Carnets de voyage,  Europe,  France,  TDM

Rocamadour, Foie Gras & de Quercy trein – Road Trip Auto in Frankrijk #19

We zijn in de Dordogne-vallei, wat we helemaal niet kenden. Het plannen van de route hierheen was erg moeilijk, want alles is te mooi en verdient onze aandacht. We zullen twee nachten in de buurt van Terrassons Lavilledieu doorbrengen, zodat we de omgeving kunnen verkennen. Toen JB de borden naar Rocamadour zag, stelde hij voor om daar de volgende dag heen te gaan. Het is kleiner geweest en het is erg mooi, vertelt hij me.

Deel 1 : Reisdagboek
Deel 2 : Praktische adviezen

Deel 1: Reisverslag

Rocamadour

beeldbron: www.vallee-dordogne.com

Het is niet het meest “vredige en liefdevolle” bezoek in de omgeving, want iedereen heeft het goede idee om hier ook te komen. Het is een van de “mooiste dorpen van Frankrijk” in de omgeving (maar er zijn er zoveel), maar Rocamadour is vooral bekend om zijn uitzonderlijke ligging, gedomineerd door een kasteel op de klif. Het is een mooie halte op de route naar Compostela. De basiliek van Saint-Sauveur en de Crypte van Saint-Amadour staan op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en in de wonderbaarlijke kapel is een Zwarte Madonna te zien. We zagen veel mensen zingend de 216 treden oplopen.

Hier is het uitzicht op Rocamadour, vanaf de privé-parking van een restaurant (we hebben er 10 seconden gehurkt gezeten om een foto te nemen).

Wij maakten, net als iedereen, de fout Rocamadour op google maps aan te geven, waardoor we gedwongen waren ofwel op de parkeerplaats P5 te parkeren (betalend), ofwel onderaan de vallei aan de rand van de kleine weg (gratis). We begrepen later dat het beter was om te parkeren bij P2, Parking du château, te betalen (er zijn veel plaatsen omdat de mensen het niet weten), en dan langzaam naar beneden te gaan richting het dorp. Om terug naar boven te gaan, kunt u gewoon twee liften nemen (4,2€). Nu weet je het!

Na veel moeite om een plekje te vinden en bijna een ongeluk toen we uit een onverlicht tunneltje midden in een bocht kwamen (mensen zijn gek!), zijn we blij dat we deze keer geen krassen op de auto hebben gemaakt (een ander dorp met smalle wegen en bochten kostte ons 300€ aan krassen). Er zijn veel trappen om ons terug naar het dorp te brengen (volg dus niet Google Maps die deze trappen niet vermelden).

Het dorp is ZWART van de mensen. De restaurants hebben bijna allemaal hetzelfde menu: eend, foie gras, Rocamadour geitenkaas. De souvenirwinkels zijn vol souvenirs en zijn ook erg levendig. Het lijkt erop dat de Covid hier nooit heeft bestaan.

Vanaf hier is het uitzicht al zeer bevredigend. De omgeving is zeer groen, normaal, het is het Regionale Natuurpark van de Causses du Quercy.

We haasten ons om de lift te vinden die ons naar boven zal brengen (261 treden om naar boven te gaan, als de lift bestaat, moet je hem ook niet misbruiken, ik zei toch dat ik een sport handicapper was). Er zijn 2 liften te nemen (eerder een lift, een kabelbaan) voor 4,2€ enkele reis. We nemen maar één weg.

We zien het kasteel tussen de bomen, het lijkt wel een sprookjeskasteel!

Via zeer smalle trappen kunnen we om het kasteel heen (we kunnen niet naar binnen, dat wordt bewoond door monniken). Ik heb een beetje hoogtevrees, maar alles lijkt heel solide 😀

We hebben een panoramisch uitzicht op het dorp beneden…

…. de omgeving, het park…

We kunnen zelfs naar onze auto kijken, die in de vallei geparkeerd staat 😀 hihihi

Wij volgen een zigzagpad naar beneden, naar het heiligdom, om de Zwarte Madonna te bewonderen in een kleine kapel, de miraculeuze kapel. De wonderen moeten nog steeds gebeuren, want ik zag overal dankbetuigingen.

We aarzelen om in het dorp te lunchen, maar afgeschrikt door de drukte, eten we liever onderweg… als het kan met foie gras uit de streek.

La Ferme de Virginie (Gaec la Mejoul)

Daarna gaan we naar de boerderij van Virginie, al generaties lang producent van foie gras van eenden . Het is haar man die ons ontvangt, en hij is zo aardig, hij legt ons het fabricageproces uit, hoe de eenden te voederen, hoe en wanneer ze te dwangvoeren… dat hij vergeet ons het artikel te geven om zijn waren te verkopen.

Maar zijn totaal niet op marketing gerichte toespraak maakt dat we zijn producten nog meer willen kopen.

Vroeger, toen men nog wist hoe men zijn eigen foie gras moest maken, verkocht men de eenden in hun geheel, met de foie gras eruit, zonder enige bewerking. Nu weten de mensen niet eens meer hoe ze eend moeten klaarmaken, dus begonnen ze kant-en-klare maaltijden aan te bieden – in blik, en uiteraard zelfgemaakte foie gras. Hun foie gras van eend is prachtig, je kunt de vorm van de lever perfect zien, en hij vertelt ons dat de niet zo mooie restjes worden weggegooid, in plaats van te worden gerecycled tot “foie gras blokken”.

