Het bezoek aan de zoutwoestijn van Uyuni verandert onze rangschikking van de “beste ervaringen van onze wereldreis”. Vanaf nu staat de Salar de Uyuni op de 1e plaats, vóór de Perito Moreno gletsjer (Argentinië) en het zwemmen met haaien in Moorea. Bovendien bezoeken we het in de beste tijd van het jaar, wanneer de overstroomde zoutwoestijn verandert in een reusachtige spiegel (half januari)

Deel 1: Reisverslagen
Deel 2: Praktische tips

Deel 1: Reisverslagen

Omdat ik last heb van bergziekte, hebben we besloten om alleen de tour van één dag te doen om de zoutwoestijn te bezoeken, in plaats van de tour van 3 dagen die ook het bezoek aan de lagunas en de Zuid-Lipez omvat

Wat een goede beslissing! Ik leg later wel uit waarom

We wisten altijd al dat we hier half januari moesten komen, wanneer de salar overstroomd is maar de regen meevalt. Een bezoek aan de salar wanneer het regent is zeker geen prettige ervaring, wanneer men weet dat het favoriete spel van de toeristen bij de salar is om foto’s te maken door met de perspectieven te spelen. Er zijn tegenstrijdige berichten over een bezoek aan de salar tussen december (wanneer het niet zeker is dat het zal regenen) en februari (wanneer het misschien te veel zal regenen), dus om het zekere voor het onzekere te nemen snijden we de taart aan en noteren we in onze agenda, zodra het reisschema van de wereldreis is vastgesteld, dat we de salar medio januari zullen bezoeken. Toevallig zullen we het precies op 15 januari 2017 bezoeken!

Salty Desert is een van de beste agentschappen in Uyuni (volgens de beoordelingen op TripAdvisor). We hadden onze twee plaatsen de dag tevoren gereserveerd en om 10 uur ’s ochtends gaan we erheen, waar we een brandschone en verrassend comfortabele jeep aantreffen, verzorgd door Herman, onze chauffeur voor die dag. Herman spreekt geen Engels, maar zijn Spaans is verstaanbaar genoeg dat we geen vertaling nodig hebben

Aangezien we maar één dag reizen, wordt er niet gekookt, waardoor er een extra plaats vrijkomt voor de toeristen (7 plaatsen in totaal), vandaar de lage prijs (160$B – 20€/persoon), een interessante besparing t.o.v. de 3 daagse tour (500$B)

Het agentschap heeft ons al gewaarschuwd dat we niet naar het eiland Incahuasi zullen gaan vanwege de overstromingen, maar dat we naar de plaats zullen worden gebracht waar water is om mooie foto’s te maken. Vamos vamos! Het is 10:15 uur, we vertrekken 15 minuten eerder dan de andere bureaus om als eerste aan te komen op een kerkhof van treinen..

…een hele gave plek waar oude stoomtreinen worden opgeslagen. JB heeft er altijd van gedroomd om op een van deze motoren te rijden zoals in de westerns. Zijn droom is uitgekomen!

15 minuten later is de plaats al overspoeld door een honderdtal toeristen (kijk maar naar het aantal jeeps. Eén jeep = 8 personen)

Zelfs als de chauffeur ons slechts 20 minuten geeft om deze plaats te bezoeken, hebben de 3 Chilenen die met ons meereizen moeite om te begrijpen wat 20 minuten betekent. Dus, we moeten 35 minuten op ze wachten. Onze gestresste Parijse kant van het leven neemt het over, wij zijn ongeduldiger/geërgerder/ongelukkiger/onzekerder dan de chauffeur. Zodra de Chilenen komen opdagen, zorg ik ervoor dat ik tegen ze schreeuw (in het Spaans om er zeker van te zijn dat ze het begrijpen), waarna ze de rest van de dag op tijd zullen zijn

We maken een tweede stop in Colchani waar men ons souvenirs wil verkopen. We zullen echter huizen ontdekken die gemaakt zijn van modder en zoutstenen. De 50 families die er wonen, leven van zout, quinoa en het fokken van lama’s (en incidenteel van de verkoop van souvenirs aan toeristen)

We rijden nog 25 km voor we de zoutwoestijn bereiken. De opwinding is op zijn hoogtepunt. We zien alleen hier en daar een armzalig stukje water, gedeeld door 3 jeeps. Het spiegeleffect is er niet! We zijn erg teleurgesteld en vragen ons af of we in de verkeerde periode zitten. Herman vraagt ons of we de foto’s meteen willen nemen of dat het beter is om te gaan lunchen in het zouthotel. Iedereen spreekt af eerst te eten en elders foto’s te nemen omdat de landschappen ons een beetje tegenvallen. Opnieuw een zeer goede keuze van ons (voor één keer houden wij van de Chilenen omdat zij hetzelfde doel hebben als wij: het spiegeleffect te zien. Wij hebben de mening niet gevraagd van de twee Chinezen die met ons meereizen omdat zij de vraag niet begrijpen)

We gaan eerst naar de mini-geysers (eerder koudwaterbronnen), ontstaan door de verdamping van water om enkele foto’s te nemen

En we komen aan bij het (voormalige) zouthotel dat gebruikt wordt als hoofdkwartier voor alle jeeps die hier komen lunchen. Zoals de naam al aangeeft, is alles van zout (tafel, stoel), behalve het plafond dat van metaal is. Omdat we als een van de eersten aankomen, hebben we recht op een rustige plek. Terwijl we wachten tot de chauffeur de lunch klaarmaakt, nemen we foto’s

… van het standbeeld gemaakt van zout van de Dakar Rally die daar een paar dagen geleden passeerde

… van het oude zouthotel en veel vlaggen ervoor

 

De jeeps met veel bagage op het dak zijn degenen die 3-4 dagen gaan. Zij die geen bagage hebben zijn zij die, zoals wij, slechts één dag in de zoutwoestijn doorbrengen. We zijn in de minderheid

De lunch is eenvoudig maar stevig genoeg om deze vermoeiende dag aan te kunnen. Let op de grote zoute stoelen en de kleine zachte kussens

Na de lunch ontdekken we met afgrijzen een vijftigtal jeeps geparkeerd voor het zouthotel. Laten we wegrennen! De chauffeur vraagt ons waar we heen willen: waar er water is of helemaal geen water? Het antwoord is unaniem: agua ! We rijden een lange tijd voor we een groot stuk water vinden. Er is helemaal niemand in de buurt, we zijn alleen op de wereld! Een paar kilometer verderop regent het, en we zijn erg blij want dat betekent dat we over een paar uur misschien meer water hebben

Vanaf het eerste contact met het water, begrijpen zij die schoenen dragen snel dat zij er niet mee kunnen lopen. Wanneer zij hun schoenen en sokken uittrekken, beseffen zij ook dat het onmogelijk is om op blote voeten te lopen. Het gekristalliseerde zout doet pijn aan de voeten. Dus de meeste van onze buren dragen sokken. We lopen al op sandalen en slippers (omdat het agentschap ons van tevoren heeft gewaarschuwd), dus we hoeven ons geen zorgen te maken

Iedereen is bezig met het maken van min of meer artistieke foto’s, maar we zijn een beetje beperkt door de breedte van de waterplaat. Het zout is niet droog genoeg om perspectieffoto’s te maken

Het maakt niet uit, we zijn in “test & leer” modus, wachtend om naar een andere plaats te gaan meer overstroomd. Herman neemt het heft in handen en stelt ons wat poses voor. De beste foto’s die in dit gebied zijn genomen zijn de volgende

Dan gaan we naar een gedeeltelijk overstroomd gebied. Het is al beter! Er zijn veel wolken, maar de foto’s zijn goed. Het uitzicht is ongelooflijk, we besteden veel tijd aan het kijken naar het landschap, links, rechts, links, rechts … het is te mooi, we worden niet moe! (klik op de foto’s van dit artikel om te zoomen)

Het is tijd om naar een drogere plaats te gaan om foto’s te nemen terwijl we met de perspectieven spelen. Herman is uitgerust met een matje en gaat op de grond liggen om voor ons mooie foto’s en video’s te maken. Mijn iPhone kan niet scherpstellen in landschap modus, dus de foto’s zijn een beetje wazig. Maar we hebben plezier als kinderen, dat is het belangrijkste! De Chilenen zullen de gehele tijd hier doorbrengen om foto’s te maken, terwijl JB voetbal speelt met Herman

