Amérique,  Carnets de voyage,  Paraguay,  TDM

Encarnacion (Paraguay) : carnaval & jezuïetenruïnes van Trinidad

Als wij in Paraguay zijn, is dat vooral om het beroemde carnaval bij te wonen in Encarnacion, een stad aan de grens met Argentinië die absoluut niet de aanblik van een grensstad heeft.

Deel 1 : ReisdagboekDeel
2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Dag 1:

De reis naar Encarnacion is een eindeloze reeks van #fail. Daar is niets mis mee, maar het toont wel aan dat we het een beetje beu zijn om ons steeds te verplaatsen, in de zinderende hitte ook nog, en dat we minder kieskeurig zijn in onze keuzes.

We nemen de bus met NSA uit Asuncion om 13.30 uur, voor een reis van 6 uur. Aangekomen bij de terminal, nemen we een taxi naar een hotel dat alleen voor de prijs (16€) gereserveerd is en op 6km van de stad ligt. De chauffeur vraagt ons 50.000 Guaranis maar we staan erop dat hij de meter op zet. Na de race, geeft zijn meter 48.000 Guaranis aan. Dus gaven we hem de 50.000 waar we om vroegen.

Zodra we het hotel binnenkomen, maakt JB de opmerking dat de aanwezigheid van verschillende garages met trappen voor een directe en discrete toegang tot elke kamer verdacht lijkt. En hij heeft het niet verkeerd! Omdat we per ongeluk een lief hotel geboekt hebben ahahha, een hotel per uur voor onwettige koppels #fail

Dag 2: Carnaval

Vandaag is de dag van het carnaval. We veranderen van accommodatie en verblijven 2 nachten in de Airbnb van een dame. Ze wacht op ons om 11 uur voor haar mooie huis in het centrum. Tijdens de hele reis met de openbare bus naar het centrum van de stad trekken we de aandacht van alle kinderen in de bus, ze draaien zich om en kijken naar ons tijdens de reis. Ze zien vast niet zo vaak rugzaktoeristen.

Encarnacion is een grensstad, gescheiden van Argentinië door een rivier die Paraguay omringt. Argentijnen komen hier massaal, vanuit de stad Posadas (Argentinië), om van alles te kopen (kleren, meubels, huishoudelijke apparaten…) omdat de prijzen in Paraguay twee keer goedkoper zijn dan in Argentinië. Afgezien van de carnavalsperiode, wanneer er iets meer Europese toeristen zijn dan gewoonlijk, zijn de enige toeristen die Paraguayanen zien Argentijnen of eventueel Brazilianen. En het zijn absoluut geen rugzaktoeristen. Dankzij de bestedingen van Argentijnse toeristen kun je de rijkdom hier voelen, de huizen zien eruit als Amerikaanse huizen met een mooie tuin en een grote 4×4 ervoor geparkeerd.

Vivi ontvangt ons met open armen in haar mooie huis dat er een beetje Cubaans uitziet. Een enorm terras en twee grote balkons wachten op ons. Er is genoeg tocht zodat we de ventilator of de airconditioner niet hoeven aan te zetten.

Omdat we onze carnavalskaartjes in Asuncion hebben gekocht, moeten we onze coupon hier inwisselen voor echte kaartjes. Maar niemand weet echt wie ze heeft, want de kaartjes die gereserveerd zijn voor de mensen in Asuncion zijn speciaal daarvoor bestemde kaartjes en slechts één persoon heeft ze. Groot fiasco.

Gelukkig zijn de mensen die op het kantoor van de kermis werken erg vriendelijk en geruststellend. Om de 10 minuten komen ze naar ons toe en vragen ons iets langer te wachten, ze geven ons zelfs twee flessen fris water, tot er eindelijk een meisje verschijnt met onze kaartjes. ZO VRIENDELIJK!