De eenden worden gevoederd en gedwongen met maïs. Onze boeren planten ook maïs om de eenden te voederen. Nu produceren ze alleen zoveel als ze nodig hebben voor dwangvoeding. Vroeger produceerden zij meer om het overschot aan maïs te verkopen, maar met de huidige prijzen is dat niet langer winstgevend. In plaats daarvan hebben ze walnootbomen geplant. Nogmaals, de prijs van rauwe walnoten is gedaald, het is niet meer interessant. Zo bieden ze verwerkte walnoten aan: met karamel en chocolade, in samenwerking met een banketbakker, en het is te lekker!

Nou, het voeden is niet het leukste gedeelte. De eenden eten normaal, dan een paar maanden voor de maagsonde verdwijnt de open lat, ze zijn uitgehongerd, dus wanneer ze zich op het voedsel werpen, gaat hun keel beetje bij beetje open en tijdens de maagsonde zullen ze geen pijn hebben (we spreken over een paar maanden voorbereiding voor een paar dagen maagsonde)

Hun eenden worden op de boerderij gedood, niet in het slachthuis, omdat zij later worden gedood dan de eenden van andere landbouwers. En ze doden alleen eenden met voldoende vette levers, iets wat het slachthuis zich niet kan veroorloven, je moet van tevoren een afspraak maken en de eend wordt hoe dan ook gedood. Dus met slechts 3 mensen die op de boerderij werken, kunnen ze hun productie niet verder opvoeren (we hebben het over 2000 eenden). Ze zijn zo succesvol dat ze alleen nog rechtstreeks verkopen (aan mensen zoals wij die naar de boerderij komen) of op markten. Ze hebben niet eens genoeg product om te distribueren naar supermarkten of luxe kruidenierszaken.

Ik heb ook hun “gevulde eendennek” geprobeerd, die 15% foie gras bevat (de rest is eendenvlees) en het is te lekker!
De foie gras van eend is zo lekker dat het moeilijk te geloven is dat al die smeuïgheid, die karakteristieke smaak, van de lever afkomstig is!
JB, die tegen foie gras is in de zomer (hij vindt dat het een gerecht is dat moet worden gereserveerd voor de eindejaarsfeesten), moet ook van mening veranderen.

De glazen potten kunnen worden bewaard als gewone blikken. We hebben er trouwens zonder problemen een paar mee kunnen nemen (in het ruim van het vliegtuig) naar Rome.

Ik raad u ten zeerste aan bij hen langs te gaan, want anders is er geen andere manier om hun foie gras te kopen als u niet in de buurt bent. Alleen daarom al wil ik mijn pensioen in deze streek doorbrengen! Het is een van de weinige plaatsen waar ik het hele jaar door foie gras kan eten 😀

Opmerking: we kunnen het gebied waar de eenden zich bevinden niet bezoeken omdat sinds de vogelgriep de maatregelen veel strenger zijn.

Hoge Quercy Toeristische Spoorweg

Het plan voor die dag was (oorspronkelijk) om met een echte stoomtrein een ritje te maken door het park van de Haut Quercy. Maar we hebben zoveel rondgehangen in Rocamadour en gekletst met de boer, dat we pas om 14.30 uur aankwamen voor het vertrek om 15.00 uur. Natuurlijk, met een ongelooflijk aantal toeristen, misten we de laatste plaatsen voor 15.00 uur met een paar seconden omdat het te lang duurde om een parkeerplaats te vinden (het enige wat we moesten doen was naar P2 gaan).

We krijgen de volgende trein om 17.00 uur aangeboden, maar de hitte demotiveert me. Ik kijk liever hoe de trein vertrekt, we krijgen nog wel andere kansen.

We bekijken de trein van een afstand, maar de rook is zo sterk dat je hem van 50 meter afstand kunt ruiken. In de commentaren op Google Maps beweren sommige mensen te zijn gestikt toen de trein door een tunnel reed, en de rook de trein omhulde (de wagons zijn open).

Deze trein is voorgesteld door een vereniging van liefhebbers van stoomtreinen. Als u geïnteresseerd bent, kom dan ten minste 45 minuten voor het vertrek. De prijs in 2020 is 11€/volwassene.

Terrasson-Lavilledieu

Dit dorp wordt niet bekroond, noch vermeld in de reisgidsen, maar ik vind dat het toeristenbureau er echt goed werk heeft verricht, bravo! Zodra u het dorp doorkruist, zijn er overal borden en hier en daar goed geplaatste vlaggen, zodat u zich afvraagt of u een belangrijk toeristisch dorp doorkruist.

We dineren in het restaurant Les Agapes. Zonder verrassing, kiezen we voor eend. Het is heerlijk, ook al zijn de porties een beetje klein naar mijn smaak (zelfs voor mij, besef je!)

Restaurant Les Agapes

Het stadscentrum is zeer pittoresk, er is overal gratis parkeergelegenheid (dit is belangrijk) en er zijn veel uitzichten.

We hebben het geluk de zonsondergang te zien, met uitzicht op een gabarre, afgemeerd net naast een oude brug. Het is zo mooi! Het vertrek per gabarre moet hier rustig zijn, zeer weinig toeristen kiezen ervoor om vanaf deze plaats langs de Dordogne te gaan, omdat het niet voor de bekende kastelen langs gaat.

Hierheen: Les Jardins de l’Imaginaire (je ziet overal borden die deze tuinen aanprijzen), waar we helaas geen tijd voor hadden.

We gaan terug naar onze gastheren. De kamer is klein maar zeer goed ingericht en de gastheren zijn erg aardig. JB houdt echt van het zwembad onder in de tuin.

De rest van ons avontuur is hier

Deel 2: Praktische tips

Nuttige links

Begroting

  • Onze Airbnb : 66€ per nacht, ontbijt inbegrepen
  • Foie gras: rekenen tussen 16€ en 23€
  • Restaurant : 25€/persoon
  • Toeristische spoorweg van de Haut Quercy : 11€/persoon

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *