Amérique,  Carnets de voyage,  Chili,  TDM

Chili (Zuid-Amerika): zeer gemengde eerste indrukken

Ik waarschuw u: dit is geen erg vrolijke post. Het moreel is gedaald tijdens deze eerste 4 dagen in Chili.
Ons grootste probleem is communicatie. We begrijpen helemaal niets van Chileens Spaans. Laat me je een eenvoudig voorbeeld geven. We wilden alleen de was doen in ons hotel. Na 5 minuten begrijpen we eindelijk dat de man een wasmachine heeft en het voor ons zal doen. “Cuanto cuesta?” (hoeveel kost het?), het is toch geen moeilijke vraag? en de man antwoordt ons met een monoloog waar we zelfs geen woord van verstaan. Waarom het ingewikkeld maken als het eenvoudig kan?
Na dit communicatieprobleem met bijna alle Chilenen die we op onze weg tegenkomen, zien we ons bovendien opgelicht door een UBER die de meter 10 goede minuten laat doordraaien nadat hij ons op de luchthaven heeft afgezet (na klacht betaalt Uber ons de hele rit terug, zoveel te erger voor hem!)… of een taxi die met de meter factureert terwijl er een gereglementeerd tarief is voor elke transfer sinds de luchthaven.
Mijn bankkaart is ook in staking, ik kan maar maximaal 200.000 pesos per keer opnemen, met 6000 pesos kosten per keer. Verschillende hotels weigeren bankkaarten, voor 35.000 pesos per nacht, zullen we het niet lang volhouden.
Laatste ding: de helft van de adressen die door Lonely Planet worden genoemd, bestaan niet meer. De vermelde prijzen zijn onjuist wegens de zeer hoge inflatie in Zuid-Amerika.
Dit alles brengt ons in een stressvolle situatie die het plezier van de reis aanzienlijk vermindert. We hebben ons niet meer zo slecht gevoeld sinds Birgunj. Meerdere nachten achter elkaar, kan ik niet slapen.
Als wij in een veilig land als Chili worden opgelicht, hoe zal dat dan gaan in minder veilige landen als Bolivia en Peru, waar het er ernstiger aan toe gaat dan een eenvoudige oplichting? Opmerking: eindelijk in Bolivia en Peru, we zijn helemaal niet opgelicht 😀

Waar hebben we het verpest?

Het voordeel van deze slapeloze nachten is dat u meer afstand kunt nemen en de situatie beter kunt analyseren.
Aan boord realiseer ik me dat Chileens Spaans erg moeilijk is vergeleken met andere landen in Zuid-Amerika omdat ze veel slang gebruiken en de S niet uitspreken. Geen wonder dat ik het niet snap!
Dan realiseer ik me dat mijn Michel Thomas leermethode te veel nadruk legt op de vaardigheid om te SPREKEN en minder op mondeling begrip. Dus, ik krijg mijn zinnen er zonder al te veel moeite uit, maar ik begrijp het antwoord niet. Toen ik me dat realiseerde, ben ik onmiddellijk de MosaLingua-methode gaan gebruiken, die het mondelinge begrip bevordert en een aanvulling is op de Michel Thomas-methode. Het is nog te vroeg om de doeltreffendheid hiervan te beoordelen, maar na 5 uur leren, luisterde ik opnieuw naar het liedje “Me gustas tu” van Manu Chao en plots versta ik de woorden veel beter.
In het algemeen beginnen reizigers met Midden-Amerika alvorens Zuid-Amerika aan te vallen. Op die manier hebben ze al enkele maanden praktijkervaring met moedertaalsprekers die een begrijpelijker en vooral… traag Spaans spreken. Onze vergissing was te beginnen met Santiago (denkende dat alleen Santiago Paaseiland bediende). We hadden moeten beginnen in Lima, dat ook een directe vlucht van/naar Paaseiland heeft. Degenen die echt geen Spaans spreken kunnen zelfs beginnen met een intensieve cursus Spaans in Guatemala City door te verblijven bij een gastgezin. En alleen dan reizen ze. Mijn fout was mijn overmoed in mijn vermogen om een vreemde taal te leren zonder te oefenen met moedertaalsprekers, terwijl ik in rustige reismodus was in Azië en Nieuw-Zeeland.
Een vriend van mij heeft mij ook uitgelegd dat de 3 landen : Chili, Argentinië en Uruguay grote liquiditeitsproblemen hebben, vandaar mijn moeilijkheden om geld op te nemen. En dat ik veel moest terugtrekken in Bolivia of Peru voordat ik naar het zuiden ging. Of kom anders met een hoop Amerikaanse dollars. We hebben twee oplossingen gevonden: xoom voor Chili & Azimo voor Argentinië
De reden waarom de hotels waar wij verbleven geen creditcards accepteerden en geen Engels spraken, was dat zij klein waren en meer gewend aan Hispanic reizigers. Van nu af aan slapen we alleen nog maar in de grote jeugdherbergen. Het zal goedkoper zijn en er zullen meer Engelstaligen zijn, waardoor de herbergen misschien gedwongen zullen zijn Engelstalig personeel in dienst te nemen.
Wat zwendel betreft, moet je op de Indische en Nepalese manier te werk gaan: vraag systematisch vooraf naar de prijzen; verkies voorafbetaalde transfers boven taxi’s, en kom niet op zondag in een nieuwe stad aan (wij waren verbaasd over de weinige diensten die open waren op de luchthaven, maar hier is zondag de dag des Heren).
Vingers gekruist dat het beter gaat in de toekomst! 🙂 In het slechtste geval zullen we 3 weken in Sucre (Bolivia) doorbrengen om Spaans te leren hihihi
Dus, in plaats van een eeuwigheid in Santiago te blijven, gaan we vrij snel weg naar Patagonië

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *