meer informatie over het virus dan zij in die tijd. Ik had geen andere keuze dan me bij JB in Parijs te voegen, koste wat het kost. Ik had mijn 4 nachten nog vooruitbetaald, 2 vliegtickets gekocht – en ik ben weggelopen. Door een wonder worden we niet aan de grens gecontroleerd (de grens schijnt gesloten te zijn in de richting Frankrijk – Duitsland, maar niet in de andere richting). De trein heeft 45 minuten nodig om te wachten op de Franse passagiers die aan de Duitse grens zijn geweigerd – de arme jongens zullen moeten omkeren en op dezelfde trein als wij terug moeten stappen – zij zullen Parijs – Duitse grens – Parijs op dezelfde dag hebben gedaan. Verschrikkelijk Om te zien hoe JB deze ervaring aan zijn kant beleefde, heb je JB’s versie in dit artikel.

Hoe dan ook, mijn tijd in Duitsland kwam tot een abrupt einde, maar ik was verrukt over wat ik zag. De mensen waren aardig, de steden prachtig en ik hoop dat ik de kans krijg om snel terug te keren.

Deel 2: Praktische tips

Begroting

• Vervoer (per trein)
  • Tarieven & treintijden van/naar Duitsland hier
  • Bonn – Bacharach : 25€ normaal tarief (korting -50% met Bahncard 50 2e klas)
  • Bacharach – Mainz: 10,15€ normaal tarief (-25% met Bahncard 50 2e klas)
  • Mainz – Worms : 11,4€ normaal tarief ( -25% met Bahncard 50 2e klas)
  • Worms – Heidelberg : 11,5€ normaal tarief ( -25% met Bahncard 50 2e klas)
• Accommodatie:
  • Hotel Rhein in Bacharach(Expedia link) 57€ per nacht
  • De Niu Mood in Mainz(Reserveren link) 41,7€ per nacht
  • Hotel-Restaurant Kriemhilde in Worms(Reserveren link) 55€ per nacht
  • Airbnb in Heidelberg: 32€ per nacht
• Bezoek:
  • Kasteel in Heidelberg: 8€ + 6€ voor een rondleiding
• Restaurants: tussen 10€ en 12€/maaltijd