Vivi nodigt ons uit om te lunchen met haar en haar dochter. Ze kookt voor ons een typisch Paraguayaans gerecht. We praten, we praten… alsof we elkaar al heel lang kennen. Zij is Argentijnse uit het Noorden, ik heb een beetje moeite om alles te verstaan door haar snelheid van spreken, maar haar dochter Antonella heeft een zangerig Paraguayaans accent waar ik aan gewend ben geraakt en ik versta het iets beter.

Dan besluiten we naar het strand bij de rivier te gaan. Het is 40°C en we zwemmen zonder ons zorgen te maken in het frisse rivierwater (dat overigens verrassend schoon is). Hier dragen de meisjes zeer laag uitgesneden Braziliaanse bikini’s, zonder enig complex. Ik hou echt van de sfeer! U kunt een parasol en twee stoelen huren voor 45 000 Guaranis. Er is van alles op het strand: een Burger King, een cafetaria, muziek en commerciële animaties georganiseerd door biermerken.

Na een heerlijk diner bij Hiroshima, het enige goede Japanse restaurant sinds onze reis naar Azië (3 maanden geleden, sniff!)…

…. gaan we naar het Centro Civico Sambodromo waar het carnaval plaatsvindt. De deuren worden rond 20.00 uur geopend. De show begint langzaam rond 21.00 uur, om echt goed te worden rond 23.00 uur. Mensen schijnen er niet om te geven om vooraf kaartjes te kopen voor het carnaval. Ik zie veel mensen die pas om middernacht aankomen, zonder kaartje. Ze kopen ze ofwel van de tussenpersonen op straat ofwel aan het loket. Als we dat wisten, zouden we niet de moeite nemen om onze tickets in Asuncion te kopen! #fail

We kopen flessen sneeuwschuim van de tieners die ze op straat verkopen. Maar als we de ingang naderen, worden we aangesproken door 2 jongens die ons zeggen dat deze sneeuwbommen niet worden toegelaten. Maar we kunnen ze aan hen geven 🙂 Geweldig, we kochten ze voor 15.000 Guaranis per stuk. JB verstopt ze in zijn tas en bij toeval passeert hij de ingang zonder zich om enige controle te bekommeren. Als de bommen buiten niet zijn toegestaan, is dat omdat ze ze binnen verkopen, voor precies dezelfde prijs (15 000 Guaranis).

Er zijn verschillende scholen aan het marcheren. Maar slechts één tegelijk, de dansers lopen voorop, gevolgd door een prachtig versierde praalwagen, dan de live band die de dansers begeleidt.

Tussen de twee scholen moet het publiek tussen 10 en 15 minuten wachten. Tijdens de hele optocht bestaan de hoofdactiviteiten uit (1) kijken naar de optocht (2) je buren te lijf gaan met je blikje sneeuwschuim (3) de verkoper van koude dranken vangen die in het gelid passeert. Degenen die met hun gezin komen zijn zeer voorzichtig, zij komen met hun koelbox gevuld met koude drankjes, zij zijn ook uitgerust met sneeuwschuim, een skibril (of zonnebril om hun ogen er niet vol mee te krijgen) en een kleine handdoek om het schuim af te vegen.

Niet gedacht hebbend aan de kleine handdoek, heeft JB een beetje moeite om het schuim correct te verwijderen na een gewelddadige en losgeslagen aanval van zijn buren, waarbij hij de helft van zijn hoofd (en bril) bedekt met schuim ahahah. Gelukkig kan hij er tenminste prat op gaan zich goed verdedigd te hebben, want zijn tegenstanders zaten ook met dezelfde hoeveelheid schuim op hun gezicht (maar zij hadden de handdoek gepland om zich af te vegen).

Laten we nu eens naar de foto’s kijken, het is een mix van officiële foto’s en foto’s die wij nemen. Op de eerste, zien we (niet erg goed) JB in het wit

Eén ding is zeker, het is verrassend om zoveel schoonheid op één plaats bijeen te zien. De meisjes en jongens van de parade zijn allemaal hotties van schoonheid, lachend, energiek, niet aarzelend om te dansen, springen zelfs met 15 cm hakken. Totale bewondering!!!

De parade duurt tot 2 uur ’s nachts maar wij gaan vroeg naar huis, uitgeput door de schuimgevechten en de hitte.

Dag 3: Jezuïetenruïnes in Trinidad

Na een welverdiend dutje, vragen we ons af wat we willen doen. Het is 38 graden, ik wil niet naar buiten. Paraguay is echt een geweldig land, maar het is er te heet. In Azië had ik niet zo’n last van de hitte, er was altijd wel een tuk tuk, een metro, een Uber, een scooter beschikbaar om me te redden van 5 minuten lopen. Hier lijkt 10 minuten lopen naar het busstation eindeloos.

We denken erover een auto te huren, maar alles is gesloten op zaterdag en zondag. De hitte doet mijn hersenen smelten, ik wil echt niet nadenken. In het centrum van de stad, geen toeristenbureau aan de horizon, we kunnen niet eens een bureau betalen om ons naar de ruïnes te brengen 🙁

Op straat gaan de schuim- en watergevechten door, de dag na het carnaval. De auto’s die voor deze jongens passeren nemen veel. Gelukkig is het erg warm en een beetje water kan geen kwaad.

Uiteindelijk raken we gemotiveerd om naar de busterminal te gaan en een lokale bus te nemen naar Trinidad, waar de Jezuïetenruïnes liggen die op de Unesco lijst staan. Deze ruïnes zijn internationaal bekend. Er zijn veel Argentijnse bureaus die rondreizen organiseren om de 3 Jezuïetenruïnes in het gebied te bezoeken, maar aan de Paraguayaanse kant zijn er vandaag de dag geen toeristenbureaus. Het bezoek aan de ruïnes in Trinidad is voor ons het makkelijkst te organiseren. De reis duurt 1 uur, het bezoek 30 minuten vanwege de naderende storm.

Het is erg mooi, je kunt zien dat de versieringen direct in de stenen zijn gekerfd en daarna zijn samengevoegd tot het uiteindelijke patroon. Wat een titanenwerk!

Zodra de eerste regendruppels vallen, haasten wij ons om uit te stappen en te wachten bij de bushalte aan de kant van de weg. Neem gewoon een bus, ze gaan allemaal naar Encarnacion. Onze reeks #fail achtervolgt ons omdat we in een overvolle bus zullen vallen en een uur zullen moeten blijven staan.

We testen de Arabische lomito in El Asador (die ik aanbeveel) voordat we uren en uren met Vivi in het Spaans praten. Ik versta maar 1 woord van de 3, maar wonder boven wonder snap ik de bedoeling 😀

Volgende halte: Ciudad del Este

Deel 2: Praktische tips

Tips & nuttige links

Begroting

  • love hotel ahaha : 16€/nacht Motel & Hospedaje Panky
  • Airbnb : 67€/nacht tijdens carnaval (maar goedkoper buiten carnaval, 40€)
  • Bus Asuncion -> Encarnacion : 80 000 G/persoon met NSA
  • Bus Encarnacion -> Trinidad : 8000 G/persoon met Gondalez voor de heenreis, dezelfde prijs voor de terugreis.
  • Toegang tot de Jezuïetenruïnes (toegang tot 3 ruïnes gedurende 3 dagen) : 25 000G/persoon
  • Carnaval kaartjes: 90 000G/persoon
  • Aankoop van sneeuwschuim: 15 000G/fles
  • Voedsel:
    • Hiroshima: ongeveer 65.000 g/persoon
    • El Asador : ongeveer 25 000G/persoon
    • Bohemen: ongeveer 40.000 G/persoon
    • Fles water in de supermarkt: 3000Gs de 2,5L

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *