Nogmaals, als u onze vorige reisverslagen in Egypte nog niet gelezen hebt, moet u vanaf het begin lezen: #1, #2, #3 en #4
Vandaag, hebben we een licht programma en zoveel te beter! Zo kunnen we beter van de Nijl genieten.
Deel 1: Reisverslag
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslag

Vandaag ontbijten we om 8 uur (het is uitslapen, weet je) en genieten we van de dromerige landschappen voor onze eerste stop in Ramadi. Onderweg zien we de ruïnes van een oude stad waarvan ik de naam ben vergeten. Het is zeer indrukwekkend. Het doet me een beetje denken aan de ruïnes op het Isla del Sol.

Ramadi Village

Rond 9 uur leggen we aan voor het dorp Ramadi, een klein en schattig dorpje, bewoond door families van boeren en vissers. Drinkwater is verkrijgbaar in de traditionele gars zoals deze. De vorm houdt het water fris. Er staat zelfs een typisch Egyptische bank (mastaba) naast. Voor de moslims geldt: “Wie water geeft aan een dorstige zal worden beloond met een beloning gelijk aan die van het bevrijden van een slaaf. Door water te geven wanneer het niet voorhanden is, staat zijn daad gelijk met het geven van leven aan een mens. Nu, het leven geven aan één persoon is gelijkwaardig aan de actie van het leven geven aan iedereen. Dus iedereen biedt water aan, en je kunt het drinken, natuurlijk, gratis.
De rechthoekige bank die je ziet wordt altijd buiten gezet om gasten te ontvangen. Gewoonlijk is het voor het vermaken van mannelijke gasten, zij babbelen buiten, zittend op deze mastaba’s en de vrouwen blijven rustig binnen.

Verschillende door de Japanners gefinancierde pompen maken een efficiënte en weinig vervuilende irrigatie mogelijk, Egypte wordt tegenwoordig door Japan geholpen omdat Japan hen wilde bedanken voor de hulp die zij honderd jaar geleden van Egypte hadden ontvangen. In de kleinere dorpen werken de Egyptische doe-het-zelfpompen op diesel en zijn ze veel vervuilender.

We wandelen door de landerijen en ontdekken planten die we kennen en andere die we nog niet kennen, zoals de carcadetplanten (hibiscus), waarvan de gedroogde bloemen een heerlijke thee geven (koud of warm). Deze thee wordt vaak aangeboden als welkomstdrankje in hotels. We zullen ook zien hoe een felucca wordt gerenoveerd (felucca’s zijn nu van metaal, niet van hout zoals vroeger).

Enkele foto’s van dit charmante dorp. Bassem, onze Franssprekende gids, slaagde er weer eens in ons alleen in de plaats te houden. Een echte luxe.

Op de muren van veel huizen zie je foto’s van hun reis naar Mekka, hoe ze gegaan zijn (boot, vliegtuig?) hoe Mekka eruit ziet en dat het zo goed is om erheen te gaan en dat ze de reis aanbevelen. Het is een echte trots voor hen om iedereen te laten zien dat ze de pelgrimstocht hebben gemaakt. Het is alsof ik mijn blog op de muur van mijn huis schrijf. Zo schattig!


We passeren een paar plaatselijke bewoners en ze zijn zowel nieuwsgierig als verlegen als ze ons zien. De kinderen zijn net klaar met school en zeggen ons gedag per dozijn. We ontmoeten ook enkele vrouwen, waaronder een karcadettenverkoopster. Zij zijn allen gesluierd en in het zwart gekleed als zij gehuwd zijn, en in kleur als zij ongehuwd zijn. De sfeer is goed en rustig.
We nemen een andere route en zien een felucca uitvaren. Ik denk dat het nog niet klaar is om toeristen te ontvangen, maar dat zal binnenkort wel zo zijn.

Zwemmen in de Nijl

We gaan terug op de boot. Voor de lunch vraagt de kapitein aan JB of hij wil zwemmen. Hij antwoordt ja. We stoppen op een strand met heel fijn zand, zodat hij kan zwemmen. Marcel (onze buurman op de boot) voegt zich bij JB terwijl Marie-Pierre (onze buurman op de boot) en ik onze vermoeide voeten inzepen. Het water is goed, maar nog te koud voor mij. En als de grote cruiseschepen met tientallen voorbij varen, doe ik dat liever niet. De stroming is nog steeds sterk, maar JB houdt vol. Hij en Marcel hebben zelfs een paar duiken genomen.


Er is genoeg wind vandaag voor de andere dahabiyas om met alle zeilen open te varen. En wij zullen binnenkort hetzelfde doen, tot onze grote vreugde.

Bezoek aan het dorp Bassaw

De boot meert aan bij het dorp Bassaw. Het is een groot eiland in het midden van de Nijl, met vruchtbaar land (kijk maar naar al die groene percelen). De meeste inwoners zijn landbouwers.

Een van onze matrozen kent een bewoner van het eiland en brengt ons naar zijn huis (Walid). Hij laat ons zijn huis zien, zijn oven (gas), en biedt ons thee en lokale cake aan. Het is echt leuk. De inrichting is druk, een beetje bling bling, de trouwfoto’s hangen aan de muur, maar alles is echt super super schoon, van de binnenplaats tot de slaapkamer. En we zijn echt blij dat we op zo’n intieme plek zijn uitgenodigd en dat we de familie enkele vragen kunnen stellen (vertaald door onze gids). Buiten kijken alle kinderen van het dorp nieuwsgierig door de deur naar ons en glimlachen.
Maar het is al tijd om terug te gaan. Walid biedt ons twee zonnebroden aan. Het deeg wordt bereid met tarwe, water en zuurdesem. Het wordt lange tijd in de zon gelegd, voordat het snel in de oven wordt gebakken. Het is net zo goed als een Frans landbrood.
Bij het vertrek zijn we getuige van een ongelooflijk tafereel: twee boeren die riet naar het eiland brengen en de koeien (die aan het zwemmen zijn). Hij brengt ze ’s morgens naar de andere oever (waar genoeg te eten is) en brengt ze ’s avonds weer terug.


De voortzetting van ons verblijf in Egypte, het is door hier

Deel 2: Praktische tips

Begroting

Alles is al betaald bij ons cruisebureau (meer info hier).
Het enige waar we extra voor wilden betalen was de £25/persoon als bedankje aan de boer.

Tips

Grote cruiseschepen stoppen niet in kleine dorpjes als deze. Je moet kiezen voor een dahabiya als je het leven van de boeren wilt ontdekken.