Reisdagboek Kyoto (Japan) #4 : Nishiki markt, Cat Cafe

Ik heb je de vorige keer kort verteld dat we naar de Nishiki markt in Kyoto zijn geweest. Ik zal u er in dit artikel meer over vertellen

Lees mijn andere reisverslagen in Kyoto (#1, #2 en #3)

Ik wilde er eerst niet heen, maar mijn mening veranderde nadat ik een Maleisisch meisje op een bus in Kyoto had ontmoet. Ze reist zonder smartphone, zonder 3G/4G, alleen met een plattegrond van Kyoto die ze van haar hostel heeft gekregen, en die bovendien in het Japans is. Met als resultaat dat ze volledig verloren is. Haar enige oriëntatiepunt is de Nishiki markt, die niet ver van haar hostel ligt, maar die ze vanuit de bus niet kan zien. Ik bewonder deze dame omdat ze niet alleen de juiste bus heeft genomen, maar ook de bus die in de juiste richting gaat. En bovendien heeft ze me gespot, ondanks mijn zeer Japanse gezicht, ik spreek Engels en ik heb 4G. Ze heeft er een neus voor, zoals ze zeggen

Hoe dan ook, dit alles om te zeggen dat deze dame mij zoveel goede dingen over deze markt vertelde dat ik noteerde er later heen te gaan. En ik vond het te leuk!

Het is erg klein, het is een kleine straat niet erg breed en overdekt, ongeveer 500m lang. Maar alle winkeltjes aan beide kanten verkopen dingen die toeristen erg interesseren: tussen de spiesjes, mochis, allerlei souvenirs, ingemaakte groenten om met rijst te eten, typisch Kyoto gebak… alles is verleidelijk!

Het voordeel van deze markt is dat de verkopers, die zo gewend zijn aan toeristen, Engels spreken! Dit is zeldzaam in Japan! Er zijn niet zo veel restaurants waar je kunt zitten (5 of 6 ? de meeste achterin de winkel, of boven), maar je kunt eten staande voor de winkel waar je straatvoedsel hebt gekocht (overal staat aangegeven dat je niet in een winkel mag kopen en voor andere winkels eten)

JB en ik kiezen ervoor om neer te strijken in het restaurant van een mochi-winkel omdat hun bento me te veel zin geeft

We nemen niet zoveel bento’s in Osaka omdat ze geen goed gezicht hebben, maar die in Kyoto doen ons goed. Ze verkopen maar 20 bento’s per dag en vandaag is onze geluksdag want er zijn er nog over voor ons. De winkel verkoopt ook andere gerechten (ramen, udon…)

Naar mijn mening moet het authentieker zijn dan alles wat we tot nu toe voorgeschoteld hebben gekregen… want we vinden het niet zo lekker 😀 Nou ja, dit zijn geen dingen die we gewend zijn te eten, vooral de Yuba (dunne film die zich vormt bij het koken van sojamelk), als we het alleen eten is het niet zo lekker, maar met sojasaus is het heerlijk (voor mij in ieder geval, JB heeft er een hekel aan). We hebben ook een soep die op misosoep lijkt maar het niet is. En verrassing: binnenin zit een kleverige rijstwafel

De cake die in het blad is gewikkeld dat u rechts ziet, is sakura mochi (mochi gewikkeld in een sakurablad – het blad is, net als de bloem, eetbaar)

Kleine verrassing: dit is niet zoet, het is een mengsel van zout en peper

Wanneer u de markt verlaat, komt u langs een tempel en vervolgens een winkelcentrum met veel souvenirwinkels van goede kwaliteit

Ze verkopen allemaal grote vierkante doeken, Furoshiki genaamd, die worden gebruikt om dingen in te wikkelen: een bento, een fles… of om als sjaal te gebruiken

Of de beroemde superdure handgemaakte Japanse poppen..

Ik zie een kattencafé, naar men zegt “het eerste Bengaalse kattencafé” ter wereld. Bengaalse katten zijn gekruist (x generaties geleden) met wilde katten, ze hebben een bijzondere vacht en lijken op luipaarden. En ze zijn erg duur. Ik droomde ervan er een te hebben, maar omdat ik ze ethisch gezien niet van fokkers wil kopen, en verlaten bengaalse katten niet gebruikelijk zijn, adopteerde ik uiteindelijk Rosalie, mijn liefste, een straatkat maar mooi (en saai) als een prinses

Hier zijn, zoals de naam al doet vermoeden, alleen Bengaalse katten in dit piepkleine café van 5m2. De toegang kost 750yen voor 30 minuten, één drankje inbegrepen

Het meisje aan de receptie doet antiseptische gel in mijn handen en raadt me aan mijn jas op mijn knieën te leggen, zodat de katten komen slapen. Blijkbaar bieden mijn benen minder ruimte en zijn ze minder comfortabel dan die van mijn buren, dus slapen ze er liever op 😀

Ernaast vernielt een zeer speelse kat, met instemming van de toeristen, de tassen en de kleren

Ondanks de nauwgezetheid van de Japanners, zijn kattencafés nog steeds plaatsen waar katten worden uitgebuit. Geen enkel kattencafé heeft me tot nu toe kunnen bekoren, in welk land dan ook. Ik denk dat ik er niet meer naartoe ga

Hier vertrekken de toeristen om de 30 minuten, dus de katten zijn om de 30 minuten wakker. Er zijn geen andere bedden dan de knieën van de klanten, dus als ze geen comfortabele plaatsen vinden, zien ze er verloren uit. De katten die stil willen zijn, klimmen in de bomen, maar het meisje aan de balie komt ze toch na 10 minuten halen om ze met de klanten te laten spelen. Er liggen gewoon twee ballen, geen speelgoed om de katten te stimuleren. Dan zijn ze mooi, gezond, met glanzende vacht. Ik denk niet dat ze mishandeld worden, maar de omstandigheden zijn ook niet ideaal voor hen

We zijn 1 week na de volle bloei en Kyoto is veranderd sinds ons laatste bezoek. Er staan geen kersenbomen meer in bloei, alle bloemen zijn gevallen en vervangen door kleine blaadjes. Ik denk met veel pijn aan degenen die hun reis naar Japan hebben gepland en de volle bloei een paar dagen missen, alleen omdat het weer dit jaar goed is en de kersenbomen vroeger bloeien. Ik raad je echt aan om hier 2 weken achter elkaar te komen om er zeker van te zijn dat je ergens in Japan de volle bloei kunt zien, want volle bloei vs. voor/na bloei, maar zo is het niet