De salar van Uyuni is het grootste deel van de tijd zo. Het is erg mooi, met een gebarsten oppervlak. Als de zon schijnt, is het helemaal wit en verblindend. Maar het heeft absoluut niet de charme van een overstroomde salar. Eerlijk gezegd zou ik een beetje teleurgesteld zijn geweest als ik was gekomen op een moment dat ze me alleen maar een totaal droge salar konden laten zien (ik ben blasé, maar in werkelijkheid hebben we zoveel prachtige dingen gezien dat we nu erg veeleisend zijn)

 

Om op de zonsondergang te wachten, komen we in een volledig overstroomd gebied terecht, het water reikt tot onze enkels, wat onze twee Chinese toeristen ontmoedigt die liever in de auto blijven. We hebben 360 graden water en dankzij de vlakheid van de zoutwoestijn worden de hemel en de bergen perfect weerspiegeld op het wateroppervlak, waardoor een ongelooflijk landschap ontstaat waar we de horizon niet meer kunnen onderscheiden. We hebben onze herinneringen doorzocht, maar we hebben nog nooit zo’n buitengewoon schouwspel gezien. We kunnen niet stoppen met “ohhh” “woooow” te zeggen. De foto’s doen geen recht (ook al zijn ze al heel mooi). Hoe verklaar je dit? We denken dat we in het paradijs zijn, of in de lucht vliegen, we zijn in de wolken, we zijn ergens… maar niet op aarde, zie je wat ik bedoel, eh, eh?

Praktische oefening: waar is de horizon in dit plaatje?

Door te springen en te lopen in zeer zout water, worden onze broeken een beetje nat en de natte delen worden ruw als karton. Onze handen worden, zodra ze het water aanraken, droog en onaangenaam. We hebben ons ook bezeerd door onze handen op het zout te drukken (voor de foto’s). Ik snap niet hoe mensen de 3 daagse tour doen als ze weten dat ze de eerste dag geen douche hebben

Herman legt ons uit dat de 3 daagse tour hier niet stopt, het is veel te overstroomd en niet top voor de jeep. De jeeps die op een 3-daagse tour gaan stoppen in plaats daarvan bij de water patches die we aan het begin van de dag zagen. We zijn dus blij dat we voor de 1-daagse tour hebben gekozen, want het spiegeleffect hier heeft NIETS te maken met dat wat we op de watervlakten zien

Het water is onbeweeglijk, we kunnen de horizon niet zien, de bergen lijken op het water te drijven… het is een tijdloos en ongewoon gezicht. Zelfs Herman haalt voor het eerst van de dag zijn telefoon tevoorschijn om wat foto’s te maken, ook al komt hij hier elke dag. Het woord “lindo” komt elke minuut uit zijn mond. Lindo betekent in het Spaans “mooi”

JB’s telefoon is volledig buggy, de panoramische modus slaagt er niet in oriëntatiepunten te vinden in een landschap als dit. Gelukkig is mijn iPhone nog bruikbaar in panoramamodus, maar hij gaat zeer slecht om met licht en versterkt het contrast, terwijl het landschap in het echt veel harmonieuzer is

 

De dreigende wolken verbergen de zon en we vertrekken om 19.00 uur naar Uyuni zonder een echte zonsondergang te zien. Pas dan vertellen de andere toeristen de chauffeur dat zij om 20.30 uur een bus hebben naar La Paz. Hallo! Als we om 19:30 uur op de zonsondergang wilden wachten, had je je bus gemist!

De nacht valt heel snel en de regen ook. Op de terugweg zien we niet minder dan 30 donderslagen in de zoutwoestijn. Aangezien er geen gebouwen in de buurt zijn, lijkt het alsof de bliksem vlak naast ons inslaat, wat een beetje verontrustend is (ook al is er wetenschappelijk gezien heel weinig risico aangezien de autobanden niet geleidend zijn). We gaan met een twintigtal jeeps terug naar Uyuni, de meesten zonder de lichten aan te doen (?!! uh, waarom ?? por qué?)..

We komen om 20.00 uur bij het agentschap aan en Herman stelt voor om de Chilenen direct bij de busterminal af te zetten. JB en ik geven hem een kleine fooi om hem te bedanken omdat hij de hele dag zo geduldig en attent was voor onze behoeften. We nemen afscheid van iedereen voordat we teruggaan naar ons hotel, hongerig en erg moe maar met een glimlach op ons gezicht

Deel 2: Praktische tips

Hoe kom je in Uyuni?

• Als je al in Bolivia bent, is het heel gemakkelijk, er zijn genoeg bussen (en zelfs treinen) naar Uyuni voor goedkoop.
• Als je uit Chili komt (San Pedro de Atacama), ik heb hier een volledig artikelgeschreven
• Als u uit Argentinië komt, steekt u de grens over bij La Quiaca en gaat u naar Tupiza. Ofwel start je tour vanuit Tupiza en eindig je in Uyuni, ofwel neem je de bus naar Uyuni en doe je een tour van één dag (of 3 dagen).

Over de 1 daagse tour :

• Vertrek tussen 10:15 en 10:30 – Terugkeer om 20:00 (of eerder, afhankelijk van het tijdstip van zonsondergang)
• het is beter om een dag van te voren te boeken. 2 mensen die dezelfde dag nog bij het bureau komen zijn afgewezen.
• Kostprijs : tussen 160$B en 200$B. 7 personen per jeep + chauffeur
• De chauffeur kan helpen foto’s te nemen
• Lunch + drankjes inbegrepen
• Als toegang tot Incahuasi eiland is gepland, verwacht dan zo’n $160B/persoon te betalen voor de toegang
• We bevelen Salty Desert en vooral onze chauffeur Herman van harte aan
• Wij raden u aan om na de tour een nacht in Uyuni door te brengen, want het is te vermoeiend om direct met de bus naar een andere stad te gaan, en u zult een goede douche willen nemen!

Eén dag of 3 dagen?

Let wel, dit is slechts mijn mening, ik heb de 3 dagen niet gedaan, maar ik heb mezelf genoeg geïnformeerd om u mijn mening te geven

• Beide tours (1 dag of 3 dagen) brengen slechts één dag door in de Salar de Uyuni, maar de 3 daagse tour geeft u de mogelijkheid om verder de salar in te gaan.
• De tour van één dag kan u naar meer overstroomde gebieden brengen (u kunt zich de toestand van de auto niet eens voorstellen wanneer 7 mensen met zout water aan hun voeten in de auto stappen), wat de tour van 3 dagen niet toestaat
• Vraag naar de mogelijkheid om op de eerste dag te douchen als u 3 dagen gaat. Het lijkt mij dat het niet mogelijk is. Als u niet dezelfde dag kunt douchen of u omkleden, vermijd dan rondspringen, vooral wanneer de salar overstroomd is.
• Het is duidelijk dat als je bijvoorbeeld in juni komt, de salar helemaal niet overstroomd zal zijn, dus de twee bovenstaande argumenten gaan niet meer op
• Als je de eendaagse tour neemt: Geen risico op bergziekte, de salar ligt op dezelfde hoogte als Uyuni. Als u de 3-daagse tour neemt, wees dan voorzichtig met bergziekte (het oversteken van passen op meer dan 4500m). Geen enkele jeep in de salar is uitgerust met zuurstofflessen

Om mee te nemen:

• Als de salar overstroomd is: sandalen of slippers
• Een trui omdat het ’s avonds koud is
• Veel zonnebrandcrème, een hoed en een zonnebril
• Genoeg batterij voor de telefoon/camera
• Minstens 1 liter water per persoon. Water wordt alleen tijdens de lunch geserveerd door het agentschap, dus neem water mee om je te hydrateren (en je met zout beladen handen te wassen indien nodig).
• Iets om op te knabbelen
• Van de PQ
• Antibacteriële gel

Wat meer wetenschappelijke uitleg over waarom en hoe de Uyuni salar is ontstaan, zijn lithium reserves enz. : http://nature-extreme.psyblogs.net/2012/04/le-plus-grand-desert-de-sel-le-salar-de.html